ข้านี่แหละจอมเวทไร้เทียมทาน ตอนที่ 10
ข้านี่แหละจอมเวทไร้เทียมทาน ตอนที่ 10
แสงจากเปลวเพลิงส่องต้องท้องฟ้าสีเทาหม่น บนพื้นที่โล่งกว้างมีเศษกระดูกกระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาด
ภายในฝูงโครงกระดูก หยานจีและจั่วมู่เกอมองดูพวกนักรบโครงกระดูกที่กลายเป็นเถ้าถ่านด้วยความตกตะลึง
จั่วมู่เกอเหลือบมองหยานจีด้วยสีหน้าแปลกๆ
"เธอบอกว่าเขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของเธองั้นเหรอ?!"
หยานจีเองก็ยังตกตะลึงไม่หาย
"อะ...อืม...ดูเหมือนจะใช่นะ?...."
ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า ผู้ชายด้านนอกนั่นใช่หลินอวี่จริงๆรึเปล่า
ไม่ใช่ว่าหลินอวี่เป็นแค่นักเวทธรรมดาๆหรอกเหรอ?!
ทำไมสกิลของเขาถึงทรงพลังขนาดนี้?!
ไกลออกไป ผู้มีพัลงพิเศษทุกคนที่กำลังจะวิ่งหนีก็มองดูเปลวไฟที่ลุกโชติช่วงที่ห่างออกไปด้วยสีหน้าแข็งค้าง
"นี่มัน....ไม่จริงใช่ไหม?"
"ฉันฝันไปรึเปล่า? ดาเมจเป็นพันงั้นเหรอ?"
"มีใครรู้จักเขาไหม?"
"เขาดูหนุ่มมาก หรือว่าจะเป็นอัจฉริยะไร้คู่เปรียบจากตระกูลใหญ่สักตระกูล?"
ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้นเอง ระเบิดไฟลูกที่สองก็ถูกยิงออกไป
ตู้ม!
ควันรูปเห็ดขนาดใหญ่เบ่งบานขึ้นอีกครั้ง
นักรบโครงกระดูกถูกระเบิดเป็นชิ้นๆไปอีกหนึ่งกลุ่ม
หลังจากนั้น ทุกวินาทีก็มีควันรูปเห็ดปรากฏขึ้นมา
เหล่าผู้ที่ชมดูอยู่ต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
ห้ะ?
ระเบิดอีกแล้ว?
หลังจากผ่านไปราวสิบวินาที พวกนักรบโครงกระดูกที่อยู่รอบๆหยานจีและจั่วมู่เกอก็ถูกกวาดล้างจนเหลือเพียงพื้นที่โล่ง
พวกนักรบโครงกระดูกที่ยังเหลืออยู่ก็หยุดเท้า ไม่เดินต่อไปชั่วขณะ
หยานจีและจั่วมู่เกอมองดูเศษขี้เถ้าที่เหลืออยู่รอบตัวด้วยจิตใจที่เหม่อลอย
หลินอวี่เดินเข้าไปหาพวกเธอ
"คุณเพื่อนร่วมโต๊ะ คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอเธอที่นี่"
หยานจีเงยหน้าขึ้น เธอมองหลินอวี่ที่กำลังเดินเข้ามาอยู่ย่างนั้น ราวกับบนใบหน้าของหลินอวี่มีดอกไม้งอกเงยขึ้นมา
"ทำไมมองฉันอย่างงั้น? บนหน้าฉันมีอะไรติดอยู่งั้นเหรอ?"
จั่วมู่เกอพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
"นายยังดูดีกว่าดอกไม้ซะอีก คิดไม่ถึงเลยว่าเพื่อนของเสี่ยวจีจีจะหล่อขนาดนี้? ฉันชื่อจั่วมู่เกอ เป็นเพื่อนสนิทของเสี่ยวจีจี"
"ก็บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกฉันเสี่ยวจีจี!"
หยานจีฮึ่มฮั่ม
"เสี่ยวจีจี? อุ๊บ...."
เมื่อได้ยินชื่อเล่นนี้ หลินอวี่ก็เกือบจะหัวเราะออกมาดังๆ
อะไรวะเนี่ย? [เสี่ยวจีจี]
นี่มันอะไรกันเนี่ย?
หญิงสาวคนนี้ก็ดูดีไม่แพ้หยานจีเลย แต่ทำไมเธอถึงพูดคำแบบนั้นออกมาได้หน้าตาเฉยกันนะ?
เธอมีความผิดปกติทางสมองอะไรรึเปล่า
แต่ว่า.....
หลินอวี่เหลือบมองส่วนโค้งเว้าอันเซ็กซี่ที่ชุดคลุมหลวมโคร่งไม่อาจปกปิดได้ แล้วเขาก็ได้แต่ลอบกลืนน้ำลายอยู่ในใจ
นี่มันไม่ใหญ่ไปหน่อยเหรอ?!
แบบนี้เป็นนักบวชได้จริงๆงั้นเหรอ? แบบนี้จะไม่พาคนตกนรกกันหมดเหรอ?
"ฉันดูเป็นไง? อยากจะเข้ามาดูใกล้ๆมั้ย?"
จั่วมู่เกอถามด้วยรอยยิ้ม
"ได้ด้วยเหรอ?"
หลินอวี่ถามด้วยสีหน้าสงสัย
"....แน่นอนว่าไม่ได้!"
จั่วมู่เกอชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นใบหน้างามขึ้นสี ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ใจกล้าเหมือนอย่างที่แสดงออก
หลินอวี่หัวเราะเบาๆ
อยากจะแหย่ฉันงั้นเหรอ? ไปฝึกมาใหม่นะเด็กน้อย!
