บทที่ 541 การทดสอบผู้ควบคุมวิญญาณที่แปลกประหลาด
บทที่ 541 การทดสอบผู้ควบคุมวิญญาณที่แปลกประหลาด
ซุนม่อไม่ได้สังเกตการณ์จ้องมองของไป๋ส่วง เขาหายใจเข้าลึก ปรับสภาพจิตใจของเขา
นอกเหนือจากการศึกษาอักขรยันต์วิญญาณแล้ว ซุนม่อยังมีความชำนาญในวิชาการควบคุมอสูรวิญญาณในระดับปรมาจารย์อีกด้วย อย่างไรก็ตาม ประตูเซียนประเมินการทดสอบนี้แยกต่างหาก นอกจากนี้ จากรูปการณ์ของสิ่งต่างๆ หัวข้อนี้ไม่ได้เป็นกระแสหลักเลย
มีผู้คุมสอบห้าคน นอกจากนี้เพื่อป้องกันผู้เข้าสอบโกง ความพิเศษของผู้คุมสอบทั้ง 5 คนนี้ไม่มีความซ้ำกัน
เนื่องจากยิ่งระดับดาวของการสอบสูงเท่าไร ผู้สอบก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น บางครั้งพวกเขาโกงไม่ใช่เพราะต้องการได้คะแนนสูง มีแนวโน้มว่าจะเป็นการแสดงทักษะของพวกเขาเท่านั้น
เราต้องรู้ว่าการโกงภายใต้สายตาของผู้ตรวจสอบนั้นถือเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมและใครๆ ก็สามารถคุยโวเรื่องนี้ได้เป็นเวลานาน
การศึกษาเรื่องการควบคุมทางจิตวิญญาณมักเป็นเรื่องที่มีการโกงกันอยู่เสมอ เพราะวิชานี้ลึกลับเกินไปและมีปัจจัยที่ไม่รู้จักมากเกินไป ตัวอย่างเช่น ครูสามารถสื่อสารทางจิตกับสัตว์วิญญาณของพวกเขาซึ่งอาจอยู่ห่างไกลออกไปมาก และขอให้มหาคุรุคนอื่นช่วยก่อนที่จะส่งคำตอบที่ถูกต้องกลับไป
นี่เป็นวิธีการโกงที่เห็นได้บ่อยที่สุดในการสอบควบคุมวิญญาณ
ผู้ตรวจสอบหลักยังคงเป็นถงอี้หมิง ทำให้ซุนม่อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จากมุมมองของเขา มหาคุรุผู้สูงส่งนี้ผู้มีรูปลักษณ์ที่น่าประทับใจนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่คนที่มีทักษะในการควบคุมพลังจิตเลยไม่ว่าใครจะมองอย่างไร
โดยปกติแล้ว ผู้ควบคุมวิญญาณจะค่อนข้างแปลก มีกลิ่นอายที่แปลกประหลาดและให้ความรู้สึกห่างเหิน
แต๊ง แต๊ง แต๊ง!
เสียงระฆังดังขึ้น
ห้องสอบ 300 คนเต็มแล้ว ไม่ว่าผู้เข้าสอบจะอายุเท่าไหร่ ทุกคนก็จดจ่ออย่างเต็มที่ขณะที่พวกเขาจ้องมองที่ถงอี้หมิง รอให้กระดาษข้อสอบออก
ถงอี้หมิงนั่งหลังพลับพลาอย่างสงบ
สิ่งนี้กินเวลานานสามนาที
“อะไรวะ? ทำไมเขาไม่แจกข้อสอบ”
“ผ่านไปไม่กี่นาทีแล้วใช่ไหม?”
