บทที่ 452 : ประเภทภารกิจ : ซับซ้อน (18)

บทที่ 452 : ประเภทภารกิจ : ซับซ้อน (18)

ทหารรับจ้างที่กำลังต่อสู้ทั้งบนพื้นดินและกลางอากาศจ้องมองไปที่เฟรียซิสโดยลืมแม้แต่จะแกว่งอาวุธในมือของพวกเขา

ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีก็กลายเป็นเสียงตะโกนดังกึกก้อง

"โว้ว !!! ว้าว!"

“ทำลายพวกที่ขวางทางของเจ้าหญิง!”

[เพิ่มประสิทธิภาพของ 'ทายาทแห่งสายเลือดสีทอง'!]

[ขวัญกำลังใจของกลุ่มทหารรับจ้างทั้งหมดทะยาน!]

การบุกของทหารรับจ้างเริ่มรุนแรงขึ้น

การตอบโต้อย่างดุเดือดของเหล่าสัตว์ประหลาดส่งผลให้ฝ่ายทหารรับจ้างได้รับบาดเจ็บจำนวนมาก แต่พวกเขาก็บุกต่อไปโดยไม่ลังเล

“แค่การปลุกใจเพียงครั้งเดียวของเธอได้ผลขนาดนี้เลยเหรอ?”

เวคิสหัวเราะเบาๆ

“หมายความว่าเธอเป็นมนุษย์ที่ถูกเลือกโดยสวรรค์ สำหรับคนที่ไม่รู้อะไรเลย เธอดูเหมือนเป็นพระเจ้า มันก็คุ้มค่าที่จะจับตาดู”

เวคิสกอดอกและมองไปที่เมล็ดนั้น

“ถ้าอย่างนั้น เจ้าหญิงจะเป็นคนจัดการไอ้เมล็ดนั้นเหรอ?”

กองทัพเรือเหาะของทหารรับจ้างกำลังเข้าใกล้เมล็ดมากขึ้น

สัตว์ประหลาดที่บินได้ก็ติดที่กับดักตาข่ายเวทย์มนตร์ และแม้แต่สัตว์ประหลาดตัวใหญ่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก

เพราะอำนาจการยิงนั้นแตกต่างจากเรือเหาะของทาวน์เนียในตอนแรกความแตกต่างในปริมาณมากเกินไป

'กลับไปเราจำเป็นต้องเสริมกำลังมันด้วย'

จากชั้นที่ 50 เราจะสามารถเข้าสู่ดันเจี้ยนรายวันขั้นสูงได้

อัตราส่วนอุปสงค์และทรัพยากรจะดีกว่ามาก

จากนี้ไปเราจะต้องสร้างกองทัพเรือขนาดกลาง

อย่างไรก็ตาม มีการสูญเสียครั้งใหญ่ระหว่างภารกิจ

‘อีดิส… .'

ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดถึงเธอ

ฉันส่ายหัวแล้วมองไปที่เฟรียซิส

เฟรียซิสกำลังเข้าใกล้เมล็ดพร้อมกับดาบสีทองของเธอที่ยกขึ้น

<ฮึ่ม ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในที่สุดเธอก็ตื่นขึ้นมาแล้ว แต่ถ้าหากฉันสามารถใช้ดาบมิติได้ในทันที ฉันคงไม่ตายอย่างไร้ประโยชน์>

กูกูคอนพูดขณะที่เขากระพือปีก

เวทย์มนตร์หรือคุณสมบัติทางกายภาพปกติใช้ไม่ได้กับที่นี่

หลังจากเผชิญหน้ากับพวกเขาในภารกิจครั้งแรก ฉันต้องใช้เวลาและความพยายามอย่างมากในการสร้างมาตรการตอบโต้สำหรับฮีโร่แห่ง เนลม์ไฮมฟ์

"ถอยไป!"

เมื่อเฟรียซิสขว้างดาบของเธอไปด้านข้าง และหนวดที่เกาะอยู่กับเรือเหาะก็ถอยกลับไปทันที

ปฏิกิริยานั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากตอนที่เราเผชิญหน้ากันกับมัน หนวดนั้นดิ้นราวกับว่าพวกมันกำลังหลีกเลี่ยงพลังแห่งดาบ

กองทัพเรือเหาะรับจ้างค่อยๆ เข้าใกล้เมล็ดนั้นโดยแทบไม่มีสิ่งกีดขวาง

“ตอนนี้ฉันมาคิดดูแล้ว…เจ้าชายไม่ปรากฏตัวออกมาให้เห็นเลย”

เจนน่ามองไปรอบๆ สนาม

อย่างที่เจนน่าพูด หลังจากที่เจ้าชายออกจากสนามนั้นไม่มีใครเห็นเขาอีกเลย

เมื่อถึงจุดนี้เขาอาจจะปรากฏตัวและทำอะไรบางอย่างที่ยุ่งยากก็ได้

“ถ้าเขาไม่ออกมาก็คงจะดี! อย่างไรก็ตาม ฉันดีใจที่มันออกมาดี”

