ตอนที่ 3 ปฏิบัติต่อเจ้าเป็นอย่างดี
ตอนที่ 3 ปฏิบัติต่อเจ้าเป็นอย่างดี
ความหวาดกลัวผุดขึ้นจากก้นบึ้งจิตใจโจวหลิงเทาเมื่อเซียวเฉินรัดคอเขา
"ถ้าเจ้าฆ่าข้า ผู้นำตระกูลและหลิงเสวี่ยคงไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!" โจวหลิงเทากู่ร้อง
"พวกเขาคิดจะฆ่าข้าอยู่แล้ว"
ดวงตาของเซียวเฉินฉายแววอาฆาต "เจ้าจะใช้พวกเขาข่มขู่ข้าหรือ น่าขันนัก!"
แกร็ก!
นิ้วทั้งห้าของเซียวเฉินออกแรงบีบเบา ๆ โจวหลิงเทาก็คอหักในทันทีก่อนทรุดล้มลงไป
ร่างของเขาถูกเซียวเฉินโยนทิ้งเหมือนสุนัขสิ้นลม สายตายังคงแสดงความคับแค้นจนกระทั่งวาระสุดท้าย
ไม่ใช่ว่าเขาควรได้เหยียบย่ำอดีตยอดอัจฉริยะอันดับหนึ่งของเมืองวายุไกลหรือ เหตุใดเขาถึงตายตกเล่า
"ใครกล้ามาอาละวาดในจวนสกุลโจว!"
ทันทีที่เซียวเฉินก้าวออกจากห้อง หลายเงาร่างก็ก้าวเข้ามา บุคคลที่นำหน้าจ้องมองเซียวเฉินถมึงทึง
"ผู้อาวุโสห้า โจวขวางอวิ๋น" เซียวเฉินจ้องมองอีกฝ่ายเช่นกัน เขาเป็นคนที่ทัดเทียมกับโจวขวางเจา ในบรรดาผู้อาวุโสหลายคน เจ้าตัวดูอ่อนเยาว์และมีแนวโน้มที่จะก้าวเข้าสู่ขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้าได้
"เจ้าฆ่าหลิงเทาหรือ" โจวขวางอวิ๋นตะโกนถามเซียวเฉิน
"ไอ้สุนัขเฒ่าโจวขวางเจาอยู่ที่ไหน" เซียวเฉินถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้เรียกชื่อผู้นำตระกูลเช่นนี้" โจวขวางอวิ๋นเดินออกไปหนึ่งก้าว พลังรุนแรงจากผู้อยู่ในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นแปดแผ่กระจายออกมา!
ฉันพลันพลังนั้นก็แผ่กดทับลงมาบนตัวเซียวเฉินราวกับขุนเขาใหญ่อันหนักอึ้งและน่าเกรงขาม หมายจะบดขยี้เซียวเฉิน
พลังสวรรค์หมุนเวียนอยู่ในร่างกายของเซียวเฉิน กระดูกเต๋าแสดงพลังต้านทานพลังกดทับนี้ สันหลังของเขายังคงตั้งตรง
ดวงตาของโจวขวางอวิ๋นวูบไหวแววฉงน เซียวเฉินไม่ได้กลายเป็นคนไร้ค่าแล้วหรือ เหตุใดถึงยังต้านทานพลังของเขาได้
"ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เจ้าและน้องสาวของเจ้าอาศัยอยู่ในจวนสกุลโจว ตระกูลโจวของข้าปฏิบัติต่อเจ้าเป็นอย่างดี เจ้ากลับคิดไม่ซื่อต่อหลิงเสวี่ยและยังฆ่าลูกหลานตระกูลโจวอีก ดูเหมือนว่าตระกูลโจวของข้าคงตาบอดไปแล้วที่เลี้ยงดูเจ้าหมาป่าขาว*ตัวนี้"
*หมาป่าตาขาว = คนเนรคุณ
"เป็นอย่างดีหรือ"
เซียวเฉินหัวเราะเยาะ ฆ่าพ่อแม่ของเขา ชิงกระดูกเต๋าของเขา และจับน้องสาวของเขาแต่งงานกับจอมมาร นี่เรียกว่าเป็นอย่างดีได้หรือ?
"อย่าพูดเหลวไหล หลีกทางให้ข้า!" เซียวเฉินตะโกน
"ไอ้เศษสวะ เจ้าถึงคราวตายแล้ว!"
