บทที่ 547  ต้องการสร้างข่าวใหญ่โต!

บทที่ 547  ต้องการสร้างข่าวใหญ่โต!

ใต้ป้ายประกาศ เหมยจือหวี ยืนอยู่ตรงนั้นขณะที่นางมองดูชื่อ

“น่าประทับใจจริง!”

เมื่อเห็นซุนม่อได้คะแนนเต็มในสองวิชา เหมยจือหวีก็เผยรอยยิ้ม แม้ว่านางจะได้คะแนนเต็มสำหรับสองวิชา แต่วิชาของนางคือพฤกษศาสตร์และการเล่นแร่แปรธาตุ และผู้เข้าสอบหลายคนก็มีความสำเร็จเช่นเดียวกับนาง สำหรับการศึกษาการควบคุมจิตวิญญาณ ปรมาจารย์ม่อไน่เป็นผู้ตั้งคำถามและเป็นวิชาที่มีผู้ได้คะแนนเต็มน้อยที่สุด มีเพียงซุนม่อและไป๋ส่วง เท่านั้นที่สามารถทำได้

“อาจารย์เหมย ข้าชื่อหลี่รั่วหลาน ข้าขอสัมภาษณ์เจ้าสักครู่ได้ไหม?”

เหมยจือหวีซึ่งกำลังอยู่ในความงุนงง จู่ๆ ก็หายงุนงงด้วยเสียงที่น่าฟัง นางหันหน้าไปและเห็นผู้หญิงที่สวยงามมากยืนอยู่ข้างนาง ผู้หญิงคนนี้มีรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ และนางมีพู่กันเขียนอยู่ในมือเหมือนนางต้องการจดบันทึก

“ข้าเป็นนักข่าวพิเศษจาก [ข่าวมหาคุรุ] ของประตูเซียน

หลี่รั่วหลานแนะนำตัวเองขณะที่นางจ้องมองไปที่เหมยจือหวีเพื่อตรวจสอบนาง

ผู้หญิงคนนี้สวยมาก มากกว่า 90% ของผู้หญิงที่นางเคยเห็นมาก่อน อย่างไรก็ตาม ผู้ชายที่เห็นนางจะละเลยความงามของนางและจะรู้สึกสงสารเท่านั้น

เนื่องจากเหมยจือหวีอ่อนแอเกินไป อ่อนโยนและละเอียดอ่อน นางจึงดูเหมือนสัตว์เลี้ยงตัวเล็กๆ ทุกคนจะรู้สึกปรารถนาที่จะปกป้องนางตั้งแต่เริ่มแรก

“ข้าให้นาง 9 คะแนน!”

หลี่รั่วหลานประเมิน แม้แต่ผู้ชายที่ขี้ขลาดที่สุดก็ยังรู้สึกถึงแรงกระตุ้นที่รุนแรงที่จะเพิกเฉยต่อความปลอดภัยของเขาและปกป้องเหมยจือหวี หากนางตกอยู่ในอันตราย

"ขอโทษ!'

หลังจากที่เหมยจือหวีพูดแล้วนางก็หันหลังและจากไป นางไม่ต้องการที่จะมีชื่อเสียง

“อาจารย์เหมย โปรดรอสักครู่ ข้าแค่ต้องการถามคำถามง่ายๆ สองสามข้อ และจะไม่รบกวนเวลาของเจ้ามากเกินไป”

หลี่รั่วหลานไล่ตามนางไป

นางจะไม่ละทิ้งโอกาสที่ดีเช่นนี้

แม่ของเหมยจือหวีเป็นมหาคุรุระดับ 6 ดาวและมีพรสวรรค์ที่แข็งแกร่งมากตั้งแต่นางยังเด็ก เหมยหย่าจือเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญสูงสุดในยุคของนาง

ในปีนั้นเหมยหย่าจือยังเป็นสาวงามที่ได้ขึ้นสู่อันดับหญิงงามล่มเมืองอีกด้วย นางมีคนติดตามหลายล้านคน และแม้กระทั่งตอนนี้ นางยังคงดูอ่อนเยาว์และเสน่ห์ของนางยังคงอยู่ นางเป็นคู่รักในฝันของชายวัยกลางคนหลายคน

นอกจากรูปลักษณ์ของนางแล้ว เหมยหย่าจือยังมีสถานะและชื่อเสียงที่สูงมากในโลกของการเล่นแร่แปรธาตุ หากไม่มีอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด นางจะกลายเป็นบรรพชนที่ยิ่งใหญ่