เจนน่ายิ้มและนั่งลงข้างๆฉัน

และเธอก็เอนหัวซบไหล่ฉัน

“……มันหนัก”

“นั้นอาจเป็นเพราะฉันกำลังเหนื่อย ขอพักสักครู่”

สีหน้ายิ้มแย้มของเจนน่าเปลี่ยนไปเป็นสีหน้าขมขื่น

เธอคงจะคิดถึงอีดิส

ฉันมองไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไร

ตรงหน้าเมล็ดนั้นเจ้าหญิงกำลังยกดาบขึ้น

แสงสีทองเปล่งประกายจากปลายดาบและพุ่งสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า

“ฉันจะไม่…ไม่ยอมให้แกอยู่ที่นี่อีกต่อไป กลับไปยังที่ที่แกจากมาซะ!”

เฟรียซิสค่อยๆ ลดดาบของเธอลง

เธอใช้ดาบกรีดเมล็ดจากบนลงล่างเป็นเส้นตรง

ไม่มีเสียงระเบิดหรือเสียงเนื้อถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

ชริ้ง!!!

แต่เมล็ดขนาดใหญ่ที่สูงกว่าร้อยเมตรถูกกลืนหายไปกับแสงสว่างอันเจิดจ้า

จากนั้นราวกับไฟที่ดับลง มันหายไปทันทีและเหลือเพียงอนุภาคแสงจำนวนนับไม่ถ้วนประกายออกมา

'เธอสามารถทำมันให้เสร็จได้ด้วยการจัดการเพียงครั้งเดียว'

ใกล้ถึงเวลาที่เราถูกส่งกลับไปแล้ว

ในเวลาเดียวกัน แสงก็ส่องเข้ามาที่ฉัน

[เคลียร์ด่านเรียบร้อยแล้ว!]

['ฮาน' 'เจนน่า' 'เวคิส' 'คิชาชา' 'คาติโอ' เลเวลอัพ!]

['เบนิก(★★★★)' 'อลัน (★★★★)' 'เรน(★★★★)'... ….]

[รางวัล - 1,000,000 G หัวใจของราชาสัตว์ร้าย เขี้ยวอันแหลมคม ….]

[ผู้เล่นยอดเยี่ยม - 'ฮาน(★★★★)']

เวลาในสนามหยุดนิ่ง

ทหารรับจ้างที่ส่งเสียงเชียร์และสัตว์ประหลาดที่หลบหนีก็แข็งตัวแข็งเหมือนรูปปั้นปูนปลาสเตอร์

เฟรียซิสเองก็หยุดนิ่งและพยายามมองมาที่ฉัน

[นายท่านขอแสดงความยินดีกับการเคลียร์ด่านชั้นที่ 50!]

[ตอนนี้คุณได้เข้าสู่ตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญในพิกมีอัพแล้ว! ทั้งเพื่อนคุณ! ครอบครัวของคุณ! เหล่านายท่านในอินเตอร์เน็ต! พวกเขา ภูมิใจ ภูมิใจ ภูมิใจในตัวคุณมาก!!!!]

[เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่วันก่อนที่คุณจะต้องการความช่วยเหลือจากฉัน มุ่งหน้าปีนหอคอยต่อไป! ฉันหวังว่าการคุ้มครองของเทพธิดาจะสถิตย์อยู่กับนายท่าน!]

[※สามารถดูเนื้อหาเพิ่มเติมได้ในวิธีใช้]

'มันจบแล้ว.'

มันเป็นภารกิจที่ยาวนาน

'อันดับแรก….'

ถ้ากลับไปที่ห้องรอไปนอนก่อนเมื่อเรากลับมา

เพราะฉันรู้สึกเหนื่อยเหมือนจะตาย

การสนทนากับเฟรียซิสจะถูกทำในชั้นถัดไป

ฮีโร่ที่อยู่ใกล้ๆ กลายเป็นแสงสว่างและหายไป

สัญญาณของการกลับไปที่ห้องรอมา

ฉันเองก็เตรียมกลับไปแล้วเหมือนกัน

ก่อนกลับไปที่ห้องรอ

ฉันหรี่ตาลง

มีคนยืนอยู่ไกลๆ

นั้นคือเจ้าชาย

เจ้าชายสวมเสื้อคลุมสีแดงเข้มมองดูเฟรียซิสอย่างเงียบๆ

เขาไม่ละสายตาเลยจนกระทั่งแสงสว่างนั้นปกคลุมร่างฉันจนหมด

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay , ลงแค่ในThai-novelและMy-Novelเท่านั้น