ตอนที่แล้ว บทที่ 486  แผนการดึงตัวมหาคุรุ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 488  กำจัดคนน่ารังเกียจ สร้างบรรยากาศและนำชื่อเสียงของโรงเรียนกลับมา!

บทที่ 487  จูบที่เร่าร้อน


บทที่ 487  จูบที่เร่าร้อน

“เป้าหมายสุดท้ายของโรงเรียนของเราไม่ใช่แค่ชั้นสอง หรือหนึ่ง แต่คือการกลับไปสู่ระดับเก้าสถาบันยิ่งใหญ่ เพื่อบรรลุเป้าหมายนี้ภายใน 5 ปี โรงเรียนจะใช้จ่ายเงินจำนวนมาก เพื่อรับสมัครมหาคุรุระดับสูงมาโรงเรียนของเรา!”

คำพูดของซุนม่อจบลงเมื่อเสียงหอบดังขึ้นในหอประชุม

“การกลับไปสู่เก้าสถาบันยิ่งใหญ่ในห้าปี?

“หากมีการคัดเลือกมหาคุรุที่มีดาวเด่นจำนวนมาก ก็น่าจะเป็นไปได้ใช่ไหม?”

“ถ้าเป็นเช่นนั้น เราจะได้รับประโยชน์มากมาย!”

เหล่านักเรียนเริ่มถกเถียงกันเอง เหล่านักเรียนต้องการสิ่งใดมากที่สุด คือการได้รับคำสอนจากอาจารย์ที่น่าอัศจรรย์ ไม่ว่าสถาบันจงโจว จะสามารถกลับไปสู่ตำแหน่งเก้าสถาบันยิ่งใหญ่ได้หรือไม่ ถ้าโรงเรียนสามารถสรรหาครูที่ดีได้ การพัฒนาของนักเรียนจะพุ่งสูงขึ้นอย่างแน่นอน

มหาคุรุรุ่นเยาว์กำลังพูดคุยกันด้วยหวังว่าจะสามารถเรียนรู้ประสบการณ์บางอย่างจากมหาคุรุที่มีดาวระดับสูง อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสที่ไร้ความสามารถกลับมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก

ถ้าซุนม่อคัดเลือกมหาคุรุนั่นก็หมายความว่าพวกเขาส่วนหนึ่งจะถูกกำจัดออกไปไม่ใช่หรือ?

“ในขณะเดียวกัน เพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขันและความกระตือรือร้นในหมู่มหาคุรุในโรงเรียน เราจะแนะนำการปฏิรูประบบเงินเดือน คนที่มีความสามารถจะได้รับมากขึ้น ตราบใดที่ท่านโดดเด่นพอ จะสามารถได้รับค่าตอบแทนมากมาย”

“ในเวลาเดียวกัน เราจะคัดเลือกอาจารย์ดีเด่น 10 คนทุกเดือนและมอบรางวัลมากมายให้พวกเขา!”

นักเรียนไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดของซุนม่อมากนัก แต่มันทำให้ครูรู้สึกสับสนอย่างมาก

“แล้วถ้าคนไม่โดดเด่นพอล่ะ?”

“งั้นพวกเขาก็จะถูกกำจัดอย่างแน่นอน!”

“แม้ว่าพวกเขาจะไม่ถูกคัดออก แต่ครูที่อยู่ด้านล่างสุดจะรู้สึกอายที่จะอยู่ล้าหลัง!”

พวกครูพึมพำกันเองและสีหน้าของหลายคนก็เคร่งขรึมยิ่งขึ้น

“อาจารย์พาน สีหน้าท่านไม่ค่อยดี เป็นอะไรหรือเปล่า?”

เซี่ยหยวนถามด้วยความเป็นห่วง

“ข้ารู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย!”

สีหน้าของพานอี้ดูซีดเซียว เขาแก่แล้วและไม่มีแรงผลักดันที่จะพัฒนา ความปรารถนาในปัจจุบันของเขาคือใช้ชีวิตอย่างเฉื่อยชาในสถาบันจงโจว การสอนนักเรียนเป็นเพียงงานที่เขาต้องทำครึ่งๆ กลางๆ ซุนม่อกำลังทำสิ่งต่างๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถย่อหย่อนได้อีกต่อไป!

