บทที่ 73 (ฟรี)

บทที่ 73

อู๋เกอตกตะลึง รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

“แม่หลิว คุณกำลังจะบอกอะไร? ผมไม่เข้าใจ” อู๋เกอส่ายหัว

“เธอไม่เข้าใจที่ป้าจะบอกเหรอ? เธอแกล้งอำป้าเล่นใช่ไหม?” แม่หลิวเริ่มฉุนเฉียว “ถึงสามีป้าจะตายไปนานแล้ว แต่จากประสบการณ์ของป้า ป้าจะไม่เข้าใจความคิดของเธอได้ยังไง?”

“แต่ผมไม่เข้าใจจริงๆ” อู๋เกอส่ายหัว

“เธอยังแกล้งอำป้าอยู่อีก? ที่จริงมันก็ชัดเจนแล้วว่าที่ผ่านมาเธอทำทุกอย่างเพื่อดึงดูดความสนใจของป้าไม่ใช่เหรอ?” แม่หลิวก้มหน้าลงอย่างเขินๆ “ป้ายอมรับรักจากเธอแล้วนะ”

ประโยคนี้เรียกได้ว่าเป็นการโจมตีแบบคริติคอลที่รุนแรงที่สุดในประวัติศาสตร์!

อู๋เกอมวนท้องอย่างหนัก! เขาส่ายหัวอย่างรุนแรง “เปล่า! ผมไม่ได้คิดจะทำแบบนั้น ป้าพูดอะไร!”

“ฮิฮิ เธอยังแกล้งอำป้าอยู่อีก? ก่อนหน้านี้เธอรุกหนักมาก มุทะลุไม่อายใคร แต่ตอนนี้ดันแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา?” แม่หลิวพูดเหมือนกับคนที่ผ่านโลกมามาก

อู๋เกอพูดด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะรอดไปจากที่นี่ “ผมไม่ได้ทำเพราะต้องการแบบนั้นจริงๆ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด!”

แต่แม่หลิวไม่ฟังคำแก้ตัว เธอก้มหน้าลงอย่างเขินอาย “อันที่จริงแล้ว ... ตั้งแต่เจอเธอครั้งแรก ป้าก็หลงรักเธอ เพราะเธอเหมือนสามีป้าที่ตายไปมากจริงๆ”

อู๋เกอ “...”

เช็ดเด้!

ความจริงก็พูดไปแล้ว แต่แม่หลิวไม่เชื่อเลย จะทำยังไงดี? รู้สึกเหมือนถูกสาปยังไงไม่รู้!

“แต่เมื่อพิจารณาถึงอายุที่ห่างกันแล้ว ถ้าพวกเราแต่งกันจริงๆคงไม่เหมาะสม ดังนั้นป้าเลยตั้งใจใจะยอมแพ้เรื่องแต่งงาน” แม่หลิวถอนหายใจ

อู๋เกอพยักหน้าซ้ำๆ “ใช่ ใช่ แม่หลิวน่าจะพอคิดออกมาผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง!”

“แต่!” แม่หลิว เงยหน้าขึ้นอย่างกล้าหาญ “ความจริงใจและความพากเพียรพยายามของเธอทำให้ป้าประทับใจ!”

อู๋เกอ 'ให้ตายเหอะ สรุปยังไงกันแน่!'

แม่หลิวเดินเข้ามาอย่างกล้าหาญ “วันนั้นที่เธอล้มลงในอ้อมอกป้าและเลือดกำเดาไหล วันนั้นที่เธอกล้าตะโกนเรียกป้าว่าที่รักต่อหน้าผู้คนมากมาย วันนั้นที่เธอร้อนใจจนคิดบีบบังคับป้าต่อในห้องทำงานของรองประธานหลิน ... รู้ไหมป้าหวั่นไหวขนาดไหน?”

อู๋เกอ “นั่นไม่ใช่ตัวผมตอนปกติ!”

“เมื่อก่อน ป้าเคยคิดอยากแต่งงานกับผู้ชายที่กล้าหาญ พูดแต่คำหวาน และปรารถนาในตัวป้าตลอดเวลา” พูดถึงตรงนี้แม่หลิวก็เริ่มเขินอีกครั้ง “โอ้ ~ ~”

อู๋เกอพูดอย่างเร่งรีบ “แม่หลิว ฟังผมนะ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิด  มันเป็นเรื่องบังเอิญที่ ...”

