ตอนที่ 22 สิ้นลมแน่แล้ว
ตอนที่ 22 สิ้นลมแน่แล้ว
ท่ามกลางปราณอาฆาตน่าสะพรึง ทหารเกราะสีครามนับร้อยนับพันโจมตีพร้อมกัน พลังดาบคมชวนประหวั่นราวกับแทงลงบนร่างเซียวเฉิน ทำให้เซียวเฉินเบิกตาแข็งค้าง
ทหารเกราะสีครามผ่านการต่อสู้มาโชกโชน ได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดี ไม่อาจเทียบกับผู้อาวุโสที่รักตัวกลัวตายในเมืองวายุไกลเหล่านี้ได้
ถึงกระนั้นยิ่งศัตรูแข็งแกร่งมากเท่าใด เจตจำนงค์การต่อสู้ของเซียวเฉินก็ยิ่งสูงขึ้น ราวกับว่าเขาถูกโอบล้อมไปด้วยแสงแห่งการต่อสู้ไร้เทียมทาน ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แสงนั้นส่องรัศมีสว่างเจิดจ้ายิ่งนัก
เจตนาสังหารอันไร้ขอบเขตถาโถมเข้าใส่เซียวเฉิน ทหารขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้าหลายคนร่วมมือกันแทงหอกทองคำหมายจะเข่นฆ่าเซียวเฉิน เงาหอกทองคำขนาดใหญ่อันแหลมคมปรากฏอยู่ด้านหน้าพวกเขา พร้อมฟาดฟันเซียวเฉินได้ทุกเมื่อ
"รุมโจมตี!"
ดวงตาของเซียวเฉินวูบไหว ทว่าเขาก็ไม่รอช้าเหวี่ยงหมัดจักรพรรดิสงครามพุ่งไปข้างหน้า พลังกำปั้นโหมกระหน่ำราวกับเขาเป็นเทพสงครามอมตะผู้แข็งแกร่งและไร้เทียมทาน มันทะลวงไปข้างหน้าจนเกิดเสียงลมคำราม เงาหอกทองคำที่พุ่งเข้ามาแตกกระจาย ไม่สามารถสั่นคลอนร่างกายของเซียวเฉินได้
อย่างไรก็ตาม เงาแตกกระจายแต่พลังโจมตีของทหารหลายคนไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย หอกทองคำแหลมคมยังคงพุ่งเข้าใส่เซียวเฉิน
ตุบ!
เซียวเฉินกระทืบเท้ากับพื้นเต็มแรง ทันใดนั้นผืนดินก็แตกออก เขาเคลื่อนไหวร่างกายว่องไว ฟาดแขนลงมาประหนึ่งมีด หอกทองคำที่พุ่งเข้ามาแตกกระจายดัง ‘เคร้ง’ จากนั้นเขาก็สะบัดแขนพาลมกำโชกพัดไปข้างหน้า ทหารหลายคนรับแรงกระแทกนั้นจนตายคาที่!
"ใครฆ่าข้าได้!" เซียวเฉินตะโกนคำรามชวนให้ผู้คนต่างขนลุกขนพอง เขาย่างสามขุมไปเผชิญหน้ากับกองทัพเกราะสีครามทีละก้าวอย่างไม่เกรงกลัวและไร้เทียมทานราวกับเทพปีศาจโบราณ
"หลังจากก้าวเข้าสู่ขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเจ็ด เจตจำนงค์การต่อสู้ของเขาก็น่าทึ่งนัก!" ไป๋ชิงเฟิงถอนหายใจ ผู้แข็งแกร่งขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้านั้นเปราะบางราวกับกระดาษในสายตาของเซียวเฉิน
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
เซียวเฉินคล้ายเข้าสู้ดินแดนรกร้าง ไม่มีใครต้านทานรอยประทับหมัดของเขาได้ มันอาบเลือดศัตรูและตกอยู่ในสภาพบ้าระห่ำ!
เสื้อคลุมยาวสีขาวของเขาดูเหมือนจะอาบย้อมเลือดจนแดงก่ำ แววตาของเขาชวนให้หวาดผวา ผมดำสยายยาว เราไม่ผิดกับปีศาจคลั่ง!
หมัดจักรพรรดิสงครามโบกสะบัด ทะเลทุกข์สีทองในร่างกายของเขาส่งเสียงอึกทึกราวกับสั่นสะเทือนไปพร้อมกับหมัดจักรพรรดิสงคราม ยิ่งปลดปล่อยพลังอันน่ากลัวออกมา!
เขานึกถึงฉากผู้ยิ่งใหญ่เผชิญหน้ากับศัตรูรอบด้าน เวลานั้นไม่ต่างกับในยามนี้!
เซียวเฉินต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง!
ไม่รู้ว่ามีทหารจำนวนมากแค่ไหนที่ถูกเขาฉีกทึ้งร่าง ทำให้สีหน้าของซินตู้บนหลังม้าหม่นหมองลง เขาบัญชาการทหารส่วนนี้ แม้จะไม่ใช่กองกำลังหลักของกองทัพเกราะสีคราม แต่ก็ไม่ควรพ่ายแพ้ให้แก่เด็กหนุ่มในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเจ็ด
หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป เกียรติแห่งของกองทัพเกราะสีครามจะหมดสิ้น!
