ก้าวแรก

ปรมาจารย์ซางที่เดินวนดูรอบอีกทีแล้วนั้นก็ตัดสินใจกลับทันทีเพราะเขาไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจอีกแล้วไม่ใช่ทุกครั้งที่มาที่เทียนหมินแล้วจะสมหวังของโบราณหาง่ายขนาดนั้นคงไม่หายสาบสูญและตามหากันให้ควักแบบนี้หรอก

“แต่คุณปู่ค่ะจะไม่เป็นอะไรจริงๆงั้นเหรอค่ะ”ซางเจี๋ยยังไม่วางใจเพราะพวกเธอได้ล่วงเกินขาใหญ่แบบนั้นเข้า

“ซางเจี๋ยเธอไม่ต้องห่วงหรอกอย่างน้อยหมอนั่นก็ไม่ฆ่าเราหรอกเพราะมีฉันอยู่ทั้งคนขอเพียงแค่ไม่ตายไม่ว่าเรื่องใดก็สามารถแก้ไขได้ทั้งนั้น”ฮัวหยุนกล่าวออกมาอย่างมั่นใจเพราะเขาคือทายาทของเครือตระกูลฮัวที่อยู่เจียงซูไม่กล้าพูดว่าปกครองเจียงซูแต่ถ้าใครมาที่เจียงซูอย่างน้อยก็ยังต้องไว้หน้าตระกูลเขาสามส่วน

อีกอย่างเจียงซูก็ใหญ่กว่าเซี่ยงไฮ้มากนักเขาไม่เชื่อว่าไอ้นั้นจะกล้าหยิ่งผยองต่อหน้าเขาเมื่อไปเจียงซูหรอกถิ่นใครถิ่นมันก็แล้วกัน!!

“แต่รถติดมากเลยนะเนี่ยวันนี้ถ้าเราขึ้นทางพิเศษนั้นได้ก็ดี”ฮันหยุนกล่าวออกมา

“น่าเสียดายที่เส้นทางนั้นมีไว้เพื่อตระกูลหวังและบุคคลที่เกี่ยวข้องเท่านั้น”ซางเจี๋ยกล่าวออกมาอย่างถอดถอนใจเพราะวันนี้จราจรติดขัดมากเกินไปจริงๆ

ระหว่างที่พวกเขาคุยกันนั้นอยู่ดีๆก็มีรถข้างหลังขับมาชนแต่ด้วยจราจรที่ติดขัดนั้นเรื่องแบบนี้เกิดได้ง่ายมากเพราะบางทีขนขับนั้นก็เผลอเหยียบคันเร่งโดยไม่ตั้งใจ

แม่แต่ฮัวหยุนยังหงุดหงิดเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพราะเรื่องแบบนี้เขาก็เข้าใจได้เขาไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผลขนาดนั้น!

“นายลงไปเคลียร์เถอะ”ฮัวหยุนกล่าวกับบอดีการ์ดของเขา

“ครับ”บอดีการ์ดขานรับก่อนที่จะเปิดประตูลงไปแต่ผ่านไปสิงสามนาทีแล้วยังเคลียร์ไม่เสร็จจนปรมาจารย์ซางรู้สึกแปลกๆแล้ว

ก่อนที่พวกเขาจะได้ยิงเสียงปืนดังสนั่นไปทั่วท้องถนน

ปัง!!! พร้อมเลือดสดๆไหลอาบย้อมไปทั่ว

และมีเสียงตามมาอีกสามนัดท่ามกลางเสียงกรีดร้องของผู้คนรอบข้างและเสียงแตรรถที่ดูวุ่นวายและเป็นอีกหนึ่งวันที่เกิดอุบัติเหตุเช่นนี้ขึ้นแต่ครั้งนี้ดูรุนแรงมากเพราะมีผู้เสียชีวิตมากกว่าหนึ่งคน!

มาพร้อมกับความวุ่นวายในแวดวงวัฒนธรรมจีนจนสมาคมต้องออกมาประกาศเรื่องนี้ว่าจะเอาความคนร้ายรายนี้ให้ถึงที่สุดเพราะว่าพวกเขาได้สูญเสียหนึ่งในผู้อาวุโสในด้านโบราณกรรมไป!

แต่กลับกันเครือบริษัทตระกูลฮัวกลับเงียบเชียบผิดปกติ!

