ตอนที่ 96: ใช้เป็นเครื่องมือการสอนสำหรับบุตรสาวของเขา!
เมื่อเห็นหลินซวนระเบิดหินดำจนกลายเป็นผุยผง พวกจู่ชิงอวิ๋นก็ตื่นตะลึงตาค้างไปตาม ๆ กัน!
"สมกับเป็นตี้ฟู่ ร้ายกาจมาก!"
"วันหนึ่ง ถ้าข้าสามารถมีพลังได้สักส่วนสองส่วนของตี้ฟู้ ชีวิตของค่าก็คุ้มค่าแล้ว!"
หลู่ฉางเซิ่ง และ หยางจิน รู้สึกสะเทือนใจเป็นอย่างมาก.
และจู่ชิงอวิ๋นเองก็แสดงความตื่นเต้นเล็กน้อย
ในฐานะธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนศักดิ์สิทธิ์หยกสวรรค์ และมี่ชื่อเสียงในแดนรกร้างตะวันออก.
นางไม่เคยรู้สึกอะไรกับบุรุษเช่นนี้มาก่อนเลย.
“นี่คือต้นแบบที่สมบูรณ์แบบสำหรับสตรีทุกคนโดยแท้จริง.”
“น่าเสียดายที่เขาและจักรพรรดินีเสวียนปิงมีบุตรสาวสี่คนแล้ว ข้าเกรงว่าเขาคงไม่รับสตรีเข้ามาอีกตลอดชีวิต”
“บุรุษที่สมบูรณ์แบบ ถูกกำหนดให้เป็นของคนอื่นเท่านั้นหรือ?”
จิตใจของจู่ชิงอวิ๋น เต็มไปด้วยความคิดฟุ้งซ่านอยู่พักหนึ่ง
หลังจากนั้นคนของยอดเขาหูหลง เจิ้งเทียนกุยและเหล่าสาวกก็ตามมาถึง เวลานี้ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นหลินซวนใช้สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ทำลายหินดำที่ใหญ่ยักษ์ระเบิดแหลกเป็นเสี่ยง ๆ.
พลังอำนาจของขอบเขตจักรพรรดิ ไม่ใช่ที่คนทั่วไปจะได้เห็นง่าย ๆ.
เจิ้งเทียนกุยแอบรู้สึกว่า วันนี้เป็นวันดีที่ได้ชมด้วยตาของเขาจริง ๆ.
มันแตกต่างจากทุกคนบนพื้น
ในเมืองผีเพราะหินดำถูกระเบิดเป็นชิ้น ๆ
เศษชิ้นส่วนจากสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์น่าสยดสยองเป็นอย่างมาก.
คลื่นอากาศแผดเผาและน่าสะพรึงกลัวได้กวาดม้วนไปทั่วเมืองผี สร้างความเสียหายต่อผีนับพันล้าน.
แทบจะในทันที ภูตผีจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนรีบเร่งบ้าคลั่ง ต้องการหนีออกจากแดนลับโหยวหมิงทันที.
และหลี่เซียวผู้ที่กำลังบ่มเพาะอยู่ก็ตื่นตระหนกตกใจ.
“หินดำถูกทำลายแล้ว นี่หมายความว่าผู้แข็งแกร่งกำลังไล่ล่าข้า!”
“นอกจากนี้ ยังมีพลังสายฟ้า ซึ่งเป็นศัตรูธรรมชาติของเหล่าภูตผี!”
หลี่เซียวยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจมากเท่านั้น
หากเขารู้ว่าได้ยุแหย่ตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ เขาจะไม่ยอมใช้กงเล็กภูตผีในเวลานั้นเด็ดขาด.
“รีบไปขอความเมตตาเถอะ!”
แดนลับโหยวหมิง เป็นพื้นที่ปิด หลี่เซียวไม่มีเส้นทางอื่นให้หลบหนีได้เลย ทำได้แค่กัดฟันและบินออกมาข้างนอก.
และในขณะที่เขากำลังบินออกมาสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ห้าองค์ประกอบที่น่าสะพรึงกลัวก็พุ่งมาจากด้านบนหลุม.
สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์นั้นเหมือนดับดวงตะวันที่ส่องแสงลงไป มันได้ส่องสว่างไปทั่วแดนลับโหยวหมิง.
แทบจะในทันทีหลี่เซียวก็สัมผัสราวกับว่าโลกผีกำลังพังทลาย.
“โอ้สวรรค์ มันแย่มาก!”
หลี่เซียวรีบใช้พลังเบี่ยงหลบเกาะกำแพงผนังเอาไว้ทันที.
ในเวลาต่อมา แสงสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ที่รวดเร็วพุ่งตรงไปยังเมืองผีด้านล่าง.