"กองทัพเกราะสีคราม ตั้งกระบวนทัพ!"
ซินตู้สั่งการ ธงเปลี่ยนแปลงไป ทหารทัพเกราะสีครามเปลี่ยนตำแหน่งของตนเองทันที เมื่อมองจากหอคอยสูงในระยะไกล กองทัพเกราะสีครามดูเหมือนเรียงตัวเป็นรูปหอก ปราณของทุกคนราวกับรวมตัวกันที่ปลายหอก ชวนให้หวาดหวั่นไม่น้อย
เจตจำนงค์การต่อสู้พลุ่งพล่าน เซียวเฉินขมวดคิ้ว ถึงเขาจะเข้าใจดีว่าพลังของทุกคนในกองทัพเกราะสีครามไม่มีทางจะรวมตัวกันที่จุดเดียว แต่ปราณที่ส่งมาจากปลายหอกก็ยังทำให้เขารู้สึกถึงกดดัน
ครืน!
หอกสังหารพุ่งออกไป ฟ้าดินร้องคำราม นี่คือการรวมตัวของพลังยุทธ์ ทั้งยังเป็นการแข่งขันของพลังจิตใจอีกด้วย!
เหล่าผู้อาวุโสจากตระกูลโจวและตระกูลเหล่งพากันถอยกลับด้วยใจสั่นระรัว!
"นักรบไม่มีวันยอมแพ้!"
เซียวเฉินเปล่งเสียงลั่น นี่คือหลักการของหมัดจักรพรรดิสงคราม เขาเหมือนกับเตาหลอม ปราณฟ้าดินพรั่งพรูเข้าสู่ร่างของเขา จากนั้นไหลเวียนผ่านสองแขน ปราณของเขาในขณะนี้ราวกับจะทำลายพันธนาการขอบเขต!
กลางรอยประทับคำว่า ‘ยุทธ์’ หมัดของเซียวเฉินแข็งแกร่งไร้เทียมทาน แม้พลังรากฐานแก่นแท้ของเขาจะเข้มข้นกว่าคนทั่วไปมาก แต่ในขณะนี้ก็ถูกกำปั้นนี้ดูดพลังจนหมด มีรอยประทับกำปั้นขนาดใหญ่ทะยานออกไปราวกับสั่นสะเทือนขุนเขาได้!
โครม!
ร่างเซียวเฉินถูกกระแทกถอย กระอักเลือดออกมาเป็นเนืองนองคล้ายอ่อนกำลังเต็มที
"ในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้แล้วหรือ" ชาวเมืองวายุไกลคนหนึ่งถอนหายใจเบา ๆ กองทัพที่รวมพลังของผู้แข็งแกร่งขอบเขตทะเลทุกข์กว่าร้อยคน สุดท้ายก็ทำให้เซียวเฉินพ่ายแพ้ ไม่สามารถสานต่อความรุ่งโรจน์ไร้เทียมทานได้
"ไม่ เขาไม่ได้พ่ายแพ้ เจ้าดู!" มีคนยืนอยู่ที่สูงร้องตะโกน
หอกแตกกระจายภายในพริบตาเดียว หลายคนที่อยู่ใกล้เซียวเฉินถูกสังหาร ส่วนที่อยู่ด้านหลังต่างเซถลาถอย กระบวนทัพถูกทำลายลง!
"กองทัพเกราะสีครามทัพแตกแล้ว!" คนหนึ่งตะโกนด้วยความตื่นเต้น
กองทัพเกราะสีครามเป็นคนต่างถิ่น แต่เซียวเฉินเป็นอัจฉริยะของเมืองวายุไกล ชัยชนะของเขาถือเป็นเกียรติยศของเมืองวายุไกลในอีกแง่หนึ่ง!
"ช่าง...เหลือเชื่อนัก!"
ซินตู้ตกตะลึง ไม่มีใครรู้ถึงพลังของกระบวนทัพนี้ดีไปกว่าเขา หอกเมื่อครู่ย่อมเทียบเท่ากับพลังโจมตีเต็มรูปแบบของผู้แข็งแกร่งขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้าสิบกว่าคน และยังมีอีกกว่าร้อยคนที่คอยสนับสนุนพวกเขา ถึงเพียงนี้มันกลับยังพังทลายลงได้!
นี่เป็นพลังที่ผู้บำเพ็ญขอบเขตทะเลทุกข์จะมีได้จริงหรือ
ความเข้าใจของซินตู้เกี่ยวกับโลกแห่งการฝึกยุทธ์ถูกเซียวเฉินทำลาย!
"ในโลกแห่งการฝึกยุทธ์ ไม่ใช่ว่าคนจำนวนมากจะชนะได้เสมอไป ขอบคุณพวกเจ้าที่ช่วยขัดเกลาวิชาหมัดของข้า!"