“สิ่งที่เรียกว่าความบังเอิญ ทุกอย่างเป็นเธอที่วางแผนไว้ล่วงหน้าแล้ว!” แม่หลิวหัวเราะเบาๆ “เสี่ยวอู๋ อย่าเรียกป้าว่าแม่อีกเลยนะ ป้าอายุมากกว่าเธอแค่ 30 ปีเท่านั้นเอง ต่อไปให้เรียกป้าว่าพี่สาว เข้าใจไหม!”

อู๋เกอ 'เชี่ยเอ๊ยยยยยย'

แม่หลิวครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง “เมื่อผู้หญิงยังอายุไม่ถึง 30 ปี นับเป็นวัยค้นหาตัวเอง แต่เมื่ออายุเลย 30 ปี ...”

อู๋เกอต่อกลอนด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “พวกเธอได้ค้นพบตัวตน เริ่มมีเจ้าตัวน้อยแล้วตั้งใจส่งเขาให้ถึงฝั่งฝัน!”

“ถูกต้องแล้วเสี่ยวอู๋!” แม่ของหลิวหัวเราะ “ถึงป้า ... ไม่สิ ถึงพี่สาวจะไม่มีทรัพย์สินเงินทอง แต่ก็มีลูกชายที่กตัญญูมาก ถึงไม่ได้แต่งงานกัน แต่ถ้าพวกเรามาอยู่ด้วยกัน เขาต้องยินดีเคารพเธอเหมือนที่เคารพพี่สาวแน่ๆ”

อู๋เกอ 'ไอ้เชี่ยเอ๊ยยยยยย'

แม่หลิวจินตนาการถึงอนาคต “ส่วนพี่สาว อีกไม่กี่ปีคงเกษียน อยู่บ้านใช้เงินบำนาญ ... ฉะนั้นพวกเรามาอยู่กันแบบครอบครัวที่เป็นสุขกันเถอะ! แค่คิดว่าป้าจะได้อยู่กับเธอและลูกชาย ออกท่องเที่ยว ไปเต้นแอโรบิคด้วยกันก็มีความสุขมากแล้ว!”

อู๋เกอ ‘ชิบหายแล้ว ชิบหายแล้ว ชิบหายแล้ว!’

“ระหว่างเธอไปเต้นแอโรบิค ลูกของพี่สาวก็จะคอยดูแลพี่สาว แต่เธอห้ามไปหลงเสน่ห์สาวใหญ่คนอื่นนะ ไม่งั้นพี่สาวไม่ยอมแน่ๆ”

อู๋เกอ “พรวดดดดดด”

สาวรุ่นใหญ่ที่ไปเต้นแอโรบิคที่ว่านั่นอายุ 50 60+ ทั้งนั้นเลยไม่ใช่เรอะ

แล้วฉันจะไปมีความคิดแบบนั้นได้ยังไง!

เขาแตะหน้าอกตัวเองรู้สึกว่าวันนี้มันร้ายแรงเกินไปจริงๆ ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น?

ตนเป็นเนื้อสดใหม่และยังอร่อยในวัย 20 ปีนิดๆ แต่ดันถูกจับคู่กับสาวใหญ่วัย 50+!

อู๋เกอรู้สึกว่าเขาจะอยู่เฉยไม่ได้แล้ว ยังไงก็ต้องดิ้นรนให้ผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้!

“แม่หลิวคือผม ...”

“ยังจะเรียกแม่อีก! เรียกพี่สาวสิ!”

“หรือเรียกฉันว่าที่รักก็ได้นะ!”

“...”

“งั้นผมขอเรียกพี่สาวหลิวดีกว่า!” อู๋เกอพูดอย่างเร่งรีบว่า “พี่สาวหลิว มันไม่เหมาะเลยที่เราจะอยู่ด้วยกัน! แม้ว่าคุณจะเห็นด้วย แต่ลูกชายของคุณต้องไม่เห็นด้วยแน่!”

“ไม่! ผมเห็นด้วย!”

มีเสียงดังมาจากระยะไกล

เมื่อหันไปมอง ก็เจอชายร่างสูง 1.9 เมตร อายุประมาณ 30 ปีเดินเข้ามา

“นี่คือลูกชายของฉัน ต้าชุน!” แม่หลิวเดินไปแนะนำ “ต้าชุน นี่คือลุงอู่เกอของลูก เป็นคู่รักคนใหม่ของแม่ เรียกท่านลุงสิ!”