“เวลาที่เสียไปนี้จะไม่ถือว่าเป็นความผิดของเราใช่ไหม”
โดยธรรมชาติแล้วผู้เข้าสอบไม่กล้าสร้างความวุ่นวาย แต่ใครๆ ก็สามารถเห็นได้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ บางคนวิตกกังวล บางคนสาปแช่ง บางคนวิตกกังวลอย่างมาก และบางคนถึงกับมีลางสังหรณ์ไม่ดี
เป็นไปได้มากว่าการสอบครั้งนี้คงไม่ง่ายนัก
ไป๋ส่วงสมกับที่เป็นอัจฉริยะที่มีความเชี่ยวชาญในการศึกษาการควบคุมจิตวิญญาณ สิบวินาทีหลังจากเสียงกริ่งดังขึ้น นางขมวดคิ้วและเหลือบมองไปทางขวาของห้องเรียนโดยไม่รู้ตัว
ความผันผวนทางจิตใจที่อ่อนแอสร้างระลอกคลื่นเหมือนสายลมเบาๆ พัดผ่านห้องเบาๆ
"น่าสนใจ!"
ไป๋ส่วงหัวเราะและเผยท่าทางตื่นเต้น วิธีการสอบเป็นแบบนี้จริงหรือ? หลังจากนั้น นางเหลือบมองไปที่ซุนม่อ และเมื่อนางเห็นว่าเขาไม่แยแส ริมฝีปากของนางก็โค้งงอด้วยความดูถูกเหยียดหยามโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ขอโทษนะ ข้าจะเป็นคนเริ่มก่อน”
ไป๋ส่วงพึมพำ หลังจากนั้นนางก็กัดนิ้วของนางและใช้เลือดวาดแผนภาพแปลกๆ บนโต๊ะ ทันใดนั้น ความแปรปรวนทางจิตใจที่นางรู้สึกได้จากระลอกคลื่นนั้นรุนแรงขึ้น
หลังจากนั้นไป๋ส่วงก็ยกมือขึ้น
ถงอี้หมิงชำเลืองมอง
“ข้าต้องการกระดาษขาวสามแผ่น!”
ไป๋ส่วงพูด
“เอาไปให้นาง!”
ถงอี้หมิงพูด สำหรับเรื่องเช่นนี้ ผู้คุมสอบที่อายุน้อยที่สุดก็กลายเป็นคนทำธุระโดยธรรมชาติ
"สำหรับเจ้า!"
ผู้คุมสอบอายุน้อยที่มีสิวบนใบหน้าเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาว ตอนนี้เมื่อเขามองไปที่ ไป๋ส่วง เขาก็ถอนหายใจด้วยความชื่นชมโดยไม่ได้ตั้งใจ ผู้สำเร็จการศึกษาระดับสูงของ สถาบันชิงเทียนนั้นน่าประทับใจจริงๆ
ไป๋ส่วงรับเอกสาร หลังจากวางลงบนโต๊ะแล้ว นางก็ไม่หยุดเลยและเริ่มตอบทันที
"อะไร?"
ผู้เข้าสอบคนอื่นตกตะลึง (ไม่มีข้อสอบแล้วตอบยังไง?)
กลุ่มนักเรียนที่นั่งอยู่ใกล้ ไป๋ส่วง พยายามที่จะเข้าใกล้นางมากขึ้นและจ้องมองมาทางนาง
"เงียบ!"
ถงอี้หมิงตะโกนว่า
“นอกจากนี้ ถ้าพวกเจ้าสองสามคนยังมองไปรอบๆ คุณสมบัติในการสอบของเจ้าจะถูกปลดออกทันที!”
