บทที่ 36 เงินขอบคุณ
บทที่ 36 เงินขอบคุณ
ทันทีที่พูดจบ รอยยิ้มบนใบหน้าของซ่งชิ่งหลงก็แข็งค้าง รู้สึกหนาวไปทั้งมือทั้งเท้าทันที
สีหน้าของซ่งมู่หยางก็เปลี่ยนไปทันที “เกิดอะไรขึ้น?”
ซ่งชิ่งเหอเข้าสำนักโหราศาสตร์ มีความสามารถที่ไม่ธรรมดา แม้ว่าจะไม่สามารถมองออกว่าดีร้ายจากการดูโหงวเฮ้ง แต่เช้านี้ ก่อนที่ซ่งชิ่งหลงจะออกจากบ้าน ซ่งชิ่งเหอเคยคำนวณดวงชะตาให้เขา ตอนนี้มองออกตั้งแต่แรกเห็นว่า ร่างกายของซ่งชิ่งหลงดูเหมือนจะไม่ค่อยดี
“แปลก” ซ่งชิ่งเหอคำนวณอย่างละเอียดอยู่ครู่หนึ่ง ขมวดคิ้วแน่น “ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พี่ใหญ่ สองสามวันมานี้ พี่ต้องระวังตัวหน่อย”
ถ้าเป็นคนอื่นที่พูดแบบนี้กับเขา ซ่งชิ่งหลงคงจะตบหน้าอีกฝ่ายไปแล้ว
แต่เขาเชื่อมั่นในความสามารถของน้องสองมาก
“ฉันจะระวัง” ซ่งชิ่งหลงกล่าว “ทุกคนเตรียมตัวให้ดี คืนนี้ที่โรงแรมหวงถิง ซิ่วซิ่วบอกว่า ถ้าพ่อของเธอมีเวลา ท่านก็จะมาร่วมด้วย”
“ผู้อาวุโสห้าจะมางั้นเหรอ?” ซ่งมู่หยางตื่นเต้นขึ้นมาทันที
ท่านปู่หวงมีลูกชายเจ็ดคน!
แต่ละคนล้วนแล้วแต่มีชื่อเสียงในเมืองฉาน
หลังจากที่ท่านปู่หวงเกษียณ ธุรกิจของตระกูลหวงก็อยู่ในมือของลูกชายทั้งเจ็ดคน
“ชิ่งหลง ลูกต้องพยายามให้หนัก” แววตาของซ่งมู่หยางเปล่งประกาย “ถ้าสามารถเป็นทองแผ่นเดียวกันกับตระกูลหวงได้ ซ่งเสียหยางกับครอบครัว พวกเราอยากจะเหยียบยังไงก็ได้”
ใบหน้าของซ่งชิ่งหลงมีรอยยิ้ม “ผมจะพยายาม”
ช่วงเย็น
รถคันหนึ่งเคลื่อนตัวเข้ามาในหมู่บ้าน
“คุณพ่อ เกิดอะไรขึ้น?” ตอนที่ซ่งเหยียนเดินเข้าไปในห้องโถง เธอก็พบว่าทุกคนอยู่กันครบ สายตาของพวกเขาดูแปลกประหลาด
“ตระกูลเย่ส่งมาให้น่ะ เงินสดหนึ่งแสนหยวน” ซ่งเสียหยางกังวลใจ “เย่เส้าหวงโดนพิษงู ได้ยินว่าหมอในโรงพยาบาลประชาชนทั้งหมดก็หมดหนทาง ตอนนี้ตระกูลเย่จู่ๆ ก็ส่งเงินหนึ่งแสนหยวนมา หมายความว่ายังไง?”
“คนของตระกูลเย่ยังระบุว่า นี่คือเงินที่มอบให้ฉู่เฉิน” โจวเจี้ยนมองไปที่ฉู่เฉิน “หรือว่า...ทางนั้นให้บอกฉู่เฉินหรือเปล่า? ถ้าเกิดคุณชายเย่เป็นอะไรขึ้นมา เงินจำนวนนี้ให้ฉู่เฉินจัดการงานศพ?”
ซ่งเหยียนเลิกคิ้ว มองไปที่โจวเจี้ยน
ในตอนนี้ ซ่งชิ่งก็พูดต่อ “นอกจากนั้นแล้ว ฉันก็นึกไม่ออกว่า ทำไมตระกูลเย่ถึงได้ให้เงิน?”
