บทที่ 140: การปิดล้อมเริ่มต้นขึ้น(ฟรี)

บทที่ 140: การปิดล้อมเริ่มต้นขึ้น(ฟรี)

ในขณะที่รัศมีแห่งความตายแพร่กระจายอย่างไม่หยุดยั้ง พลเมืองของเมืองหลวงระดับ 60 ก็ถูกกลืนหายไปด้วยความหวาดกลัว

"นี่คืออะไร?"

"มันน่ากลัวมาก!"

“ทุกคน วิ่งหนี! กองทัพอันเดดปรากฏตัวข้างนอกแล้ว!”

"มีกองทัพอันเดดมาโจมตีเมือง วิ่งเอาชีวิตรอด!"

ความตื่นตระหนกเกิดขึ้นเมื่อผู้คนตะเกียกตะกายไปตามถนนอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนรีบไปที่ประตูหลังของเมือง

ประตูด้านหลังของเมืองหลวงระดับ 60 นั้นแคบ ปล่อยให้คนผ่านไปได้เพียงสามคนเท่านั้น นำไปสู่ปัญหาคอขวดที่สิ้นหวัง

เมื่อเห็นกองทัพอันเดดจำนวนมหาศาลเข้ามาใกล้ แต่ละคนเปล่งรัศมีแห่งความตายอันน่าสยดสยอง ประชาชนก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าพวกเขาไม่คู่ควร

เมื่อชีวิตของพวกเขาถูกคุกคาม ความคิดเดียวของพวกเขาคือหนีให้เร็วที่สุด

ในขณะเดียวกัน นักบวชและพาลาดินจากเมืองหลวงระดับ 80 ยังคงมีความสุขไม่รู้ตัว หลงอยู่ในงานเลี้ยงสังสรรค์ของห้องจัดเลี้ยงซึ่งปิดไม่ให้บุคคลภายนอกเข้าไป การแยกตัวออกไปนี้หมายความว่าในตอนแรกพวกเขาไม่สนใจความวุ่นวายที่ปะทุขึ้นภายนอก

ทันใดนั้น ลิเดียก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันไม่พึงประสงค์อย่างร้ายแรง รัสเซลล์และแจ็ครู้สึกได้ในเวลาเดียวกัน

“มีบางอย่างผิดปกติข้างนอก!”

"อะไร?"

โทคัส โต้ตอบทันทีและรีบออกไปข้างนอก เขาเห็นถนนที่เต็มไปด้วยผู้คนวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่งเพื่อเอาชีวิตรอด

ทันใดนั้น ทหารคนหนึ่งก็รีบเข้ามาหาเขาและรายงานว่า "ท่านเจ้าเมือง ที่นั่น... มีฝูงอันเดดจำนวนมหาศาลกำลังเดินขบวนเข้ามาในเมือง!"

"อะไรนะ!"

เมื่อได้ยินรายงานของทหาร โทคัส ก็รีบวิ่งไปที่ประตูหลักของเมือง

ลิเดีย รัสเซลล์ และแจ็คสบตากันแล้วสั่งลูกน้องให้ติดตามโทคัสอย่างรวดเร็ว

เมื่อถึงเวลานี้ การต่อสู้อันดุเดือดได้ปะทุขึ้นที่ประตูหลักของเมือง

ผู้พิทักษ์เมืองซึ่งส่วนใหญ่เป็นทหารระดับ 65 ไม่สามารถต่อสู้กับกองทัพอันเดดระดับ 90 ได้ พื้นดินเกลื่อนไปด้วยผู้ล้มลงอย่างรวดเร็ว ผนังเต็มไปด้วยเลือด ซากศพและอวัยวะภายในกระจัดกระจายไปทั่ว

ทหารบนกำแพงต่างตกตะลึงเมื่อเห็นภาพนี้

“เร็วเข้า เปิดใช้งานบาเรียของเมือง!”