เซี่ยหยวนยิ้มอย่างเย็นชาโดยเจตนาสร้างความไม่ลงรอยกันให้กับพานอี้ โรงเรียนควรทำเช่นนี้มานานแล้วเพราะมหาคุรุหลายคนเป็นเหมือนกาฝาก ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่ได้มีส่วนร่วมใดๆ แต่พวกเขายังดูดเลือดของโรงเรียนด้วย

“เอาล่ะ ข้าพูดประโยคของข้าเสร็จแล้ว นักเรียนจะออกจากหอประชุมตามลำดับตามรุ่น จากรุ่นพี่สู่รุ่นน้อง มหาคุรุทั้งหมดโปรดรั้งอยู่ก่อน ข้ายังมีเรื่องที่จะประกาศ!”

ซุนม่อเริ่มจัดระเบียบห้องประชุม เหตุผลที่เขาประกาศแผนการของเขาต่อหน้านักเรียนทุกคนก็เพื่อบอกมหาคุรุว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้นำรายละเอียดที่เป็นรูปธรรมมาเพื่อช่วยพวกเขาต่อหน้า

ท้ายที่สุด จำเป็นต้องรักษาศักดิ์ศรีของครูต่อหน้านักเรียน

พานอี้ต้องการจากไป แต่เมื่อเขาได้ยินเช่นนี้ เขาก็ได้แต่รั้งอยู่ข้างหลังอย่างไม่เต็มใจ

ในไม่ช้าก็เหลือเพียงมหาคุรุในหอประชุม

“การกำเนิดขึ้นของสถาบันจงโจวได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ข้าหวังว่าพวกท่านจะไม่รังเกียจที่คำพูดของข้าไม่เข้าหู แต่บางคนก็ไม่คู่ควรกับโรงเรียนนี้อีกต่อไป หากพวกเขาอดทนรอจนกว่าสัญญาจะหมดลงและจากไป เราจะแยกทางกันแต่หากพวกเขาต้องการสร้างปัญหา”

ซุนม่อเตือนตั้งแต่ต้น

มหาคุรุหลายร้อยคนล้วนตกตะลึง ซุนม่อไม่เอาแต่ใจเกินไปตรงนี้หรือ เขาไม่เหลือหน้าให้พวกเขาเลยแม้แต่น้อย!

“แน่นอนว่าสถาบันจงโจวก็ต้องการสายเลือดที่กระฉับกระเฉงเช่นกัน ถ้าพวกท่านเต็มใจที่จะช่วยเหลือโรงเรียน ทางโรงเรียนก็จะไม่ปฏิบัติต่อท่านอย่างเลวร้าย ข้าจะตอบแทนพวกท่านอย่างแน่นอน สิบเท่า ร้อยเท่า หรือแม้แต่พันเท่า ด้วยความพยายามของพวกท่าน!”

ซุนม่อตรวจดูห้องบรรยายทั้งหมด

“เส้นทางนี้มันทรหดมาก ข้าต้องขอโทษด้วย ข้าจำเป็นต้องเลือกพรรคพวกของเราอย่างถี่ถ้วน สุดท้ายแล้ว คนที่จะเข้าร่วมกลุ่มนี้ได้ต้องเป็นครูชั้นยอดที่เก่งกาจ มีความสามารถพิเศษ สมควรแก่ความไว้วางใจและการยอมรับจากผู้คน” ”

โอววว!

คำพูดของซุนม่อจบลงเมื่อทำให้เกิดความโกลาหลขึ้น

สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นคือแรงกดดันมหาศาล อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความกดดันนั้นยังมีความคาดหวังและความอยากบางอย่างด้วย

มันเหมือนกับการเล่นเกมใครล่ะจะไม่อยากเข้าร่วมทีมที่น่าทึ่ง กลุ่มห่วยๆ ที่ไม่สามารถแม้แต่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวเล็กๆ ที่หน้าคุกใต้ดินก็ไม่มีแรงดึงดูดใจสำหรับคนอื่น

“คำว่าเพื่อนใช้ได้ดี!”

