ตอนที่ 103 เคล็ดวิชาที่ฝึกไม่ได้ (อ่านฟรี 30/10/2567)

“แจกันหยกผนึกสวรรค์ 250,000 ผลึก”

“น้ำเต้าชีวิต 90,000 ผลึก”

“โอสภคืนปราณระดับกึ่งจักรพรรดิ 120,000 ผลึก”

“ภาพอักษรที่ขุดเจอจากสุสานของจักรพรรดิ 200,000 ผลึก”

หลังจากผ่านรายการแรกไป เย่ซีก็ไม่ได้เข้าร่วมประมูลสินค้าอื่นใดเพิ่มเติมเลยแม้แต่น้อย มีบ้างที่เขาลงเสนอราคาเล่น ๆ เมื่อเห็นว่าเฒ่าชราโจวชือทำการประมูล หรือไม่เขาก็กล่าวเปิดราคาเพื่อล่อให้อีกฝ่ายยอมลงเงินตาม ถึงแม้อีกฝ่ายจะไม่ติดกับก็เถอะ

นับว่าเฒ่าชรารู้จักการเรียนรู้จากข้อผิดพลาดได้ดีจริง ๆ ถ้าเป็นผู้อื่นก็คงจะหลงติดกับอยู่เช่นเดิม ไม่ว่าจะโดนหลอกด้วยเรื่องเดิมหรือไม่ก็ตาม

“รายการต่อไปเป็นสินค้าที่มีผู้มาฝากประมูล ซึ่งทั้งทางผู้นำมาและทางโรงประมูลก็ทราบเพียงว่ามันเป็นเคล็ดวิชาอะไรสักอย่าง แต่กลับไม่มีใครเคยฝึกได้เลย” พิธีกรสาวสวยกล่าวออกมา ที่ตรงกลางเวทีมีหนังสือเล่มหนึ่งถูกว่าเอาไว้ มันเป็นหนังสือสีดำที่มีตัวอักษรสีทองและลวดลายหรูหรามากมายถูกวาดเอาไว้

“แต่ทางเราขอรับประกันได้เลยว่ามันเป็นเคล็ดวิชาที่ไม่มีใครเคยพบเจออย่างแน่นอน แถมยังล้ำค่าเป็นอย่างมากเนื่องจากผู้ที่นำมาประมูลพบมันในเขตลับสันติสุข แต่วิธีการได้มาเขาขอเก็บไว้เป็นความลับ ราคาเริ่มต้นเพียง 5,000 ผลึกเท่านั้น ประมูลขั้นต่ำ 100 ผลึก” สิ้นเสียงพิธีกรสาว ก็พลันเกินเสียงการพูดคุยกันของผู้ร่วมงานประมูล

“เขตลับสันติสุข ?! มันแทบจะเป็นดินแดนที่ไม่มีผู้ใดไปแล้วรอดกลับมาได้เลยนะ”

“เคล็ดวิชานี้ต้องล้ำค่ามากแน่ ๆ” ชายชราผู้หนึ่งกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น

“แถมราคามันก็ไม่ได้แพงอะไรมากเสียด้วย น่าสนใจไม่น้อย”

“แต่ถ้ามันฝึกไม่ได้จะมีประโยชน์อะไรกัน ? ไม่ใช่ว่ามันก็เหมือนขยะชิ้นนึงรึ ?” เมื่อสิ้นคำกล่าวของใครบางคน บรรดาผู้ฝึกตนที่กำลังตื่นเต้นก็ถึงกับหมดความสนใจไปในทันที

นั่นสินะ... ถ้าฝึกหรือนำมาใช้อะไรไม่ได้มันจะไปมีประโยชน์อันใดกัน ?

