บทที่ 62 (ฟรี)
บทที่ 62
ชายชุดดำตัวสั่น “รายงานราชามังกร เพราะหลินเป่ยฝานเสนอการทดสอบ แต่ทุกคนทำพลาด ดังนั้นจึงถูกคัดออก!”
จ้าวเทียนยังคงโกรธเกรี้ยว “พวกเขาสอบตั้งแต่เด็กจนโต จากจีนไปต่างประเทศ ข้อสอบไหนกันที่ยากจนพวกเขาทำไม่ได้!?”
“พิมพ์สัมผัส!”
“พิมพ์สัมผัส?”
“ใช่แล้ว ราชามังกร!” ชายชุดดำปาดเหงื่อแล้วอธิบายว่า “เนื้อหาข้อสอบที่หลินเป่ยฝานเสนอคือการพิมพ์! เขาบอกว่าในฐานะเสมียนประจำบริษัท การพิมพ์บนคอมพิวเตอร์เป็นข้อกำหนดขั้นพื้นฐานที่สุด! ดังนั้น เขาจึงขอให้ผู้สมัครพิมพ์งาน! ใครก็ตามที่พิมพ์คำได้มากและแม่นยำที่สุดจะได้รับการว่าจ้าง!”
“แต่คนของเราทุกคนมีประสบการณ์ไปเรียนต่อต่างประเทศ! อย่างน้อยก็อยู่ต่างประเทศสองสามปี ภาษาจีนไม่ได้ใช้ทุกวัน เวลาพิมพ์คำจีนจึงติดๆขัดๆ ประกอบกับอยู่ในตำแหน่งสูงมานาน โอกาสที่ได้พิมพ์งานเยอะๆจึงน้อยตามไปด้วย สุดท้ายฝีมือด้านนี้ขึ้นสนิม พ่ายแพ้กันหมดทุกคน!”
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้!” ราชามังกรจ้าวเทียนทิ้งตัวลงบนเบาะโซฟาอย่างหดหู่
การพิมพ์ฟังดูง่ายและสะดวก แต่การทำให้รวดเร็วและแม่นยำนั้นตรงกันข้ามเลย
เพราะขนาดตัวเขาเองที่เก่งกาจในทุกๆด้าน ถ้าขอให้เขาพิมพ์สัมผัสแบบเร็วๆและแม่นยำเขาก็ทำไม่ได้เช่นกัน!
หลักๆก็เพราะจ้าวเทียนไม่จำเป็นต้องใช้ทักษะนี้! เขามีลูกน้องมากมายให้ทำงานแทน แล้วจะต้องมานั่งพิมพ์เองไปทำไม?
ราชามังกรจ้าวเทียนกล่าวด้วยความเกลียดชัง “ให้ตายเถอะ! ฉันแพ้ไปอีกหนึ่งเกมแล้ว! หลินเป่ยฝาน นับว่าแกโชคดีมาก! ... ส่วนคุณ! ไปเตรียมตัวรายงานผลการสัมภาษณ์งานต่อไปให้ฉัน!”
“ครับราชามังกร!”
อย่างไรก็ตามความเป็นจริงนั้นโหดร้าย
“ตอนนี้ทางบริษัทหลินกำลังสัมภาษณ์ตำแหน่งไหน?”
“รายงานราชามังกร ตอนนี้เป็นการสัมภาษณ์นักบัญชี!”
“เป็นนักบัญชี! อันนี้ก็ง่ายเหมือนกัน ว่าแต่มีพวกเรากี่คนที่ถูกเลือก?”
“รายงานราชามังกร ไม่มีเลยแม้แต่คนเดียว!”
ราชามังกรจ้าวเทียนเริ่มเดือด “ได้ไงกัน?”
“หลินเป่ยฝานไม่ใช่คนดีจริงๆ เขาบอกว่าเจ้าหน้าที่บัญชีต้องสามารถคำนวณได้ เขาก็เลยตั้งคำถามกี่ยวกับการคำนวณขึ้นมาเพื่อทดสอบทุกคน ทั้งหมดใช้การคูณและการหารที่มีตัวเลขสี่หลักขึ้นไปโดยใช้เครื่องคิดเลข! แต่คนของเราตอนอยู่ต่างประเทศ เพื่อฝึกสมองและท้าทายตัวเอง ส่วนใหญ่จึงใช้ปากกาคิดบนกระดาษ พอจับเครื่องคิดเลขที่ไม่คุ้นเคย จึงกดไม่ทันบางคนที่ใช้งานมันเป็นประจำ!”
ราชามังกรจ้าวเทียน “พรวดดดดด!”
....
“ตอนนี้ทางบริษัทหลินกำลังสัมภาษณ์ตำแหน่งไหน?”
“รายงานราชามังกร ตอนนี้เป็นการสัมภาษณ์นักวิเคราะห์เศรษฐกิจ!”
“นี่คือจุดแข็งของเรา! คนของเราอยู่ในอันดับต้นๆ ด้านการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจ พวกเราต้องได้ตำแหน่งนี้แน่ๆ ว่าแต่เข้ารอบไปกี่คนแล้ว”
“รายงานราชามังกร ทุกคนตกรอบหมด!”
ราชามังกรจ้าวเทียนโกรธมาก “ทำไมทุกตกรอบกันหมดอีกแล้ว???”
“รายงานราชามังกร”ทั้งหมดเป็นความผิดของหลินเป่ยฝาน ไอ้สารเลวคนนี้ใช้วิธีน่ารังเกียจมาก มันบอกว่าในเมื่อทุกคนเป็นนักวิเคราะห์เศรษฐกิจ งั้นก็ลองทำนายแนวโน้มของตลาดหุ้นวันนี้ว่าจะขึ้นหรือลง ใครทายถูกก็ได้งาน!”