“เหยียนเหยียน ลูกว่าจะจัดการกับเงินจำนวนนี้ยังไงดี?” ซูเยว่เซียนกล่าว
“ในเมื่อให้ฉู่เฉิน งั้นก็ให้เขาเป็นคนจัดการ” ซ่งเหยียนไม่ลังเล มองไปที่ฉู่เฉิน ตอนที่อยู่ที่ร้านอาหาร ไอ้หมอนี่กอดไหล่คุณชายเซี่ย จากนั้นเรียกตัวเองว่าเป็นคู่หูที่เพอร์เฟ็กต์ ตอนนี้ก็ให้เขาเป็นคนจัดการเรื่องนี้เองเถอะ
เงินหนึ่งแสนหยวนที่ตระกูลเย่ส่งมาโดยไม่มีเหตุผล แถมยังระบุว่าเป็นเงินขอบคุณอีกต่างหาก?
แต่ทุกคนต่างก็รู้ดีว่า ตอนที่เย่เส้าหวงโดนงูกัด ฉู่เฉินเป็นคนตักน้ำในทะเลสาบใส่รองเท้า สาดไปที่หน้าของเย่เส้าหวง
ตระกูลเย่ยังอยากจะขอบคุณฉู่เฉินอีกงั้นเหรอ?
ถ้ามีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้น มันก็ต้องมีเหตุผล
“ฉู่เฉิน นายคิดให้ดีๆ นะ” หลินซิ่นผิงหัวเราะเยาะ มองไปที่ฉู่เฉินอย่างเยาะเย้ย
เงินหนึ่งแสนหยวน สำหรับคนที่อยู่ในนี้ มันเป็นแค่เงินจำนวนเล็กน้อย
สิ่งที่พวกเขาอยากจะเห็นมากที่สุดคือ ฉู่เฉินลำบากใจ และไม่รู้จะทำยังไง
หลินซิ่นผิงยังรู้สึกว่า นี่คือจุดเริ่มต้นของการแก้แค้นจากตระกูลเย่
ให้เงินหนึ่งแสนหยวนก่อน เพื่อดูถูกและเตือนฉู่เฉิน!
สายตาของทุกคนมองไปที่ฉู่เฉิน
เงินสดหนึ่งแสนหยวน ถูกใส่ไว้ในถุงใบหนึ่ง
ฉู่เฉินหยิบขึ้นมา ชั่งน้ำหนักดู “ไม่รู้ว่าตระกูลเย่บอกว่ให้หนึ่งแสนหยวน แต่จริงๆ แล้วให้มาเก้าหมื่นหยวนหรือเปล่า?”
ฉู่เฉินเงยหน้าขึ้น เขามองไปที่ซ่งชิว ยิ้มออกมาทันใด “เสี่ยวชิว สองวันมานี้ฝึกเชิดสิงโต นายเหนื่อยไหม?”
เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งชิวก็ตกตะลึง ไม่รู้ว่าทำไมฉู่เฉินถึงได้พูดกับเขา
ทว่าตั้งแต่ที่ฉู่เฉินซ้อมเย่เส้าหวง ไปจนถึงการที่เขารู้ว่าฉู่เฉินช่วยชีวิตเขาเอาไว้ ทัศนคติของซ่งชิวต่อฉู่เฉินก็เปลี่ยนไปเยอะ เขาตอบกลับทันที “ก็โอเค งานเชิดสิงโตเด็ดไฉ่ชิง แต่ละตระกูลต่างก็ทุ่มเทอย่างเต็มที่ ฉันก็ต้องพยายาม”
ฉู่เฉินโยนถุงดงินไปให้
ซ่งชิวยื่นมือออกไปรับ มองไปที่ฉู่เฉินอย่างงงๆ
“เพื่อตระกูลซ่ง นางก็เหนื่อย” ฉู่เฉินกล่าว “พี่เขยช่วยอะไรไม่ได้ งั้นให้เงินนายไปซื้อชาดื่มเถอะ”
ทุกคนตกตะลึง
ให้เงินซ่งชิวหนึ่งแสนหยวน?
ทรัพย์สินทั้งหมดของฉู่เฉินก็ยังไม่ถึงหนึ่งแสนหยวน
เงินจำนวนนี้ เป็นเงินตระกูลเย่ที่ส่งมาให้
เขากล้าใช้จริงๆ เหรอ?
ซ่งชิวก็รู้สึกอึดอัด เงินจำนวนนี้ มันคือเผือกร้อน…
“ฉู่เฉิน นายไม่ได้โง่จริงๆ นี่” หลินซิ่นผิงแค่นเสียง “ยังให้เสี่ยวชิวรับผิดชอบแทนอีก”
“ฉันในฐานะพี่เขย ให้เงินน้องเมียหนึ่งแสนหยวน มันผิดตรงไหน?” ฉู่เฉินมองไป ถามพร้อมกับรอยยิ้ม “พี่เขยใหญ่ พี่เคยให้เงินเสี่ยวชิวบ้างไหม?”
