ตอนที่ 102 สงครามน้ำลายอันดุเดือด ไง! เจ้าแก่จนลืมข้าแล้วรึ (อ่านฟรี 27/10/2567)

“ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่โรงประมูลกิเลนฟ้า!! ในครั้งนี้ทางเรามีสิ่งของสุดพิเศษมากมายมาให้ทุกท่านได้ร่วมประมูลถึงหนึ่งร้อยรายการ ยังไม่นับรวมสินค้าที่มีผู้อื่นฝากมาประมูลอีกด้วย” หญิงงามในชุดสีฟ้าลายกิเลนทองยืนกล่าวผ่านศิลาขยายเสียง

นางยืนอยู่กลางเวทีที่ถูกรายล้อมไปด้วยที่นั่งขนาดใหญ่ซึ่งสามารถจุคนได้มากกว่าหนึ่งหมื่นคน นอกจากที่นั่งทั่วไปยังมีห้องพิเศษที่อยู่ด้านบนสุดซึ่งเตรียมไว้สำหรับแขกคนพิเศษอีกด้วย

ในตอนนี้ทุกที่นั่งก็เต็มไปด้วยผู้คน ไม่มีที่ว่างแม้แต่น้อย บ่งบอกได้ถึงความนิยมของงานประมูลในครั้งนี้ได้เป็นอย่างดี

ภายในห้องส่วนตัวสุดหรูแห่งหนึ่ง

“เถ้าแก่ ท่านว่าจะมีสิ่งใดน่าสนใจหรือไม่ ?” เยี่ยหลิงกล่าวถามออกมาด้วยความตื่นเต้น นางเพิ่งเคยมาร่วมงานแบบนี้เป็นครั้งแรก มีผู้คนมรวมตัวกันเต็มไปหมด

ถ้าร้านของเถ้าแก่มีคนมากันมากขนาดนี้คงจะวุ่นวายน่าดูเลย...

“ข้าว่าต้องมีแน่นอน ยังไงก็เป็นงานประมูลขนาดใหญ่นี่นะ” ชายหนุ่มตอบกลับไป เขาปิดระบบการตรวจหาของล้ำค่าอัตโนมัติไปแล้ว เพราะมันแจ้งเตือนเยอะจนวุ่นวาย อีกอย่างมันก็ลุ้นกว่าด้วยที่ได้เห็นด้วยตาตัวเองแบบนี้

“มันก็คงจริงอย่างที่ท่านว่า” หญิงสาวก็เห็นด้วยกับสิ่งที่ชายหนุ่มตอบมา

“ถ้าเจ้าอยากได้อะไรก็บอกข้าได้ ข้าจะซื้อให้เจ้าเอง” ชายหนุ่มกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ตั้งแต่ที่มีแม่เสือขาวมาอยู่ด้วยชีวิตของเขาก็สดชื่นขึ้นเยอะ

“ขอบคุณเจ้าค่ะเถ้าแก่” หญิงสาวกล่าวออกมาพร้อมหน้าที่แดงขึ้นเล็กน้อย ดูน่ารักเหมาะกับวัยของนางเป็นอย่างยิ่ง

...

“มาเริ่มที่ของชิ้นแรกกันเลย ของชิ้นนี้ก็คือเคล็ดวิชาระดับกึ่งจักรพรรดิ! เป็นเคล็ดวิชาเพลงหมัดวิหคตะวันของผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิคนหนึ่งซึ่งถูกค้นพบในสุสานของเขา และทางเราขอยืนยันว่าเคล็ดวิชานี้เป็นฉบับสมบูรณ์สามารถฝึกฝนได้จริง” พิธีกรสาวบรรยายของชิ้นแรกออกมาได้น่าตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

ลำพังแค่เคล็ดวิชาระบบกึ่งจักรพรรดิก็นับว่าดึงดูดคนได้อย่างมากแล้ว เพราะมันหายากอย่างมากและมีน้อยคนมากที่มีในครอบครอง

ไม่คิดเลยว่าจะเป็นของที่ถูกนำมาประมูลเป็นชิ้นแรกแบบนี้ ผู้คนที่ยังไม่ทันตั้งตัวต่างก็พากันตกตะลึงกันหมด พวกเขามองไปยังม้วนกระดาษที่อยู่บนแท่นกลางเวทีตาเป็นมัน

ทุกคนต่างคิดเห็นตรงกัน นั่นก็คือ.. ต้องเอามันมาให้ได้ !!

