บทที่ 544  นักเรียนชั้นนำคืออะไร!

บทที่ 544  นักเรียนชั้นนำคืออะไร!

โจวเฉียวพิการเป็นเหตุการณ์ที่ห่างไกลมากสำหรับหลายๆ คน เพราะตอนนี้เป็นช่วงสอบและทุกคนก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับต่อสู้ โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่มีเวลาหรืออารมณ์ที่จะสนใจเรื่องทั้งหมดนี้

เมื่อผู้เข้าสอบได้ยินเช่นนี้ พวกเขาเพียงเตือนนักเรียนว่าอย่าสุ่มวิ่งไปมาในตอนกลางคืน มันคงจะดีถ้าพวกเขามีเพื่อนถ้าพวกเขาต้องการที่จะออกไป อย่างไรก็ตาม ประตูเซียนทำราวกับว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ

สำหรับเรื่องนี้ รองประธานสมาพันธ์เหลียงหงต๋าได้ตำหนิคนหลายคนในระหว่างการประชุม ยิ่งไปกว่านั้น เขายังร้องขอให้ประตูเซียนส่งกลุ่มบังคับใช้กฎหมายอีกสองกลุ่มไป

คลื่นใต้น้ำกำลังสั่นสะเทือนอย่างเงียบๆ ภายในเมืองซวีหลิ่ง

หนึ่งวันต่อมา ผลสอบก็ออกมา

“อาจารย์ เราจะไปดูผลสอบของคนอื่นเถอะ!”

ขณะที่พวกเขาก้าวเข้าสู่ประตูโรงเรียน หลี่จื่อฉีก็พาเด็กสาวมะละกอไปด้วยและวิ่งไปดู

สำหรับการไปตรวจสอบผลลัพธ์ของซุนม่อ? (ได้โปรด อาจารย์ของเราคงจะเก่งที่สุดใช่ไหม?)

ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบเลย

ซุนม่อเดินไประยะหนึ่งและเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ริมถนนด้วยท่าทางเศร้าสร้อย เด็กหนุ่มกำลังนวดข้อเท้าของเขาและกำลังสาปแช่ง

“เจ้าข้อเท้าแพลง? ต้องการความช่วยเหลือไหม?”

ซุนม่อเดินไปดู นี่น่าจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้รับคะแนนความประทับใจ สำหรับข้อเท็จจริงที่ว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้อีกหนึ่งรายเพราะเขาปฏิบัติต่อชายหนุ่มคนนี้ ซุนม่อไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก

“ข้าจะนวดมันเล็กน้อยและคงไม่เป็นไร ไม่มีปัญหา!”

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มออกมา

"ขอบคุณ."

คนหนึ่งไม่ตีหน้ายิ้ม ยิ่งกว่านั้น ครูคนนี้ยังเป็นฝ่ายเริ่มช่วยเหลือเขา แสดงให้ชัดเจนว่าเขาเป็นคนดี จากนั้นชายหนุ่มก็เก็บความทุกข์ของเขาไว้ ไม่ต้องการส่งอารมณ์ด้านลบของเขาไปยังซุนม่อ

“ให้ข้าช่วยดูให้นะ”

ซุนม่อย่อตัวลง เขายื่นมือออกไปจับที่ข้อเท้าของชายหนุ่ม

“ข้าจะขอให้เจ้าทำสิ่งนี้ได้อย่างไร?”

ชายหนุ่มรู้สึกว่านิสัยของซุนม่อไม่ได้แย่ หากเป็นตัวเขาเอง เขาคงหวังให้คู่ต่อสู้บาดเจ็บมากกว่านี้อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงมีโอกาสสอบผ่านสูงขึ้น

“เจ้ามีอาการกล้ามเนื้อเคล็ด เมื่อเจ้ากลับไป ให้ใช้น้ำอุ่นและใส่ซองยาที่สามารถปรับปรุงการไหลเวียนโลหิตลงไป จุ่มข้อเท้าที่บาดเจ็บของเจ้าลงในน้ำทุกๆ ครึ่งชั่วโมง และทำเช่นนี้เป็นเวลาสามวัน เจ้าจะหายดี”

ซุนม่อพูดและออกแรงด้วยนิ้วของเขา

เดิมทีชายหนุ่มต้องการพยักหน้า แต่เมื่อซุนม่อออกแรง ความรู้สึกชาก็แผ่ไปทั่วขาของเขา มันทำให้เขากระตุกขาไปด้านหลังโดยไม่รู้ตัว ต้องการที่จะหลบเลี่ยงการจับของซุนม่อ อย่างไรก็ตาม ครู่ต่อมา กระแสอบอุ่นก็เริ่มไหลออกมาจากบาดแผล ความรู้สึกสบายจนหลับตาลง

ผ่านไปสิบวินาที ชายหนุ่มตระหนักว่ามันไม่เจ็บปวดอีกต่อไป เขายืนขึ้นและกระโดดไปมาสองสามครั้ง

“ตอนนี้สบายดีไหม? ข้ารู้สึกว่าข้าไม่จำเป็นต้องแช่ขาในน้ำยาอีกต่อไป”

ซุนม่อยิ้ม อันที่จริงเขาช่วยชายหนุ่มล้างเลือดคั่งและขจัดอาการบวม อย่างไรก็ตาม เขาคงไม่สามารถคุยโวเกี่ยวกับความสำเร็จเหล่านี้ได้ใช่ไหม?

“จากสำเนียงของเจ้า เจ้าน่าจะเป็นคนจากจินหลิงใช่ไหม? นั่นเป็นสถานที่ที่ดี ข้าได้ยินมาว่าจะมีการแข่งขันระหว่างราชินีดอกไม้ทุกปี และสาวงามมีอยู่ทุกที่ กลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วท้องถนน!”

แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่ได้กล่าวขอบคุณอีกต่อไป แต่การแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้น

ติง!

คะแนนความประทับใจจากหวังชิง +20 เป็นกลาง (80/100)

หลังจากได้ยินเสียงนี้ ซุนม่อก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองหวังชิง ความสัมพันธ์อันทรงเกียรติระหว่างพวกเขาเคยเปิดใช้งานมาก่อน? พูดตามตรง เมื่อชื่อเสียงของซุนม่อเติบโตขึ้น แม้แต่คนที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนก็ยังสร้างความประทับใจให้เขา

“เดิมทีข้าวางแผนที่จะเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาวในปีนี้ และมุ่งหน้าไปยังจินหลิงเพื่อหางานทำ ในเวลาเดียวกันข้าต้องการเห็นฉากที่เร่าร้อนของผู้หญิงสวยใกล้แม่น้ำ ฉินไหว อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าตอนนี้ข้าไม่มีโอกาสแล้ว”

หวังชิงเป็นคนที่มาจากหมู่บ้านเล็กๆ และมีความหลงใหลแปลกๆ โหยหาเมืองใหญ่ที่หรูหรา

“โอ้ใช่ เจ้าคิดว่าผลสอบของเจ้าเป็นอย่างไร?”

หวังชิงถาม

“…”

ซุนม่อเงียบไป เขาไม่สามารถพูดได้ว่าเขาทำได้ดีมากใช่ไหม? จากรูปลักษณ์ของ หวังชิงเห็นได้ชัดว่าเขาต้องทำได้ไม่ดี ดังนั้น จึงไม่มีความจำเป็นที่เขาจะ 'ยั่วยุ' หวัง ชิง ต่อไป

“เจ้ารู้สึกว่าเจ้าทำไม่ดีด้วยเหรอ?”

เมื่อเห็นว่าซุนม่อไม่ได้พูด หวังชิงก็คิดว่าซุนม่อทำได้ไม่ดี เขาตบไหล่ซุนม่อและเผยให้เห็นท่าทางที่บ่งบอกว่าพวกเขาลงเรือลำเดียวกัน

“โชคของเราแย่มาก คิดว่าเราบังเอิญพบกับความยากลำบากในปีนี้ หัวข้อในปีนี้ยากอย่างน่ากลัว”

หวังชิงถอนหายใจ

“ถ้าข้าสอบได้ 2 ดาวในปีที่แล้ว ข้าจะได้คะแนนสูงอย่างแน่นอน!”

ซุนม่อไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร แต่ก็ไม่เป็นไรหวังชิงคนนี้ไม่ใช่แค่คนช่างพูด เขาเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้เร็วมากและเขาสามารถพูดเจื้อยแจ้วได้เรื่อยๆ

“ถ้าข้ารออีกหนึ่งปีเพื่อสอบให้ได้ 2 ดาว ก็ไม่มีผลเสียสำหรับข้า อย่างไรก็ตามข้ารู้สึกเสียใจกับลูกศิษย์ส่วนตัวของข้า ข้าทำให้เขาผิดหวัง”

หวังชิงถอนหายใจอีกครั้ง

"ใช่."

เกี่ยวกับประเด็นนี้ ซุนม่อเห็นด้วยเป็นอย่างมาก ในฐานะครู เขาไม่ต้องการให้นักเรียนส่วนตัวของเขาผิดหวังเช่นกัน เขาจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับพวกเขาเสมอ

“เจ้าเลือกสองวิชาไหน”

ทั้งสองคนมาถึงสถานที่จัดงานและเห็นป้ายประกาศจากที่ไกลๆ หวัง ชิง ถามอย่างไม่เป็นทางการ

“ยันต์วิญญาณและการควบคุมวิญญาณ!”