หวังซู่มองไปที่ซุนม่อ ด้วยสีหน้าตกตะลึง อย่างไรก็ตาม เขาเผยรอยยิ้มปลอบใจอย่างรวดเร็ว นี่คือเส้นทางที่แท้จริงสำหรับการพัฒนา

ครูที่ดีอาจงดงามและมีเมตตา แต่มหาคุรุต้องไม่ทำเช่นนั้น พวกเขาต้องใช้มาตรการที่เข้มข้นและนุ่มนวลผสมกัน

ซุนม่อมองไปที่ผู้คนด้านล่าง อยากจะถามว่า (ใครเห็นด้วยกับสิ่งนี้และใครคัดค้าน) แต่เขาอาจจะถูกทุบตี

“ซุนม่อ เจ้าพูดอะไรไร้สาระ”

จู่ๆ จางฮั่นฟูก็ตะโกนว่า

“ถ้าเจ้าทำเช่นนี้ เจ้าจะทำลายชื่อเสียงที่สถาบันจงโจวสั่งสมมานานกว่า 1,000 ปี!”

แม้ว่าจางฮั่นฟูดูเหมือนจะพูดอย่างชอบธรรม แต่เขาก็รู้สึกเบิกบานใจอย่างมาก (เจ้าแค่ขุดหลุมฝังศพของเจ้าด้วยการทำเช่นนี้ เหตุผลที่มหาคุรุเหล่านั้นถกเถียงกันเรื่องเงินเดือนของพวกเขา เพราะกังวลว่าจะถูกไล่ออก ตอนนี้ดีแล้ว เจ้าแค่ยอมรับว่าอยากทำจริงๆ เจ้าบังคับให้พวกเขาต่อสู้เจ้าถึงที่สุดไม่ใช่หรือ??)

“อาจารย์จาง ระวังคำพูด อย่านำความอับอายมาสู่ชื่อของมหาคุรุ!”

ซุนม่อตำหนิ

“เจ้าเป็นคนทำให้สถาบันจงโจวขายหน้า ถามอาจารย์ใหญ่ มหาคุรุที่นี่ มีกี่คนที่เป็นรุ่นพี่ที่ทำงานที่นี่ตั้งแต่สมัยอาจารย์ใหญ่เก่า ทำไมเหรอ เจ้าดูถูกพวกเขาเพราะโรงเรียนเพิ่งขึ้นสู่ระดับสามหรือ?”

จางฮั่นฟูต้องการสุมไฟใส่ซุนม่อทำให้ทุกคนต่อต้านเขา

"ถูกต้องแล้ว ซุนม่อทำแบบนี้เจ้าเป็นคนอกตัญญูมากเกินไป!"

“ทุกคนมีส่วนร่วมในสถาบันจงโจวมานานกว่า 10 ปี เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร?”

“อาจารย์ใหญ่อัน เจ้าพูดอะไรกับเรื่องนี้บ้าง”

ผู้อาวุโสบางคนพูดขึ้น ทำลายซุนม่อออกไป พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาถูกทำให้ขุ่นเคืองใจ และพวกเขาก็กังวลเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขา ในขณะเดียวกัน มหาคุรุที่อายุน้อยกว่ากำลังเฝ้าดูอย่างเย็นชา

“อาจารย์ใหญ่อัน พูดอะไรสักอย่างสิ!”

