ตอนที่ 106 สุดท้ายก็ตกไปอยู่ในมือของผู้ที่คาดไม่ถึง (อ่านฟรี 08/11/2567)

“หนึ่งล้านหนึ่งแสนผลึก!” โจวชือกล่าวราคาออกมาเป็นคนแรก เขามองว่าคงมีคู่แข่งไม่มากนักสำหรับรายการประมูลนี้

เพราะเงินจำนวนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายจริง ๆ ที่จะหามาจ่ายได้

“หนึ่งล้านห้าแสนผลึก” แต่ยังไม่ทันที่ชายชราจะได้ดีใจที่เป็นคนเสนอราคาคนแรก ก็มีคนให้ราคาต่อมาทันที แถมยังให้มากกว่าเขาถึงสี่แสนผลึก

โดยคนที่ให้ราคานั้นเป็นผู้หญิงกลางคนที่สวมชุดสาวใช้นางหนึ่ง รูปร่างหน้าตาสวยสดงดงามเป็นอย่างมาก แต่น่าแปลกที่ไม่มีผู้ใดรู้ว่านางเป็นใครเลยสักคน

“หนึ่งล้านแปดแสนผลึก” เป็นสาวงามที่ปกคลุมใบหน้าผู้สวมชุดสีเขียวจากแดนมายาต้วนหลี่ที่กล่าวเสนอราคาออกมา

“สองล้านผลึก!!” เย่ซีที่นั่งมองอยู่นานก็กล่าวเสนอราคาขึ้นมาบ้างเช่นกัน

“เจ้าก็หมายตาของทั้งสองชิ้นนี้อยู่รึ ?” โจวชือกล่าวออกมา แต่เย่ซีไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาทำเพียงยิ้มให้เล็กน้อยเท่านั้น

“ฮึ! สองล้านหนึ่งแสนผลึก!” ชายชราที่เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ตอบสนองเขาจึงเดาะลิ้นก่อนจะเสนอราคาต่อไป

การประมูลเป็นไปอย่างดุเดือด จนเวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูปก็เริ่มเหลือผู้ที่มีกำลังประมูลอยู่เพียงแค่สี่รายเท่านั้น นั่นก็คือ เย่ซี ตระกูลโจว แดนมายาต้วนหลี่ หญิงกลางคนที่สวมชุดสาวใช้

“ตอนนี้ราคาอยู่ที่ สี่ล้านผลึก ตระกูลโจวเป็นผู้เสนอราคา” พิธีกรสาวประกาศราคาปัจจุบันออกมา

“เงินหนาไม่เบานี่หว่าเจ้าแก่” เย่ซีกล่าวออกมาพลางยิ้มให้อีกฝ่าย

“แล้วเจ้ามีปัญหา ?” โจวชือสวนกลับไปด้วยน้ำเสียงเอาเรื่อง

ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้บัดซบนี่มันคอยเสนอราคาแข่ง ป่านนี้ราคาคงยังอยู่ที่สองล้านผลึกอยู่เลยมั้ง แค่นึกก็ทำให้เขาอดที่จะรู้สึกโกรธไม่ได้แล้ว

“ไม่มี ไม่มี เชิญท่านโจวชือตามสบายเลย ข้าขอถอนตัวก็แล้วกัน” ชายหนุ่มยกมือให้ก่อนจะกล่าวออกมา เพราะในตอนนี้เขาพอใจกับราคาที่ได้แล้ว

“เถ้าแก่ ท่านนี่... ชอบการเล่นอะไรแปลก ๆ งั้นรึ ?” ชิวเหม่ยซือกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงกลั้นหัวเราะ

นางพอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร จึงร่วมประมูลด้วยเป็นบางครั้งเพื่อช่วยชายหนุ่มปั่นราคา ก็ได้แต่หวังว่าการช่วยครั้งนี้จะทำให้มิตรภาพระหว่างร้านเซียนรับจ้างและแดนมายาต้วนหลี่สนิทสนมกันมากขึ้น

