ระบบสินค้าลดราคาขั้นเทพ ตอนที่ 56 หนานกงอี้

ระบบสินค้าลดราคาขั้นเทพ ตอนที่ 56 หนานกงอี้

แต่ ขณะที่เขากำลังวิตกกังวล

เหมือนสวรรค์จะช่วยพุทธศาสนาในมณฑลตงหวงอย่างไรอย่างนั้น

คู่เจิ้นปรากฏตัวขึ้น

คู่เจิ้น อัจฉริยะด้านพระพุทธศาสนา

สำหรับธรรมะของวัดสมบัติวิญญาณ เพียงแค่ดูครั้งเดียวก็สามารถจดจำได้

และสามารถท่องจำจนคล่องได้

การค้นพบนี้ ทำให้เจ้าอาวาสวัดสมบัติวิญญาณ คงฮุ่ย ดีใจสุดขีด

เพราะเขาเห็นลางบอกเหตุของการเจริญรุ่งเรืองขึ้นของพระพุทธศาสนาในมณฑลตงหวง

เพียงแค่ฝึกสอนเด็กน้อยคนนั้นให้ดี

วัดสมบัติวิญญาณจะต้องสามารถยึดครองมณฑลตงหวงได้อย่างสมบูรณ์

ทำให้ชาวมณฑลตงหวง

เริ่มสนใจธรรมะ หรือแม้กระทั่งเป็นผู้นับถือพระพุทธศาสนา

อย่างไรก็ตาม ในจังหวะสำคัญเช่นนี้

ในมณฑลตงหวง

ตระกูลหลัว?

หลัวจิ่วเกอ?

ไม่เพียงนิกายหมื่นอัคคี 1 ใน 9 ขุมอำนาจของมณฑลตงหวง ถูกหลัวจิ่วเกอกำจัด

แม้แต่พระผู้ใหญ่ขึ้นต้นด้วย 'คู่' ในวัดสมบัติวิญญาณของเขา

ก็ยังสิ้นชีพด้วยน้ำมือของหลัวจิ่วเกอ

นี่ทำให้คงฮุ่ยรู้สึกหนักใจอีกครั้ง

ในมณฑลตงหวง

เดิมทีก็วุ่นวาย ตระกูลซู สำนักดวงจิตเสรี และวัดสมบัติวิญญาณของเขาต่างครองเขตแดนกันคนละทาง

สามขุมอำนาจใหญ่ยึดครองเกือบครึ่งหนึ่งของมณฑลตงหวง

แต่เดิมแม้รูปการณ์จะเป็นเช่นนี้ก็ยังพอมั่นคง

แต่ตอนนี้กลับมีตระกูลหลัวโผล่ออกมาจากไหนไม่รู้

ทำให้รูปการณ์ที่เดิมพอจะมั่นคง เกิดโกลาหลวุ่นวายอีกครา

"ข้าเข้าใจแล้ว”

"คู่เจิ้น เจ้าไปพักได้"

หลังนิ่งคิดอยู่นาน คงฮุ่ยก็โบกมือ

สั่งให้เขาออกไป

"เจ้าอาวาส”

"ศิษย์พี่คู่จื้อสิ้นชีพด้วยน้ำมือของมารร้าย ท่านจะไม่ทำอะไรเลยหรือ??"

คู่เจิ้นไม่สนใจเจ้าอาวาส

ถามซ้ำอีกครั้ง

และครานี้ คงฮุ่ยก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างอ่อนใจ

แล้วโบกมืออีกครั้ง

ส่งคู่เจิ้นออกจากตำหนักพุทธศาสนานี้

ภายในตำหนักพุทธศาสนา

เปลวไฟกะพริบไหว

คงฮุ่ย เจ้าอาวาสวัดสมบัติวิญญาณ บัดนี้ก็นั่งขัดสมาธิอยู่บนเบาะ

หลับตาลงอย่างสงบ

พลางสวดพระไตรปิฎก

คู่เจิ้น เป็นความหวังแห่งการรุ่งเรืองของพุทธศาสนาย่อมไม่ผิด

แต่สิ่งที่ทำให้คงฮุ่ยปวดหัวเช่นกันคือ

ศิษย์ของเขา ผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าอาวาสคนต่อไปมีนิสัยใจร้อน ถูกเรื่องเล็กน้อยกระทบจิตใจได้ง่าย

อย่างเช่นครานี้ที่คู่จื้อตาย

"หากนิสัยของคู่เจิ้นแก้ไขได้ก็คงดี"

"น่าเสียดายยิ่งนัก...”