“ขอเปิดประมูลที่ 10,000 ผลึกเท่านั้น !! เพิ่มราคาขั้นต่ำครั้งละ 500 ผลึก” สิ้นเสียงพิธีกรสาว สงครามการต่อราคาก็เกิดขึ้นทันที

“20,000 ผลึก” แค่เปิดการประมูลก็มีคนให้ราคาถึงสองเท่าในทันที

หลังจากผ่านไปไม่เท่าไหร่ราคาก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นช้าลง ต้องบอกก่อนว่าเคล็ดวิชาระดับกึ่งจักรพรรดิแม้จะหายากแต่ก็มีขีดจำกัดราคาอยู่ที่ ห้าหมื่นผลึกเท่านั้น ถ้ามากกว่านั้นก็ต้องแล้วแต่ความคุ้มค่าว่าเคล็ดวิชานั้นเหมาะกับผู้ซื้อมากแค่ไหนด้วย

“50,000 ผลึก!” มีเสียงของชายชราที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจดังขึ้น

“นั่นมันโจวชือนี่หว่า เล่นดันราคาขนาดไหนใครจะไปกล้าต่อวะ” เสียงของผู้ฝึกตนแอบบ่นกันระงม ไม่เพียงแต่ราคาที่ถูกดันขึ้นถึงเพดานเท่านั้น ยังรวมไปถึงชื่อเสียงของอีกฝ่ายด้วย ทำให้ไม่มีใครอยากจะไปต่อราคากับชายชรามากนัก

“ฮ่าฮ่า ข้าผู้เฒ่าชมชอบในเคล็ดวิชาหมัดมาก ยิ่งเป็นระดับกึ่งจักรพรรดิก็ยิ่งอยากได้มา ถ้าทุกท่านยอมปล่อยมือข้าผู้เฒ่าก็จะขอขอบคุณเป็นอย่างมาก” ชายชราในห้องส่วนตัวสุดหรูกล่าวออกมาผ่านหินขยายเสียงด้วยความชอบใจ เขาเลือกที่จะไม่ปิดม่านและไม่ปิดบังพลังปราณใด ๆ แม้แต่น้อย เพราะเขาต้องการประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่าตระกูลโจวเป็นผู้ประมูล

“50,500 ผลึก” แต่แล้วก็ได้มีเสียงเรียบนิ่งของชายคนหนึ่งดังขึ้นมาขัดอารมณ์ของชายชราเสียก่อน

ครึ่งหลัง

“ใครกัน ? กล้ามาแย่งของกับข้าผู้เฒ่าคนนี้เลยรึ ?” โจวชือคำรามออกมาด้วยความหงุดหงิด

แม้จะรู้สึกคุ้นเคยกับเสียงนี้อยู่บ้าง แต่เขาก็นึกไม่ออกว่ามันเป็นใครจึงได้แต่หันไปมองยังต้นทางที่เสียงนี้ดังออกมา

“ไง! เจ้าแก่ชราจนลืมข้าไปแล้ว ?” เจ้าของเสียงที่เพิ่งจะให้ราคาประมูลไปกล่าวทักทายกลับไปอย่างเป็นกันเอง

“เจ้า! เจ้าสารเลว!” ชายชราตะโกนออกมาอย่างลืมตัวทำให้ผู้คนรอบด้านหากันหันไปมองยังทิศทางที่ชายชราชี้ไป

ที่ปลายทางนั้นก็คือชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาผมสั้นแต่ไม่มากสีดำสนิท นัยน์ตามีสีแดงทับทิมน่าหลงไหล เขาสวมชุดคลุมสีดำมีลายต้นไม้สีแดงอยู่บนชุดคลุม ท่าทางของชายหนุ่มดูไม่แยแสแม้จะถูกจ้องมองจากผู้ทรงอำนาจจำนวนมากก็ตาม

“ไอ้แก่บัดซบ! ข้าไม่ได้ชื่อเจ้าสารเลว ข้าชื่อเย่ซี เจ้าความจำไม่ดีหรือไร?” ชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่แสดงออกถึงความรังเกียจ มันทำให้ชายชรารู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

