บทที่ 1755 : จุดสนใจ (ตอนฟรี)
บทที่ 1755 : จุดสนใจ (ตอนฟรี)
เวด!
นี่คือเจ้าอ้วนที่สร้างชื่อให้ตัวเองในงานชุมนุมผู้มีพรสวรรค์ของจักรวรรดิต้าเฉียน!!
เพื่อนคนนี้ถูกหวังเต็งทรมานครั้งหนึ่ง และการเดินทางของเขาตลอดการแข่งขันก็เต็มไปด้วยความยากลำบาก เธอรู้สึกว่าการเดินทางของเขามีความท้าทายมากกว่าผู้มีพรสวรรค์อื่นๆ
แต่เขาก็สามารถต่อสู้เพื่อก้าวเข้าสู่ 1,000 อันดับแรกได้ และในที่สุดเขาก็สามารถรักษาตำแหน่งในสถาบันได้
และโดยบังเอิญ เขามาเข้าเรียนที่สถาบันดาวฤกษ์ที่เจ็ดเช่นเดียวกับหวังเต็งและเยว่ฉีเฉียว
เมื่อเยว่ฉีเฉียวพบว่าบุคคลที่ดูถูกเผ่ามังกรสุริยะคือเวด เธอก็ตกใจมากจนอ้าปากค้าง
เขามีนามแฝงกี่อันกัน?
เธอเกือบจะคิดว่านักสู้ทั้งหมดจากจักรวรรดิต้าเฉียนต่างโกรธแค้น
นอกจากนี้เขาทำมันได้ยังไง?
แต่ละคนในสถาบันมีบัญชีเครือข่ายภายในเพียงบัญชีเดียวเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เจ้าอ้วนตัวนี้ก็สามารถสร้างนามแฝงได้หลายชื่อ มันไม่น่าเชื่อเลย
หากจูหลงซานไม่เปิดเผยรูปถ่ายของเวด เยว่ฉีเฉียวก็คงจะไม่คิดว่าจะมีคนทำสิ่งนี้ได้
ในเวลาเดียวกัน มีคนจำนวนหนึ่งหลั่งไหลเข้ามาในเว็บภายในของสถาบันและเพลิดเพลินกับการแสดงอย่างมีความสุข
“พัฟ!”
“นี่มันตลกเป็นบ้า เจ้าอ้วนเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สาปแช่งเขา!”
“เขาดูเหมือนคนนิสัยเสีย แต่ภาพนี้ก็รวบรวมแก่นแท้ของเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ เขาค่อนข้างเป็นผู้เชี่ยวชาญ”
“น่าประทับใจ น่าประทับใจ! เขากล้าหาญมาก!”
“อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครจากจักรวรรดิต้าเฉียนแสดงความเห็นบ้างเลยหรอ? มันมีเพียงเจ้าอ้วนเท่านั้นที่เดินเข้ามาข้างหน้า ฉันคิดว่าพวกเขาทั้งหมดรวมตัวกันเพื่อต่อต้านศัตรูร่วมกันซะอีก”
“คนอื่นๆ ก็สาปแช่งเหมือนกัน เพียงแต่ไม่รุนแรงเท่า พวกเขาหยุดเมื่อควร”
“ฮ่าฮ่า”
“โอ้พระเจ้า จูหลงซานต้องเกลียดเขามากแน่ๆ เขาอาจจะต้องการฆ่าเขาตอนนี้เลยก็ได้”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าอ้วนนั่นซ่อนตัวอยู่ในคฤหาสน์ของเขา จูหลงซานไม่สามารถทำอะไรเขาได้หรอก”
…
เว็บภายในของสถาบันอยู่ในความสับสนวุ่นวายโดยสมบูรณ์ เป็นเวลานานแล้วที่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในสถาบัน
นักสู้ส่วนใหญ่ชอบการฝึกฝนอย่างเงียบๆ และไม่ชอบสร้างปัญหา มีเพียงนักเรียนใหม่บางคนเท่านั้นที่จะปลุกปั่นเรื่องเช่นนี้
อย่างไรก็ตาม เมื่อพูดถึงความท้าทาย โดยทั่วไปแล้ว หากมีใครเสนอมัน อีกฝ่ายก็จะยอมรับทันทีและไม่เพิกเฉยเหมือนที่หวังเต็งทำ
ดังนั้นความขัดแย้งจึงมักจะไม่เกิดขึ้น
อย่างมากก็จะทะเลาะกัน ผู้ชนะจะได้รับชื่อเสียงอันยิ่งใหญ่ ในขณะที่ผู้แพ้จะจากไปด้วยความอับอาย และผู้แพ้ก็จะกลับมาดวลอีกครั้ง ปกติมันก็เป็นแบบนี้
แต่คราวนี้มีการดูถูกเหยียดหยามตั้งแต่ก่อนการต่อสู้จะเริ่มด้วยซ้ำ
สถานการณ์ลุกลามอย่างรวดเร็ว จนถึงจุดที่แม้แต่เว็บไซต์หลักของสถาบันก็ยังตกตะลึง บุคคลจำนวนมากจากสถาบันอื่นเองก็ได้สังเกตเห็นเหตุการณ์นี้เช่นกัน
“มันคือหวังเต็ง!”
