ตอนที่ 17 ยังบุกเข้ามา!
ตอนที่ 17 ยังบุกเข้ามา!
ปราณของโจวหลิงเสวี่ยปะทุรุนแรง ทะเลทุกข์ส่งเสียงดังกึกก้อง ลำแสงรางกับส่องลงมาจากฟากฟ้าอาบร่างของนาง
ผู้แข็งแกร่งขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้าที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์เมืองวายุไกล!
ผู้คนต่างทอดถอนใจ ผู้แข็งแกร่งในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้าสามารถก่อตั้งตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในเมืองวายุไกล โจวหลิงเสวี่ยบรรลุขั้นตอนนี้ในวัยเยาว์เช่นนี้ อนาคตของนางนั้นไร้ขีดจำกัดอย่างแท้จริง!
อันที่จริงทุกคนต่างรู้ดีว่าโจวหลิงเสวี่ยซึ่งอยู่ในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นแปดสามารถเอาชนะผู้แข็งแกร่งในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้าได้ พลังยุทธ์ของนางในเวลานี้น่าจะถึงขีดสุดของขอบเขตทะเลทุกข์แล้ว!
บางทีอาจสามารถต่อกรกับผู้แข็งแกร่งในขอบเขตสะพานชีวาได้ด้วยซ้ำ!
"ข้าไม่ได้ตั้งใจจะก้าวเข้าสู่ขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้าอย่างรวดเร็วเช่นนี้ ข้าต้องการที่จะทำให้รากฐานของข้าแข็งแกร่งขึ้น แต่เพื่อที่จะฆ่าเจ้า ข้าไม่สนใจสิ่งเหล่านี้แล้ว!"
ดวงตาของโจวหลิงเสวี่ยเปล่งประกายด้วยสัญลักษณ์วิหคเพลิงแดงอันน่ากลัว เงาวิหคเพลิงแดงขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นด้านหลังราวกับกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับนาง
ในเวลานี้ปราณที่โจวหลิงเสวี่ยปล่อยออกมานั้นไม่ด้อยไปกว่าขอบเขตสะพานชีวาเท่าใดนัก นางก้าวเท้าไปข้างหน้า สองมือประสานส่งพลัง
เสี้ยววินาทีนั้นดาบวิหคเพลิงแดงหลายเล่มปรากฏขึ้น ห่อหุ้มด้วยเปลวไฟลุกโชน นิ้วเรียวของโจวหลิงเสวี่ยโจมตีไปข้างหน้า ดาบวิหคเพลิงแดงหลายสิบเล่มพุ่งเข้าใส่เซียวเฉินพร้อมกัน ไอสังหารอันน่ากลัวกรีดผ่านอากาศ ชวนให้ทุกคนรู้สึกขนลุก
"นี่คือการทำให้รากฐานแข็งแกร่งขึ้นหรือไม่สามารถหลอมรวมกระดูกเต๋าได้อย่างสมบูรณ์กันแน่" เซียวเฉินหัวเราะเยาะ กระตุ้นพลังสวรรค์อมตะ ร่างกายของเขาประหนึ่งถูกปกคลุมด้วยชุดเกราะของเทพเจ้าแห่งสงคราม ลำแสงเจิดจ้าแผ่กระจาย!
ตูม!
แม้จะเผชิญหน้ากับโจวหลิงเสวี่ยที่อยู่ในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้า กำปั้นของเซียวเฉินก็ยังคงทะยานไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง ราวกับมันสามารถทำลายล้างทุกอย่างและพุ่งเข้าใส่ดาบวิหคเพลิงแดง
ชั่วขณะที่การโจมตีของทั้งสองฝ่ายปะทะกัน รอยประทับกำปั้นและดาบวิหคเพลิงแดงก็ระเบิดพร้อมกัน คลื่นพลังรุนแรงถาโถมเข้าใส่เซียวเฉิน พัดพาอาภรณ์ของเซียวเฉินขาดวิ่น
เห็นได้ชัดว่าการโจมตีครั้งนี้นั้นเซียวเฉินด้อยกว่าเล็กน้อย
ท้ายที่สุดเขากับโจวหลิงเสวี่ยก็ห่างกันสี่ขั้น อีกฝ่ายยังครอบครองกายเต๋าโดยกำเนิดจากการปลุกพลังของกระดูกเต๋า
"รับดาบข้าไปอีกเล่ม!"
โจวหลิงเสวี่ยตะโกน เงาวิหคเพลิงแดงด้านหลังของนางแผดเสียงร้องขณะโฉบขึ้นฟ้า นางประสานสองมือเข้าด้วยกัน เงาวิหคเพลิงแดงขนาดยักษ์กลับกลายเป็นดาบยักษ์ยาวหลายสิบจ้าง แผ่ไอร้อนระอุราวกับเปลวไฟของวิหคเพลิงศักดิ์สิทธิ์ พุ่งลงมาจากที่สูงหมายผ่าเซียวเฉินออกเป็นสองส่วน!