ในเวลานั้นความสยดสยองน่าหวาดกลัวของเหล่าภูตผีนับไม่ถ้วนก็เกิดขึ้น.
สายฟ้าที่แล่นพล่านระเบิดออกมากะทันหัน กระจายไปทุกทิศทุกทาง.
บูม! -
ทุกคนที่ยืนอยู่บนขอบเขตแดนลับโหยวหมิง ต่างก็มองเห็นเพลิงสายฟ้าที่เผาไหม้ด้านล่างอย่างรุนแรง.
เสาไฟที่ตั้งตระหง่านเชื่อมสวรรค์และปฐพี.
ไม่จำเป็นต้องคิดถึงเรื่องนี้ เหล่าภูตผีด้านล่างนั้นถึงกาลจบลงอย่างแน่นอน.
ในขณะนั้น จู่ ๆ ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้น.
หลี่เซียวแปลงร่างเป็นมนุษย์และคุกเข่าต่อหน้าหลินซวน
“ซ่างเซียน โปรดยกโทษให้กับผู้น้อยที่มีตาแต่ไร้แววที่ได้ยั่วยุท่านด้วย!”
หลังจากที่เขาเอ่ยออกมา เขายังคงต้องการหลบหนีเผื่อว่าจะโชคดี.
อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเขานั้นกับถูกสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ที่เหมือนกับยักษ์โบราณล็อคร่างเขาเอาไว้ทันที.
ตอนนี้ แม้ว่าเขาจะมีความกล้าหาญนับร้อยเท่า แต่ก็ไม่กล้าวิ่งหนี เขาทำได้เพียงคุกเข่าลงและขอความเมตตา
หลังจากเห็นรูปร่างหน้าตาของเขาชัดเจนแล้ว เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็แสดงดวงตาที่ประหลาดใจ
"ปรากฎว่าไม่ใช่ผีทุกตัวจะดำมืด!"
“ใช่ ใช่ เขาดูเหมือนคนธรรมดา!”
หลินซวน ยิ้มเบา ๆ หลังจากได้ยินคำเอ่ยดังกล่าว: "นั่นเป็นเพราะเขากลายเป็นราชาผีและสามารถเปลี่ยนร่างตัวเองให้กลายเป็นคนธรรมดาได้"
"โอ้ว!" สาวน้อยพยักหน้าพร้อม ๆ กัน
ข้ารู้สึกว่าความรู้ที่เสด็จพ่อสอนข้านั้นใหม่และน่าสนใจจริง ๆ
หลี่เซียวเหลือบมองหลินซวนอย่างสิ้นหวัง ปรากฎว่าผู้ยิ่งใหญ่จงใจทิ้งเขาเอาไว้ เพื่อใช้เป็นเครื่องมือในการสอนบุตรสาวของเขา
ถ้าไม่เช่นนั้นแล้ว ข้าเกรงว่าเขาจะฉีกร่างกายข้าเป็นชิ้น ๆ ด้วยจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขาไปแล้ว!
“เรียนตี้ฟู่ ผู้น้อยมีเรื่องบังอาจต้องการร้องขอ”เจิ้งเทียนกุยที่ก้าวไปด้านหน้าพร้อมกับเอ่ยออกมา.
หลินซวน เอ่ยเบา ๆ : "เจ้าเอ่ย"
“ข้าต้องการขอร้องตี้ฟู่ ต้องการนำตัวราชาผีนี้กลับไป.”
เจิ้งเทียนกุยเอ่ยออกมาว่า: "จากที่ตรวจสอบแล้ว ราชาผีคนนี้คือหลี่เซียว กษัตริย์ผู้ก่อตั้งอาณาจักรหยาน ซึ่งมีการฝึกฝนอย่างน้อยสี่พันปี"
“พวกเราเขาหูหลง มีความเชี่ยวชาญในการจัดการกับภูตผี หากเราสามารถนำเขากลับเข้าสู่ด้านดีจากฝึกฝนสั่งสอนได้ มันจะช่วยนิกายของเราได้มาก!”
หลินซวนพยักหน้าเล็กน้อย: "ได้"
เจิ้งเทียนกุยและเหล่าสาวกของเขาได้ช่วยเหลือโลกนี้ในการกำจัดภูตผีมากมาย และพวกเขาก็ค่อนข้างทะเยอทะยานมาก
ราชาผี
เป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับหลินซวน ที่สามารถเพิ่มความสามารถและพลังให้ยอดเขาหูหลงได้
แน่นอนว่าหลินซวนจะไม่ปฏิเสธเรื่องแบบนี้
ดังนั้นเขาจึงยกนิ้วขึ้นอย่างไม่ใส่ใจและปล่อยสายฟ้าไปยังหลี่เซียว.
