ระบบสินค้าลดราคาขั้นเทพ ตอนที่ 57 คุกนักโทษทองคำ

ระบบสินค้าลดราคาขั้นเทพ ตอนที่ 57 คุกนักโทษทองคำ

เมื่อเปรียบเทียบกับเรื่องที่เป็นที่ฮือฮาในมณฑลตงหวงแล้ว

เวลานี้หลัวจิ่วเกอกำลังขี่กระทิงเทพโบราณ

เดินทางอยู่ในผืนดินแห่งนี้

บางที นับตั้งแต่เขาข้ามมิติมา

ก็อยู่เพียงในดินแดนเต๋าอนันต์ของตระกูลหลัว ไม่เคยมองโลกนี้อย่างถี่ถ้วนนัก

ตอนนี้ได้มีโอกาสแบบนี้

ถือว่ายังดีทีเดียว

"ต้าหวง เร่งฝีเท้าหน่อย...”

"เราไปดูที่นั่นกัน”

บนผืนแผ่นดินใหญ่มณฑลตงหวง

หลัวจิ่วเกอนั่งบนหลังกระทิงเทพโบราณและหรี่ตาเล็กน้อย

เพราะว่า มีดินแดนเต๋าขนาดใหญ่ปรากฏต่อสายตาของเขา

ดินแดนเต๋าขนาดใหญ่

จำนวนประชากรส่วนใหญ่เกินหลักล้านล้าน

ส่วนดินแดนเต๋าขนาดใหญ่นี้

ดูเหมือน......

จะใหญ่กว่าที่หลัวจิ่วเกอคิดไว้อีก

จำนวนประชากร

บางที อาจจะเกินกว่าหลักล้านล้านไปมาก

"จุ๊ จุ๊ จุ๊......"

"เหมือนจะน่าสนใจไม่น้อย"

ในดินแดนเต๋า

หลัวจิ่วเกอสวมเสื้อคลุมสีขาวตัวหนึ่ง คาดกระบี่เต็มไปด้วยสนิมเก่าไว้ที่เอว

และขี่กระทิงเฒ่าตัวหนึ่งเดินอยู่บนถนน

เมื่ออยู่ในถนน ก็ดูสะดุดตาอยู่บ้าง

"แผนกการประมูล แผนกการประมูลที่ใหญ่ที่สุดในดินแดนเต๋านี้ ห้ามพลาดเด็ดขาด"

"รากวิญญาณ รากเซียน มีพร้อม เชิญมาชมกันได้ที่ศาลาสมุนไพรวิญญาณ เร็วเข้า"

เสียงร้องเรียก

ดังขึ้นบนถนน

หลัวจิ่วเกอก็เดินอยู่บนถนนอย่างสบาย ๆ

แน่นอนว่าคึกคักมาก

ความรู้สึกแบบนี้ หลัวจิ่วเกอเองก็ไม่รู้ว่าไม่ได้สัมผัสมานานแค่ไหนแล้ว

แต่ว่า เมื่อเวลาผ่านไปนาน สำหรับหลัวจิ่วเกอแล้ว

ความสนใจแบบ "ร้อนแรง" ในตอนแรก

ก็เริ่มลดลงทีละน้อย

แม้กระทั่ง.....

เพราะมีฝูงชนจำนวนมาก

ทำให้เขาเริ่มรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

เขาย่นคิ้วลง

หลัวจิ่วเกอก็หาร้านที่ชื่อว่า [คุกนักโทษทองคำ]

แล้วค่อย ๆ เดินเข้าไป

[คุกนักโทษทองคำ] มีพื้นที่กว้างใหญ่ ภายนอกมองดูยิ่งใหญ่อลังการ

แต่พอเข้าไปข้างในก็รับรู้ได้อย่างชัดเจนถึงกลิ่นอายอันหนาวยะเยือกยิ่ง และกลิ่นคาวเลือดจาง ๆ นั้น

"ไม่ทราบว่าท่านผู้อาวุโสต้องการซื้อทาสแบบใดขอรับ?"

เสียงดังขึ้นช้า ๆ

หลัวจิ่วเกอเงยหน้าขึ้นมา

ตรงหน้าเป็นชายหนุ่มอ้วนท้วนเล็กน้อย หน้าเต็มไปด้วยความมันวาว และรอยยิ้มเอาใจ

กำลังขยี้มือพร้อมหรี่ตาทั้งสองข้างถามหลัวจิ่วเกอ

แน่นอน ต่อเรื่องนี้หลัวจิ่วเกอไม่ได้ตอบ

เขาเพียงแค่เดินเข้าไปในร้านโดยไม่สนใจใคร

[คุกนักโทษทองคำ]

ที่นี่เป็นที่ขายทาสโดยเฉพาะ

ข้างในขังนักโทษนับไม่ถ้วน ส่วนใหญ่ขนมาจากมณฑลตงหวง หรือทั่วสารทิศ

มีผู้บำเพ็ญเพียรที่แข็งแกร่ง

มีหญิงสาวที่มีรูปโฉมงดงาม

มีนักปรุงโอสถ

มีนายช่างหลอมอาวุธ

บอกได้เลยว่า มีพร้อมทุกอย่าง

แค่เพียงนึกออก ที่นี่ก็ย่อมมี

"เจ้านาย เขาไม่มีมารยาทขนาดนี้ ทำไมท่านยังจะเอาใจขนาดนั้นอีกรึ?"

ภายในร้านค้า

จนกระทั่งหลัวจิ่วเกอเดินเข้าไปลึกในคุกนักโทษทองคำที่ว่านี้แล้ว

ข้างกายชายอ้วนท้วนเล็กน้อย คนใช้คนหนึ่งที่มีฐานพลังยุทธ์ขอบเขตกระจ่างแจ้งถึงได้ค่อย ๆ เอ่ยปาก

“เอาใจรึ??”