พานอี้ตะโกน ราวกับว่าข้าได้หลั่งเลือดและสละชีวิตเพื่อประเทศ... และเจ้าจะปฏิบัติกับข้าไม่ดีไม่ได้

เซี่ยหยวนแอบขยับไปด้านข้าง 2 ก้าว มันน่าอายจริงๆที่ต้องยืนเคียงข้างคนแบบนี้

“ส่งหินขยายเสียงมาให้ข้า”

อันซินฮุ่ยกล่าว

อันซินฮุ่ยไม่ต้องการให้ซุนม่อทนต่อคำตำหนิเหล่านี้ ดังนั้นจึงตัดสินใจรับโทษด้วยตัวเองโดยบอกว่านี่เป็นความคิดของนาง

“ไม่ เจ้าจะต้องเป็นคนที่สวมบทบาทเป็นทูตสวรรค์”

ซุนม่อไม่มีนิสัยชอบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังผู้หญิง เขาจับมือของอันซินฮุ่ยที่เอื้อมไปหาหินขยายเสียงแล้วมองลงไป

“ทำไมพวกท่านถึงตื่นเต้นกันจัง?”

ซุนม่อดูงุนงง

“พวกท่านไม่ใช่ผู้อาวุโสที่อุทิศความรู้สึกและความกระตือรือร้นให้กับสถาบันจงโจวหรือ? ถ้าอย่างนั้นพวกท่านไม่ควรดีใจที่ข้าสร้างคณะชั้นยอดและช่วยให้โรงเรียนขยายไปสู่ระดับสูงขึ้น หรือพวกท่านเป็นแค่กาฝากที่เกาะโรงเรียนและดูดเลือดโรงเรียน?

“มีคำกล่าวที่ว่ามีคนแก่อยู่บ้านก็เหมือนมีสมบัติ ข้าหวังว่า ด้วยประสบการณ์ของท่าน มหาคุรุอาวุโส ท่านจะสามารถช่วยมหาคุรุที่อายุน้อยได้ แต่วิธีที่ท่านเป็น การแสดงออกของพวกท่านน่าผิดหวังจริงๆ

"พวกท่านกลัวการแข่งขันเหรอ? ตำแหน่งของท่านจะถูกเด็กแย่งชิงเหรอ? แล้วถ้าพวกท่านคิดจะทำประโยชน์ให้โรงเรียนนี้ล่ะก็ เลิกซะเถอะ! "

ซุนม่อพูดออกมาไม่หยุดหย่อน ไม่แม้แต่จะหอบ

ครูทุกคนตกตะลึง ในที่สุดบางคนก็เข้าใจว่าซุนม่อได้ชื่อเล่นว่า 'หมาดำซุน' มาได้อย่างไร วิธีที่เขาตวัดลิ้นเชือดเฉือนคนอื่นนั้นเหมือนกับสุนัขป่าที่หลุดจากสายรั้ง

สีหน้าของครูอาวุโสดูเคร่งขรึมมากไม่รู้ว่าควรพูดอะไร อย่างไรก็ตาม มันเป็นความจริงที่พวกเขากังวลว่าพวกเขาไม่สามารถแข่งขันได้เพียงพอ

ผู้ที่มีความมั่นใจดูสงบมาก

"ซุนม่อ หยุดตีตราโดยไม่มีข้อจำกัด ด้วยวิธีที่เจ้าทำสิ่งต่างๆ จะยังคงมีความอบอุ่นในสถาบันจงโจวได้อย่างไร?"

จางฮั่นฟูตำหนิ

“ข้าบอกว่าจะไล่ใครออกหรือเปล่า?”

ซุนม่อยิ้ม

“แน่นอน เงินเดือนและสวัสดิการจะถูกตัดอย่างแน่นอน ไม่ใช่ว่าโรงเรียนไม่สามารถจ่ายให้พวกเขาได้ แต่เป็นเพราะคนเหล่านี้ไม่คู่ควรกับความเมตตาอันยิ่งใหญ่!

“ยิ่งกว่านั้น ข้าจะใช้เงินพิเศษนี้กับมหาคุรุที่ดีกว่านี้ ไม่มีใครคัดค้านเรื่องนั้นใช่ไหม”

มหาคุรุที่มีความสามารถอดไม่ได้ที่จะพยักหน้า

“ไม่คัดค้าน!”

"มันควรจะเป็นอย่างนั้น คนที่มีความสามารถมากกว่าควรได้รับค่าตอบแทนมากกว่านี้!"

