บทที่ 69 (ฟรี)

บทที่ 69

“หนึ่งชั่วโมง!!!” ใบหน้าของอู่เกอกลายเป็นเขียวคล้ำ

“เสี่ยวอู๋ แค่หนึ่งชั่วโมงเอง แปปเดียวก็ผ่านไปแล้ว!”

“นายไม่ต้องกลัวว่าจะถูกหักเงิน นี่เป็นเรื่องสุดวิสัย พวกเราเข้าใจ!”

“พักผ่อนข้างในให้สบายเถอะ”

ทุกคนต่างปลอบใจ

แต่ใจของอู๋เกอกลับร้อนรุ่มด้วยความวิตกกังวล จะให้เขาพักสบายๆได้อย่างไร?

ตรงจุดนี้คือตำแหน่งที่ค่ายกลห้าธาตุรูปแบบไฟกำลังทำงาน!

ไม่ต้องกล่าวถึงชั่วโมง แค่ครึ่งชั่วโมงเขาคงทนไม่ไหวแล้ว!

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์นี้ไม่สามารถพูดออกไปได้!

เขาจึงต้องรีบหาข้ออ้างอื่น

“แต่ผมอยากเข้าห้องน้ำ!”

“มีห้องน้ำอยู่ในห้องทำงานของรองประธานหลิน ถ้ารีบก็ใช้ก่อนแล้วค่อยทำความสะอาดทีหลัง!”

ข้ออ้างนี้ใช้ไม่ได้ผล ดังนั้นต้องหาข้ออ้างอื่น!

“ผมหิว ผมอยากกินอะไรสักอย่าง!”

“เอ้านี่ช็อกโกแลตแท่ง ฉันจะยัดมันลอดผ่านช่องประตูไปให้นาย!”

แล้วก็ตามด้วยข้อแก้ตัวที่สามและสี่

สองนาทีต่อมา เขามองดูกองสิ่งของรอบตัว ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นดำคล้ำ

เพื่อนร่วมงานตัวเองกระตือรือร้นมากโดยไม่รู้เลยว่านี่คือการฆ่าเขาทางอ้อม!

ในที่สุดเขาก็กัดฟันพูดว่า “เอาล่ะ ผมไม่เร่งรัดอะไรแล้ว”

“ต้องแบบนี้สิ นายจะรีบไปทำไม” ประธานพูดติดตลก “เสี่ยวอู๋ ต้องขอบคุณนายนะที่เจอเหตุการณ์นี้! เพราะถ้าเป็นรองประธานหลินที่ติดอยู่ข้างใน ผลที่ตามมาคงยากจะจินตนาการ นายรับเคราะห์แทนเขา ถือว่าเสียสละมาก!”

“ใช่ โชคดีที่เป็นนาย!”

“แม้ว่ารองประธานหลินจะคุยง่าย แต่เลขาหลิวคุยไม่ง่ายเลย ถ้าทำให้เธอโกรธล่ะก็มีเรื่องปวดหัวตามมาแน่!”

“นายช่วยให้พวกเราไม่ต้องมีเรื่องปวดหัว เอาไว้เลิกงานแล้วพวกเราจะเลี้ยงข้าวเย็นนาย!”

“หนึ่งชั่วโมงไม่นานหรอก พักให้สบายเถอะ!”

ทุกคนหัวเราะอย่างมีความสุข

แต่อู๋เกอตัวสั่นด้วยความโกรธ!

เขาจัดวางค่ายกลอย่างตั้งใจ ทั้งยังระแวดระวังไม่ให้ศัตรูรู้ แต่สุดท้ายกลับโดนค่ายกลเล่นงานซะเอง!

คำพูดปลอบโยนพวกนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ปลอบโยนเขา แต่ยังเหมือนเป็นมีดทิ่มแทงเข้ามาในหน้าอก!

และช่างน่าหงุดหงิดที่ทำได้แค่ยิ้มตอบกลับไป!

บัดซบ!

โลกหล้าทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้!

อู๋เกออยากจะตะโกนขึ้นฟ้าแล้วถามสวรรค์จริงๆว่า “แบบนี้มันยุติธรรมเรอะ!”

“ไม่ได้การ ฉันเริ่มหนาวแล้ว ต้องรีบปิดแอร์ก่อน ไม่งั้นภายในครึ่งชั่วโมงร่างกายทนไม่ไหวแน่” เขาตัวสั่นคว้ารีโมทรีบปิดแอร์

ฝาเครื่องปรับอากาศถูกปิด นอกจากนี้เขายังเปิดหน้าต่างเพื่อให้อากาศเย็นภายในไหลออกอย่างรวดเร็ว

แต่สุดท้ายก็พบว่า——

“เชี่ยเถอะ! ทำไมมันถึงยังหนาวขนาดนี้!”