สีหน้าของเซียวเฉินเคร่งเครียดขึ้น ปราณแห่งการต่อสู้แผ่ซ่าน เงาเทพเจ้าแห่งสงครามที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นด้านหลังเขา ใบหน้าของเทพเจ้าแห่งสงครามนั้นเหมือนกับเซียวเฉินไม่มีผิด
นี่คือหมัดจักรพรรดิสงคราม เซียวเฉินได้เรียนรู้มาจากมรดกของสิ่งมีชีวิตอันยิ่งใหญ่นั้น เป็นเคล็ดวิชาหมัดอันทรงพลังที่แข็งแกร่งและรุนแรง หากฝึกฝนจนถึงขีดสุดจะกลายเป็นเทพเจ้าแห่งสงคราม เดินทางข้ามกาลเวลาได้
แน่นอนว่าด้วยพลังบำเพ็ญของเซียวเฉินในยามนี้ เขายังไม่สามารถแสดงพลังของเคล็ดวิชานี้ได้อย่างแท้จริง อยู่ในช่วงเริ่มต้นฝึกฝนเท่านั้น
ถึงกระนั้นเจตจำนงค์การต่อสู้ที่เซียวเฉินปล่อยออกมาในเวลานี้ก็ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึง
"ฆ่า!" โจวหลิงเสวี่ยตะโกน
"ทำลาย!" เซียวเฉินเปล่งเสียงคำหนึ่ง กำปั้นที่พุ่งออกมานั้นราวกับประทับตราคำว่า "สงคราม" ไว้ เลือดสีทองพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ประหนึ่งเขาเป็นราชาแห่งการต่อสู้โดยกำเนิด ปล่อยการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนทะเลทุกข์!
เสี้ยววินาทีนั้นสายตาของชาวเมืองวายุไกลต่างแข็งค้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งโจวขวางเจา ผู้นำตระกูลเหล่ง และผู้แข็งแกร่งในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้าคนอื่น
หมัดนี้ของเซียวเฉินเพียงพอที่จะทำให้พวกเขาหวั่นเกรง!
อยู่ขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นห้าแต่กลับมีพลังยุทธ์ในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้า!
ปัง!
หมัดจักรพรรดิสงครามเข้าปะทะดาบยักษ์ รอยแยกปรากฏขึ้นกลางลานประลอง เสียงดังอึกทึกดังก้องอยู่ในหูของทุกคน ไม่รู้ว่าเป็นทะเลทุกข์ของเซียวเฉินหรือโจวหลิงเสวี่ย
ฝุ่นตลบอบอวลทำให้ทุกคนมองไม่เห็นสถานการณ์บนลานประลอง
ไป๋เนี่ยนปิงขยุ้มชายเสื้อ รู้สึกกังวลใจแทนเซียวเฉิน
กระทั่งฝุ่นควันจางหายไป เซียวเฉินยืนอยู่ที่เดิม แต่มีคราบเลือดไหลออกจากมุมปากคล้ายได้รับบาดเจ็บไม่น้อย
เมื่อเห็นฉากนี้โจวขวางเจาก็ถอนหายใจโล่งอก ดูเหมือนว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะไม่มีอะไรน่ากังวลอีกแล้ว
"คุกเข่าลงและก้มหัวลงเดี๋ยวนี้ ข้าจะให้เจ้าตายอย่างสงบ" ปราณของโจวหลิงเสวี่ยค่อนข้างผันผวน ดาบวิหคเพลิงแดงเมื่อครู่กลืนกินพลังของนางไปมาก
"ข้าเคยบอกแล้วว่าข้าจะนำทุกสิ่งที่เป็นของข้ากลับคืนมาในการต่อสู้ครั้งนี้ " เซียวเฉินเช็ดคราบเลือดมุมปาก พูดอย่างใจเย็น
"ตายซะ!"
โจวหลิงเสวี่ยกรีดกรายนิ้วทั้งห้า นิ้วเรียวแต่ละนิ้วราวกับกลายเป็นดาบคมกริบ ร่างของนางราวกับถูกวิหคเพลิงแดงห่อหุ้มไว้ แผ่ปราณรุนแรงเกรี้ยวกราด
นางสะบัดนิ้วออกในเสี้ยววินาทีถัดมา ค่ายกลดาบปรากฎเหนือศีรษะเซียวเฉิน ท้องฟ้าผืนดินขมุกขมัว มันคือเคล็ดวิชาโจมตีอันยิ่งใหญ่เหนือธรรมชาติ!
"นี่แหละที่เรียกว่ากายเต๋าโดยกำเนิด ผู้แข็งแกร่งในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้าทั่วไปไม่สามารถทนต่อการใช้พลังเช่นนี้ได้!" ผู้อาวุโสตระกูลไป๋ร้องตกใจ หากเป็นเขา ไม่ทันได้โจมตีพลังรากฐานแก่นแท้ในร่างก็คงถูกดูดจนหมดสิ้นแล้ว
ค่ายกลดาบพุ่งลงมาหมายเข่นฆ่าเซียวเฉิน เขาเงยหน้าขึ้นร้องเสียงดังในจังหวะนี้ ปราณของเขาทะยานสูงขึ้นอย่างบ้าระห่ำ ยามนี้ปราณของเขาได้ทะลวงขีดจำกัดของขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นห้าก้าวเข้าสู่ขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นหก!
