บทที่ 456 : หลังจบภารกิจ (4)
บทที่ 456 : หลังจบภารกิจ (4)
ไรก็ได้ปิดกระทู้ในแฟนคาเฟ่และเปิดแท็บการจัดการเรือเหาะทันที
[เรือเหาะ 'ลูเซ็ท' ]
[ขนาด - เล็ก]
[สถานะปัจจุบัน - อยู่ระหว่างการซ่อมแซม (64%)]
[ผู้รับผิดชอบ - คาทีโอ (★★★★)]
ไรก็ได้คลิกที่ไอคอนรูปประแจที่อยู่ถัดจากแท็บ "กำลังซ่อมแซม"
[ดูรูรุงงงง!]
[ผู้รับผิดชอบสามารถได้รับคำสั่งให้ทำงานล่วงเวลาได้ แต่ค่าสถานะสุขภาพของฮีโร่อาจลดลง เพื่อแลกกับความเร็วในการซ่อมแซมเรือเหาะที่เพิ่มขึ้น คุณต้องการสั่งให้ฮีโร่ทำงานล่วงเวลาหรือไม่?]
[ใช่ (เลือก)/ไม่ใช่]
จากท่าทีของเขาแล้วดูเหมือนไรก็ได้ตั้งใจแน่วแน่ที่จะเข้าร่วมเทศกาลนี้
ในเทศกาลครั้งก่อน ฉันรู้สึกผิดหวังมากที่ไม่ได้ร่วมงานหลัก
ไม่จำเป็นต้องพากองกำลังไปอย่างยิ่งใหญ่ไปด้วยซ้ำ
ด้วยวิธีการให้รางวัลแบบนี้ เพียงแค่พาฮีโร่ไปร่วมงานเทศกาลเพียงไม่กี่คนก็สามารถรับรางวัลได้แล้ว
บางทีไรก็ได้อาจจะส่งกลุ่มฮีโร่ระดับสูงกลุ่มเล็ก ๆ ไปโจมตี และมีโอกาสสูงที่ฉันจะได้ไปที่นั่นด้วย
'ซึ่งดูแล้ว...มันก็เป็นสิ่งที่เราจะต้องทำ หลีกเลี่ยงอะไรไม่ได้'
แล้วสุดท้ายเราก็ต้องแย่งชิงอันดับ 1 มาให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม
รุ่งเช้า เมื่อไรก็ได้ออกจากการเชื่อมต่อ และฮีโร่คนอื่น ๆ กำลังหลับใหล
ฉันและฮูยองนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ชั้น 4
“ในที่สุด เวลาก็มาถึง ที่คน ๆ นั้นจะต้องชดใช้”
ฮูยองที่ได้ยินข่าวจากฉันกัดริมฝีปากแน่นก่อนจะพูดออกมา
“คุณฮานครับ ได้โปรดให้ผมเข้าร่วมการต่อสู้เพื่อปราบไอ้สารเลวนั่นด้วยเถอะนะครับ!”
“ยังไงฉันจะทำอยู่แล้วถึงแม้ไม่อยากทำก็ตาม แต่มันไม่มีประโยชน์อะไรในภารกิจ”
"ไม่ต้องกังวล ตราบใดที่คุณล้างแค้นมันได้ ผมจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการ ผมจะปกป้องห้องรอ หรือไม่ก็เข้าร่วมภารกิจโดยไม่สนคำสาบานนั้น…”
"ไม่ได้"
เรือเหาะที่กำลังได้รับการซ่อมแซมฉุกเฉินคือลูเซ็ท
มีความเป็นไปได้สูงที่ไรก็ได้จะพาฮีโร่ชั้นยอดออกไปทำสงครามโดยเรือเหาะลำเดียว
ฉันอาจจะเป็นผู้นำ
ฮูยองเป็นเหมือนทูต
"อย่างไรก็ตามนะ……"
ฉันจิบน้ำบนโต๊ะในห้องนั่งเล่น
“หากนายตาย เราจะต้องเกิดการสูญเสียครั้งใหญ่”
“คุณฮานคิดแบบนั้นเหรอครับ?”
“……ฉันจะไม่รู้ จนกว่าจะถึงเวลานั้น”
ฮูยองปิดปากของเขาด้วยสีหน้าแข็งทื่อ
เขาเป็นฮีโร่ระดับ 6 ดาวแล้ว แต่ยังพัฒนาทักษะไม่ถึงเลเวล 40 เลยด้วยซ้ำ
“แต่ว่า การกระทำชั่วช้าของเขาถูกเผยแพร่ไปทั่วทุกหนแห่ง เขาควรโดนนายท่านแห่งเนลม์ไฮมฟ์จัดการไม่ใช่เหรอครับ?”
“ฉันจะไม่ไปในนามของเนลม์ไฮมฟ์”
"ทำไมล่ะครับ?!"
ฮูยองหันหน้าเข้าหาฉัน ราวกับว่าเขากำลังเคียดแค้นอะไรบางอย่าง
“ไม่เป็นไรหรอกถ้าเราไม่ไป ที่เนลม์ไฮมฟ์ยังมีของเล่นเหลืออีกเยอะแยะ”
ในเนลม์ไฮมฟ์มีวัสดุหายากมากมายอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องไปหาอะไรในงานกิจกรรม
ในบรรดารางวัลจากการจู่โจมครั้งนี้ ไม่มีไอเทมไหนที่ฉันต้องการเป็นพิเศษ
หลังจากที่ไรก็ได้ตัดการเชื่อมต่อ ฉันได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับกิจกรรมนี้เพิ่มเติมที่แฟนคาเฟ่
แม้ว่าเนื้อหามากกว่า 99% ไม่มีประโยชน์เลย แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีประโยชน์เลย กระทู้ที่น่าสนใจมากที่สุดคือเป้าหมายของการปราบปรามในการจู่โจมครั้งนี้ไม่ใช่โดราโด แต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นคือลาสกันดาที่เป็นรองนายท่านแห่งเอลซิด
คนทั่วไปคงหัวเราะเยาะ แต่คนที่โพสต์ข้อความนี้คือ นายท่านผู้มีชื่อเสียงในฐานะแหล่งข้อมูลของพิกมีอัพ แม้กระทั่งบนเซิร์ฟเวอร์ที่ 2
ฉันก็เคยเป็นหนี้บุญคุณเขาเหมือนกัน เรื่องที่เขาเล่ามาคงไม่ผิดแน่...