คำพูดของเซียวเฉินทำให้ผู้คนเงียบงัน เขา...ยืมมือกองทัพเกราะสีครามมาฝึกฝนวิชาหมัดของเขาหรือ
ทว่าทันใดนั้นเจตนาสังหารอันแข็งแกร่งก็ตรึงร่างเซียวเฉินไว้ ดาบทองลงทัณฑ์ร้องคำราม หลิงหยวนถูลงมือแล้ว เขาหมายจะฆ่าเซียวเฉินในยามอ่อนแอที่สุด!
"เซียวเฉิน!" ไป๋เนี่ยนปิงหน้าซีดเผือด ผู้แข็งแกร่งขอบเขตสะพานแห่งชีวาออกโรง ด้วยสภาพของเซียวเฉินในขณะนี้ ไหนเลยจะต่อสู้ไหว
"หลิงหยวนถู เจ้าช่างไร้ยางอาย!"
ไป๋ชิงเฟิงคล้ายเตรียมตัวไว้ล่วงหน้า เขาทะยานออกมาราวสายลม ฟาดดาบทองลงทัณฑ์คำราม พลังรากฐานแก่นแท้แผ่ซ่านให้มันแตกกระจาย
หลิงหยวนถูไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น เขาโบกมือ ดาบทองลงทัณฑ์คำหลายเล่มรวมตัวกันขึ้นมา มันแหลมคมและแข็งแกร่ง ราวกับดาบแห่งการพิพากษาแห่งสวรรค์ที่ต้องการตัดสินเป็นตาย
ไป๋ชิงเฟิงยังคงขวางกั้นไว้ พวกเขาเคยมีความสัมพันธ์อันดีในอดีต บัดนี้กลับต้องหันมาต่อสู้กันเอง!
ไป๋เนี่ยนปิงรีบวิ่งไป นางต้องการพยุงเซียวเฉินทว่าเขายังไม่พ้นจากวิกฤต ผู้แข็งแกร่งที่ทรงพลังยิ่งกว่าได้ลงมือแล้ว ไป๋เนี่ยนปิงถูกกระแทกถอย เงาร่างของซินตู้ปรากฏตัวต่อหน้าเซียวเฉิน!
"การตายด้วยน้ำมือข้านับเป็นเกียรติของเจ้าแล้ว!" รอยประทับมือของซินตู้พุ่งลงใส่เซียวเฉิน พลังขอบเขตสะพานชีวาขั้นสองแผ่ปกคลุมเขาไว้ให้รู้สึกสุดหนักอึ้ง
สิ่งที่ซินตู้ไม่คาดคิดคือเซียวเฉินไม่ล่าถอย กลับสะพัดมือออกไปเช่นกัน นี่คือการต่อสู้ครั้งสุดท้ายอย่างนั้นหรือ
"ไม่เจียมกะลาหัว!" ซินตู้กล่าวเย้ยหยัน ขณะรอยประทับมือเข้าปะทะกัน พลังชีวิตในกายเซียวเฉินราวกับหยุดนิ่ง ร่างของเขาลอยคว้างกลางอากาศก่อนตกลงมาบนพื้นอย่างแรง
"เซียวเฉิน อย่าทำให้ข้ากลัว!" น้ำตาของไป๋เนี่ยนปิงไหลพรากไม่หยุด ใจหายวาบในทันที!
"พลังรากฐานแก่นแท้หมดสิ้นยังกล้ารับมือข้าอีกหรือ เขาต้องสิ้นลมแน่แล้ว!" ซินตู้หัวเราะ หลิงหยวนถูคล้ายไม่คิดจะต่อสู้ต่อไป ใบหน้าของเจ้าตัวก็ปรากฏรอยยิ้มลำพอง
ในที่สุดเซียวเฉินก็ตายเสียที!
ในจังหวะซินตู้กลับขึ้นหลังม้า บริเวณคิ้วของเขาปรากฏควันดำ เมื่อเหลือบมองฝ่ามือของตัวเองก็เห็นควันสีดำหมุนวนอยู่เช่นกัน!
“อั่ก”
เลือดสีดำพุ่งออกปาก ซินตู้พลันหน้าคล้ำขณะตกลงจากหลังม้า!
"เกิดอะไรขึ้น"
"พิษ เขาถูกวางยาพิษ!"
"หมัดของเซียวเฉินก่อนหน้านี้ไม่ได้เป็นการต่อสู้ แต่เป็นการวางยาพิษซินตู้!"
ผู้คนตกใจ เมื่อมองไปยังร่างซินตู้ที่ค่อย ๆ หยุดกระตุกก็พูดไม่ออก
เซียวเฉินฆ่าผู้แข็งแกร่งขอบเขตสะพานชีวาขั้นสอง!
ถึงกระนั้นเขาก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิตตนเอง!
อัจฉริยะที่โดดเด่นที่สุดในประวัติศาสตร์เมืองวายุไกลกำลังจะตายตกเช่นนี้หรือ
ยามนี้ไป๋เนี่ยนปิงเห็นนิ้วของเซียวเฉินขยับเล็กน้อย พลังชีวิตเข้มข้นแผ่ซ่านออกมาจากร่างของเขา!