“มีใครจะให้ราคาเปิดประมูลหรือไม่ ? เพียง 5,000 ผลึกเท่านั้น” แต่ถึงพิธีกรสาวจะกล่าวย้ำออกมาอีกครั้ง ก็ยังไม่มีผู้ใดกล้าให้ราคาเสียที

“5,500 ผลึก” มีเสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นมา ทำให้ทุกสายตาพากันหันไปมอง

“เป็นเขานี่เอง!” ทุกคนจำได้ในทันทีเพราะชายหนุ่มคนนี้ก็คือคนที่กล้าต่อกรกับโจวชืออย่างกล้าหาญ

เพราะตลอดเวลาเขาก็มักจะปั่นราคาทุกอย่างที่ชายชราต้องการประมูลเสมอ น่าเสียดายที่ชายชราก็ดูเหมือนจะให้ราคาเล่น ๆ เพื่อหลอกให้ชายหนุ่มร่วมประมูลเช่นกัน สุดท้ายเย่ซีเลยไม่ได้ประมูลอะไรสักชิ้น ส่วนชายชราก็ได้ไปบางอย่าง

“มันประมูลทำไมกัน ? หรือต้องการจะหลอกข้าอีก ?” โจวชือพึมพำออกมาเบา ๆ เขากำลังคิดอยู่ว่าจะปั่นราคาเพื่อหลอกมันดีหรือไม่

ถ้าเป็นของชิ้นอื่นที่พอจะมีราคาอะไรบ้างการปั่นราคาเพื่อกลั่นแกล้งย่อมทำได้ แต่กับของไร้ค่าเช่นนี้ถ้าปั่นราคาไปแล้วเขาดันได้มาจริง ๆ แม้จะไม่ใช่เงินมากนักแต่ก็คงรู้สึกขายหน้าไม่น้อย

‘ข้าจะปั่นราคาสักหน่อยก็แล้วกัน’ เมื่อคิดแล้วชายชราจึงกล่าวราคาออกมา

“8,000 ผลึก!”

“เจ้าจะประมูลทำไมกัน ? พอข้าไม่ประมูล เจ้าก็ไม่ประมูล เช่นนั้นถ้าเจ้าต้องการข้าจะปล่อยให้เจ้าก็แล้วกัน” เย่ซีกล่าวออกมาแล้วยกยิ้มให้กับอีกฝ่าย ซึ่งในสายตาของชายชรามันเหมือนเป็นการยั่วยุเสียมากกว่า

“8,000 ผลึกครั้งที่หนึ่ง... 8,000 ผลึกครั้งที่สอง....” เสียงพิธีกรสาวนับถอยหลังดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าของชายชราที่เริ่มซีดลง

8,000 ผลึกมันไม่ใช่น้อยเลยนะ! บัดซบ!!

ครึ่งหลัง

“10,000 ผลึก” มีเสียงอันนุ่มนวลดังขึ้นมา เมื่อมองไปยังต้นทางของเสียงก็ต้องแปลกใจเพราะเจ้าของเสียงก็คือหญิงสาวผมสีขาว ที่นั่งอยู่ในห้องเดียวกับชายหนุ่มซึ่งต่อปากต่อคำกับตระกูลโจวมาโดยตลอด

อาจเป็นเพราะนางนั่งแอบอยู่ด้านหลังมาโดยตลอดทำให้ความโดดเด่นได้หายไป แต่ในยามนี้ที่เปล่งเสียงออกมาก็ดึงดูดสายตาของทุกคนได้แล้ว

“เจ้าจะไปเสนอราคาทำไมกัน ?” เย่ซีกล่าวออกมาในเชิงตำหนิหญิงสาวด้านข้าง ถึงแม้เสียงที่เขากล่าวออกมาจะไม่ได้ผ่านศิลาขยายเสียง แต่ด้วยประสาทหูของผู้ฝึกตนโดยรอบย่อมได้ยินอย่างไม่ยากเย็น เพราะเขาไม่ได้ทำการปิดกั้นห้องแห่งนี้เอาไว้นั่นเอง

“มันก็ดูแปลกประหลาดดีไม่ใช่รึไงเถ้าแก่ อีกอย่างจะได้ให้ผู้อื่นรู้ด้วยว่าร้านเซียนรับจ้างของเรานั้นจะซื้อของทุกอย่างถ้าถูกใจ” หญิงสาวตอบกลับมาเมื่อถูกชายหนุ่มด้านข้างตำหนิ นางให้เหตุผลที่ฟังไม่ค่อยจะขึ้นเท่าไร แต่ก็ชวนให้รู้สึกเห็นด้วยอย่างน่าประหลาดใจ

“เจ้าแก่! เจ้ารีบประมูลเร็วเข้า!!” เย่ซีเห็นว่าคงเกลี้ยกล่อมหญิงสาวด้านข้างไม่ได้แล้ว เขาจึงหันไปตะโกนบอกโจวชือแทน

ฝั่งเฒ่าชราที่เห็นเช่นนี้ก็ถึงกับยิ้มออกมา พวกมันแตกคอกันแล้ว! ข้าไม่จำเป็นต้องเสียเงินเปล่า คราวนี้เจ้าได้ขายหน้าแล้วเจ้าเด็กเมื่อวานซืน!