'แต่มันก็เป็นแบบนี้มาตลอดอยู่แล้วใช่ไหม?'
เอลซิดทำภารกิจโดยใช้ฮีโร่จำนวนน้อย แม้ว่าเขาก็มีฮีโร่อยู่ไม่น้อยก็ตาม
อย่างไรก็ตาม เหล่าฮีโร่ผู้ทรงพลังของโดราโดเทียบได้กับฮีโร่ชนชั้นสูงของเนลม์ไฮมฟ์ แต่กลับไม่เคยปรากฏตัวออกมา แม้แต่ในการต่อสู้กับฮูยอง หรือแม้แต่ในการจู่โจมครั้งนี้
เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง
ในศึกครั้งนี้ จะเจออะไรบ้าง ก็คงไม่อาจทราบได้
ฉันวางแผนที่จะใช้กำลังให้น้อยที่สุด ฉันจะใช้กำลังเมื่อจำเป็นเท่านั้น
'ยิ่งไปกว่านั้น…'
ได้เวลาแล้ว
ฉันเดินไปอีกห้องหนึ่งและมองไปที่โซฟาฝั่งตรงข้าม
บนเบาะโซฟา หมอกกำลังรวมตัวกันจนกลายเป็นรูปร่างของมนุษย์
เดิมทีฉันตั้งใจจะมาที่นี่คนเดียว แต่ฉันเปลี่ยนใจพาฮูยองมาด้วย
ฉันต้องรู้ข้อเท็จจริงว่าทำไมสถานที่ที่แห่งนั้นถึงถูกทำลาย
“นายท่าน…”
ยูเน็ตปรากฏตัวขึ้นจากหมอกและโค้งให้ฉัน
มันเป็นภาพที่สร้างขึ้นด้วยเวทย์มนตร์มายา แต่รูปลักษณ์ภายนอกนั้นไม่ได้ต่างจากตัวจริงเลย
“ไม่เจอกันนานเลยนะ”
ฉันลองยูเน็ตผ่านเวทย์มนตร์ควบคุมภาพลวงตาของเธอ
“ดีใจที่นายท่านปลอดภัยค่ะ”
ยูเน็ตหัวเราะเบา ๆ
แล้วเธอก็มองกลับมาที่ฉัน
“ฉันเข้าใจจุดประสงค์ของเอลซิดแล้วค่ะ นอกจากนี้ยังพบเหตุผลในการบุกโจมตีห้องรอของฮูยองแล้วด้วย”
"...."
ฮูยองกลืนน้ำลายด้วยสีหน้ากังวล
“นายท่านค่ะ นายท่านทราบหรือไม่ว่าขณะนี้ห้องรอของโดราโดไม่มีฮีโร่คนอื่นเหลืออยู่เลย นอกจากลาสกันดา ฮีโร่ระดับ 7 ดาว”
“ฉันพอรู้มาบ้างทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ? มันฟังดูไม่น่าเชื่อเลยที่จะบอกว่าทุกคนตายในภารกิจนี้ และเหลือรอดเพียงคนเดียว”
“เอลซิด ไม่สิ ลาสกันดา…”
ยูเน็ตหลับตาลง
“ดูเหมือนว่าฮีโร่คนอื่น ๆ จะถูกใช้เป็นเครื่องสังเวยเพื่อทลายขอบเขตระหว่างเซิร์ฟเวอร์ค่ะ”
“ตามที่ฉันอธิบายไปครั้งที่แล้ว การสังเคราะห์ไม่จำกัดนั้นเป็นไปได้ ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับพลังรบกวนมากพอที่จะเจาะทะลุเซิร์ฟเวอร์ได้โดยการกลืนกินพลังของเพื่อนร่วมรบของเขา ในขั้นตอนการเข้าถึงเซิร์ฟเวอร์ที่ 3 นั้น เขาได้รับพลังมามากมาย แต่ตอนนี้มันคงจะหายไปหมดแล้ว ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องหาพลังงานมาเติมเต็ม”
ฮูยองซึ่งรับฟังอย่างเงียบ ๆ ก็เบิกตากว้างขึ้นด้วยความโศกเศร้า
ดูเหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างออก
'ใช่'
ฉันกอดอก
'ฉันกับเขามีความแค้นอะไรต่อกัน...'
เพียงแต่มีเนื้อแสนอร่อยวางอยู่ตรงหน้าเขาก็เท่านั้น
“นี่มันไร้ยางอายที่สุด…!”
ใบหน้าของฮูยองที่โศกเศร้าบิดเบี้ยวเหมือนปีศาจ
ฉันพึมพำ
“แล้วจุดประสงค์ของเขาคืออะไร….”
“มาที่เซิร์ฟเวอร์ที่ 1 ค่ะ”
ยูเน็ตตอบสั้น ๆ และกล่าวต่อ
“หลังจากจัดการทุกอย่างแล้ว เขาจะมุ่งหน้าไปยังสำนักงานใหญ่ของโมเบียสค่ะ”