นักเรียนกลุ่มนั้นนั่งลงอย่างรวดเร็ว แต่ความสิ้นหวังปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขาเพราะพวกเขาไม่เข้าใจอย่างแท้จริงว่าไป๋ส่วงกำลังทำอะไร
นี่เรียกว่า 'ขาดจิตวิญญาณ'
โดยธรรมชาติแล้ว ซุนม่อมีจิตวิญญาณ ในชีวิตที่แล้ว เขามีการศึกษาที่เน้นการสอบมาเกือบ 20 ปี ตอนนี้สิ่งต่างๆ เปลี่ยนไปเป็นรูปแบบที่เต็มไปด้วยความลึกลับอย่างกะทันหัน เขายังไม่สามารถปรับตัวได้อย่างสมบูรณ์
นอกจากนี้ ในแง่ของความยาก มันก็จะยากขึ้นโดยธรรมชาติเนื่องจากนี่เป็นการสอบของมหาคุรุระดับ 2 ดาว
หลังจากเห็นการกระทำของไป๋ส่วง ซุนม่อก็รู้ว่าหัวข้อคำถามปรากฏขึ้นในฉากการสอบ เพียงแต่ว่าวิธีการค้นหาการมีอยู่ของมันนั้นแปลกเกินไป และผู้เข้าสอบส่วนใหญ่จะมองไม่เห็นมัน
“เนื่องจากเป็นการสอบเกี่ยวกับการศึกษาการควบคุมทางวิญญาณ ข้อกำหนดในการรับคำถามจึงต้องเกี่ยวข้องกับการควบคุมทางวิญญาณ!”
ซุนม่อดึงกริชไล่เมฆออกจากฝักและเริ่มแกะสลักรูปภาพที่รวมกันซึ่งประกอบด้วยรูปสามเหลี่ยมและรูปวงกลมบนโต๊ะของเขา
ผลกระทบของแผนภาพนั้นคล้ายกับเครื่องขยายสัญญาณและสามารถจับความผันผวนทางวิญญาณของสัตว์วิญญาณในสภาพแวดล้อมโดยรอบและขยายมัน
ผู้เข้าสอบรอบๆ ซุนม่อมองดูโดยไม่รู้ตัว
“พวกเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้มองดูรอบๆ!”
ถงอี้หมิงตำหนิอีกครั้ง
เมื่อแผนภาพเสร็จสมบูรณ์ ซุนม่อก็รู้สึกได้ถึงจิตวิญญาณที่ผันผวน ตามที่คาดไว้ การดำรงอยู่ที่มองไม่เห็นกำลังส่งข้อความ หลังจากแปลเสร็จ หัวข้อการสอบก็ถูกเปิดเผย
“รูปแบบข้อสอบเป็นแบบนี้จริงเหรอ?”
ซุนม่อตกตะลึง แต่เขาก็พบว่ามันค่อนข้างสนุกเช่นกัน เดิมทีเขาต้องการที่จะยกมือขึ้นเพื่อขอกระดาษสักแผ่น แต่เนื่องจากนิสัยที่ระมัดระวังของเขา เขาจึงหยุดและเริ่มคิด
จะมีกับดักหรือไม่?
ซุนม่อเคยเป็นครูโรงเรียนมัธยมต้นและเคยมีส่วนร่วมในการออกแบบคำถามมาก่อน ครูบางคนชอบวางกับดักในคำถามเพื่อเพิ่มความยากให้กับนักเรียน เพื่อที่พวกเขาจะได้เห็นท่าทางของนักเรียนที่กำลังดิ้นรน
ขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ ซุนม่อก็แกะสลักยันต์วิญญาณอีกรูปแบบหนึ่งไว้บนโต๊ะ
โดยปกติแล้ว การก่อตัวของจิตวิญญาณที่แตกต่างกันสามารถสื่อสารกับสัตว์วิญญาณประเภทต่างๆ
ตัวอย่างเช่น การก่อตัวทางวิญญาณเป็นเหมือนประตูสู่กรงขังอีกแห่งในสวนสัตว์ ด้วยกรงที่แตกต่างกัน ผู้คนที่เข้าไปในกรงที่แตกต่างกันก็จะเห็นสัตว์ที่แตกต่างกันโดยธรรมชาติ
ซุนม่อแกะสลักยันต์วิญญาณเก้ารูปแบบอย่างต่อเนื่อง สัมผัสได้ถึงรูปแบบชีวิตที่เป็นธาตุ จิตวิญญาณ น้ำ ไฟ ฯลฯ อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดไม่ได้ผล
เฮอะ!
ซุนม่อสาปแช่งเพราะเขารู้สึกว่าความพยายามของเขาอาจสูญเปล่า ดังนั้นเขาจึงยกมือขึ้นและพูดอย่างหดหู่ว่า
“ผู้คุมสอบ ขอกระดาษขาวสามแผ่นได้ไหม?”