นี่คือพลังสายฟ้าห้าองค์ประกอบมันถูกฝังเขาไปไว้ในร่างหลี่เซียวทันที การทำเช่นนี้เหมือนกับการประทับตราเอาไว้บนร่างกายของอีกฝ่าย.
จากนี้เป็นต้นไป หลี่เซียวจะถูกกำราบเอาไว้ด้วยสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์นี้.
หลี่เซียวที่ค้นพบตัวตนของหลินซวนแล้ว เร่งรีบเอ่ยขอร้อง“ข้าข้อร้องให้ตี้ฟู่ปล่อยผู้น้อยไป ผู้น้อยสำนึกผิดแล้ว!”
“ตี้ฟู่ปราณีมากแล้ว หยุดทำอะไรไร้ประโยชน์!”เจิ้งเทียนกุยที่เผยยิ้มอย่างมีความสุข.
เขาหยิบเครื่องมืออาคมในการเลี้ยงผีออกมา ก่อนที่จะพาหลี่เซียวไป.
“ขอบพระทัยตี้ฟู่!”
หลังจากนั้น เขาก็พาลูกศิษย์ทุกคนของยอดเขาหูหลง เข้ามาทักทายหลินซวนแล้วก็จากไปด้วยความเคารพ.
เมื่อเห็นว่ากบฏผีถูกปราบปรามสมบูรณ์แล้ว หลินซวนก็พาบุตรสาวของเขาออกไป
แต่ก่อนที่เขาจะจากไป เขาก็โบกมือขวาและสร้างพายุเฮอริเคนขึ้น
ซูมมมม~
ห่างออกไปห้าลี้ ภูเขาใหญ่สูงใหญ่นับแสนเมตร
ได้ยินเสียงดังกึกก้อง ก่อนที่จะถูกยกนำมาถมแดนลับโหยวหมิง.
“ย้ายภูเขาถมทะเล!”
“สมกับเป็นยอดฝีมือขอบเขตจักรพรรดิจริง ๆ มีพลังเหนือล้ำเกินจินตนาการมาก!”
เมื่อหลู่ฉางเฉิง, หยางจิน และจูชิงอวิ๋นเห็นภาพดังกล่าว ก็ยิ่งตื่นตกใจไปชั่วขณะเช่นกัน.
ด้วยการลงมือของตี้ฟู่ แดนลับโหยวหมิงจึงหายไปตลอดกาล.
เมื่อพวกเขาเงยหน้าขึ้น ร่างที่หล่อเหลาก็พาบุตรสาวจากไปแล้ว.
ดวงตาของจู่ชิงอวิ๋นที่เต็มไปด้วยความชื่นชม แม้แต่อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา”
“ตี้ฟู่!”
หลู่ฉางเซิงและหยางจินมองหน้ากัน
พวกเขาเข้าใจว่าในหัวใจของจู่ชิงอวิ๋นเต็มไปด้วยตัวตนเช่นตี้ฟู่เสียแล้ว.
ลองคิดดูเถิด สำหรับตี้ฟู่ สตรีคนใดที่ไม่ชอบอีกฝ่ายกัน?
ด้วยเหตุนี้ พวกเขาทั้งสองจึงไม่สามารถอยู่ในสายตาของจู่ชิงอวิ๋นได้มากกว่านี้แล้ว.
แต่ทั้ง หลู่ฉางเซิ่ง และหยางจิน ก็ไม่มีความขุ่นเคืองและความอิจฉาริษยาต่อหลินซวนอยู่ในใจเช่นกัน
คนบางคนถูกกำหนดให้ไม่มีใครเทียบได้ไปตลอดชีวิต!
-
หลินซวน พาบุตรสาวของเขากลับไปที่พระราชวังหลานอวิ๋น
ทันทีที่เขาเข้าไปในประตู เด็กน้อยก็แทบทนไม่ไหวที่จะลากเขาไปที่ที่นั่ง
“โอ๊ย หิวข้าวจังเลย!”
“ใช่ ข้าหิวจนอยากกินน่องใหญ่ ๆ ในคำเดียว!”
“อันเดียวไม่พอ ข้าอยากกินสอง!”
“ปรากฎว่าการทำความดีไม่ใช่เรื่องง่ายจริง ๆ คราวหน้าต้องกินก่อน แล้วค่อยไปทำความดี!”
ทันทีที่พวกนางนั่งที่โต๊ะ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็กินอาหารด้วยความหิว.
หลินซวนเอ่ยอย่างรวดเร็ว "ธิดาที่รัก กินอาหารช้า ๆ ไม่งั้นจะปวดท้อง"
อย่างไรก็ตาม เมื่อเด็ก ๆ หิว พวกนางกลับไม่รับฟังเขาเลย
เหมือนพายุบุแคม อาหารที่อยู่ข้างหน้าหายไปจนหมด