“50,500 ครั้งที่หนึ่ง... 50,500 ครั้งที่สอง...” เสียงพิธีกรสาวสวยเริ่มนับราคาถอยหลังดังขึ้นมา ทำให้โจวชือได้สติแล้วรีบกล่าวประมูลทันที เขาไม่มีเวลาให้มาทะเลาะกับเจ้าเด็กเมื่อวานซืนต่อแล้ว

“57,000 ผลึก!” ชายชราอัพราคาทีเดียว หนึ่งพันห้าร้อยผลึก

เขาคิดคำนวณอยู่ในใจว่าควรจะไปต่อดีไหม เพราะราคามันค่อนข้างจะสูงเกินไปแล้ว แต่ที่เขาประมูลต่อเมื่อครู่นี้ส่วนหนึ่งก็เพื่อการรักษาหน้าตาของตัวเอง อีกส่วนก็เพราะเคล็ดวิชานี้มันมีประโยชน์กับตระกูลของเขาไม่น้อยเลยทีเดียว

“60,000 ผลึก!” อัพราคาทีเดียวไปเลยสามพันผลึก! เย่ซีไม่สนใจว่าใครจะมองยังไง เขาแค่พอใจจะเสนอราคาก็เท่านั้น

เขาวางแผนไว้ว่าจะเอาเคล็ดวิชานี้ไปฝากฟิช และให้มันสอนให้พวกลูกน้องมันอีกทีอย่างน้อยจะได้มีทักษะต่อสู้อะไรติดตัวกันบ้าง เพราะเขาลองใช้ทักษะตรวจสอบดูแล้วพบว่าเคล็ดวิชานี้มันยังไม่สมบูรณ์ ขอแค่หาเคล็ดวิชาอีกตัวที่สามารถนำมาผสานรวมกันได้ มันก็จะกลายเป็นเคล็ดวิชาระดับจักรพรรดิได้เลย!

“กรอดด” ชายชรากัดฟันด้วยความแค้นใจ แต่เขาก็ไม่ยินดีจะให้อีกฝ่ายมาหลอกเขาเหมือนตอนประมูลที่ดินอีกแล้ว โจวชือจึงเลือกที่จะไม่เสนอราคาเพิ่ม

“เอ้า! เจ้าแก่ประมูลเพิ่มหน่อยสิ ให้ราคาเลย มาแข่งกัน!” เย่ซีกล่าวออกมาเสียงดังทำให้ชายชราที่พยายามจะนิ่งเงียบหน้าแดงก่ำ ผู้คนโดยรอบก็พากันกลั้นหัวเราะกันสุดฤทธิ์

“อะไรกัน ? ถ้าไม่แข่งจะมาใส่ราคาเพิ่มทำไม หรือเงินไม่พอ ? ข้าให้ยืมได้นะ ฮ่าฮ่าฮ่า” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมตอบชายหนุ่มก็กล่าวซ้ำเติมเข้าไป

“ขอแสดงความยินดีกับผู้ประมูลหมายเลข 456 ที่ประมูลได้เคล็ดวิชาเพลงหมัดวิหคตะวันด้วยเจ้าค่ะ ทางเราจะนำสินค้าไปส่งที่ห้องของท่านแล้วทำการเก็บเงินเลยนะเจ้าคะ” พิธีกรสาวกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงยินดี การที่สามารถจบราคาได้มากกว่าที่คิดก็ส่งผลดีกับเธอด้วย เพราะเธอจะได้ส่วนต่างนิดหน่อยเข้ากระเป๋าตัวเอง

“เฮ้อ! เป็นคนรวยนี่มันลำบากจริง ๆ น้า เอาไว้สินค้าตัวอื่นข้าจะยอมปล่อยให้เจ้าแก่อย่างเจ้าก็แล้วกัน ไม่ต้องขอบคุณหรอกนะ!” หลังจากจ่ายเงินและรับเคล็ดวิชาเพลงหมัดวิหคตะวันมาแล้วชายหนุ่มก็กล่าวออกมาเสียงดังอีกรอบเพื่อเป็นการซ้ำเติมชายชราที่นิ่งเงียบอยู่

‘ไม่ว่าเจ้าจะประมูลอะไร ข้าก็จะดันมันทุกอย่างนั่นแหละ! คอยดูเถอะเจ้าสารเลว!!’ ชายชราคิดในใจอย่างอาฆาต เขาจะไม่ยอมปล่อยอีกฝ่ายไปง่าย ๆ เด็ดขาด!!