“การพึ่งพาความสามารถแทนความอาวุโสเพื่อรับการเลื่อนตำแหน่งและขึ้นเงินเดือนเป็นวิธีที่ถูกต้อง!”

ผู้คนในหอประชุมแตกออกเป็นสองฝ่ายทันที กระทั่งมีการโต้เถียงกันระหว่างทั้งสองกลุ่ม

หวังซู่เหลือบมองซุนม่อและตระหนักว่าเขาดูสงบมาก

“เขาน่าจะเดาได้ว่านี่คือผลลัพธ์ใช่ไหม?”

หวังซู่คิด

มหาคุรุที่มีความสามารถจะเป็นเสาหลักของสถาบันจงโจว ซุนม่อจะสามารถดึงพวกเขามาอยู่เคียงข้างเขาได้โดยให้ผลประโยชน์ที่มากขึ้นแก่พวกเขา

สำหรับบรรดามหาคุรุที่เดินเหินห่างและมีความสามารถในการสอนปานกลาง ใครจะสนใจพวกเขา?

แน่นอนการกระทำที่ไร้น้ำใจเช่นนี้ ซุนม่อจะยอมสละชื่อเสียงของเขา อย่างไรก็ตาม เขาจะได้รับสถาบันจงโจวที่มีความสามารถในการแข่งขันสูงเป็นการแลกเปลี่ยน

ความรู้สึกของหลิ่วมู่ไป๋เปลี่ยนจากความประหลาดใจเป็นความสงบกลับคืนมาในขณะที่เขาเฝ้าดูทุกสิ่งอย่างเงียบๆ เขานึกถึงหลายสิ่งหลายอย่างในใจของเขา

พูดตามความจริง แม้ว่าซุนม่อจะทำลายสถิติต้าหม่านก้วนและเป็นที่หนึ่ง หลิ่วมู่ไป๋ก็ยังไม่รู้สึกว่า ซุนม่อน่าทึ่งจริงๆ แต่ตอนนี้เขามั่นใจแล้ว

เขาเคยคิดที่จะจัดการกับปัญหาของโรงเรียนในแบบที่ซุนม่อทำ แต่หลังจากครุ่นคิด เขาก็ล้มเลิกความคิดนี้ เป็นเพราะเขาไม่สามารถทนต่อผลที่ตามมาได้

พูดตามตรง หลิ่วมู่ไป๋ห่วงตัวเองและไม่ต้องการรับข่าวลือที่ไม่ดีใดๆ

“อาจารย์ซุน จริงอยู่ที่ข้าเทียบเจ้าไม่ได้ในแง่ของการบริหารโรงเรียน!”

ติง!

คะแนนความประทับใจจากหลิ่วมู่ไป๋ +50 ความเป็นมิตร (160/1,000)

ติง!

“ขอแสดงความยินดี สายสัมพันธ์อันทรงเกียรติของเจ้ากับหลิ่วมู่ไป๋เพิ่มขึ้น เพราะเขาเกลียดเจ้า จึงเป็นเรื่องยากมากที่จะเพิ่มสายสัมพันธ์อันทรงเกียรติกับเขา ดังนั้นรางวัลจะสูง เจ้าจะได้รับรางวัลเป็นหีบสมบัติเงินหนึ่งใบ!”

เมื่อได้ยินการแจ้งเตือนของระบบ ซุนม่อหันกลับมาและเหลือบมองหลิ่วมู่ไป๋ (คิดว่าเจ้ารู้สึกชื่นชมข้าในตอนนี้? จุดกระตุ้นของเจ้าดูแตกต่างจากคนอื่นเล็กน้อย!)

“อาจารย์ใหญ่อันนี่เป็นความคิดของเจ้าหรือของซุนม่อ”

จางฮั่นฟูหันอาวุธไปทางอันซินฮุ่ย

เขาไม่สามารถเอาชนะซุนม่อในการโต้แย้งได้จริงๆ อย่างไรก็ตามอันซินฮุ่ยไม่เหมือนกัน นางเป็นคนที่กังวลเกี่ยวกับใบหน้าของนาง

“ถ้าท่านมีอะไรจะพูดก็พูดกับข้าสิ ข้าเป็นตัวแทนของอันซินฮุ่ยได้อย่างเต็มที่!”