โจวขวางอวิ๋นเงื้อมือขึ้นฟาดไปยังเซียวเฉินคล้ายมีไฟโทสะท่วมท้น
ในเมืองวายุไกล มีเพียงไม่กี่คนที่แข็งแกร่งกว่าโจวขวางอวิ๋น นับประสาอะไรกับเซียวเฉินที่สูญสิ้นพลังบำเพ็ญไป
ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับพลังฝ่ามือของโจวขวางอวิ๋น เซียวเฉินกลับแสดงความแข็งแกร่งอย่างมาก เขาส่งฝ่ามือฟาดเข้าปะทะกับโจวขวางอวิ๋นเช่นกัน
"ยังมีพลังรากฐานหลงเหลืออยู่หรือ" ดวงตาของโจวขวางอวิ๋นแวบวาวไปด้วยแววประหลาดใจ แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ ต่อให้เซียวเฉินมีกำลังเต็มที่ อีกฝ่ายก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แล้วจะมีพลังรากฐานหลงเหลืออยู่ได้อย่างไร?
ตูม!
พลังฝ่ามือทั้งสองปะทะกัน ไม่น่าแปลกใจที่ร่างของเซียวเฉินจะกระเด็นถอยหลัง เขาบำเพ็ญจนเข้าสู่ขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นสามภายในคืนเดียว ซึ่งนับว่ารวดเร็วมาก แต่เมื่อเทียบกับโจวขวางอวิ๋นที่อยู่ขั้นแปดก็ยังนับว่าห่างไกลลิบลับ
โจวขวางอวิ๋นยืนกอดอก "ด้วยพลังรากฐานที่เหลืออยู่ของเจ้า เจ้าจะทนได้อีกนานแค่ไหน"
"แล้วเจ้าจะทนได้อีกนานแค่ไหน" มุมปากของเซียวเฉินยกขึ้นเล็กน้อย ทำให้โจวขวางอวิ๋นสังหรณ์ใจไม่ดีนัก
เขาตั้งท่าจะพูด แต่ทันใดนั้นเลือดสีดำก็พุ่งออกมา ชวนให้ผู้คนแตกตื่น
"ผู้อาวุโสห้า!" ทุกคนร้องตะโกน ลมหายใจของโจวขวางอวิ๋นโรยรินลงฉันพลัน
"ฆ่า... ฆ่ามัน!" โจวขวางอวิ๋นชี้ไปที่เซียวเฉิน
"รับทราบ!" เหล่าคนคุ้มกันตีวงล้อมเซียวเฉินในทันที ปราณทรงพลังถูกปลดปล่อยออกมา
ชั่ววินาทีถัดมา หมอกสีดำก็แผ่กระจายไปทั่วทุกหนแห่ง คนคุ้มกันที่พุ่งเข้ามาสูดดมหมอกพิษ ใบหน้าของพวกเขาเขียวคล้ำก่อนล้มลงกับพื้น มือบีบคอของตัวเองด้วยความทรมานแสนสาหัส!
โจวขวางอวิ๋นที่ถูกพิษร้ายอยู่แล้วสูดดมหมอกพิษเข้าไปอีก แม้เขาจะใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อต่อต้านแต่ก็ไร้ประโยชน์
"บอกมา น้องสาวของข้าอยู่ที่ไหน" มือข้างหนึ่งยกคอเสื้อโจวขวางอวิ๋นขึ้น
"เพิ่งจะถูกส่งตัวไปให้จอมมารฉู่" โจวขวางอวิ๋นรับรู้ได้ถึงความตายที่ใกล้มาเยือน เขาไม่กล้าปิดบังอะไรจากเซียวเฉิน
ปัง!
ร่างของเขาถูกเซียวเฉินเหวี่ยงออกไปกระแทกต้นไม้ใหญ่ในลานบ้านและหมดสติไป
"ซิ่นเอ๋อร์!"
เซียวเฉินร้อนใจ โฉบร่างมุ่งหน้าไปยังที่พำนักของจอมมารฉู่ในเมือง
ส่วนโจวขวางอวิ๋นและคนอื่น ๆ เขาไม่กังวลเลย การเอาตัวรอดจากพิษแห่งจักรพรรดิพิษนั้นไม่ง่าย!
ปกติแล้วเขาไม่อยากใช้พิษ ทว่าเพื่อช่วยซิ่นเอ๋อร์ เขาไม่แยแสเรื่องนี้แล้ว!
ไม่มีใครรู้จักชื่อจริงของจอมมารฉู่ รู้เพียงว่าอีกฝ่ายช่ำชองการหลอมยา ทว่านิสัยชั่วร้ายและวิกลจริต ภรรยาหลายคนที่แต่งงานกันเขาต่างถูกทรมานจนตาย
เมื่อนึกถึงซิ่นเอ๋อร์ที่ถูกส่งไปที่จวนของจอมมารฉู่ เซียวเฉินก็เจ็บปวดใจ!
ในขณะเดียวกัน ณ จวนของจอมมารฉู่ ภายในเมืองวายุไกล
"ข้าขอร้องให้ปล่อยข้าไปเถิด!"