แม้ว่าหลี่รั่วหลานจะเป็นนักข่าวเหรียญทอง แต่นางก็ไม่สามารถหาโอกาสสัมภาษณ์คนสำคัญอย่างเหมยหย่าจือได้

สำหรับลูกสาวของนางเหมยจือหวีนางยิ่งลึกลับมากขึ้น

เมื่อเหมยหย่าจือให้กำเนิดเหมยจือหวี นางอายุมากแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยเหตุผลอื่นๆ มันทำให้เหมยจือหวีมีร่างกายที่ป่วยหนักด้วยโรคภัยไข้เจ็บมากมาย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากที่เหมยจือหวี จะปรากฏตัวต่อสายตาของสาธารณชน

ในโลกของมหาคุรุ ทายาทมหาคุรุบางคนจะยืมบารมีและสถานะของพ่อแม่เพื่อยกระดับ จุดเริ่มต้นของพวกเขาสูงกว่าคนทั่วไปมากและเส้นทางอาชีพของพวกเขาก็ราบรื่นกว่ามาก

อย่างไรก็ตาม เหมยจือหวีไม่ได้ทำเช่นนั้น นางรู้สึกไม่ค่อยดีนักกับตำแหน่งมหาคุรุ

ครั้งหนึ่งมีข่าวลือว่าลูกสาวของเหมยหย่าจืออาจเป็นขยะ แต่ในไม่ช้าเหมยจือหวี ก็บดขยี้ผู้สำเร็จการศึกษาจากเก้าสถาบันยิ่งใหญ่ในการสอบมหาคุรุระดับ 1 ดาวที่นางได้รับเมื่อนางอายุ 18 ปีและกลายเป็นผู้อยู่ในอันดับต้นๆ

หลังจากนั้น เหมยจือหวีก็หายไปอีกครั้ง

ความสัมพันธ์ทางสังคมของหลี่รั่วหลานยังคงกว้างมาก นอกจากนี้ในฐานะนักข่าว นางได้ให้ความสนใจกับผู้สมัครที่ได้รับการคัดเลือกจากผู้เข้าสอบกลุ่มนี้มานานแล้ว นางได้รู้ว่าเหมยจือหวีกำลังทำข้อสอบผ่านการเชื่อมโยงส่วนตัวของนาง ดังนั้นความสนใจของนางจึงเพิ่มขึ้น

“อาจารย์เหมย ทำไมจู่ๆ เจ้าถึงตัดสินใจสอบมหาคุรุ 2 ดาว? เป็นเพราะอาการป่วยของเจ้าหายแล้วหรือ? หรือเจ้าวางแผนที่จะเริ่มต้นอาชีพอย่างเป็นทางการ?”

หลี่รั่วหลานถาม คำถามของนางเต็มไปด้วยหลุมพรางมากมาย และตราบใดที่ เหมยจือหวีตอบบางอย่าง นางจะสามารถตรวจสอบข้อมูลได้มาก

เหมยจือหวีลดศีรษะของนางและเพิ่มความเร็วของนาง

“ไม่ ข้าปล่อยนางไปไม่ได้!”

หลี่รั่วหลานคิดอย่างรวดเร็ว เหมยจือหวีสอบพฤกษศาสตร์และเล่นแร่แปรธาตุ แต่ทำไมนางถึงยืนอยู่ที่กระดานผลการศึกษาการควบคุมจิตวิญญาณ?

มีคนที่นางให้ความสนใจหรือไม่?

คนคนนั้นจะเป็นใครกันนะ?

ไป๋ส่วง?

พวกเขาไม่ควรมีปฏิสัมพันธ์ใดๆ ใช่ไหม? นอกจากนี้ ด้วยบุคลิกของไป๋ส่วง นางย่อมไม่ลงรอยกับเหม่ยจือหวีอย่างแน่นอน ในกรณีนั้นเหลือเพียงซุนม่อเท่านั้น

แน่นอนว่าอาจเป็นคนอื่นก็ได้ แต่สำหรับหลี่รั่วหลาน พวกเขาไม่เกี่ยวข้องไม่มีใครอยากพูดถึงพวกเขา

“อาจารย์เหมยเจ้ามาสอบเพราะซุนม่อหรือเปล่า?”

ขณะที่หลี่รั่วหลานถามคำถาม นางกำลังให้ความสนใจกับสีหน้าของเหมยจือหวี อย่างระมัดระวัง

เมื่อได้ยินชื่อนี้ เหมยจือหวีก็ขมวดคิ้วและรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย นางกังวลว่านางอาจสร้างปัญหาให้กับซุนม่อ

“ไม่ ข้าไม่รู้จักเขา!”

