บทที่ 1744 : บ้าไปแล้ว!
บทที่ 1744 : บ้าไปแล้ว! “ อืม~ โอ้~ อ้า… ตรงนั้นแหละ ใช่เลย“ เสียงที่ไม่สามารถอธิบายได้ดังมาจากห้องเป็นครั้งคราว ราวกับมีคนกำลังทำเรื่องไม่เหมาะสม หวังกเต็งนอนอยู่บนเตียงห้าเมตรโดยหลับตา ดูเหมือนเขาจะสนุกสนานกับตัวเอง การเดินทางไปยังดินแดนลับโกลาหลนั้นค่อนข้างยากลำบาก แม้แต่สำหรับคนอย่างหวังเต็งก็ตา...