อัจฉริยะแห่งจักรวรรดิต้าเฉียนให้ความสนใจมากยิ่งขึ้นเมื่อพวกเขาตระหนักว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหวังเต็ง
“จูหลงซานคือใคร? เขาเอาความกล้าที่จะท้าทายหวังเต็งมาจากไหน?”
“จูหลงซาน! สมาชิกของเผ่ามังกรสุริยะ”
“เขาต้องการท้าทายหวังเต็ง! ฉันจำได้ว่าเขามีพรสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบได้และได้เข้าสู่การจัดอันดับดาราได้ใช่ไหม? จูหลงซานไม่กลัวจะโดนดัดหลังโดยหวังเต็งหรอ?”
“ฮ่าฮ่า หลายๆ คนต้องการที่จะก้าวขึ้นไปสูงขึ้น จูหลงซานเองก็น่าจะเป็นหนึ่งในนั้น”
“นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าเขามีความสามารถหรือไม่ ไม่เช่นนั้นเขาก็มีแต่จะทำให้ตัวเองอับอาย”
“เผ่ามังกรสุริยะไม่น่าจะอ่อนแอนะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า มีคนเรียกพวกเขาว่าหนอนแดดด้วย มันน่าสนใจจริงๆ”
“หวังเต็งเพิ่งเข้าร่วมได้ไม่นาน แต่ปัญหาก็เกิดขึ้นแล้ว ดูเหมือนว่าสิ่งต่างๆ จะไม่เงียบหายไปในอนาคตด้วยเช่นกัน”
“สถาบันดาวฤกษ์ที่เจ็ดอยู่อย่างเงียบสงบมาหลายปีแล้ว นี่อาจเป็นโอกาสสำหรับพวกเขาที่จะสร้างชื่อให้ตัวเอง”
นักสู้ที่มีพรสวรรค์จากสถาบันอีกหกแห่งเข้าร่วมในฐานะผู้ชม การอภิปรายต่างๆ ถูกโพสต์บนเว็บหลักของสถาบัน
อาจารยืและนักสู้ที่น่าเกรงขามหลายคนในสถาบันเองก็ได้รับการแจ้งเตือนเช่นกัน พวกเขาสังเกตสถานการณ์อย่างเงียบๆ
ในฐานะอาจารย์และนักสู้ที่น่าเกรงขาม พวกเขาจะไม่โพสต์ในฟอรัมเหมือนกับนักเรียนคนอื่นๆ มันจะไม่เหมาะสม
“ผู้มีพรสวรรค์จากอันดับดาราและเผ่ามังกรสุริยะ? น่าสนใจ”
“อืม ฉันสงสัยว่าใครจะชนะ”
“ฉันเดาว่ามันจะเป็นพรสวรรค์จากการจัดอันดับดารา หวังเต็ง”
“มันก็ยากที่จะพูด เผ่ามังกรสุริยะมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม หากเขาก้าวไปสู่ระดับจักรวาลได้ มันก็อาจมีความก้าวหน้าครั้งสำคัญ”
…
อาจารย์และนักสู้ที่น่าเกรงขามบางคนกำลังพูดคุยกันอย่างลับๆ เช่นกัน พวกเขาอยากรู้เกี่ยวกับการต่อสู้
เนื่องจากอาจารย์และนักสู้ที่น่าเกรงขามหลายคนมีความคาดหวังสูงต่อหวังเต็ง ผู้ซึ่งเข้าสู่การจัดอันดับดาราได้ พวกเขาจึงจับตาดูเขามาตั้งแต่แรกเริ่ม
ในคฤหาสน์ของหวังเต็ง
ในห้องฝึกฝน หวังเต็งกำลังนั่งขัดสมาธิและฝึกฝน ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้น
ร่างเล็กปรากฏขึ้นที่ด้านข้าง มันคือลูกกลม มันส่ายหัวอย่างหดหู่และพูดว่า “หวังเต็ง ฉันหาเธอไม่เจอเลย”
หวังเต็งถอนหายใจในใจ เขาคาดเดาผลลัพธ์นี้เอาไว้แล้ว เขาพูดว่า “ไม่เป็นไร เราหยุดตามหาเธอก่อนก็แล้วกัน”
“นาย… จะไม่หาอีกต่อไปแล้วหรอ?” ลูกกลมลังเล
“ฉันจะตามหาเธอ แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีนี้และไม่ใช่ตอนนี้” หวังเต็งส่ายหัว
ลูกกลมมองเขาอย่างตั้งใจและนิ่งเงียบ มันสามารถบอกได้ว่าหวังเต็งกำลังระงับอารมณ์ของเขา เขากังวลมากกว่าใครๆ
อย่างไรก็ตาม ความวิตกกังวลก็ไม่ได้ช่วยอะไร เขาต้องฝังความรู้สึกนั้นไว้
“ห้ะ?” จู่ๆ มันก็ส่งเสียงอุทานออกมาเบาๆ แววตาอันแหลมคมปรากฏขึ้นในดวงตาของมัน
“มีอะไร?” ดวงตาของหวังเต็งสว่างขึ้นขณะที่เขาถาม..