หลังจากที่นางพูด นางก็เพิ่มความเร็วมากขึ้น

หลี่รั่วหลานไม่ตาม แต่หยุดฝีเท้าของนางแทน ริมฝีปากที่สวยงามของนางโค้งเป็นรอยยิ้มเข้าใจ

(จริงๆ แล้วเป็นเพราะซุนม่อใช่ไหม ฮ่า ฮ่า นี่ถือเป็นข่าวดีใช่ไหม)

หลี่รั่วหลานรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

ประสบการณ์ของเหมยจือหวียังน้อยเกินไป นางจะซ่อนอารมณ์ของนางจากนักข่าวที่ยอดเยี่ยมอย่างหลี่รั่วหลานที่ต้องวิ่งไปรอบๆ และมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นได้อย่างไร แม้กระทั่งเรียนรู้วิธีอ่านใจคนอื่น

เพียงแค่สีหน้าก็เพียงพอที่จะเปิดเผยหลายสิ่งหลายอย่างต่อหลี่รั่วหลาน

ซุนม่อเพิ่งได้รับความสนใจ อาจกล่าวได้ว่าเขาคือดาวดวงใหม่ที่น่าจับตามองที่สุด นอกจากนี้ เหมยจือหวียังเป็นลูกสาวที่น่ารักของเหมยหย่าจือซึ่งถูกปกปิดไว้อย่างลึกลับ การรวมเข้าด้วยกันเพื่อปรุงแต่งข่าวซุบซิบของสื่อ…สำนักข่าวประตูเซียน ประจำสัปดาห์นั้นจะต้องเป็นที่นิยมจนขายไม่เหลืออย่างแน่นอน

ขณะที่หลี่รั่วหลานกำลังครุ่นคิดอยู่ นางก็เดินไปรอบๆ และต้องการค้นหาเป้าหมายเพิ่มเติมที่ควรค่าแก่การสัมภาษณ์ แต่ไม่นานนางก็ได้ยินเสียงที่นางเกลียด

“อาจารย์หลี่?”

เจี่ยงจือถงดูมีความสุขเมื่อเขาเห็นหลี่รั่วหลาน เขาทักทายนางและรีบเดินเข้ามา

“บังเอิญจริงๆ ที่ข้าเจอเจ้าที่นี่”

“อาจารย์เจี่ยง!”

หลี่รั่วหลานยิ้ม แต่หัวนางรู้สึกเบื่อหน่าย (ทำไมผู้ชายน่ารำคาญคนนี้ถึงอยู่ที่นี่ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นแค่คนธรรมดา แต่เขารู้สึกว่าเขาสง่างามและหล่อเหลาและสามารถสะกดจิตข้า เขาไม่ประมาณตัวเอง)

(แม้ว่าข้า หลี่รั่วหลาน แม้จะทรมานจากความหิวโหย ข้าก็จะไม่เลือกเจ้า! อยากนอนกับข้าเหรอ เจ้ายากจนก็ได้ แต่เจ้าต้องหล่อ อย่างน้อยที่สุด...อืม อย่างน้อยที่สุดเจ้าต้องมี มีหน้าตาเทียบได้กับซุ่นม่อ)

หลี่รั่วหลานตอบอย่างตรงไปตรงมากับเจี่ยงจือถง  นางมองไปที่ใบหน้าของเขาที่แสดงสัญญาณแห่งวัย และนางก็นึกถึงซุนม่อโดยไม่รู้ตัว

(แม้ว่าเพื่อนคนนั้นจะดูน่าขยะแขยงไปหน่อย แต่รูปลักษณ์ของเขาก็ยอดเยี่ยมจริงๆ)

“อาจารย์หลี่ เจ้ามาที่นี่เพราะต้องการสัมภาษณ์ผู้เข้าสอบใช่หรือไม่? ฮ่า ฮ่า ข้าจัดการให้เจ้าได้นะ!”

ประโยคของเจี่ยงจือถงไม่เพียงบ่งบอกว่าเขาต้องการช่วย แต่เขายังแสดงอำนาจของตระกูลเจี่ยงของเขาโดยอ้อม

(ถ้าข้าเจี่ยงจือถง เสนอชื่อใครซักคนให้เข้ารับการสัมภาษณ์ ไม่ว่าใครก็ตามที่เป็นผู้สอบเขาจะยอมเผชิญหน้าข้า)

"เหรอ?"