ซุนม่อพูดขึ้น

“เจ้าคิดว่าแค่พูดออกไปจะทำได้เหรอ เจ้าเป็นแค่คู่หมั้นของอันซินฮุ่ย ไม่ใช่สามีของนาง เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่งที่นี่”

กวนซานพูดออกไป

อันซินฮุ่ยพยายามคว้าหินขยายเสียงอีกครั้ง แต่ไม่สำเร็จ ผลคือแสงสีเงินวาบบนร่างของนางและข้อความขนาดเท่ากำปั้นปรากฏขึ้นดูเหมือนนกพิราบสีขาวที่กางปีกบินไปในระยะไกล

รัศมีมหาคุรุเสียงกังวาน เปิดใช้งานแล้ว!

รัศมีนี้สามารถขยายคำพูดของมหาคุรุได้หลายเท่า ยิ่งกว่านั้น มันจะเหมือนระฆังยามเช้าหรือกลองยามเย็นที่ก้องอยู่ในใจของทุกคนเป็นเวลาสามวันติดต่อกัน

ซุนม่อเหลือบมองอันซินฮุ่ย

แม้ว่าอันซินฮุ่ยจะมีทักษะการเป็นผู้นำที่ด้อย แต่ทักษะของนางก็ดีมาก รัศมีนี้ค่อนข้างหายากเช่นกัน และมีเพียงมหาคุรุที่มีดาวสูงเท่านั้นที่จะสามารถเข้าใจได้

เป็นเพราะเพื่อที่จะเข้าใจรัศมีเสียงกังวาน คนเรามักจะต้องกล่าวสุนทรพจน์ในที่สาธารณะซึ่งมีความเข้าใจเช่นนั้น

"อาจารย์กวนและมหาคุรุทุกคนในที่นี้ ข้าจะใช้การประชุมนี้เป็นโอกาสในการประกาศว่าซุนม่อเป็นคู่หมั้นของข้า เราจะจัดงานแต่งงานของเราในเร็วๆ นี้!"

คำพูดของอันซินฮุ่ยทำให้หัวใจของหนุ่มๆจำนวนไม่น้อยรู้สึกปั่นป่วนในทันที สำหรับหลิ่วมู่ไป๋ใบหน้าของเขากลายเป็นสีซีดสนิท

ข้อตกลงการแต่งงานเป็นสิ่งที่อาจล้มล้างได้หากคนที่เกี่ยวข้องไม่เห็นด้วย อย่างไรก็ตาม การแต่งงานแบบคลุมถุงชนอาจเป็นอันตรายต่อเด็กด้วย

อย่างไรก็ตาม เมื่อบุคคลที่เกี่ยวข้องพูดออกมา พวกเขาก็ต้องปฏิบัติตาม ไม่เช่นนั้น พวกเขาจะถูกพิจารณาว่าเป็นคนตีสองหน้า อันซินฮุ่ยเป็นมหาคุรุระดับ 3 ดาว และเป็นอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียน ถ้านางกลับคำ คำพูดจะทำลายชื่อเสียงของนางอย่างมาก

คนที่เอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้อาจรายงานนางต่อประตูเซียน ซึ่งทำให้สถานะมหาคุรุของนางหายไป

ซุนม่ออยู่ในเก้าแคว้นมานานและรู้โดยธรรมชาติเกี่ยวกับความรู้ทั่วไปของโลกนี้ ดังนั้น เมื่อเขาได้ยินคำพูดของอันซินฮุ่ย เขาก็ดูตกตะลึงทันทีและหันมามองนาง

“อาจารย์ใหญ่อัน ท่าน...”

ซุนม่อต้องการบอกนางว่านางไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ แต่อันซินฮุ่ยก้าวไปข้างหน้าและจูบซุนม่อ

ฮ้าา!