พวกเขาปฎิเสธการขอสัมภาษณ์จากสื่อทุกช่องและพูดออกมามาเพียงว่าพวกเขานั้นโชคร้าย

ไม่ใช่ตระกูลฮัวไม่พยายามสืบแต่ทุกครั้งที่สืบหุ้นของบริษัทจะลดฮวบลงแถมคนที่ส่งไปยังหายสาบสูญแค่นี้พวกเขาก็รู้แล้วว่าลูกชายของประธานไปเตะตอเขาและตอเดียวที่ทำให้พวกเขาเกรงกลัวได้ในเซี่ยงไฮ้ก็คือตระกูลหวัง!!

“เอาละฉันต้องตามล้างตามเช็ดให้แกแบบนี้แกก็ตั้งใจเรียนเข้าละจะได้มาแบ่งเบาภาระฉันบ้างไม่ใช่วันๆเอาแต่ก่อเรื่องแล้วมาให้ฉันจัดการ”หวังหลินผู้เป็นพ่อบ่นออกมากับลูกชายเพราะเรื่องฆ่าคนกลางวันแสกๆแบบนั้นแถมตัวตนของพวกเขายังไม่ธรรมดาแบบนี้ทำให้เขาปวดหัวไม่น้อย

ยังดีที่ลูกชายเขาฉลาดที่จัดการพวกเขาก่อนออกจากเซี่ยงไฮ้ไม่งั้นละก็วุ่นแน่นอน

“ไม่ต้องห่วงหรอกพ่อและอีกอย่างกว่ามหาลัยจะเปิดก็อีกตั้งหลายเดือนนี้แค่ต้นปีเท่านั้นเองมหาลัยจะเปิดก็กลางปี”หวังหยวนกล่าวออกมานิ่งๆก่อนที่เขาจะขอตัวเนื่องจากนี้เป็นเวลาค่อนข้างที่จะดึกแล้วพรุ่งนี้เขาอยากตื่นเช้าๆหน่อย

เพราะเขามั่นใจว่าไม่ว่าพรุ่งนี้เขาจะแลกและได้เทคโนโลยีอะไรนั้นก็คุ้มค่าแน่นอนและเขาจะไปหาพื้นที่และตั้งบริษัทของตัวเองขึ้นมาสะหน่อย…

7.00 หวังหยวนก็ตื่นมาด้วยความสดชื่นเขาไม่ได้ลนลานหรือรู้สึกผิดแม้แต่น้อยที่เขาพึ่งฆ่าคนไปเมื่อวานนี้เพราะนั้นไม่ใช่ครั้งแรกของเขาสักหน่อย

[ติ๊งตรวจพบจักรวาลที่โฮสต์พอจะแลกเปลี่ยนได้แล้วโฮสต์ต้องการสิ่งใดเพื่อแลกเปลี่ยนกับอีกฝ่าย]เทียนเต๋ากล่าวถามหวังหยวนออกมา

“แน่นอนว่าการที่ฉันไปตลาดเทียนหมินเพื่อหาของมาแลกเปลี่ยนและตราอาญาสิทธิ์รูปพยัคฆ์นั้นเหมาะสมมาก”หวังหยวนกล่าวออกมาเขาไม่กลัวเลยแม้แต่น้อยที่จะโดนตรวจสอบเรื่องตราอาญาสิทธิ์รูปพยัคฆ์นี้เพราะตรวจสอบให้ตายมันก็ไม่มีอยู่แล้ว! ถ้าเรื่องมันแดงออกไปละก็นะ

ฟุบ

รอบข้างๆหวังหยวนก็เปลี่ยนไปอีกครั้งก่อนที่เขาจะมองเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่หน้าตาหล่อเหลาอย่างยิ่งคนหนึ่งยืนอยู่ในชุดกาวน์์

“ตราอาญาสิทธิ์รูปพยัคฆ์อาณาจักรจักรกล สามารถโยกย้ายทหารได้ของอาณาจักรจักรกล นายไปเอาของสิ่งนี้มาแต่ไหนกันมันหายสาบสูญไปนานแล้ว”โจฮาร์ทกล่าวถามด้วยความสงสัย

“ฮ่าๆคุณสนใจด้วยงั้นเหรอไม่สำคัญหรอกว่าผมได้มันมายังไงสิ่งสำคัญคือคุณจะเอาสิ่งใดมาแลกมากกว่า”หวังหยวนกล่าวออกมาเพราะอีกฝ่ายนั้นใส่เพียงสมุดเล่มหนึ่งเท่านั้น