อู๋เกอใช้สองมือกอดอกแน่น สั่นเทาไปทั้งร่าง

หลังจากเช็คโทรศัพท์แล้วพบว่าอุณหภูมิปัจจุบันอยู่ที่ประมาณ 32 องศา ซึ่งถือว่าเป็นอากาศร้อนนิดหน่อย หากออกกำลังกายนอกบ้านยังไงก็เรียกเหงื่อได้ง่ายๆ

อย่างไรก็ตาม ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ทำไมเขาถึงรู้สึกหนาวกันนะ?

“หรือว่าร่างกายฉันมีอะไรผิดปกติ?”

ณ ขณะนี้ ความร้อนในร่างกายของอู่เกอพุ่งสูงขึ้น

เขาเกิดอาการร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ราวกับว่าพลังชี่ร้อนในร่างกายตัวเองกับพลังชี่เย็นกำลังต่อสู้กัน

ถ้าให้อธิบายก็ให้ความรู้สึกเหมือนกับการฝึกฝนวิชากังฟูในตำนานเลย!

อู๋เกอทุกข์ทรมานแสนสาหัส อวัยวะภายในทั้งหมดของเขาบิดเกร็ง แวบหนึ่งคล้ายถูกไฟเผา แวบหนึ่งคล้ายเย็นยะเยือก

ในที่สุดเขาก็กลายเป็นบ้าและมีกระแสไอร้อนลอยขึ้นเหนือหัว

ใบหน้าของอู๋เกอเปลี่ยนเป็นสีเขียว “จบสิ้นแล้ว ตัวฉันมีบางอย่างผิดปกติจริงๆด้วย!”

เมื่อตระหนักว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เขารีบวิ่งเข้าห้องน้ำ แล้วซุกหัวลงในอ่างล้างหน้าจากนั้นเปิดก๊อกอย่างรวดเร็ว

ซ่าาาา

ฟู่ .....

ฟู่ ....

ไอร้อนๆลอยออกมาจากทางจมูกและปาก กระจายไปทั่วอ่างล้างหน้า

“ฮู้ ~ สบายตัวขึ้นเยอะ”

อู๋เกอปรับความแรงของน้ำลง ล้างเลือดกำเดาออก ก่อนปิดก๊อก แล้วค่อยเดินออกมา

แต่ผลลัพธ์คือไม่ถึงสองนาทีก็ต้องกลับเข้าไปใหม่

ซ่าาา

ฟู่ ....

ฟู่ ....

หลังระบายความร้อน เลือดกำเดาก็ไหลอีกรอบ

เขาค่อยๆ เดินออกจากห้องน้ำอีกครั้ง  ร่างกายยังคงสลับระหว่างร้อนกับเย็น เมื่อกระแสไอร้อนพุ่งขึ้นหัว เขาก็พุ่งตัวเข้าไปเอาหัวจุ่มอ่างอีกครั้ง

ซ่าาาาา

ฟู่ ....

เลือดกำเดาไหลออกจากจมูกทั้งสองข้างอีกที

กระบวนการหลังจากนี้ เขามักทำซ้ำๆแบบเดิมทุกๆสองสามนาที

ในช่วง 10 นาทีแรกยังพอรับไหว

แต่หลังจากผ่านไป 20 นาที ใบหน้าก็ซีดลงเล็กน้อย

“เสียเลือดแค่ 100cc มันจะเป็นอะไรไป!”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ใบหน้าเขาก็ซีดกว่าเดิม

“เสียเลือดแค่ 200cc นี่มันจิ๊บๆ!”

แต่หลังจากผ่านไป 40 นาที ใบหน้าเขาก็เริ่มกลายเป็นสีเขียวคล้ำ

“เสียเลือด 300cc ก็เสียไป! ถือซะว่าเป็นการบริจาคเลือด! ยังพอไหว!”

แต่หลังจากผ่านไป 50 นาที อู๋เกอก็เริ่มเดินเซ เดินไปข้างหน้าสองก้าว ต้องถอยหลังหนึ่งก้าว

“400cc ... แบบนี้มันใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว!”

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เขาแทบขยับตัวไม่ไหว ได้แต่ทรุดลงเอาคางวางอยู่บนขอบอ่างล้างหน้า

เมื่อมองดูตัวเองในกระจกที่ยังมีเลือดกำเดาไหลต่อเนื่อง เขาก็เกิดความรู้สึกสิ้นหวังและพูดว่า “สวรรค์ ขอล่ะหยุดซักที ฉันเสียเลือดไป 500cc แล้ว มากกว่านี้จะกลายเป็นโลหิตจางเอา!”