ดวงตาของหลี่รั่วหลานเป็นประกาย

“งั้นเรียกอาจารย์เหมยจือหวีได้ไหม”

"นี้…"

เจี่ยงจือถงรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย อำนาจของตระกูลเหมยไม่ได้อ่อนแอไปกว่าตระกูลเจี่ยง เหมยจือหวีสามารถเพิกเฉยต่อเขาได้อย่างสมบูรณ์ นอกจากนี้ เนื่องจาก เหมยหย่าจือปกป้องเหมยจือหวี ถ้าเขาทำตามคำขอนี้ ขาของเขาจะโดนหัก

"ฮะ ฮะ!"

หลี่รั่วหลานเลือกสิ่งที่ดีที่สุดรองลงมา:

“อืม ในกรณีนี้ ซุนม่อก็ได้เหมือนกัน!”

(เอาล่ะ ถ้าเจ้าจัดการหาซุนม่อให้ข้าได้ ข้าจะทรมานนิดหน่อยและไปกินข้าวเย็นกับเจ้า อย่างไรก็ตาม ข้าจะไม่สวมเสื้อผ้าที่เปิดเผยอย่างแน่นอน)

(เพราะเจ้าไม่มีราคาเช่นนี้!)

“…”

เจี่ยงจือถงรู้สึกหดหู่ใจจนแทบกระอักเลือด

“เจ้าเลือกไป๋ส่วงหรือหลิ่วมู่ไป๋ได้ไหม? ข้าได้ยินมาว่าหลิ่วมู่ไป๋เป็นหนึ่งในแหวนหยกคู่แฝดของจินหลิง ชื่อเสียงของเขาไม่ได้ด้อยไปกว่าซุนม่อเลย”

“ถ้าข้าต้องการสัมภาษณ์ไป๋ส่วง ข้าจะไปหานางด้วยตัวเองไม่ได้เหรอ?”

หลี่รั่วหลานมีรอยยิ้มสุภาพบนใบหน้าของนาง แต่นางรู้สึกดูถูกเหยียดหยามในใจ (ถ้าเจ้าไม่สามารถแม้แต่จะเชิญซุนม่อ ทำไมข้าถึงต้องการเจ้า?)

(เจ้าอยากจะทานอาหารกับข้าไหม?)

(ไปกินขี้ซะ!)

“เปลี่ยนคำขอเป็นคนอื่นได้ไหม?”

รอยยิ้มของเจี่ยงจือถงสุดฝืนมาก นอกจากนี้เขายังรู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก ต้องรู้ว่าเขามองซุนม่อเป็นศัตรูเสมอ นับประสาอะไรกับการเชิญซุนม่อมา แม้ว่าเขาจะทำได้ แต่เขาก็ไม่อยากทำ

ต้องการให้ซุนม่อมีโอกาสมีชื่อเสียงหรือไม่?

ไม่มีทาง ไปลงนรกซะ!

อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมาเจี่ยงจือถงเริ่มขมวดคิ้ว แม้แต่นักข่าวชื่อดังอย่าง หลี่รั่วหลานยังต้องการสัมภาษณ์ซุนม่อซึ่งหมายความว่าเด็กสารเลวคนนี้มีชื่อเสียงมากในตอนนี้

หลังจากตระหนักถึงจุดนี้ เจี่ยงจือถงก็ไม่มีความสุขอย่างยิ่ง

“อาจารย์เจี่ยง เจ้ามีงานยุ่ง ข้าจะไม่รบกวนเจ้าอีกต่อไป”

หลังจากที่หลี่รั่วหลานพูด นางก็ก้าวไปอย่างรวดเร็วและรีบจากไป

“ฮ่า ฮ่า ไม่ว่าข้าจะยุ่งแค่ไหน ข้าจะมีเวลาให้เจ้าเสมอ อาจารย์หลี่!”

เจี่ยงจือถงไล่ตามนางไป

“อาจารย์หลี่ ถ้าคืนนี้เจ้าว่างไปทานอาหารเย็นด้วยกันไหม?”

“แน่นอน ถ้าเจ้าจัดการให้ซุนม่อมา!”

หลี่รั่วหลาน กลอกตาของนาง

…

ที่ทางเข้าโรงเรียน หลังจากที่กู้ซิ่วสวินและเซี่ยหยวนเห็นผลสอบ พวกนางก็รอซุนม่อ หลังจากที่เห็นเขาออกมา พวกนางก็เดินไปหาเขาทันที

“อาจารย์ซุน ยินดีด้วยที่ได้คะแนนเต็มสองวิชา!”