เกิดความโกลาหลขึ้น

ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าอันซินฮุ่ยจะกล้าหาญถึงเพียงนี้ ท้ายที่สุด สาวงามผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้ซึ่งอยู่ในอันดับที่ห้าในการจัดอันดับหญิงงามล่มเมืองนั้นเป็นเหมือนเทพธิดาในใจของพวกเขา

แต่ตอนนี้เทพธิดาของพวกเขาเป็นฝ่ายเริ่มที่จะจูบผู้ชาย?

นี่เหมือนกับนางฟ้าที่บินลงมาสู่โลกมนุษย์

หลิ่วมู่ไป๋กระตุกริมฝีปากและหันศีรษะไปทางอื่นเขารู้สึกเหมือนถูกบังคับให้ดื่มน้ำมะนาวชนิดเปรี้ยวที่สุดหนึ่งตัน

“ข้ารู้สึกแย่มาก!”

ชายคนหนึ่งทำหน้ามุ่ย

ด้วยเหตุผลบางอย่าง กู้ซิ่วสวินรู้สึกเครียดเล็กน้อย แต่ก็สลัดความคิดนี้ออกไปอย่างรวดเร็ว นางควรอวยพรพี่อันที่ได้พบรักแท้ของนาง

"เสี่ยวม่อม่อ แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าผ่านอะไรมา ทำให้เจ้าผิดหวังในตัวข้า แต่ข้าจะพยายามอย่างหนักเพื่อเปลี่ยนแปลงต่อจากนี้ไป เพื่อเป็นภรรยาที่ดี!"

อันซินฮุ่ยฝืนยิ้ม นางพยายามสงบ แต่ใบหน้าที่แดงระเรื่อเผยให้เห็นความรู้สึกของนาง

ไม่มีทางที่นางจะไม่รู้สึกอายหลังจากจูบผู้ชายในสถานการณ์เช่นนี้

ซุนม่อยิ้มแล้วเอื้อมแขนไปกอดอันซินฮุ่ย

"ท่านมีอิสระที่จะทำ!"

ซุนม่อพูดสิ่งนี้ข้างหูของอันซินฮุ่ย แล้วปล่อยนาง จากนั้นเขาก็มองไปที่จางฮั่นฟู

“คำพูดของข้ามีค่า ใช่ไหม?”

จางฮั่นฟูอ้าปาก แต่เขาไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

สถาบันจงโจวก่อตั้งโดยบรรพบุรุษของอันซินฮุ่ย และนางเป็นผู้สืบทอดที่ถูกต้องตามกฎหมาย เนื่องจากนางยอมรับสถานะของซุนม่อ จึงเป็นเรื่องจริงที่เขามีสิทธิ์ตัดสินใจที่นี่

“รองอาจารย์ใหญ่หวัง ท่านคิดอย่างไรกับเรื่องนี้?”

จางฮั่นฟูหันไปมองหวังซู่ ต้องการที่จะหาคนที่จะเป็นเพื่อนด้วย จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมอันซินฮุ่ย ถึงตกลงในข้อตกลงการแต่งงานนี้

(ซุนม่อโดดเด่นมาก แต่เขาก็ยังห่างไกลจากอันซินฮุ่ย!)

นางเป็นบัณฑิตระดับสูงของสถาบันเทียนจี เป็นเทพธิดาที่อยู่ในอันดับที่ 5 ในการจัดอันดับหญิงงามล่มเมือง ในบรรดามหาคุรุรุ่นน้อง ความสามารถของนางสามารถทำให้นางอยู่ในตำแหน่งอัจฉริยะสิบอันดับแรก

“เจ้าชอบอะไรเกี่ยวกับซุนม่อ”

จางฮั่นฟูไม่เข้าใจ

ตอนนี้ทุกสายตาในหอประชุมหันไปทางหวังซู่ บุคคลที่มีอิทธิพลนี้ได้กลายเป็นปัจจัยสำคัญที่ตัดสินผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด