บทที่ 147 โอสถระดับอนันต์

“วันนี้ ไม่ต้องให้สิ่งที่พวกเขาต้องการ!” สายตาหยางเสี่ยวเทียนมืดลงอย่างเย็นชา

“พรุ่งนี้ ข้าจะไปเยือนสมาคมผังเมืองกับเจ้า ด้วยตนเอง”

ครั้นได้ประสบเห็นความโกรธของหยางเสี่ยวเทียน อัตและอาลี่ก็มิกล้ากล่าวอันใด เพียงคำนับพร้อมกับเดินก้มหน้าถอนตัวออกไปด้วยความเคารพ

หลังจากอัตและอาลี่จากไป หยางเสี่ยวเทียนก็ควบคุมความเดือดดาลของตนให้สงบลง แล้วหันกลับมา เริ่มหลอมโอสถวิญญาณสี่ประการระดับนิรันดร์ทันที

ด้วยการหลอมโอสถอย่างต่อเนื่อง ทำให้สมุนไพรในการหลอมโอสถวิญญาณสี่ประการได้ถูกใช้จนเกือบหมดแล้ว

พรุ่งนี้ เขาคงต้องขอให้เลี่ยวคุนและจางจิงหรงออกไปซื้อสมุนไพรเหล่านี้ มาเตรียมไว้สำหรับการหลอมในวันต่อไป

ไม่ช้า หยางเสี่ยวเทียนก็หลอมโอสถวิญญาณสี่ประการระดับนิรันดร์สำเร็จ แสงจากโอสถส่องสว่างในเตาหลอม กลิ่นหอมลอยคละคลุ้งไปทั่วห้อง

ทว่า ครั้งนี้เขาไม่ได้เก็บมันใส่ขวดหยก แต่เลือกที่จะกลืนมันเข้าไปทันที เพราะตัวเขาเองก็ต้องแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน

ทันใดนั้น พลังของโอสถวิญญาณสี่ประการระดับนิรันดร์ ก็กลายเป็นคลื่นความร้อนอันรุนแรง ปะทุเข้าสู่เส้นลมปราณทั้งแปดในกายเขาอย่างรวดเร็ว

หยางเสี่ยวเทียนรีบโคจรปราณมังกรแรกเริ่ม เพื่อขัดเกลาพลังของโอสถวิญญาณสี่ประการ

ขณะที่ พลังจากโอสถยังคงเปลี่ยนเป็นปราณแท้ขั้นเซียนสวรรค์อย่างต่อเนื่อง ก็ทำให้วังวนปราณแท้ขั้นเซียนสวรรค์ในตันเถียนของหยางเสี่ยวเทียนเริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

เดิมทีแล้วนั้น หยางเสี่ยวเทียนอยู่ในขั้นเซียนสวรรค์ระดับหกขั้นกลาง แต่หลังจากขัดเกลาพลังของโอสถครานี้ จึงทำให้เขาทะลวงเข้าสู่ระดับหกขั้นปลายได้สำเร็จ

หลังทะลวงเข้าสู่ระดับหกขั้นปลายแล้ว เขาก็ยังไม่หยุดเพียงเท่านี้ แต่ยังคงขัดเกลาพลังของโอสถอย่างต่อเนื่อง

กว่าเขาจะขัดเกลาพลังจากโอสถวิญญาณสี่ประการระดับนิรันดร์ได้อย่างสมบูรณ์ ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างสดใสเปลี่ยนเป็นวันใหม่แล้ว

ด้วยการบ่มเพาะอย่างไม่หยุดหย่อน ทำให้เขาสามารถทะลวงเข้าสู่ขั้นเซียนสวรรค์ระดับเจ็ดจนสำเร็จในคืนเดียว!

เนื่องจาก ผลลัพธ์ของโอสถวิญญาณสี่ประการระดับนิรันดร์ในครั้งนี้นั้น ดีกว่าที่หยางเสี่ยวเทียนคาดไว้เสียอีก เขาไม่คิดเลยว่ามันจะสามารถทะลวงได้ถึงสองขั้นย่อย

“หากเป็นโอสถวิญญาณสี่ประการระดับอนันต์ มันจะมีประสิทธิภาพเพียงใดกันนะ” หยางเสี่ยวเทียนพึมพำกับตัวเอง

แม้นโอสถระดับนิรันดร์จะมีพลังมหาศาล แต่มันก็ยังมิใช่โอสถระดับสูงสุด

เพราะนอกจากโอสถระดับนิรันดร์แล้ว ยังมีโอสถระดับอนันต์อีกระดับ ที่มีความบริสุทธิ์ยิ่งกว่า!