ถึงแม้นางจะอยากได้ของทั้งสองสิ่งเพื่อนำกลับไปยังแดนมายาของนางก็ตาม แต่ราคาประมูลมันก็สูงจนเกินกว่าจะรับได้แล้ว ไม่ใช่ว่าแดนมายาของพวกนางไม่มีเงินจ่าย แต่ถ้าจ่ายไปแล้วทำให้นิกายของพวกนางเกิดปัญหาขึ้นมันก็ไม่คุ้ม

“ก็มีบ้าง หวังว่าท่านจะเข้าใจ” เย่ซีที่ได้ยินเสียงของอีกฝ่ายก็หันกลับมาตอบรับ

“สี่ล้านผลึกครั้งที่หนึ่ง....” พิธีกรสาวเริ่มต้นการนับถอยหลัง

หลาย ๆ คนทำสีหน้าเคร่งเครียดออกมา ราคาในตอนนี้นับว่าสูงเป็นอย่างยิ่งในเมื่อเย่ซีได้ประกาศถอนตัวแล้วก็จะเหลือเพียงสามขุมกำลังเท่านั้นที่สามารถต่อสู้กันได้

“สี่แสนห้าหมื่นผลึก ถ้ามีใครให้มากกว่านี้ข้าก็ยินดีจะถอนตัว” ชิวเหม่ยซือกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่ราคาที่นางกล่าวออกมาไม่เหมือนกับน้ำเสียงแม้แต่น้อย

ขึ้นราคาทีเดียวห้าแสนผลึก!!

“กรอดด สี่แสนหกหมื่นผลึก!” โจวชือกัดฟันก่อนจะกล่าวราคาออกมา ในฐานะผู้อาวุโสของตระกูลเขาย่อมรู้ดีว่าในตอนนี้ตระกูลของเขาสามารถนำเงินออกมาใช้ได้มากสุดก็สี่ล้านห้าแสนผลึกเท่านั้น แต่ที่เขายังกล้าให้เกิดราคาก็เพราะเขามองว่าของทั้งสองสิ่งนี้นั้นจำเป็นจริง ๆ

เขามีเงินส่วนตัวอีกสี่แสนผลึก รวมกับของตระกูลก็จะเป็นสี่ล้านเก้าแสนผลึก เขาจะสู้จนถึงที่สุด!!

“ห้าล้านห้าแสนผลึก!!” แต่ในตอนที่ทุกคนคิดว่าการประมูลน่าจะจบลงแล้วนั่นเอง หญิงงามในชุดสาวใช้ก็ได้กล่าวราคาที่ชวนตะลึงออกมา

ครึ่งหลัง

“เจ้า! เจ้าเป็นใครกัน สาวใช้เช่นเจ้าจะไปมีเงินมากมายขนาดนั้นได้ยังไง?!” โจวชือกล่าวออกมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เขาคิดว่าหญิงงามในชุดสาวใช้ตรงหน้าต้องปั่นราคาอยู่แน่ ๆ

หรือว่าจะเป็นพวกเดียวกับไอ้บัดซบนั่นกันนะ?

“อ้าว ๆ ไม่มีเงินก็อย่าไปใส่ร้ายคนอื่นมั่วซั่วได้ไหมเจ้าแก่ ถึงยังไงเขาก็มาจากห้องส่วนตัวพิเศษเช่นเดียวกัน คงไม่ใช่คนทั่วไปที่กล้าประมูลแบบไร้กำลังทรัพย์หรอก” เย่ซีที่ได้ยินชายชรากล่าวออกมาจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเหน็บแนม

“พวกเจ้าสองคนวางแผนกันมาใช่ไหม! รวมหัวกันปั่นราคาใช้รึเปล่า ? ข้าไม่เชื่อหรอกว่าสาวใช้เช่นนั้นจะมีเงินมากมายขนาดนั้น!!” ชายชราที่ตอนนี้เกือบจะเสียสติไปแล้วกล่าวออกมาเสียงดังโดยไม่ได้ปิดบังความคิดของตนแม้เพียงนิด ทำให้หลาย ๆ คนอดที่จะรู้สึกแย่กับความคิดของชายชราไม่ได้