หญิงสาวคนหนึ่งในอารามตื่นกลัวน้ำตาไหลพราก
"ไม่ต้องกลัว ข้าจะอ่อนโยนกับเจ้า" จอมมารฉู่จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความโหยกระหาย
สาวน้อยรูปงามที่จวนสกุลโจวส่งมาให้ไม่เลวเลย คงจะเพลิดเพลินด้วยได้สักพัก แล้วค่อยโยนลงเตาหลอมยา
วิธีการหลอมยาของเขาแตกต่างจากนักหลอมยาคนอื่น ๆ นอกจากสมุนไพรต่าง ๆ แล้ว ยังต้องใช้มนุษย์เป็นส่วนผสมอีกด้วย โหดเหี้ยมยิ่งนัก
เมื่อเห็นมือเหี่ยวแห้งของจอมมารฉู่ยื่นเข้ามา หญิงสาวก็ถอยหลังอย่างต่อเนื่อง "พี่ชายของข้าคือเซียวเฉิน เขาไม่ปล่อยเจ้าไป!"
"เซียวเฉินหรือ ไอ้เศษสวะที่สูญเสียพลังบำเพ็ญในจวนสกุลโจวน่ะหรือ" จอมมารฉู่หัวเราะ "ถ้ามันมาที่นี่ ข้าจะโยนมันลงเตาหลอมยาเสีย"
"เป็นไปไม่ได้ พี่ชายของข้าจะไม่มีวันสูญเสียพลังบำเพ็ญ!"
หญิงสาวส่ายศีรษะระรัว ไม่ยอมเชื่อคำพูดของจอมมารฉู่
ทว่าในใจนางก็นึกเป็นห่วงสถานการณ์ของเซียวเฉิน
ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา คนในตระกูลโจวไม่อนุญาตให้นางพบพี่ชายของนาง
"ทำไม ทำไมถึงเป็นแบบนี้"
หญิงสาวปิดหน้าด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวัง นางไม่เข้าใจว่าภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน เหตุใดชะตากรรมของนางและพี่ชายถึงเปลี่ยนไปเพียงนี้
ทำไมเมื่อเช้าพี่หลิงเสวี่ยที่นางเชื่อใจมาตลอดถึงส่งนางมาให้จอมมารตนนี้!
"ร้องไห้ทำไมกัน ข้าจะทำให้เจ้ามีความสุขที่สุด" จอมมารฉู่ค่อย ๆ เข้าใกล้ซิ่นเอ๋อร์ ฝ่ามือข้างหนึ่งเอื้อมไปด้านหน้า ซิ่นเอ๋อร์ก็หลบไปด้านข้าง เสื้อผ้าด้านนอกถูกจอมมารฉู่ดึงฉีกขาด
"กลิ่นอายความอ่อนเยาว์ ช่างเย้ายวนใจจริง ๆ"
จอมมารฉู่หยิบเสื้อผ้าของซิ่นเอ๋อร์ขึ้นสูดดม แสดงสีหน้าหลงมัวเมา
"ถ้าเจ้าเข้ามาใกล้กว่านี้ ข้าจะฆ่าตัวตาย!"
ซิ่นเอ๋อร์หยิบกรรไกรบนโต๊ะขึ้นมา จ่อส่วนแหลมคมกับลำคอของตนเอง
"โอหัง!"
สีหน้าของจอมมารฉู่เย็นชาลง เขาเพียงพับแขนเสื้อขึ้น ทันใดนั้นพลังมหาศาลก็พุ่งเข้าใส่ซิ่นเอ๋อร์ ร่างบอบบางของนางกระเด็นไกล กรรไกรในมือก็ร่วงหล่นบนพื้น
"ข้าจะดูแลเจ้าให้ดี" จอมมารฉู่เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ย่างสามขุนเข้าไปหาซิ่นเอ๋อร์ที่มุมห้อง
ปัง!
ก้าวเท้าของจอมมารฉู่ชะงักในทันใด ประตูใหญ่ของเขาถูกใครบางคนระเบิดเปิดออก!
"ไอ้เวรหน้าไหนกล้ามาขัดเรื่องดี ๆ ของข้า" แววตาเฉยชาของจอมมารฉู่หันมองเด็กหนุ่มหน้าประตูด้วยความหงุดหงิด
เด็กหนุ่มมองใบหน้าอัปลักษณ์ของจอมมารฉู่ จากนั้นเลื่อนสายตาไปที่ซิ่นเอ๋อร์ซึ่งทรุดลงกับพื้น เขาเดือดดาลจนปล่อยพลังน่าสะพรึงกลัวออกมา
"จอมมารฉู่ ข้าจะฆ่าเจ้า!"
