ไอ้หินโง่ ๆ ที่ฉันใช้รองขาโต๊ะคืออัญมณีราคาแพง! (อ่านฟรี 21/07/2567)

“เหมือนร่างกายฉันจะรู้สึกเบาขึ้นนะ ยังไงก็ขอบคุณเธอมาก” ฮวาเสี่ยวชิงรู้สึกว่าร่างกายของเธอเหมือนจะเบาลง เป็นเพราะโหมทำงานอย่างหนักทำให้สุขภาพของเธอไม่ค่อยดีนัก แถมหมอประจำตระกูลก็บอกอีกว่าอวัยวะภายในของเธอทำงานหนักเกินไป

แต่หลังจากดื่มน้ำยาวิเศษที่ชายตรงหน้าของเธอเข้าไป ก็รู้สึกเหมือนว่าอวัยวะภายในของเธอได้รับการบำรุงรักษาให้ดีขึ้น ร่างกายของเธอมีแรงมากยิ่งขึ้น

“ไม่เป็นไรครับ ยังไงผมก็รบกวนพวกคุณไว้ตั้งเยอะ” เย่เซวียนก็ตอบกลับไปด้วยความจริงใจเช่นกัน เพราะเขารู้สึกว่ารบกวนตระกูลฮวาไว้มากจริง ๆ

ไหนจะเรื่องเงิน อำนาจ ชื่อเสียง ได้ตบหน้าเพื่อนเก่า ตบหน้าตำรวจเลวไปขนาดนี้ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาคงไม่เคยคิดฝันว่าจะทำเรื่องพวกนี้ได้แน่ ๆ

“เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอตรวจเช็คของพวกนี้คร่าว ๆ ให้นะ ถ้าชิ้นไหนมันใกล้เคียงว่าจะเป็นของมีค่าก็แนะนำให้เอาไปตรวจอีกที” ฮวาเสี่ยวชิงยิ้มให้ก่อนจะกล่าวออกมา

“ฉันก็จะช่วยด้วย!” ฮวาหวู่หลิงที่เห็นทั้งสองคนเหมือนไม่สนใจตัวเองเลยกล่าวแทรกขึ้นมา

“ขอบคุณทั้งสองคนมากนะ” เย่เซวียนกล่าวตอบ

หลังจากนั้นสองพี่น้องก็ใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงในการเดินสำรวจสิ่งของนับร้อยชิ้นภายในร้านขายของเก่าแห่งนี้ หลังจากตรวจเช็คจนครบแล้วทั้งสามคนก็มารวมตัวกันเพื่อพูดคุยถึงสิ่งที่พบ

“ฉันคิดว่าสินค้าทั้งหมดในร้านเธอ... มันไม่มีราคานะ” ฮวาเสี่ยวชิงเปิดประเด็นขึ้นมา เย่เซวียนรู้สึกเหมือนมีธนูถูกยิงมาปักที่กลางหน้าอกไม่มีผิด

“ฉันก็คิดแบบเดียวกับพี่เสี่ยวชิง ทำไมนายถึงชอบสะสมของปลอมล่ะ ?” หวู่หลิงที่ไม่ค่อยรักษาน้ำใจใครก็กล่าวซ้ำเติมออกมาทำเอาชายหนุ่มหงอยไปเลย

“พอดี... คุณปู่เป็นคนซื้อของทั้งหมดน่ะ แกชอบซื้อของจากคนรู้จักหรือตามตลาดของเก่า” เย่เซวียนเล่าถึงความเป็นมาของสินค้าให้ทั้งคู่ฟังคร่าว ๆ

“ปู่ของเธอน่าจะชอบเสี่ยงดวงนะ แต่ตลาดของเก่าส่วนใหญ่ก็มีแต่ของปลอมทั้งนั้นแหละถ้าไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญจริง ๆ ยังไงก็ถูกหลอกได้ อย่าไปคิดมากเลย” ฮวาเสี่ยวชิงที่ได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มบอกมาก็เข้าใจเรื่องราวได้ไม่ยาก เธอกล่าวปลอบอีกฝ่ายด้วยความอ่อนโยน

“มิน่าล่ะ! ฉันก็เคยถูกหลอกนะตอนนั้นเจ็บใจมากเลยล่ะ แต่สุดท้ายพอเอาไปเล่าให้พี่เสี่ยวชิงฟัง ไม่กี่วันต่อมาไอ้คนที่หลอกฉันมันก็เอาเงินมาคืนซะอย่างนั้น แถมยังให้เงินเพิ่มอีกเกือบเท่าตัว” ฮวาหวู่หลิงเอามือมาตบกันเป็นเชิงว่านึกอะไรออกก่อนจะเล่าออกมา

“จะว่าไปพี่ทำได้ยังไงคะ ?” ฮวาหวู่หลิงหันไปถามพี่สาวของเธอที่ยืนยิ้มอยู่

“ก็แค่ไปพูดคุยด้วยปกตินั่นแหละ ไม่มีอะไรหรอก” ฮวาเสี่ยวชิงตอบกลับไป แต่เย่เซวียนที่ได้ยินรู้สึกว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องธรรมดาแบบนั้นแน่นอน

การจะทำให้โจรที่มันขโมยเงินไปได้แล้วเอามาคืนได้ ต้องมีอะไรที่มากกว่าการนั่งเปิดอกคุยกันอย่างแน่นอน!