“ก็ถูกนี้เป็นวิธีกรรมการสร้างเส้นไยแบบพิเศษที่ฉันคิดค้นขึ้นมาเองเส้นไยนี้สามารถเอาไปสร้างเสื้อผ้าที่ระบายอากาศได้ดีใส่สบายแถมยังกันความร้อนความหนาวได้ดีอีกด้วยส่วนวัตถุดิบนั้นก็แสนง่ายอย่างมากในการสร้างขึ้นมาแต่เพราะมันง่ายเกินไปฉันจึงไม่สร้างมันขึ้นมาเพราะคงโดนลอกเลียนแบบง่ายเกินไปแต่ถ้าเป็นโลกของนายนี้คงเป็นเทคโนโลยีพลิกโลกเลยละยังไงทางช้างเผือกก็ล้าหลังขนาดนั้น”โจฮาร์ทกล่าวออกมานิ่งๆตามนิสัยของเขา

ซึ่งหวังหยวนก็มีคิ้วกระตุกบ้างที่อีกฝ่ายบอกเขาล้าหลังแต่ที่อีกฝ่ายพูดก็ถูกเช่นกัน

“เอาละคุณตกลงจะแลกไหมเพราะผมพอใจกับเส้นไยพิเศษนี้มาก”หวังหยวนกล่าวออกมาเพราะเขาได้อ่านรายละเอียดแล้วส่วนใหญ่วัตถุดิบนี้อยู่เกาหลีแต่บางอย่างก็หาได้ในจีน

“มีเหตุผลไหนที่ฉันต้องปฎิเสธกัน”โจฮาร์ทตกลงการแลกเปลี่ยนทันทีหวังหยวนก็ตกลงเช่นกันทำให้โลกจำลองนี้แตกสลายลงเป็นเสี่ยงๆอีกครั้งก่อนที่หวังหยวนจะรู้ตัวว่าตนกลับมาอยู่ที่ห้องแล้วนั้น

เขาก็ไม่รอช้ารีบวิ่งแจ้นไปยังห้องทำงานของพ่อเขาทันที

“พ่อมีที่ดินว่างไหมผมสนใจที่จะสร้างบริษัทขึ้นมา”หวังหยวนที่เปิดประตูดังปั้ง!!เข้ามาก็ยิงตรงเข้าประเด็นทันทีส่วนหวังหลินที่ได้ยินก็มีสีหน้าแปลกๆพลางมองไปยังลูกชายของตัวเองและกล่าวออกมาว่า

“แกจะลองไปตรวจสมองที่โรงพยาบาลในเครือของเราดูไหม?” ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดแม้แต่จะแตะเอกสารง่ายๆอย่างการเซ็นอณุมัติโครงการด้วยซ้ำแต่นี้อยากสร้างบริษัทเนี่ยนะ

“พ่อนี้ผมจริงจังอยู่นะ”หวังหยวนพูดออกมาอย่างจริงจังอีกครั้ง

“แล้วชั้นไม่จริงจังตรงไหนละ”หวังหลินบ่นออกมาเล็กน้อยก่อนที่สายตาเขาจะเฉียบคมขึ้นมาและจ้องไปยังลูกชายของตนพร้อมถามเสียงเข้มออกไปว่า

“แล้วแกจะสร้างบริษัทอะไร”

“เสื้อผ้า กระเป๋า ผมต้องการแบรนด์ชั้นนำของโลกในชื่อ Balti ความหมายคือความเรียบง่ายที่ ดูหรูหรา”หวังหยวนกล่าวมาอย่างจริงจังเพราะชื่อนี้นั้นเขาคิดว่าดูดีสุดๆแล้วจากหลายๆชื่อละนะ

“แกจริงจังแค่ไหน”หวังหลินถามออกมาเพราะมันตรงกับความคิดเขาพอดีเพราะไม่กี่วันก่อนเขาพึ่งเขาซื้อแบนรนด์ผลิตเสื้อผ้าและกระเป๋าเกรดสองในเซี่ยงไฮ้ไปแต่อีกฝ่ายก็ดูมีกำไรและสินค้ายังมีคุณภาพอย่างมากและเขามองเห็นแนวทางในการเติบโต

แต่ไม่เมื่อลูกชายของเขาพูดขนาดนี้แล้วลองดูสักหน่อยแล้วกัน

“ผมบอกแแล้วไงว่าระดับโลกเพราะฉะนั้นผมจริงจังมาก”หวังหยวนกล่าวออกมาเขาไม่คิดว่าตัวเองจะพลาดเลยเพราะอย่างแรกเทคโนโลยีเส้นไยพิเศษนี้อย่างที่สองรากฐานที่พ่อเขามีรวมถึงเส้นสายต่าง ๆถึงจะไม่แข็งแกร่งมากแต่หวังกรุ๊ปก็เป็นบริษัทชั้นนำห้าร้อยอันดับแรกของโลกและติดห้าสิบอันดับแรกในจีน!