เมื่อได้ยินดังนั้น หลินซิ่นผิงก็ตกตะลึง
ด้วยสถานะของซ่งชิวในตระกูลซ่ง เขาไม่มีทางขาดเงินอยู่แล้ว
เขาเลยไม่เคยคิดที่จะให้เงินซ่งชิว
“งั้นก็…ไม่เคย สินะ” ฉู่เฉินยิ้ม จากนั้นมองไปที่โจวเจี้ยน “พี่เขยรองล่ะ?”
สีหน้าของโจวเจี้ยนดูอึดอัด
ฉู่เฉินถอนหายใจ “เสี่ยวชิวเด็กคนนี้ก็แย่ ถึงจะมีพี่เขยสามคน แต่คนหนึ่งก็ขี้เหนียวกว่าอีกคนหนึ่ง” ฉู่เฉินเดินเข้าไป ตบไหล่ของซ่งชิว พูดอย่างองอาจ “เงินเล็กน้อบหนึ่งแสนหยวนนี้ นายเก็บเอาไว้เถอะ ถ้าไม่พอ ให้มาขอพี่เขยสามนะ”
“ฉู่เฉิน แกคิดจะทำร้ายเสี่ยวชิวเหรอ?” ซูเยว่เซียนอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา
“เงินนี่… เป็นเงินที่คุณชายเย่เส้าหวงเต็มใจมอบให้ เขาสามารถใช้ได้อย่างสบายใจ” ฉู่เฉินตอบ “จริงสิ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ฉันคุยกับเย่เส้าหวงแล้ว เขารู้สึกผิดที่ยกเลิกความร่วมมือระหว่างซ่ง เย่ หรง ฝ่ายเดียว ดังนั้นเขาเลยตัดสินใจที่จะสร้างความสัมพันธ์ความร่วมมือขึ้นมาใหม่ คุณพ่อ… อีกไม่นานตระกูลเย่น่าจะติดต่อคุณพ่อมานะ”
ทุกคนต่างก็ตกตะลึง
พูดเกินจริงมากขึ้นเรื่อยๆ คิดว่าทุกคนเป็นคนปัญญาอ่อนเหรอ?
“ฉู่เฉิน ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชายเซี่ยสนใจนาย ตอนนี้นายคงจะออกจากตระกูลซ่งไปแล้ว” โจวเจี้ยนตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา สายตาของเขาดูเยาะเย้ย ประชดประชัน ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่า การที่เขาไม่ได้ถูกคุณชายเซี่ยสนใจในคืนนั้น มันเป็นเรื่องที่ดี
พวกเขาไม่มี ‘บุญ’ แบบฉู่เฉิน
“เหยียนเหยียน เรื่องแบบนี้ มีแค่เธอเท่านั้นที่ทนได้” ซ่งหยุนส่ายหน้า “ตอนนี้เรื่องราวของฉู่เฉินแพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมือง ตัวตลกของตระกูลซ่งคนนี้ อัปเกรดขึ้นไปอีกขั้นแล้ว”
“คุณชายเซี่ยกับฉู่เฉินเป็นแค่คู่ค้า หรือเป็นแค่เพื่อนธรรมดา” ซ่งเหยียนตอบ
มุมปากของซ่งหยุน พี่สาวคนโตของตระกูลซ่งยกยิ้มขึ้น “ใช่หรือไม่ใช่ มีแค่ฉู่เฉินเท่านั้นที่รู้ แต่ยังดีที่ถึงแม้ว่าพลังแห่งโชคชะตาตลอดห้าปีจะหมดลงแล้ว ตอนนี้ก็ยังคงสามารถใช้ประโยชน์ได้ เหยียนเหยียน น้องต้องพยายามให้หนักนะ พยายามร่วมมือกับตระกูลเซี่ยให้สำเร็จ”
หลินซิ่นผิงที่อยู่ข้างๆ มีสีหน้าดูถูก
ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่เคยสนใจความร่วมมือระหว่างตระกูลซ่งกับตระกูลเซี่ยเลย
“เสี่ยวชิว เอาเงินคืนฉู่เฉิน” สีหน้าของซ่งเสียหยางดูจริงจัง มองไปที่ฉู่เฉิน “เงินจำนวนนี้ นายจัดการให้ดี ตอนนี้เย่เส้าหวงเป็นแบบนั้น พวกเรายิ่งต้องระวัง ตระกูลเย่พวกเราไม่มีทางสู้ได้”
โทรศัพท์ของซ่งเสียหยางดังขึ้น
“คุณชายเย่?” ซ่งเสียหยางรับโทรศัพท์ จากนั้นเขาก็ตกตะลึง
ครู่หนึ่งต่อมา
สายตาของซ่งเสียหยางจับจ้องไปที่ฉู่เฉินอีกครั้ง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