กัปตันองครักษ์สั่งการให้คนของเขาเปิดใช้งานบาเรียอย่างเร่งด่วน มันเป็นโอกาสเดียวที่พวกเขาจะสามารถหยุดยั้งกองทัพอันเดดได้

กำแพงเมืองซึ่งมีท่อสำคัญใส่แกนคริสตัล มักจะถูกปิดการใช้งานไว้

ร่างสูงผมสีม่วงบินขึ้นไปบนกำแพงเมืองอย่างรวดเร็ว

เธอมาถึงขณะที่ทหารกำลังจะกดปุ่มเพื่อเปิดใช้งานบาเรีย

“สวัสดี คุณกำลังพยายามทำอะไรอยู่?” ซามูเอลส่งยิ้มอันมีเสน่ห์ให้ทหารที่สะดุ้ง

ราวกับว่าหลงใหลซามูเอล ทหารคนนั้นก็ยืนตัวแข็ง ดวงตาของเขาเป็นเหม่อลอยและไม่มีสมาธิ

เมื่อเห็นสิ่งนี้ กัปตันองครักษ์ก็ตะโกนอย่างสิ้นหวัง "ให้ตายเถอะ คุณกำลังทำอะไรอยู่ เปิดใช้งานบาเรียตอนนี้!"

"สวบ!"

เมื่อคำพูดของเขาลดลง กรงเล็บคู่หนึ่งก็แทงทะลุหัวใจของเขา

เลือดกระเซ็นทันที

กัปตันหน่วยรักษาเมืองมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตกใจ

ในฐานะสมาชิกของเผ่าพันธุ์ ปีกอินทรีสามารถใช้ปีกของเขาบินขึ้นไปบนกำแพงเมืองได้

จากนั้น ซามูเอลก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ระเบิดหัวใจของทหารที่กำลังจะเปิดใช้งานบาเรีย

หลังจากนั้น ซามูเอลและล๊อตเต้ก็เริ่มสังหารหมู่บนกำแพงเมือง

เมื่อมองดูทั้งคู่ฆ่ากันอย่างสนุกสนานบนกำแพง เชอริลก็กระพือปีกและบินขึ้นไปร่วมสังหารด้วย

นอกเหนือจากซามูเอลและล๊อตเต้แล้ว เชอริลและวิญญาณสัญญาอื่นๆ ก็เริ่มแสดงพลังอันน่าเกรงขามของพวกเขา สังหารทหารสนับสนุนทั้งหมดที่มาถึง

ภายในเวลาไม่ถึงนาที ประตูหลักของเมืองก็ถูกกองทัพอันเดดยึดครอง

เมื่อมองดูศพของทหารที่กระจัดกระจายไปทั่วพื้นดิน จาง เซิงก็ไม่รู้สึกได้ถึงความปั่นป่วนในใจของเขา

เขาเพียงมองดูอย่างเย็นชา

ขณะที่กองทัพอันเดดทั้งหมดเข้ามาในเมือง จางเซิงก็งอกปีกสี่ปีกออกมาจากด้านหลังของเขา

ด้วยการกระพือปีก เขาก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้า

จากด้านบน เขาสามารถดูแลทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองหลักได้

คำสั่งของเขาต่อกองทัพอันเดดคือการฆ่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในเมือง

ทันใดนั้น โทคัส ที่เพิ่งมาถึงก็ได้พบกับกองทัพอันเดดที่เข้ามาโดยบังเอิญ

โดยไม่มีการแลกเปลี่ยนคำพูดใดๆ การต่อสู้ก็เริ่มขึ้นทันที

โทคัส ตกเป็นเป้าหมายของนักดาบปีศาจ เหลียนไค ทันที

ในฐานะหนึ่งในสัญญาวิญญาณของ จางเซิง ระดับของ เหลียนไค ก็ประสานกับระดับ 90 เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม โทคัสมีเลเวลเพียง 80 เท่านั้น

แม้ว่าเขาจะรับมือเหลียนไคได้ยากเนื่องจากอุปกรณ์ที่เหนือกว่าของเขา แต่ก็ชัดเจนว่าเขาจะสูญเสียเมื่อเวลาผ่านไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เมื่อมองไปที่ชายกอริลลาดำที่อยู่ตรงหน้าเขา ดวงตาของ โทคัส ก็ฉายแสงอันดุเดือด

เขาดึงมีดขนาดใหญ่ที่ห่อหุ้มด้วยออร่ารูปมังกรออกมา

นี่คือสิ่งประดิษฐ์สำหรับปกป้องเมืองของเมืองหลักระดับ 60 ซึ่งก็คือ ดาบล่ามังกร

ด้วยพลังของ ดาบล่ามังกร ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาเพิ่มขึ้นสู่ระดับที่น่ากลัวทันที

สถานการณ์พลิกกลับอย่างรวดเร็ว และดาบวิเศษในมือของเหลียนไคก็ถูกตัดออกเป็นสองท่อนทันทีหลังจากปะทะกับ ดาบล่ามังกร

เมื่อเห็นดาบล่ามังกร ที่เข้ามาอย่างรวดเร็ว เหลียนไค จึงรีบถอยกลับ

“ฉับ!”