“เฮ้อ! ยิ่งคาดหวังมากเวลาผิดหวังยิ่งเจ็บสินะ” เย่เซวียนถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินไปยังในครัวเพื่อหาน้ำมากินเพิ่ม

แต่แล้วเขาก็สะดุดบางอย่างที่ถูกวางเอาไว้ในห้องครัว มันเป็นก้อนหินที่มีขนาดประมาณสองกำปั้น ก้อนหินนี้มีหิวสีเขียวในบางจุด แต่ส่วนใหญ่จะมีสีแดงอยู่ด้วย มันถูกใช้เป็นหินรองขาโต๊ะไม้ในครัวเพื่อให้โต๊ะไม่เอียงไปมา

“หินอะไรวะ ? อ๋อ! ไอ้ก้อนหินที่ปู่ขุดมาได้นี่เอง” ชายหนุ่มที่เห็นหินก้อนนี้ก็นึกไม่ออกว่ามันคืออะไรในตอนแรก แต่แล้วเขาก็ต้องร้องออกมาเพราะเพิ่งจะนึกได้เขาเลยหยิบมันขึ้นมาดู

ปู่ของเขาทำงานขุดเหมืองมาโดยตลอด ของสิ่งนี้ก็คือของที่ปู่ของเขาแอบเก็บกลับมาด้วยนั่นเอง ความจริงก็ยังมีอีกประมาณห้าก้อนที่เขาเก็บไว้ในลิ้นชักบ้าง บางก้อนก็โยนใส่กระถางต้นไม้เอาไว้

“นั่นมัน! ขอฉันดูหน่อยสิ” มีเสียงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจดังขึ้นมา ก่อนที่สองพี่น้องตระกูลฮวาจะเดินมายังบริเวณที่ชายหนุ่มยินอยู่

ครึ่งหลัง

“เอาไปสิ” ชายหนุ่มก็ยื่นก้อนหินในมือให้กับฮวาเสี่ยวชิงไปอย่างว่าง่าย เขาขี้เกียจเกินกว่าจะใช้ความสามารถของดวงตาตรวจสอบหินก้อนนี้ด้วยซ้ำ

ใช้มันตรวจสอบสิ่งของต่าง ๆ มาเป็นชั่วโมงก็ย่อมรู้สึกเหนื่อยล้าเป็นธรรมดานั่นแหละ จะมาตรวจสอบหินไร้ค่านี่ไปทำไมกัน ?

“ไม่ผิดแน่! มันเป็นอัญมณี แถมก้อนขนาดนี้... น่าจะมีเนื้ออัญมณีอยู่ไม่น้อยเลยล่ะ” ฮวาเสี่ยวชิงกล่าวออกมาด้วยความแปลกใจ

อัญมณีหรือพลอย เป็นสิ่งที่ได้รับความนิยมในหมู่ชนชั้นกลางไปจนถึงชนชั้นสูงเป็นอย่างมาก เพราะมีมากมายหลากหลายชนิดจึงมีราคาที่สูงต่ำปะปนกันไป ไม่ใช่ว่าพลอยทุกเม็ดจะต้องราคาแพงเหมือนกันหมด

ถ้าจะเปรียบเทียบก็คงเหมือนกับเพชรที่คนเข้าใจว่ามีราคาแพง แต่ในความจริงเพชรก็มีหลายเกรดหลายราคา รวมถึงเพชรปลอมก็มีเช่นกัน

‘ก้อนหินโง่ ๆ นี่ที่ฉันใช้รองขาโต๊ะมาแสนนาน เป็นอัญมณีก้อนโตอย่างนั้นเรอะ!!’ เย่เซวียนอดที่จะกรีดร้องออกมาในใจไม่ได้

นี่เขาทำบ้าอะไรมาตั้งนาน! แล้วทำไมปู่ไม่เห็นจะบอกว่ามันเป็นของมีค่าขนาดนี้!!