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่อ่อนเยาว์ของซุนม่อ เซี่ยหยวนก็เชื่อมั่นอย่างเต็มที่ การได้ผลสอบที่ดีเช่นนี้เป็นสิ่งที่นางไม่กล้าแม้แต่จะจินตนาการในความฝัน

ติง!

คะแนนความประทับใจที่ดีจากเซี่ยหยวน +100 ความเคารพ (1,070/10,000).

“ซุนม่อ ขีดจำกัดของเจ้าอยู่ไหน?”

กู้ซิ่วสวินล้อเล่น นางยังทุบเขาเบาๆ ด้วยกำปั้น

เมื่อเห็นการกระทำที่ใกล้ชิดระหว่างกู้ซิ่วสวินและซุนม่อ เซี่ยหยวนรู้สึกประหลาดใจ (ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าสองคนดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? อันซินฮุ่ยรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?)

หลังจากที่กู้ซิ่วสวิน เสร็จสิ้นการกระทำ นางเท่านั้นที่รู้ว่ามันไม่เหมาะสม นางยิ้มอย่างรู้สึกผิดและเปลี่ยนหัวข้อ

“ต่อไปจะเป็นการบรรยายสาธารณะ อาจารย์ซุน นี่คือสิ่งที่เจ้าเก่ง ตั้งเป้าให้ผ่านอีกครั้งด้วยคะแนนเต็ม!”

“ข้าไม่กล้าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าแค่ทำให้ดีที่สุด”

ซุนม่อตอบอย่างถ่อมตัว

“อย่าทำอย่างนั้น ถ้าเจ้าทำดีที่สุดแล้วเราจะอยู่รอดได้อย่างไร?”

กู้ซิ่วสวินล้อเล่น

ตอนนี้นางไม่มีความคิดที่จะแข่งขันกับซุนม่ออีกต่อไปแล้ว เพราะระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นไกลเกินไป

“กลับโรงแรมกันเถอะ”

ซุนม่อต้องการกลับไปเตรียมตัวสำหรับการบรรยาย

“อืมมม!”

กู้ซิ่วสวินพยักหน้า นางกำลังเตรียมที่จะหารือเกี่ยวกับเทคนิคการบรรยายบางอย่างกับซุนม่อ แต่ก่อนที่จะมีการแลกเปลี่ยนกันไม่กี่ประโยค พวกเขาก็ได้ยินเสียงทักทาย

“อาจารย์ซุน?”

กู้ซิ่วสวินเป็นเหมือนเมียร์แคตและหูชันของนางรู้สึกระแวงในใจ เสียงนี้น่าฟังมาก

ผู้หญิงบางคนก็เป็นแบบนี้ แม้แต่เสียงหายใจหรือเสียงกระซิบก็สามารถทำให้ผู้ชายแข็งทื่อได้ในทันที

“อาจารย์ซุน หาตัวเจ้ายากมาก”

หลี่รั่วหลานวิ่งไป

“อนุญาตให้ข้าสัมภาษณ์เจ้าได้ไหม เห็นไหมว่าข้าพยายามตามหาเจ้ายากแค่ไหน”

เจี่ยงจือถงที่ติดตามหลี่รั่วหลานนั้นตัวแข็งทื่อทันทีเมื่อเห็นนางวิ่งไปหาซุนม่อ สีหน้าของเขาดูไม่น่าดูโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาเห็นรอยยิ้มหวานบนใบหน้าของนาง มันทำให้เกิดไฟที่ไม่รู้จักกระตุ้นความโกรธของเขาให้เผาไหม้ในใจของ เจี่ยงจือถงในทันที

โดยธรรมชาติแล้วหลี่รั่วหลานจะไม่สนใจว่า เจี่ยงจือถงกำลังคิดอะไรอยู่ สายตาของนางกวาดไปที่ผู้หญิงสองคนข้างๆ ซุนม่อทันที

คนทางซ้ายอายุประมาณ 30 ปีและมีลักษณะทั่วไป นางสามารถเพิกเฉยต่อนาง ส่วนอีกคน ฮึ นางสวยมาก แม้ว่าท่าทางของนางจะไม่โดดเด่นพอ แต่นางก็เหนือกว่าในแง่ความงามที่อ่อนเยาว์ของนาง แค่มองแวบเดียวก็รู้ว่านางเป็นไก่อ่อน

(เดี๋ยวก่อน ข้าก็เป็นลูกไก่เหมือนกันใช่ไหม จะกลัวอะไร?)

ในขณะนี้ หลี่รั่วหลาน ซึ่งอายุมากกว่ากู้ซิ่วสวินสองสามปีรู้สึกหดหู่เล็กน้อย