แม้ว่าเขาจะหลบการโจมตีของ ดาบล่ามังกร แต่ร่างกายของเขายังคงถูกโจมตีด้วยออร่าดาบล่ามังกร

เหลียนไคถูกโยนกลับไป ล้มลงกับพื้น และถ่มน้ำลายออกมาเป็นเลือดสดๆ อย่างรุนแรง

เมื่อถือ ดาบล่ามังกร โทคัส ดูเหมือนเทพเจ้าแห่งสงคราม

เขาฆ่าทหารอันเดดที่ขวางเส้นทางของเขาอย่างต่อเนื่อง

ในไม่ช้า เขาก็เข้าใกล้เหลียนไค

“ตายซะเดี๋ยวนี้!”

ขณะที่เขายก นัดาบล่ามังกร ขึ้นมาเพื่อโจมตี เหลียนไค ลูกไฟสีดำก็พุ่งไปทางหลังของเขา

โทคัส มุ่งเน้นไปที่การฆ่า เหลียนไค เพียงอย่างเดียวโดยไม่ทันรู้ตัวว่ามีลูกไฟสีดำพุ่งเข้าหาหลังของเขา

"บูม!"

พลังอันมหาศาลของลูกไฟสีดำได้ทำลาย โทคัส ออกไป

ดาบล่ามังกร ของเขาก็ตกลงมาจากมือของเขาเช่นกัน

เวทมนตร์ที่ปลดปล่อยออกมาคือ กัสเต้ ซึ่งเป็นนักเวทมนตร์ ลูกไฟสีดำพุ่งเข้าหา โทคัส ซึ่งนอนอยู่บนพื้น

เมื่อเห็นสิ่งนี้ โทคัส ก็รู้สึกสิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง

อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้น ลำแสงศักดิ์สิทธิ์ก็ยิงทะลุเข้าไป ทำให้ลูกไฟแตกกระจาย

กลายเป็นลิเดีย รัสเซลล์ และแจ็คที่มาถึงทันเวลาพอดี

พวกเขาสำรวจสนามรบที่วุ่นวายและขมวดคิ้วอย่างลึกซึ้ง

สถานการณ์ในเมืองหลักระดับ 60 นั้นเลวร้ายเกินกว่าที่พวกเขาคาดไว้

ทั้งสามคน พร้อมด้วยนักบวชและพาลาดิน เริ่มโจมตีทหารอันเดด

หลังจากรอดพ้นจากความตาย โทคัส รีบลุกขึ้นยืนและแสดงความขอบคุณต่อ ลิเดีย: "ขอบคุณอาร์คบิชอป!"

“ท่านโทคัส เราต้องออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!” ลิเดียพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว

"ออกไป?"

เห็นได้ชัดว่า โทคัส ไม่ได้คาดหวังให้ ลิเดีย เสนอแนะแนวทางปฏิบัติเช่นนี้

ก่อนที่ลิเดียจะอธิบายเพิ่มเติม รัสเซลล์ก็พูดแทรกทันที: "ท่านโทคัส สถานการณ์ปัจจุบันไม่เอื้ออำนวยต่อเราอย่างยิ่ง สิ่งมีชีวิตอันเดดเหล่านี้มีเลเวลสูงเกินไป เราต้องออกไปจากที่นี่โดยเร็ว!"

เมื่อได้ยินคำเตือนของ รัสเซลล์ โทคัส ก็ตระหนักได้

พลังการต่อสู้ของสิ่งมีชีวิตอันเดดเหล่านี้น่าเกรงขาม แม้แต่ทหารโครงกระดูกที่ดูเหมือนจะอ่อนแอก็ยังสามารถรับทหารเลเวล 70+ ได้สิบต่อหนี่ง

ในตอนแรก เขามุ่งความสนใจไปที่การกำจัดอันเดดทั้งหมดเพียงอย่างเดียว โดยได้รับการสนับสนุนจากการครอบครองสิ่งประดิษฐ์ที่ปกป้องเมืองอย่าง ดาบล่ามังกร และไม่ได้ตระหนักถึงความแข็งแกร่งอันมหาศาลของพวกมัน

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เขาถอนหายใจและพูดว่า "ออกจากที่นี่กันเถอะ!"