ผู้หญิงนี่จริงๆเลยน้า
เมื่อหยานจีเห็นจั่วมู่เกอพ่ายแพ้หมดรูป เธอก็ยิ้มออกมา
จั่วมู่เกอมักจะแหย่เธออยู่เสมอ คิดไม่ถึงว่าจอมวายร้ายอย่างเธอจะถูกหลินอวี่ปราบลงได้
เวรกรรมตามทันคนชั่วแล้ว!
หยานจีอารมณ์ดีมาก
อย่างไรก็ตาม เธอหันไปมองหลินอวี่ด้วยแววตาไม่แน่ใจ
"นายคือหลินอวี่จริงๆ?"
ในความประทับใจแรกพบของเธอนั้น หลินอวี่ก็ไม่ได้ดูเก่งกาจอะไรเลย
พลังทำลายล้างเมื่อครู่ยังสดใหม่อยู่ในความทรงจำ อำนาจของมันน่ากลัวมาก
"ถ้าไม่ใช่ล่ะ?"
หลินอวี่ยิ้ม
เมื่อเห็นแววตาหยอกเย้าของหลินอวี่ หยานจีก็หลบตา
"นึกไม่ถึงเลยว่านายจะแข็งแกร่งขนาดนี้"
ครึ่งหนึ่งเป็นความประหลาดใจ และอีกครั้งเป็นความสำนึกขอบคุณ
"ขอบคุณที่ช่วยพวกเราไว้"
หลินอวี่โบกมืออย่างไม่ยี่หระ
"เพื่อนร่วมโต๊ะ ด้วยความยินดี"
"นี่ พวกเธอสองคนเอาไว้ค่อยจีบกันทีหลังจะได้มั้ย?"
น้ำเสียงของจั่วมู่เกอเริ่มเคร่งเครียด
หลินอวี่และหยานจีเงยหน้าขึ้นก่อนจะมองดูฝูงนักรบโครงกระดูกที่เกิดการเปลี่ยนแปลง
ฝูงโครงกระดูกแยกเปิดเป็นทางสายหนึ่ง จากนั้นโครงกระดูกที่สวมเสื้อคลุมสีดำและถือคทาสีดำก็เดินออกมา
นี่ก็คือ เนโครแมนเซอร์
ไฟวิญญาณสีเขียวจางๆในดวงตาของมันสั่นไหวเบาๆ มันจ้องมองไปที่หลินอวี่และคนอื่นๆ
"เจ้าสิ่งมีชีวิต! กล้าดียังไงถึงมาขโมยม้าศึกโครงกระดูกของข้าไป! รนหาที่ตาย!"
ม้าศึกโครงกระดูก?
หลินอวี่ชะงักครู่หนึ่ง จกานั้นจึงเหลือบมองหยานจีด้วยความตกตะลึง
เธอเป็นอัศวินมังกรเพลิง และดูเหมือนว่าจะขาดสัตว์ขี่อยู่
ดูเหมือนว่าเธอจะมาที่นี่เพื่อตามหาสัตว์ขี่?
ให้ตายสิ ทำไมอาชีพอื่นถึงไม่มีสัตว์ขี่บ้างนะ?
อย่างไรก็ตาม อัศวินมังกรเพลิงที่ขี่ม้าโครงกระดูก นั่นก็ให้ความรู้สึกแปลกๆ อยู่บ้าง
ราวกับรู้สึกได้ถึงสายตาของหลินอวี่ หยานจีจึงได้แต่อธิบายว่า
"ตระกูลของฉันได้เตรียมสัตว์ขี่คลาสหนึ่งไว้ให้ฉันแล้ว แต่ตอนนี้ฉันยังขี่ไม่ได้ ดังนั้นฉันจึงทำได้แค่ใช้ม้าศึกโครงกระดูกแก้ขัดไปก่อน"
"เล่นใหญ่ไปแล้ว....ฉันล่ะนับถือเธอจริงๆ"
"เล่นใหญ่อะไรล่ะ! พวกเราไม่รู้สักหน่อยนี่นาว่าที่นั่นจะมีเนโครแมนเซอร์กำลังหลับใหลอยู่ด้วย"
หยานจีมุ่ยหน้าอธิบาย
เธอไม่ต้องการถูกหลินอวี่ดูถูก
"กล้าเมินข้างั้นเหรอ! รนหาที่ตาย!"
ภายใต้ความโกรธที่ถูกเมิน เนโครแมนเซอร์โบกคทาคราหนึ่ง ฝูงนักรบโครงกระดูกก็วิ่งเข้ามาโจมตี
เห็นแบบนั้น หลินอวี่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขาโบกคทายิงเวทระเบิดไฟออกไป
ตู้ม!
-901
-1201
-1192
พลังป้องกันเวทของมันนับว่าสูงเลยทีเดียว
เจ้าบอสตัวนี้แข็งแกร่งกว่าบอสซอมบี้ซะอีก
เมื่อเข้าสู่สภาวะต่อสู้ ใบหน้าของหยานจีก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง
เธอกระโดดมาอยู่เบื้องหน้าของหลินอวี่และใช้หอกปัดศรเวทที่เนโครแมนเซอร์ยิงใส่เขา
เคร้ง!
หยานจีก้าวถอยหลังด้วยใบหน้าขาวซีด
เธอเอ่ยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"หลินอวี่ ฉันจะคอยปกป้องนายเอง!"