หลังจากได้ยินซุนม่อพูด ผู้เข้าสอบครึ่งหนึ่งก็หันมามองเขา แต่ก็ยังมีบางคนที่ไม่ขยับเขยื้อน นี่เป็นเพราะพวกเขารู้สึกว่าซุนม่อแค่พอดูได้
ขณะนี้มีผู้ขอเอกสารมากกว่าสิบรายแล้ว
สำหรับไป๋ส่วง นางจมอยู่ในความพึงพอใจในการตอบคำถาม นางรักความรู้สึกนี้อย่างหมดจด
ขณะที่ซุนม่อพูด ผู้เข้าสอบในที่เกิดเหตุก็เริ่มรู้สึกกังวล
“ผู้คุมสอบ ขอกระดาษสี่แผ่น!”
"ยกมือหน่อย!"
"ข้าต้องการหนึ่ง!"
เสียงของผู้เข้าสอบดังขึ้นพร้อมเพรียงกัน บางคนไม่รู้เนื้อหาข้อสอบก็ขอกระดาษอย่างเดียวเพราะเห็นคนอื่นขอมา พวกเขาไม่ต้องการที่จะล้าหลัง
สามนาทีต่อมา ทุกคนได้รับกระดาษ
ถงอี้หมิงหยิบนาฬิกาพกออกมาและชำเลืองมอง หลังจากนั้น เขาประกาศว่า
“ผู้ที่มีเศษกระดาษมากกว่าหรือน้อยกว่าสามแผ่น กรุณาออกจากห้องสอบ!”
ผู้เข้าสอบที่มีจำนวนชิ้นส่วนผิด หน้าซีดทันทีเมื่อรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
“พวกเจ้าถูกกำจัด!”
ถงอี้หมิงประกาศอย่างใจเย็น
ในเวลาเดียวกัน เสียงร่ำไห้ก็ดังขึ้น
“หัวหน้าผู้คุมสอบ การสอบเช่นนี้ไม่หลอกลวงเกินไปหรือ?”
ผู้เข้าสอบปล่อยพู่กันเขียนและอดไม่ได้ที่จะบ่น
“เนื้อหาของการสอบนี้ถูกกำหนดโดยปรมาจารย์ม่อไน่ ถ้าเจ้าไม่พอใจก็ไปบ่นกับเขา!”
ถงอี้หมิงอธิบาย
“ฮึก!”
ผู้เข้าสอบซึ่งแต่เดิมมีสีหน้าไม่พอใจ เหมือนกับเป็ดที่ถูกจับคอเมื่อได้ยินชื่อนี้ พวกเขาหุบปากโดยตรง
ม่อไน่เป็นมหาคุรุระดับ 7 ดาวและมีความสำเร็จอย่างลึกซึ้งในการศึกษาการควบคุมจิตวิญญาณ ผู้เข้าสอบจะกล้าสงสัยในเนื้อหาที่เขาตั้งไว้เหรอ?
ผู้เข้าสอบคนนั้นต้องรู้สึกว่าอาชีพของเขาสั้นเกินไป
“เอาล่ะรีบออกไป อย่ารบกวนคนอื่นที่ทำการสอบ!”
ถงอี้หมิงกระตุ้น
ม่อไน่ก็เป็นเช่นนั้น เขาชอบที่จะทำให้สิ่งต่างๆ ง่ายขึ้นมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ การพลิกกระดาษข้อสอบเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพต่ำที่เขาเกลียดที่สุด
ผ่านไปหนึ่งนาที ผู้เข้าสอบเหลือหนึ่งในสาม
เมื่อเห็นผู้เข้าแข่งขันจำนวนมากถูกคัดออก พวกเขาทั้งหมดรู้สึกมีกำลังใจและตอบคำถามอย่างจริงจังยิ่งขึ้น เตรียมที่จะผ่านมันไปไปให้ได้ในความพยายามครั้งเดียว
อย่างไรก็ตาม ซุนม่อวางพู่กันลงจริงๆ
มีบางอย่างผิดปกติ!
โดยปกติแล้ว แม้ว่าผู้เข้าสอบจะไม่เข้าใจอะไรบางอย่าง แต่พวกเขาก็ไม่ควรถูกไล่ออกจากสถานที่อย่างรวดเร็ว หากการกระทำนี้เป็นการกดดันผู้เข้าสอบที่เหลือ ก็ไม่สมเหตุสมผลแม้แต่น้อย
ผู้เข้าสอบที่เหลือทำขั้นตอนแรกที่ถูกต้องแล้ว เมื่อพวกเขาเห็นคนอื่นๆ ถูกไล่ออกไป พวกเขาจะรู้สึกมีกำลังใจมากขึ้นเท่านั้น และโอกาสที่พวกเขาจะผ่านได้ก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก
นอกจากนี้ การไล่ผู้เข้าสอบจำนวนมากออกไป สิ่งต่างๆ จะต้องส่งเสียงดังอย่างแน่นอนเมื่อพวกเขาออกจากสถานที่ และแน่นอนว่าจะส่งผลกระทบต่อคนอื่นๆ ที่ยังคงทำข้อสอบอยู่ เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาต้องการทดสอบความมุ่งมั่นของผู้เข้าสอบภายใต้สถานการณ์ที่มีเสียงดัง?
นั่นก็ผิดเช่นกัน การศึกษาเกี่ยวกับการควบคุมทางวิญญาณไม่ได้เกี่ยวข้องกับความมุ่งมั่นมากนัก สิ่งสำคัญคือญาณรับรู้ของคนๆ หนึ่ง!
(เดี๋ยวก่อนญาณ?)
ซุนม่อขมวดคิ้วอย่างหนักจนช่องว่างระหว่างคิ้วของเขาสามารถบีบปูให้ตายได้
เขามองไปที่โต๊ะของเขาอีกครั้ง
โดยปกติแล้ว หากผู้ควบคุมวิญญาณต้องการเรียกอสูรวิญญาณ พวกเขาต้องการสื่อกลาง ส่วนใหญ่แล้วพวกเขาจะใช้เลือดสดเพราะเป็นสื่อที่ดีที่สุด
เลือดสดๆ ไม่เพียงแต่มีข้อมูลวิญญาณของผู้ควบคุมวิญญาณเท่านั้น แต่ส่งกลิ่นอายของเลือดที่หลั่งออกมา มันจะง่ายกว่าที่จะควบคุมสัตว์วิญญาณเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม ซุนม่อเกลียดการหลั่งเลือด กรีดหนังนิ้วของเขาทุกครั้งเพื่อเรียกอสูรวิญญาณ? มันเป็นเพียงเรื่องรองๆเกินไป
อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ซุนม่อไม่มีทางเลือก
ถ้าเขาต้องการเรียกสัตว์วิญญาณระดับสูงกว่า เขาต้องใช้เลือดสดหรือสื่อระดับสูงกว่าอื่นๆ แค่วาดยันต์อย่างเดียวคงไม่พอ
ซุนม่อกัดฟันและใช้มีดเฉือนผิวหนังของนิ้วชี้ของเขา หลังจากนั้น เขาจดจ่อและวาดยันต์วิญญาณอื่นที่พื้นที่ว่างบนโต๊ะ
ดวงตาของถงอี้หมิงที่เบื่อหน่ายแทบตายก็ส่องประกายเมื่อเขาเห็นฉากนี้
ซุนม่อพึมพำเสียงที่ไม่เข้าใจ หลังจากนั้นเลือดบนโต๊ะก็ส่องแสงสีแดงเข้ม
การก่อตัวของญาณรับรู้ถูกเปิดใช้งาน ในเวลาเดียวกัน แมงกะพรุนยักษ์ก็ปรากฏขึ้นในสายตาของซุนม่อ มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณหนึ่งเมตร
มันลอยอยู่เหนือแท่นบรรยาย เมื่อหนวดของมันขยับ แพลงก์ตอนที่ลอยอยู่ในน้ำก็กระจายตัวไปในอากาศ
“มีบางอย่างอยู่ที่นี่!”