“ดีงั้นบริษัทนี้เป็นของแกแล้วแกจะเปลี่ยนชื่อเป็นอะไรมันก็เรื่องของแกส่วนหุ้นฉันจะดำเนินการโอนเป็นชื่อแกภายในเที่ยงวันนี้”หวังหลินกล่าวออกมาพร้อมยื่นเอกสารสำคัญๆให้กับบุตรชายของตน

“ดีงั้นพ่อช่วยให้คนที่เราไว้ใจได้ไปตามหาวัตถุบดิบพวกนี้ทียิ่งมากเท่าไหร่ยิ่งดีแล้วก็ย้ำเตือนพวกนั้นด้วยว่าห้ามให้ข้อมูลรั่วไหล”หวังหยวนกล่าวออกมาอย่างจริงจังพลางยื่นสมุดเล็กเล่มหนึ่งให้หวังหลินในขั้นเริ่มต้นแบบบนี้เขาก็ต้องพึ่งบารมีของพ่ออบ่างหวังหลินนี้แหละ!

หวังหลินที่รับมาและเปิดอ่านดูก็ต้องแปลกใจเพราะวัสดุบางอย่างเขาก็รู้จักเพราะมันเป็นวัสดุในการสร้างเส้นไยแต่ก็มีบางอย่างที่เขาก็ไม่รู้จักเช่นกันเพราการที่เขาเข้าซื้อบริษัทแบบนี้เขาก็ต้องศึกษาข้อมูลคร่าวๆแบบนี้บ้าง

“ตกลง”แต่เขาก็ไม่ถามออกไปแต่อย่างใด

ส่วนวิธีการผลิตหวังหยวนก็คิดไว้แล้วว่าเขานั้นจะเลียนแบบโคคาโคล่า!

เพื่อป้องกันการหลุดของข้อมูลออกไป

“แต่ปัญหาคือนักออกแบบ”หวังหยวนขมวดคิ้วทันทีเพราะนักออกแบบนั้นหายากมากแต่ในขั้นเริ่มต้นนี้เขายังไม่ต้องการคนชั้นนำขนาดนั้นรอดูก่อนแล้วกันว่านักออกแบบของบริษัทที่พ่อเขาให้มานั้นมีพรสวรรค์มากแค่ไหน!

“ส่วนพีเซ็นเตอร์ค่อยคิดแล้วกันแต่ฉันต้องการคนที่มีชื่อเสียงไปทั่วทั้งเอเชียนะสิหรือไม่ก็ทั่วโลกเลยก็ดี”หวังหยวนพรึมพรำออกมา

“งั้นลูกต้องบินไปเกาหลีแล้วละเพราะที่นั้นมีนายแบบนางแบบที่ลูกต้องการแน่นอนแถมค่าตัวพวกเขายังถูกกว่าดาราฮอลลีวูดด้วยแต่ชื่อเสียงกลับมีมากกว่าสะอีกสำหรับบางคนอะนะ”หวังหลินกล่าวแนะนำออกไป

“เรื่องนั้นไว้ก่อนพ่อพอจะรู้จักนักออกแบบเสื้อผ้าหรือกระเป๋าบ้างไหมพวกดีไซเนอร์อะ”หวังหยวนถามออกไป

“นี้ค่อนข้างยากนะแต่ลองประกาศดูเดี่ยวก็มีคนมาสมัครเองนั้นแหละในประเทศเราไม่ขาดคนที่มีพรสวรรค์หรอก”หวังหลินพูดออกมา

“งั้นเหรอถ้าอย่างนั้นใช้นักออกแบบในบริษัทเดิมไม่ดีกว่างั้นเหรอเอาเถอะงั้นผมจะเข้าไปดูพวกเขาสักหน่อย”หวังหยวนกล่าวออกมาก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไปโดยที่ไม่ลาพ่อที่นั่งหัวโด่พลางกระพิบตาปริบอยู่นั้นทั้งคนเลยแม้แต่น้อย

“พอได้สิ่งที่ต้องการแล้วสะบัดตูดไปเลยนะไอ้เด็กนี้”หวังหลินกล่าวออกมาอย่างขำๆ

ควรเคารพในกฎหมายนะครับไม่ควรใช่ความรุนแรงทั้งนี้ทั้งนั้นนี้เป็นแค่นิยายอ่านเพื่อความสนุกสนานห้ามทำตามเด็ดขาด!!