"เขาก็ก้าวข้ามขอบเขตเช่นกันหรือ" ทุกคนตกใจ เซียวเฉินก้าวข้ามขอบเขตในเวลานี้อย่างนั้นหรือ
เซียวเฉินในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นห้าสามารถบดขยี้โจวหลิงเสวี่ยในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นแปดได้ แล้วเซียวเฉินในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นหกและโจวหลิงเสวี่ยในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้าเล่า
ผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้ดูเหมือนจะไม่แน่นอนอีกต่อไป
ตูม!
พลังรากฐานจากทุกสารทิศมารวมตัวกันที่เซียวเฉิน เขาเงยหน้าขึ้นแล้วเหวี่ยงหมัดขึ้นฟ้า ปราณและพลังของเขาคล้ายสำแดงฤทธิ์เดชออกมาอย่างเต็มที่ในหมัดนี้!
หมัดจักรพรรดิสงครามที่บ้าคลั่งพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ดาบที่พุ่งลงมาพังทลายลงอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่ร่างของเซียวเฉินทะยานออกไป เงื้อหมัดจักรพรรดิสงครามพุ่งตรงไปยังโจวหลิงเสวี่ย
ตูม!
การปะทะกันของหมัดในระยะประชิดทำให้โจวหลิงเสวี่ยโอดครวญในทันที อวัยวะภายในของนางปั่นป่วน พลังรากฐานแก่นแท้จวนจะหมดลงแล้ว แต่เซียวเฉินกลับมีพลังรากฐานแก่นแท้อุดมสมบูรณ์และเจตจำนงค์การต่อสู้เปี่ยมล้น!
เซียวเฉินไร้ซึ่งความเมตตาต่อหญิงสาว เมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวของโจวหลิงเสวี่ยก็โจมตีด้วยหมัดที่สองทันที หมัดนี้ทรงพลังกว่าหมัดก่อนหน้า นี่คือหมัดแห่งจักรพรรดิ!
ปัง! ปัง! ปัง!
โจวหลิงเสวี่ยทนไม่ไหวในท้ายที่สุด เจตจำนงค์การต่อสู้ของเซียวเฉินกระแทกนางจนกระเด็นลอยคว้างกลางอากาศ กระอักเลือดจำนวนมากออกมาเต็มพื้น
"โจวหลิงเสวี่ยพ่ายแพ้!" ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมา ทำให้ทุกคนในเมืองไม่อาจสงบสติอารมณ์ลงได้!
"สามารถจารึกการต่อสู้ครั้งนี้ไว้ในประวัติศาสตร์ได้แล้วไม่ใช่หรือ"
ทั้งที่ครอบครองกายเต๋าโดยกำเนิดและได้เปรียบในด้านขอบเขต ทว่านางกลับพ่ายแพ้!
เรื่องนี้ทำให้ทุกคนตกใจยิ่งกว่าการตายของหลิงจื่อหวน!
การสังหารหลิงจื่อหวนสามารถพิสูจน์ได้เพียงว่าเซียวเฉินมีจิตใจกล้าหาญ
แต่การเอาชนะโจวหลิงเสวี่ยนั้นเพียงพอจะพิสูจน์ว่าพรสวรรค์และพลังยุทธ์ของเขาหาได้ยากยิ่งในโลก!
‘ห้ามให้คนผู้นี้มีชีวิตรอดไปได้!’ นี่คือความคิดเดียวที่ผุดขึ้นในใจของหลิงหยวนถูและคนอื่น ๆ หากเซียวเฉินก้าวเข้าสู่ขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้า อีกฝ่ายจะไม่ฆ่าแค่หลิงจื่อหวน
บางทีอาจจะรวมถึงเขาผู้เป็นเจ้าเมืองด้วย!
"โจวหลิงเสวี่ย กระดูกเต๋าไม่ใช่ของเจ้า แม้เจ้าจะช่วงชิงมันไปก็ไร้ประโยชน์"
"กระดูกเต๋าเป็นของข้า ข้าจะนำมันกลับคืนมา"
"ชีวิตของพ่อแม่ข้า เจ้าต้องชดใช้!"
"ทุกสิ่งที่ตระกูลโจวเป็นหนี้ข้า เจ้าต้องชดใช้!"
เสียงของเซียวเฉินดังก้องอยู่ในหูของทุกคน พวกเขาตกตะลึงสุดขีด วันนี้เขามาเพื่อการแก้แค้น!
ความจริงเป็นเช่นนี้หรอกหรือ!
เกียรติยศทั้งหมดของโจวหลิงเสวี่ยและตระกูลโจว ในเวลานี้ดูจอมปลอมและน่าขันยิ่งนัก!
ทุกคนตกใจเมื่อเห็นเซียวเฉินยืนอยู่ต่อหน้าโจวหลิงเสวี่ยขณะชักดาบที่เอว!
"เขาจะนำกระดูกเต๋าออกจากร่างโจวหลิงเสวี่ยจริงหรือ!"