“สวัสดีครับลุงอู๋!” ต้าชุนพูดด้วยเสียงดัง

อู๋เกอ “พรวดดดดดด”

ใบหน้าของอู๋เกอกระตุก มองต้าชุนที่น่าจะเป็นพี่ชายเขาซะมากกว่า ดังนั้นคำ 'ลุง' จึงชวนให้อึดอัดมาก

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาครุ่นคิดถึงปัญหาเล็กๆน้อยๆนี่

“ต้าชุน คุณคิดยังไงเรื่องระหว่างแม่คุณกับผม?”

ต้าชุนกล่า “ตอนแรกผมก็ไม่เห็นด้วยหรอก ...”

อู๋เกอโล่งใจมาก “ใช่! ต้องอย่างนั้นสิ!”

“แต่รองประธานหลินก็เข้ามาไกล่เกลี่ย และเล่าให้ฟังถึงความพยายามของคุณ”

อู๋เกอ 'หลินเป่ยฝาน ไอ้เชี่ยเอ๊ยยยยย'

“เขาบอกว่าแม่ผมแก่แล้ว ต้องการใครสักคนมาดูแล เมื่อผมโตขึ้น ผมต้องแต่งงานไปสร้างครอบครัวใหม่ ดังนั้นไม่สามารถดูแลแม่ได้ตลอดชีวิต”

“แต่คุณไม่ใช่! คุณกระตือรือร้นที่จะให้แม่ผมรับรัก ยอมเสียหน้าเพื่อแสดงให้เห็นว่าคุณชอบแม่ผมจริงๆ แสดงให้เห็นถึงความตั้งใจที่จะดูแลแม่!”

อู๋เกอ “พรวดดดดด”

ต้าชุนยิ้มและพูดว่า “เขายังพูดอีกว่า 'ถ้าแม่ของผมอยู่กับคุณ ก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว! เพราะคุณยังหนุ่มและมีสุขภาพดี ไม่เพียงทำให้แม่มีความสุขตอนอยู่ข้างนอกเท่านั้น แต่ในบ้านหรือบนเตียง ... ก็คงทำได้ดีด้วย!”

อู๋เกอ “พรวดดดดดด”

“อีกอย่าง พอเห็นหน้าคุณ มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนเห็นหน้าพ่อที่ตายไปแล้วเมื่อหลายปีก่อน!”

อู๋เกอ “...”

สรุปจะให้ฉันเป็นผัวใหม่สาวรุ่นใหญ่ให้ได้เลยจริงๆใช่ไหม?

ต้าชุนกล่าวอย่างเศร้าสร้อย “พ่อผมเสียชีวิตไปเมื่อ 23 ปีที่แล้ว ตอนที่ผมอายุแค่ 7 ขวบ และยังไม่หย่านม ...”

อู๋เกอ “...”

เอ็งขี้โม้แล้ว! หย่านมช้าไปรึเปล่า!

“พอเขาจากไป ก็ทิ้งพวกเราแม่ลูกอยู่ด้วยกันตามลำพังมา 20 ปี ฮึก ฮึก ...”

ต้าชุนร้องไห้ส่วนแม่หลิวส่ายหัวอย่างเศร้าสลด

อู๋เกอ “ผมเสียใจกับคุณด้วย”

“แต่ลุงอู๋! ตั้งแต่ได้เจอคุณ ผมก็ไม่เศร้าเสียใจอีกแล้ว”

ต้าชุนเช็ดน้ำตาที่ไม่ได้ไหลจริงๆซะหน่อย เงยหน้าขึ้นแล้วพูดอย่างคาดหวัง “เพราะลุงอู๋ คุณดูเหมือนพ่อของผมมากจริงๆ เหมือนกันยังกะแม่พิมพ์ที่แกะสลักออกมา! แถมคุณยังอายุ 23 ปีเท่านั้น!”

“บางทีคุณอาจเป็นพ่อผมกลับชาติมาเกิดใหม่เพื่อดูแลแม่ในชีวิตนี้! ดังนั้น ... ผมขอเรียคุณว่าพ่อจะได้ไหม?”

สีหน้าของอู๋เกอกลายเป็นเขียวคล้ำทันที

บ้านป้าเอ็งสิ!

ต้าชุน! เอ็งใจร้อนเกินไปรึเปล่า?

ตอนแรกฉันเป็นแค่ลุงเอ็งไม่ใช่เรอะ แต่ตอนนี้จะให้เปลี่ยนเป็นพ่อซะแล้ว!?