เพียงแต่ว่า โอสถระดับอนันต์นั้น แทบจะไม่มีผู้ใดสามารถหลอมมันได้เลย หรือกล่าวอีกอย่างคือ ทั่วทั้งจักรวรรดิเทียนโต้วยังมิอาจพบมันได้

แค่โอสถระดับนิรันดร์ ผู้ทรงอิทธิพลแลมีทรัพยากรมหาศาล ยังเก็บมันไว้ในครอบครองราวกับเป็นสมบัติอันล้ำค่า อย่างมิอาจให้กระทั่งคนในตระกูลทั่วไปใช้มันได้ เว้นแต่ผู้นั้น จะเป็นอนาคตคนสำคัญยิ่งของตระกูลแท้จริง

แม้แต่มหาอำนาจอย่างราชวงศ์จักรวรรดิเทียนโต้ว ยังมีโอสถวิญญาณสี่ประการระดับนิรันดร์เก็บสะสมไว้ เพื่อแสดงถึงอำนาจอันยิ่งใหญ่ของจักรวรรดิ

อย่างไรก็ตาม โอสถระดับอนันต์กลับแตกต่างออกไปยิ่งกว่านั้น แม้นเป็นผู้มีอิทธิพลมหาศาลระดับสามารถพลิกฟ้าดินได้ ก็ยังยากจะมีในครอบครอง เพราะมันไม่ได้มีให้เห็นกันโดยง่าย

ตลอดหลายร้อยปีของโลกแห่งวิญญาจารย์ ยังมิเคยมีโอสถระดับอนันต์ปรากฏมาก่อน

แม้จะมีหนึ่งในสิบอันดับแรกของไฟประหลาด แต่ยังคงต้องใช้ทักษะการหลอมโอสถที่ซับซ้อนอย่างยิ่ง อีกทั้งยังต้องเชี่ยวชาญเป็นอย่างมาก หากผิดพลาดเพียงเล็กน้อย นั่นเท่ากับความล้มเหลวทั้งหมด

มิเพียงเท่านั้น เหล่านักปรุงโอสถผู้ใคร่จะหลอมมัน ยังต้องมีสัมผัสทางจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ เพื่อที่จะมีความหวังเพิ่มขึ้นเพียงน้อยนิด ในการหลอมโอสถระดับอนันต์ให้สำเร็จ

แต่ในโลกแห่งวิญญาจารย์ที่ผ่านมา นักปรุงโอสถผู้มีไฟประหลาดสิบอันดับแรกนั้น แทบจะสามารถนับได้ในสองมือ

นี่คือเหตุผลว่าทำไมการจะโอสถระดับอนันต์ จึงแทบเป็นไปไม่ได้เลย

ถึงตอนนี้หยางเสี่ยวเทียนจะมีไฟศักดิ์สิทธิ์ไว้ในครอบครองแล้ว แต่ความหวังในการหลอมโอสถระดับอนันต์นั้น ยังนับว่าอยู่ไกลเกินเอื้อมไปมาก

เพราะว่าทักษะการหลอมโอสถและสัมผัสทางจิตวิญญาณของเขา ยังต้องได้รับการพัฒนาอีกมากทีเดียว

“อาจจะสามปี” หยางเสี่ยวเทียนพึมพำกับตนเอง

ด้วยอัตราการพัฒนาในปัจจุบันของเขา เขาอาจสามารถหลอมโอสถระดับอนันต์ได้ภายในสามปี  ซึ่งมั่นใจว่ามันต้องเกิดขึ้นแน่นอน

เมื่อหยางเสี่ยวเทียนลงมาจากจวนหลัก อัตและอาลี่ก็ยืนรอเขาอยู่กลางลานก่อนแล้ว พวกเขายกมือประสานขณะก้มหัวเอ่ยทักทายอย่างเคารพทันทีที่เห็นเขา

หยางเสี่ยวเทียนพยักหน้ารับแล้วเดินนำทั้งสอง มุ่งหน้าไปยังสมาคมผังเมืองโดยมิกล่าวอะไรสักคำ

ตัวอาคารของสมาคมผังเมืองแห่งเมืองเสินเจี้ยน ถูกสร้างขึ้นอย่างมีเอกลักษณ์ และวัสดุที่ใช้ล้วนเป็นหินอ่อนคุณภาพสูง ซึ่งดูมั่นคงแข็งแรงมากทีเดียว

เมื่อทั้งสามมาถึง ก็ได้พบเจอกับความวุ่นวายยังสมาคมผังเมือง ด้วยมีผู้คนเดินเข้าออกกันอย่างขวักไขว่ดูยุ่งอยู่ตลอดเวลา

สมาคมผังเมืองเป็นหน่วยงานที่มีความสำคัญอย่างยิ่งของเมือง ผู้คนจำนวนมากก็มักจะมาที่สมาคมผังเมืองเพื่อจัดการเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับงานเนรมิตอาคารบ้านเรือน

แสงแดดอ่อนๆ ขณะลอดผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้าไปยังโถงด้านหน้าของสมาคมผังเมือง ทำให้หยางเสี่ยวเทียนรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ครู่หนึ่ง ด้วยความงดงามของมัน

ระหว่างนั้นเอง บุรุษหนุ่มจากสมาคมผังเมือง ผู้รับผิดชอบเรื่องของอัต และมักหาเหตุผลไร้สาระหยุดการก่อสร้างในช่วงสองวันที่ผ่านมา เห็นอัตและอาลี่เดินเข้ามาจึงกล่าวขึ้น ด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร

“พวกเจ้าอีกแล้วหรือ” บุรุษหนุ่มจากสมาคมผังเมืองกล่าว

อัตก้าวไปข้างหน้า ยกมือผสานกำหมัดแน่นแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “น้องชาย นี่คือนายน้อยของเรา นายน้อยมาที่นี่เพราะต้องการพบผู้นำสมาคมเจ้า”