หลังจากผ่านไป 70 นาที เขาก็เวียนหัวและไม่สามารถยืนอย่างมั่นคงได้อีก

“บ้าเอ๊ย ... ทำไมยังไม่เปิดอีก? ถ้ายังไม่เปิดประตู ฉันคงได้ตายที่นี่แน่ๆ”

พอคิดว่าอาจต้องตายเพราะอาการโลหิตจาง อู๋อเกอก็ได้แต่เผยยิ้มบิดเบี้ยวในใจ

หลังจากผ่านไป 80 นาที เขาก็พ่นเลือดกำเดาไหลอีก  100cc และในที่สุด ตรงประตูก็เกิดเสียงกริ๊กพร้อมเปิดออก

เขาดีใจมาก ในที่สุดก็รอด!

อู่เกอรีบล้างเลือดบนใบหน้าและอ่างล้างหน้าแล้วพุ่งตัวทันที!

ตอนนี้เขามีความคิดเดียวคือต้องรีบกินยาบำรุงเมื่อออกไป จะได้ชดเชยเลือดที่เสียไป

แต่เนื่องจากเสียเลือดมาก จึงแข้งขาอ่อนแรง เกิดอาการวิงเวียนศีรษะแล้วล้มลง

แม่หลิวเป็นกังวลมาก รีบเข้าไปช่วยพยุงอู่เกอ

“เสี่ยวอู๋ ทำไมจู่ๆ เธอถึงล้มลง? ไอ้หยา! แล้วทำไมเธอหน้าซีดแบบนี้?”

นอนอยู่ในอ้อมแขนของแม่หลิว อู๋เกอรู้สึกถึงความอบอุ่นและโอบอ้อมอารีอย่างไม่เคยได้รับมาก่อน เขาอธิบายแค่ประโยคเดียว “แม่หลิว ผม ...”

พรวดดด!

เลือดกำเดาไหลพุ่งออกมา ทะลักเข้าเต็มตัวแม่หลิว

และเป็นเวลาเดียวกับที่ทุกคนเข้ามา “...”

หลินเป่ยฝานก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่พอเห็นภาพตรงหน้า เขาก็กะพริบตาปริบๆแล้วเอ่ยถาม “พวกเรามาแล้ว ... เอ๋ หรือมาจังหวะไม่เหมาะ?”

อู๋เกอ “.....”

พรวดดด!

เลือดกำเดาทะลักออกมาอีกรอบ

...

ในวันเดียวกันนั้นเอง ในบริษัทก็เกิดความปั่นป่วนและมีข่าวลือซุบซิบออกมา

“นายรู้เรื่องนี้รึยัง? เสี่ยวอู๋นอนอยู่ในอ้อมแขนของแม่หลิวแล้วเลือดกำเดาไหล ฉันสงสัยว่าเขาต้องแอบชอบแม่หลิวแน่ๆ”

“เสี่ยวอู๋คนไหน?”

“ก็พนักงานทำความสะอาดที่เพิ่งมาใหม่ไง!”

“เป็นเขานั่นเอง! ว่าแต่ทำไมเขาถึงไปนอนอยู่ในอ้อมอกแม่หลิวล่ะ?”

“ตอนนั้นเสี่ยวอู๋ติดอยู่ในห้องทำงานของรองประธานหลิน เขาออกมาไม่ได้! แต่พอประตูเปิดออก เขาก็วิ่งไปหาแม่หลิวเป็นคนแรก! จากนั้นล้มตัวลงด้วยเหตุผลบางอย่าง แล้วแม่หลิวก็อุ้มเขาขึ้นมา จากนั้นผลลัพธ์ก็คือ ...!”

“แค่ได้ใกล้ชิดกับแม่หลิว เขาก็เลือดกำเดาไหล!”

“เชี่ยเถอะ! แค่นั้นก็เลือดกำเดาไหลเลยเหรอ? งี้ก็เท่ากับว่าเสี่ยวอู๋มีอารมณ์กับแม่หลิวน่ะสิ! เกิดอารมณ์กับคนรุ่นแม่ ถ้าในหนัง AV เขามันสาย MILF ชัดๆ!”

“แต่ฉันว่าอย่าเพิ่งใส่ความเขา บางทีอาจเป็นเรื่อง ... เข้าใจผิดก็ได้?”

“จะเข้าใจผิดได้ยังไง! ตอนนั้นมีคนเห็นเป็นสิบคน แม้แต่รองประธานหลินก็เห็นมันด้วย! บางทีเสี่ยวอู๋อาจเป็นแบบนักแสดงหนังผู้ใหญ่อย่างจอร์ดี้ โปญญ่า!”

“ไอ้นักแสดงหนังโป๊ที่ชอบรับบทเล่นกับคนรุ่นแม่นั่นอะนะ!”

“ใช่! แล้วฉันยังได้ยินมาว่าเขาแข้งขาอ่อนแรงจนเดินไม่ไหว!”

“เหอ เหอ”

“เหอ เหอ”

อู๋เกอกำลังแอบฟัง “พรวดดดดดด”