ซุนม่อมองไปที่แมงกะพรุนรูปร่มและรู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย ดูเหมือนว่าไม่ว่ายุคสมัยใด ก็จะมีครูที่ชอบวางกับดักอยู่เสมอ
เนื่องจากเขาสามารถมองเห็นแมงกะพรุนได้ สิ่งที่เขาต้องทำต่อไปจึงเป็นเรื่องง่าย ด้วยความเชี่ยวชาญระดับปรมาจารย์ของเขาเกี่ยวกับวิชาการควบคุมอสูรวิญญาณ เขารู้ภาษาลับทางวิญญาณมากกว่าสิบภาษา การสื่อสารกับแมงกะพรุนนี้ง่ายเหมือนพาย
“บอกข้าได้ไหมว่าหัวข้อคืออะไร”
ซุนม่อถาม
แมงกะพรุนไม่ตอบ แต่จู่ๆ ก็มีรอยนูนเป็นรูป '凸' บนตัวของมัน หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงเดือดปุดๆ เมื่อรูปร่างหลุดออกจากตัวหลักและกลายเป็นแมงกะพรุนรุ่นจิ๋ว
ซุนม่อเข้าใจในทันที เขาต้องเรียกแมงกะพรุนนี้ออกมา ปัญหาต่อไปก็ง่ายแล้ว เขาสามารถใช้เคล็ดลับการควบคุมจิตวิญญาณที่เหมาะสมในการเรียกสิ่งมีชีวิตในน้ำ
สามนาทีต่อมา…พลั่ก!
ซุนม่อเชื่อมโยงกับแมงกะพรุน หลังจากนั้น มันก็ค่อยๆ ลอยขึ้นไปบนกระดาษบนโต๊ะของซุนม่อ ทำให้กระดาษเต็มไปด้วยสีสัน มันเหมือนกับภาพวาดสีน้ำมัน
ซุนม่อพอใจมาก
เมื่อแมงกะพรุนพิมพ์ลงบนกระดาษ กระดาษก็กลายเป็นสิ่งที่ไม่ธรรมดา ตอนนี้สามารถเรียกได้ว่าเป็นอุปกรณ์ปราณวิญญาณ ตราบใดที่ซุนม่อเต็มใจ เขาสามารถเรียกแมงกะพรุนออกมาต่อสู้ได้ทุกเมื่อ
โดยธรรมชาติแล้วมันอ่อนแอมาก ท้ายที่สุด แมงกะพรุนตัวนี้ไม่มีความสามารถในการโจมตี
เฮ้อ~
ซุนม่อถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากมองไปทางซ้ายและขวา เขาก็ยกมือขึ้น
“มีอะไร?”
ก่อนที่ผู้คุมสอบชายที่อยู่ใกล้ซุนม่อจะพูดอะไร ผู้คุมสอบหญิงที่เดินตรวจตราอยู่ด้านหลังสถานที่ก็พูดขึ้นแล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว
“อาจารย์โจว ข้าจัดการได้”
ผู้คุมสอบชายหัวเราะและเผยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ หรือเขาคิดอย่างนั้น
“พูดเบาๆ อย่ารบกวนผู้เข้าสอบคนอื่น!”
ผู้คุมสอบหญิงแซ่ 'โจว' เตือนเขา หลังจากนั้น นางเดินไปหาซุนม่อและถามเสียงต่ำว่า
“มีอะไรเหรอ?”
หลังจากนั้นสายตาของนางก็กวาดมองซุนม่อ (ฮึ ผู้ชายหล่อคนนี้เป็นอาหารตาจริงๆ ถ้าทั้งห้องเต็มไปด้วยผู้เข้าสอบที่หล่อเหลาเช่นเขา งานนี้จะไม่ถือว่าลำบากอีกต่อไป)
(อย่างน้อยที่สุด คืนนี้ข้าก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ!)