เพราะเหตุนี้แหละผู้คนส่วนใหญ่เลยไม่ค่อยจะชื่นชอบตระกูลโจว

“เจ้าจะพูดอะไรก็ระวังปากไว้บ้าง ข้าจะมีเงินจ่ายมากพอหรือไม่ก็ไม่ใช่ธุระอะไรของเจ้า” หญิงสาวในชุดสาวใช้ที่นิ่งเงียบในตอนแรกกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทำให้ชายชราต้องเงียบไป

‘ปากดีไปเถอะ! หลังจบการประมูลข้าจะให้คนไปสืบดูว่าเจ้ามีเบื้องหลังเช่นใดกัน!’ ชายชราครุ่นคิดด้วยความโกรธแค้น ทำให้เขาขายหน้าขนาดนี้คงปล่อยไปเฉย ๆ ไม่ได้

“ห้าล้านห้าแสนผลึกครั้งที่หนึ่ง...ห้าล้านห้าแสนผลึกครั้งที่สอง...ห้าล้านห้าแสนผลึกครั้งที่สาม...ขอแสดงความยินดีกับผู้เข้าร่วมประมูลห้องพิเศษหมายเลขหนึ่งด้วยเจ้าค่ะ ท่านเป็นผู้ชนะการประมูลในรายการพิเศษน้ำตาและขนพญาเสือขาว!!” พิธีกรสาวประกาศนับถอยหลังด้วยความตื่นเต้น เงินขนาดนี้ยังไงนางก็ได้ส่วนแบ่งไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว

“การประมูลในวันนี้ได้จบลงแล้ว ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจและเข้าร่วมในวันนี้เป็นอย่างมากเจ้าค่ะ ขอให้ทุกท่านเดินทางกลับอย่างปลอดภัยนะเจ้าคะ” สิ้นเสียงพิธีกรสาว ผู้คนในโรงประมูลก็เริ่มแยกย้ายกันไป

ถึงแม้การจะมูลจะจบลง แต่ก็ยังมีบางคนที่ไม่ยอมจบง่าย ๆ ตามไปด้วย

...

“ท่านเย่ซี นี่คือเงินทั้งหมดของท่านซึ่งหักส่วนแบ่งของทางโรงประมูลเรียบร้อยแล้ว” ชายชราซึ่งเป็นผู้จัดการโรงประมูลกิเลนฟ้ายื่นแหวนมิติวงหนึ่งให้กับชายหนุ่มซึ่งกำลังนั่งกินของว่างอยู่

“เจ็ดล้านห้าแสนผลึก นับว่าไม่ใช่เงินจำนวนน้อย ๆ เลยทีเดียว” ชายหนุ่มรับแหวนมิติมาก่อนจะตรวจเช็คดู

ถึงแม้จะดูเหมือนว่าเขานำของล้ำค่าออกมาประมูลเช่นนี้จะเป็นการสิ้นเปลืองไปบ้าง แต่เนื่องจากตอนที่เขาจะกลับขึ้นมาจากเหวหมื่นอสูร เขาได้กวาดทุกอย่างที่อยู่ชั้นลึกสุดมาด้วย เขาย่อมมีพวกมันมากกว่าที่นำมาประมูลอยู่แล้ว

อย่างเส้นขนพญาเสือขาวก็มีเหลือประมาณสิบเส้น น้ำตาพญาเสือขาวเหลืออยู่ยี่สิบขวด ดังนั้นถึงแม้รายการสุดท้ายจะได้เงินน้อยไปสักหน่อย แต่เขาก็ไม่ได้คิดมากอะไรเพราะมันก็นับว่าเป็นจำนวนเงินที่มากแล้วสำหรับตัวเขาในตอนนี้

‘ข้าจะเอาเงินไปทำอะไรดีนะ ซื้อเคล็ดวิชาเซียนก็ยังไม่ได้เพราะชื่อเสียงไม่พอ คงต้องนำเงินบางส่วนไปปรับปรุงร้านค้า ทำการโฆษณาชื่อร้านเพิ่มเติม จัดกิจกรรมต่าง ๆ กระจายชื่อเสียง เอาไว้ลองปรึกษาหานจุนหมิงอีกทีจะดีกว่า’ ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่สักครู่ก่อนจะตัดสินใจได้