หลังกล่าวทอดถอนใจแล้วคงฮุ่ยก็ส่ายหัว

พลางถอนหายใจด้วยความอ่อนใจ

นิกายหมื่นอัคคีถูกกำจัด

ตระกูลหลัวผงาดขึ้น

มณฑลตงหวงทั้งมณฑล เกรงว่าคงจะเริ่มวุ่นวายไม่สงบอีกแล้ว

ด้านตะวันตกสุดของมณฑลตงหวง

ในมณฑลไป่เหอ ณ ดินแดนเต๋าขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง

ในตระกูลหนานกง

ในห้องที่ค่อนข้างมืดทึมแห่งหนึ่ง

ทันใดนั้น ก็มีปราณสังหารที่ทำให้คนหายใจไม่ออกระเบิดออกมา

"ใคร?"

"ใครกัน??"

"ใครกันที่ฆ่าลูกของข้า?"

เสียงคำรามต่ำ

ดังก้องไปทั่วห้องที่ดูมืดทึม

และในห้อง

ณ ตำแหน่งจ้าวตระกูล ชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีดำ

รูปร่างกำยำล่ำสัน

หน้าตาละม้ายคล้ายหนานกงเหอประมาณสามส่วน

กำลังมีหน้าตาขมวดมุ่น

พร้อมถามคนใช้ที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า

"จ้าวตระกูล”

"ยังสืบไม่ทราบขอรับ”

คนใช้กลืนน้ำลาย

ตอบเสียงสั่นเล็กน้อย

"ยังสืบไม่ทราบงั้นหรือ??"

"ไร้ประโยชน์ ข้าเลี้ยงพวกเจ้าไว้กินข้าวเปล่า ๆ หรือ??"

"ลูกของข้าตาย แต่พวกเจ้ากลับไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฆาตกรคือใคร”

"ไสหัวไป”

"ไสหัวไปซะ"

ในห้อง

หนานกงอี้ จ้าวตระกูลหนานกงปัจจุบัน

อีกทั้งยังเป็นบิดาของหนานกงเหอ

หยิบกาน้ำชาบนโต๊ะขึ้นมาแล้วขว้างใส่ตัวคนใช้

ส่วนคนใช้ก็ไม่กล้าหลบ

รอจนกระทั่งกาน้ำชาตัวเขา แตกเป็นเสี่ยง ๆ

เขาจึงค่อย ๆ ลุกขึ้นป้องมือคำนับ

ก่อนจะถอยออกไป

"ไร้ประโยชน์ ไร้ประโยชน์จริง ๆ"

ในห้องที่โล่งเปล่าและยังดูยุ่งเหยิง

หนานกงอี้มีสีหน้าเย็นชา

หนานกงเหอ ไม่เพียงเป็นบุตรชายของเขา

ยังเป็นหนึ่งในทายาทสายตรงที่มีพรสวรรค์สูงที่สุดของตระกูลหนานกง

เขาเคยคิดไว้ว่า หากไม่ผ่านพายุฝนก็ไม่อาจเติบโตได้

ดังนั้นหนานกงอี้จึงปล่อยให้ลูกหลานในตระกูลหนานกงออกไปผจญภัย

แถมยังมอบจี้หยกวิเศษที่ช่วยปกป้องชีวิตให้ด้วย

แต่ใครจะคิดว่า

ถึงอย่างนั้น

ไม่นานก่อนหน้านี้ ตะเกียงดวงจิตชีวิตของหนานกงเหอก็ดับลงไป

นี่หมายความว่า

หนานกงเหอได้สิ้นชีพจากโลกใบนี้แล้ว

เรื่องนี้ทำให้หนานกงอี้รับไม่ค่อยได้นัก

ในห้อง

หนานกงอี้ลุกขึ้นยืนอย่างเชื่องช้า

รอจนกระทั่งเขาเดินออกไปนอกประตู

เงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางหนึ่งอยู่นานโข

เขาจึงกล่าวขึ้นอย่างเชื่องช้า

"แม้ข้าไม่รู้ว่าเจ้าคือใคร แต่ผู้ที่ฆ่าลูกของข้าต้องตายแน่นอน”

"เสี่ยวเหอ ให้เวลาพ่ออีกสักหน่อย"

"รอข้าจัดการตระกูลตงฟางเสร็จ”

"ข้าจะแก้แค้นให้เจ้า"

หลังจบคำ

หนานกงอี้ก็หันกลับ

ทิ้งเงาที่ดูหม่นหมองเล็กน้อยไว้

ค่อย ๆ เดินกลับเข้าห้องไป

หยิบกองเอกสารบนโต๊ะขึ้นมา

อ่านอย่างละเอียด

ใช่แล้ว

หนานกงอี้คือบิดาของหนานกงเหอจ

สำหรับเรื่องการตายของหนานกงเหอ

หนานกงอี้แค้นใจเป็นอย่างมาก

แต่ในขณะเดียวกัน

หนานกงอี้ก็เป็นจ้าวตระกูลหนานกงด้วย

ดังนั้น เขารู้ดีว่าเขาไม่อาจใช้เรื่องส่วนตัวไปละเลยการพัฒนาและการเติบโตของตระกูลได้