ซุนม่อเห็นว่ามีกระดาษสีแดงแปะอยู่

“ข้าเรียนพฤกษศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์ เฮ้อ ข้าไม่กล้ามอง”

หวังชิงพูด แต่ในไม่ช้าเขาก็ยิ้มอีกครั้ง

“แต่ดูเหมือนเจ้าจะโชคไม่ดี อย่างน้อยที่สุด ไม่มีอัจฉริยะในการสอบสองครั้งที่ข้าเลือก ไม่เหมือนเจ้า มีซุนม่อในการศึกษาอักขรยันต์วิญญาณ ข้าคิดว่าเพื่อนคนนั้นน่าจะได้คะแนนเต็มอีกครั้ง”

“…”

ซุนม่อได้แต่นิ่งเงียบต่อไป

“ลืมมันไป ไม่ช้าก็เร็วเราต้องเจอสิ่งนี้ ไม่ใช่ดูแค่ผลงานของเราเหรอ? พ่อคนนี้ไม่กลัว!”

หวังชิงพึมพำและวิ่งออกไปทันที หลังจากเดินทางไปได้หลายสิบเมตร เขาก็หยุดทันทีและตะโกนว่า

“รอข้าใต้ป้ายประกาศสำหรับการศึกษาอักขรยันต์วิญญาณ ข้าจะมาหาเจ้าในภายหลัง!”

แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าเขาล้มเหลว แต่ก็ไม่เลวที่เขาจะได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ ในช่วงสิบนาทีที่ หวังชิงนั่งอยู่ข้างถนนหลังจากข้อเท้าแพลง ผู้คนจำนวนมากต่างมาและไป อย่างไรก็ตาม ซุนม่อเป็นคนเดียวที่เริ่มเข้ามาช่วยเหลือ ถ้าหวังชิงไม่ได้เพื่อนแบบนี้ เขาจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน

(อา...ข้าลืมถามชื่อเขา ไม่เป็นไร เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งของข้าอยู่แล้ว!)

…

ซุนม่อแน่ใจว่าเขาได้คะแนนสูงมากสำหรับการศึกษาอักขรยันต์วิญญาณ ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะเดินไปที่กระดานควบคุมจิตวิญญาณก่อน

“อาจารย์ ท่านอยู่ในอันดับที่สาม ท่านยอดเยี่ยมเหลือเกิน!”

หัวเจี้ยนมู่ตะโกนอย่างมีความสุข ดึงความสนใจของผู้คนรอบข้าง

หานเฉียนซึ่งสูงแต่มีรูปร่างผอม ไม่ตอบ นางขมวดคิ้วขณะที่นางจ้องไปที่ชื่อในสองจุดแรก

ซุนม่อ คะแนนเต็ม!

ไป๋ส่วง คะแนนเต็ม!

หานเฉียน 96 คะแนน!

แม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงสี่คะแนน แต่หานเฉียนก็รู้ว่าช่องว่างระหว่างนางกับคนอื่นๆ ไม่ใช่แค่ตัวเลขที่ 'ไม่มีนัยสำคัญ' อย่างสี่คะแนน

ต้องรู้ว่าทั้งสองคนได้คะแนนเต็ม!

“มีสองคนที่ได้คะแนนเต็ม? ช่างน่าประทับใจ!”

“ใช่ ข้าได้ยินมาว่าหัวข้อในปีนี้ตั้งโดยปรมาจารย์ม่อไน่ มันยากมาก และผู้เข้าสอบครึ่งหนึ่งถูกคัดออกโดยตรง”

“เฮอะ สองคนนี้ได้คะแนนเต็มแม้ว่าข้อสอบจะยากขนาดนี้ พวกเขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?”

ในฝูงชน ผู้เข้าสอบหลายคนพึมพำกันเอง บางคนเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาและความรู้สึกผิดหวังซึ่งเกิดขึ้นจากเป้าหมายที่ไม่สามารถเข้าถึงได้

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นความแตกต่างระหว่างพวกเขากับ 'เทพเจ้าแห่งการศึกษา' ระยะห่างระหว่างพวกเขาไม่ใช่สิ่งที่จะบรรเทาได้ด้วยการเผาน้ำมันเที่ยงคืนตอนเรียน

"อาจารย์!"

หัวเจี้ยนมู่สัมผัสได้ถึงการแสดงออกที่หดหู่ของหานเฉียน อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือชื่อของซุนม่ออยู่ในตำแหน่งสูงสุด (คนๆนี้น่าจะเป็นอาจารย์ท่านนั้นที่ชี้แนะในวันนั้นใช่ไหม ท่านแข็งแกร่งมากจริงๆ?)

แม้ว่าจะไม่มีวงเล็บระบุว่าใครคือผู้อยู่ในอันดับต้นๆ ระหว่างสองคนนี้ แต่ชื่อของซุนม่อก็อยู่ในอันดับต้นๆ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นผู้สอบที่ดีที่สุดสำหรับหัวข้อการสอบนี้