“ละ แล้วพอจะทราบไหมครับว่ามันคืออัญมณีอะไร พอจะมีราคาไหม” ชายหนุ่มกลั้นใจกล่าวออกมา ถึงมันจะเป็นอัญมณีแต่ก็ใช่ว่าจะเป็นชนิดที่มีราคาแพงนี่นา

“อืมม นายมีไฟฉายไหม ?” คราวนี้เป็นฮวาหวู่หลิงที่ถามบ้าง ดูเหมือนเธอต้องการตรวจเช็คอะไรบางอย่าง

“มีสิ แปปนะ” ชายหนุ่มรีบไปรื้อค้นในกองสิ่งของที่เขาวางทิ้งไว้ ประมาณห้านาทีเขาก็กลับมาพร้อมกับไฟฉายกระบอกหนึ่ง

ถึงในตอนแรกมันจะใช้ไม่ได้เพราะถ่ายหมดก็เถอะ แต่ยังดีที่เขามีถ่านสำรองเก็บเอาไว้

ฟึบ แกรก แกรก

หญิงสาวตัวเล็กเอาไฟฉายที่ชายหนุ่มส่งให้แตะเข้ากับก้อนหินในมือ แสงของไฟฉายส่องเข้าไปด้านในทำให้ตัวหิวเรืองแสงสีแดงอมชมพูออกมา

“เธอทำอะไรอ่ะ ?” เย่เซวียนกล่าวถามด้วยความสนใจ

“ดูส่องดูคร่าว ๆ ไง ว่าข้างในมันเป็นเนื้อพลอยไหม นายเห็นไหมว่ามันมีสีแดงอยู่แสดงว่าข้างในมันเป็นสีแดง แต่จะมากหรือน้อยเราต้องเอาไปขัดผิวข้างนอกที่ไม่ใช่เนื้อพลอยออกก่อน” ฮวาหวู่หลิงอธิบายให้ฟัง ดูท่าทางแล้วเธอคงจะชำนาญไม่ใช่น้อย

“แล้วมันมีราคาบ้างไหม ?” เรื่องอื่น ๆ เขายังไม่ได้สนใจมากเท่าไร แต่อยากรู้ว่ามันมีราคาไหมมากกว่า

ถึงเขาจะลองใช้ดวงตาตรวจสอบดูแล้วแต่ก็ไม่รู้อยู่ดีว่ามันมีราคาไหม เพราะมันบอกเพียงแค่ว่าเป็นพลอยที่ชื่อ pink tourmaline

“มีสิ น่าจะเป็นพลอยทัวร์มาลีน ส่วนราคามันอยู่ที่ความสะอาดของเนื้อ ขนาด สี ถ้าอยากจะให้ชัดนายก็ต้องเอาพลอยก้อนนี้ไปตัดแต่งน่ะ มันมีหลายขั้นตอนหลายวิธีการทำ อธิบายให้ฟังทั้งวันก็ไม่จบหรอก” ฮวาหวู่หลิงยื่นก้อนพลอยคืนให้ชายหนุ่มไป

“ทำไมเธอถึงรู้เรื่องพวกนี้ด้วยล่ะ ?” ชายหนุ่มถามต่อ ขนาดเขาที่มีปู่เป็นคนขุดเหมืองยังไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย แต่หญิงตัวเล็กตรงหน้าที่อายุน่าจะน้อยกว่าเขาดันรู้เรื่องพวกนี่ได้

“เธอชอบธุรกิจอัญมณีน่ะ เคยไปซื้อพลอยที่ประเทศไทยด้วยนะ ที่นั่นแทบจะเป็นตลอดอัญมณีระดับต้น ๆ ของโลกเลยล่ะ” เป็นพี่สาวตระกูลฮวาที่ตอบกลับมา ทำให้ชายหนุ่มพอเข้าใจได้

“แปปนะ ฉันมีอีกสี่ห้าก้อนนี่แหละ ลองดูให้หน่อย” เย่เซวียนนึกขึ้นได้เขาก็ไปตามหาก้อนหินที่ปู่เคยเก็บกลับมา หลังจากรวบรวมจนครบก็เอามาให้หญิงสาวตัวเล็กตรวจดู

แม้บางก้อนจะดูเหมือนหินธรรมดาแถมมีเศษดินติดอยู่เพราะเขาวางไว้ในกระถางต้นไม้ก็เถอะ แต่มันก็ยังเป็นก้อนพลอยนี่นา จริงไหม ?

“พวกนี้ไม่มีราคาเท่าไหร่ ส่วนใหญ่น่าจะเป็นควอตซ์ ถ้ามีเนื้อพลอยอยู่เยอะหน่อยก็คงได้หลักพันหยวนล่ะมั้ง แต่ถ้าอยากให้ชัวก็เอาไปให้ร้านอัญมณีที่เขารับตัดก้อนพลอย ลองตัดเปิดดูเนื้อในเอา” หลังจากเช็คให้ชายหนุ่มเสร็จเธอก็วางไว้บนโต๊ะก่อนจะตอบกลับไป

“ถ้าฉันอยากจะเปิดร้านอัญมณีเธอพอจะมีคำแนะนำไหม ?” เย่เซวียนกล่าวถามออกมาด้วยความสนใจ

ปล.เรื่องแหล่งของพลอย ราคา ไม่ได้แป๊ะตามความเป็นจริงนะครับ แค่อ้างอิงคร่าว ๆ