ภายในห้องส่วนตัวที่ปิดม่านทึบทั้งหมดแห่งหนึ่ง

“ท่านอาจารย์ ท่านคิดว่าเถ้าแก่กับพี่สาวท่านนั้นทะเลาะกันจริงหรือไม่ ?” หญิงสาวในชุดสีเขียวกล่าวถามอาจารย์ของนางออกมา

“ฮึฮึ มันก็แค่ละครหลอกเด็กนั่นแหละ แต่ก็ช่วยให้การประมูลมีสีสันเพิ่มขึ้นไม่น้อย” หญิงงามที่ถูกเรียกว่าอาจารย์นั่งอยู่ด้านข้างตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม

ดูเหมือนจบงานประมูลเมื่อไหร่คงต้องกลับไปรายงานเรื่องร้านเซียนรับจ้างให้กับท่านเจ้าแดนรับทราบเสียแล้ว ไม่เช่นนั้นพวกนางอาจจะล้าหลังผู้อื่นเอาได้

...

“10,000 ผลึกครั้งที่สาม ขอแสดงความยินดีด้วยเจ้าค่ะ!!” พิธีกรสาวนับถอยหลังเสร็จก็มีคนนำเคล็ดวิชาลึกลับที่หน้าปกเขียนว่า ร่ำรวยเงินทองเอาไว้

ดูจากชื่อบนหน้าปกแล้ว มันไม่น่าจะเป็นเคล็ดวิชาอะไรได้เลย แต่ชายหนุ่มมั่นใจว่ามันเป็นของดีอย่างแน่นอน ก็เพราะเขาใช้ระบบตรวจสอบมันแล้วยังไงล่ะ!!

[เคล็ดวิชาร่ำรวยเงินทอง

ระดับ : ?????

คำอธิบาย : เงินทองบันดาลทุกสรรพสิ่ง จงเปิดหนังสือเล่มนี้ ยามที่ท่านมีรถเข็นคู่ใจอยู่ข้างกาย]

“ขอบคุณ พวกเจ้าไปได้แล้ว” เย่ซีรับหนังสือมาก่อนจะจ่ายผลึกให้อีกฝ่ายไป ขนาดระบบยังบอกระดับของเคล็ดวิชานี้ไม่ได้ แสดงว่ามันต้องล้ำค่าแน่นอน

แม้จะแปลกที่บอกให้เปิดหนังสือตอนมีรถเข็นอยู่ข้างตัวก็เถอะ ทั้งชื่อเคล็ดวิชา ทั้งเงื่อนไข คำอธิบายหรือมันจะเกี่ยวข้องกับการค้าขาย ? อาชีพเกี่ยวกับพ่อค้า ?

“เจ้าทำได้ดีมาก” เย่ซีหันไปกล่าวกับเยี่ยหลิงที่นั่งยิ้มอยู่ด้านข้าง

“เถ้าแก่ก็เช่นกันเจ้าค่ะ” หญิงสาวตอบกลับมา เหมือนทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนที่วางไว้

ของล้ำค่าที่บังเอิญพบเจอก็ได้มาแล้ว ที่เหลือก็รอปลาติดเบ็ดค้นหลักที่หว่านเอาไว้ก็พอ

“พวกมันคุยอะไรกันนะ ?” โจวชือที่เห็นเย่ซีกับเยี่ยหลิงพูดคุยกันเขาก็อดที่จะครุ่นคิดไม่ได้ หรือว่าเคล็ดวิชานั่นจะมีอะไรซ่อนอยู่กัน ? ไม่น่าจะใช่... ไม่เช่นนั้นทางโรงประมูลก็คงไม่ปล่อยในราคาถูกเช่นนี้

แต่เขาหารู้ไม่ ว่าเคล็ดวิชานี้เป็นเคล็ดวิชาที่ล้ำค่าอย่างมาก และมันจะสร้างชื่อเสียงให้กับชายหนุ่ม รวมถึงร้านเซียนรับจ้างไปไกลทั่วทุกโลกในอนาคตได้เลย