ผู้คุมสอบหญิงรำพึง
“ข้าต้องการส่งกระดาษคำตอบ!”
ซุนม่อพูด
ผู้คุมสอบชายรู้สึกหดหู่ใจมากเนื่องจากผู้คุมสอบหญิงตอบกลับเขาอย่างกะทันหัน เขากลืนน้ำลายเต็มปากอย่างแรง และท้ายที่สุด เขาก็ได้ยินว่าซุนม่อต้องการส่งกระดาษคำตอบของเขาในวินาทีต่อมา เขาหันไปมองทันที
นี่เป็นหัวข้อการสอบที่ปรมาจารย์ม่อไน่ตั้งขึ้น แต่เจ้าทำเสร็จแล้วเหรอ?
ผู้คุมสอบชายประมาณเวลา ตั้งแต่เริ่มสอบจนถึงตอนนี้เวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วโมง
เมื่อได้ยินคำพูดของซุนม่อ ผู้เข้าสอบคนอื่นๆ ที่กำลังตอบ 'คำถาม' ต่างก็เงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ
“เขาทำเสร็จแล้วเหรอ?”
“มันไม่ควรเป็นอย่างนั้นใช่ไหม?”
“แต่นั่นคือซุนม่อ เขาไม่สามารถยอมแพ้ได้ใช่ไหม?”
ผู้เข้าสอบเริ่มพึมพำทันที พวกเขาไม่รู้สึกว่าซุนม่อจะยอมแพ้ในการสอบ
"เงียบ!"
ถงอี้หมิงตำหนิ
"ผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว? เจ้าจะไม่พยายามอีกต่อไปเหรอ?”
ผู้คุมสอบหญิงมีสีหน้าใจดีขณะที่นางเกลี้ยกล่อม
“ข้าทำเสร็จแล้ว!”
ซุนม่อยิ้ม “
ข้าส่งกระดาษของข้าได้ไหม?”
“สะ…เสร็จแล้วเหรอ?”
ผู้คุมสอบรู้สึกตื่นตระหนกในใจ เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาพลาดอะไรไป?
"แน่นอน!"
ผู้ตรวจสอบหญิงไม่มีคุณสมบัติที่จะขัดขวางไม่ให้ผู้สอบส่งเอกสารก่อนเวลา (แค่กเหลือเวลาอีกชั่วโมงครึ่ง ข้าจะทนได้ยังไง ไม่มีผู้เข้าสอบชายคนใดที่นี่มีหน้าตาดีถึง 50% ของซุนม่อ)
ซุนม่อยืนขึ้นและออกจากห้องเรียน ทิ้งมุมมองด้านหลังที่ไร้กังวลและสง่างามให้กับผู้เข้าสอบคนอื่นๆ
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ไป๋ส่วงไม่มีทางตอบต่อไปโดยธรรมชาติ นางขมวดคิ้วขณะที่มองหลังของซุนม่อ หลังจากนั้นสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปอย่างไม่น่าดู
ในฐานะอัจฉริยะ ไป๋ส่วงสามารถเข้าใจความผิดพลาดของนางได้ทันทีด้วยคำใบ้เพียงเล็กน้อย
ดังนั้น ไป๋ส่วงกัดนิ้วชี้ของนางอีกครั้งและสร้างยันต์วิญญาณใหม่บนโต๊ะของนาง
ในนิมิตของนาง แพลงก์ตอนที่คล้ายกับเศษแสงลอยไปมาเหมือนหิ่งห้อยในช่วงกลางฤดูร้อน หลังจากนั้น ไป๋ส่วงเห็นแมงกะพรุนยักษ์ตัวนั้น
นางแพ้แล้ว!
สีหน้าของไป๋ส่วงดูไม่เป็นธรรมชาติ
ซุนม่อผู้นี้มีความสามารถบางอย่างอย่างแท้จริง
แม้ว่านางจะไม่ถูกบดขยี้ แต่นางก็ยังถูกข่มจนได้