ฟังประโยคนี้แล้ว

คนอ้วนนั่นก็อดหัวเราะไม่ได้

พลางกล่าวขึ้นอย่างอดไม่ได้ว่า

"ในฐานะมนุษย์ โดยเฉพาะพวกเรา เจ้าต้องขยี้ตาให้สว่าง"

"ไม่เห็นกระทิงเฒ่าตัวใหญ่ใต้ร่างคนนั้นเมื่อครู่เหรอ?"

คนอ้วนถาม

"ข้าเห็นแล้ว"

คนใช้ตอบ

"เจ้ารู้หรือไม่ว่ากระทิงนั่นมีต้นกำเนิดมาอย่างไร??"

คนอ้วนถามอีก

"ต้นกำเนิด?"

"ก็แค่กระทิงแก่ตัวหนึ่งไม่ใช่รึ?"

"หากใช้เงินเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าเราซื้อได้หลายฝูงเลยไม่ใช่รึ?"

เขาย่นคิ้วเล็กน้อย

ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าเจ้านายถามแบบนี้ไปเพื่ออะไร

แต่เขาก็ยังตอบตามที่ตัวเองรู้อยู่ดี

"กระทิงแก่??"

พอได้ยินคำเรียกนี้

เจ้าอ้วนก็หัวเราะ

เขายื่นมือออกไป ตบหัวคนใช้อย่างแรงทีหนึ่ง

กดเสียงต่ำลงและกล่าวช้า ๆ ว่า

"นั่นคือกระทิงเทพโบราณ สัตว์อสูรหายากในมณฑลตงหวง มีศักยภาพที่จะเป็นเทพ"

"ส่วนคนผู้นั้น สามารถขี่สัตว์อสูรน่ากลัวขนาดนี้ได้"

"เจ้าคิดว่า เขาเป็นคนธรรมดาหรือ??"

"การทำอาชีพนี้ หากตาไม่สว่าง แล้วไปขัดใจผู้ที่ไม่ควรขัดใจเข้า"

"พวกเราก็เตรียมตายเสีย"

ฟังประโยคนี้แล้ว

คนใช้คนนั้นก็หดคอพร้อมกลืนน้ำลาย

ในใจก็รู้สึกโล่งขึ้น

ยังดีที่เมื่อครู่นี้ไม่ได้ไปยั่วโมโหคนผู้นั้น

ไม่อย่างนั้น......

ป่านนี้เขาคงหมดลมหายใจไปแล้ว

[คุกนักโทษทองคำ]

มองจากภายนอก ดูยิ่งใหญ่อลังการ เต็มไปด้วยบรรยากาศน่าเกรงขาม

แต่ภายใน กลับเหมือนคุกขนาดใหญ่มาก ๆ

ขังนักโทษนับไม่ถ้วน

"ช่วยด้วย..”

"ช่วยด้วย..”

"ข้า ข้าเป็นองค์ชายสามแห่งราชวงศ์จื่อเซียว"

"เพียงแค่ท่านช่วยข้าออกไป”

"ท่านต้องการอะไร ข้าจะให้ทั้งนั้น"

พอเสียงฝีเท้าของหลัวจิ่วเกอดังขึ้นช้า ๆ

ในคุก

คนที่มีสีหน้าสิ้นหวัง ก็เห็นประกายความหวังวาบขึ้นในดวงตาอีกครั้ง

ตะโกนใส่ผู้มาเยือน

"ราชวงศ์จื่อเซียว??"

"เฮอะ อย่าฝันไปเลย ราชวงศ์จื่อเซียวนั่นล่มสลายไปนานแล้ว ต่อให้ราชวงศ์จื่อเซียวยังอยู่ เจ้าก็ออกไปไม่ได้หรอก"

"ที่นี่คือ [คุกนักโทษทองคำ] "

"นอกจากคนอื่นจะเลือกซื้อเจ้าไป"

"ไม่เช่นนั้น ก็ไม่มีใครกล้าช่วยคนหนีออกจากที่นี่หรอก"

ในกรงเหล็กอีกอันหนึ่งที่หล่อด้วยเหล็กกล้า

มีชายวัยกลางคนรูปร่างล่ำสันคนหนึ่ง

บนใบหน้ามีแผลเป็นน่ากลัวอยู่รอยหนึ่งอดเยาะเย้ยไม่ได้

ตามตรง พวกนักโทษใหม่พวกนี้ เขาเจอมามากเกินไปแล้ว

เกือบจะทุกคนที่มาที่นี่

ในช่วงแรก ๆ

ล้วนแต่คิดจะออกไป

แต่ว่า พวกเขาจะออกไปได้จริง ๆ หรือ??

ล้อเล่นหรือกระไร

ที่นี่คือ [คุกนักโทษทองคำ] ที่โด่งดัง

ได้ยินมาว่า แม้กระทั่ง 9 ขุมอำนาจชั้นนำในมณฑลตงหวง ก็ไม่กล้าขัดใจคุกนักโทษทองคำที่ทำการค้าทาสเป็นหลักนี่ง่าย ๆ

จากจุดนี้

ก็สามารถคาดเดาได้ว่า คุกนักโทษทองคำที่ว่านี้ ภูมิหลังมีสัตว์ประหลาดที่ยิ่งใหญ่เพียงใดยืนหนุนหลังอยู่

ดังนั้น

ออกไป?

อย่าคิดเลยจะดีกว่า

หากอยากออกไป ไม่สู้คิดว่าจะทำยังไงให้ลูกค้าที่มาที่นี่เลือกและซื้อไปจะดีกว่า

[คุกนักโทษทองคำ].........

"ที่นี่ ดูน่าสนใจไม่น้อย"