ราชามังกรจ้าวเทียนเกือบปาแก้วไวน์ทิ้ง “ก็ฟังดูไม่ยากนี่ ทำไมยังตกรอบอีก! คำตอบก็รู้ๆกันอยู่! เช้านี้ฉันเช็คดูแล้วว่าตลาดพุ่งขึ้น 2% มีแนวโน้มเป็นไปด้วยดี ฉะนั้นแน่นอนว่ามันต้องพุ่งขึ้น!”
“พรรคพวกของเราก็พูดแบบนั้น! แต่จู่ๆก่อนปิดตลาด ราคาหุ้นกลับร่วงหนัก สุดท้ายปิดแบบติดลบ!”
ราชามังกรจ้าวเทียน “พรวดดดดด”
...
นั่นคือทั้งหมด ลูกน้องของเขาคนแล้วคนเล่าที่ตั้งใจให้แฝงตัวเข้าไปต่างถูกคัดออก
ในที่สุดดวงตาของราชามังกรจ้าวเทียนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ “ตอนนี้พวกเรายังเหลือโอกาสอีกกี่ครั้ง?”
ชายชุดดำตัวสั่นและชูนิ้วขึ้น“หนึ่ง!”
“ตำแหน่งอะไร?”
“พนักงานทำความสะอาด!”
ราชามังกรจ้าวเทียนเกือบจะเป็นลมด้วยความโกรธ!
ลูกน้องชั้นสูงนับหลายร้อยคนถูกส่งไป แต่ละคนยืนอยู่บนจุดสูงสุดของอุตสาหกรรม แต่ไม่มีใครสามารถแฝงตัวเข้าไปได้!
สำหรับเขา นี่นับเป็นความอัปยศอย่างใหญ่หลวง!
ห้ามลืมนะว่าในชาตินี้หลินเป่ยฝานยังไม่รู้ตัวว่าเขาเป็นศัตรู
อีกฝ่ายไม่รู้ว่ามีศัตรูอยู่ในที่มืด และจ้าวเทียนก็ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด เพื่อหาโอกาสโค่นล้มหลินเป่ยฝาน
แต่ผลลัพธ์กลับไม่เป็นดั่งหวัง
ช่างน่าอนาถ!
ช่างน่าอับอาย!
นี่เป็นความอัปยศ!
ราชามังกรจ้าวเทียนคำราม “บอกพวกเขาว่า ตำแหน่งพนักงานทำความสะอาดนั่นต้องแย่งมาให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม! ถ้าพวกเขาทำไม่ได้ก็ไม่ต้องกลับมา ไปตายอยู่ข้างนอกซะ!”
“ครับราชามังกร!” ชายชุดดำถอยกลับด้วยความกลัว
ณ ขณะนี้ บริษัทหลินอินเวสเมนท์ ผู้สมัครระดับปริญญาเอกและปริญญาโทที่กำลังถูกสัมภาษณ์ล้วนได้รับข้อความ
“ราชามังกรมีคำสั่ง: ต้องเข้ารับตำแหน่งพนักงานทำความสะอาดให้จงได้! หากทำไม่ได้ก็ไม่ต้องกลับมา!”
เห็นข้อความนี้ จิตวิญญาณของทุกคนสั่นสะท้าน ขณะเดียวกันบังเกิดความอับอายและเสียใจอย่างมาก
พวกเรา ... ทำให้ราชามังกรผิดหวัง!
มิฉะนั้น ... เขาจะไม่พูดคำไร้หัวใจแบบนี้!
ฉะนั้น ... ตำแหน่งพนักงานทำความสะอาดตำแหน่งสุดท้าย ไม่ว่ายังไงก็ต้องชิงมาให้จงได้!
สีสันอันยอดเยี่ยมสะท้อนในดวงตาของพวกเขา!
บนที่นั่งประธาน หลินเป่ยฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนนี้เหลือแค่ตำแหน่งพนักงานทำความสะอาดแค่ตำแหน่งเดียว! พูดตามตรง ผมตั้งใจจะจ้างคนรุ่นป้าแถวๆนี้ซักคน แต่ไม่นึกว่าจะมีคนแย่งชิงตำแหน่งกันเยอะแบบนี้”
“ใกล้ถึงเวลาแล้ว ผมไม่ขอพูดมากอีกต่อไป ตอนนี้มาเริ่มทดสอบกันงานที่เหมาะกับตำแหน่งนี้กัน!”
“เนื้อหาของการสอบของเราก็ง่ายๆ มันคือการทดสอบพละกำลังและความอึดของร่างกาย!”
“พละกำลังกับความอึด?” ทุกคนงง
หลินเป่ยฝานอธิบายว่า “การทำความสะอาด พวกคุณไม่จำเป็นต้องมีสติปัญญาในระดับสูง และไม่จำเป็นต้องมีความรู้ทางวิชาชีพที่สูงส่งอะไร ตราบใดที่คุณอึดและมีพละกำลัง นั่นก็มากพอแล้วที่จะได้งาน!”
“ดังนั้น เนื้อหาในการทดสอบตำแหน่งพนักงานทำความสะอาดของเราจะใช้สิ่งนี้เป็นหลัก!”
หลินเป่ยฝานกวักมือเรียก และมีคนถือถังน้ำมา
“ถังน้ำนี้หนักประมาณ 50 ปอนด์!”
“ยกมันขึ้นด้วยมือข้างเดียวแล้วอยู่ต่อให้ได้หนึ่งนาที!”
“แต่เงื่อนไขคือถังน้ำจะต้องอยู่สูงจากพื้นอย่างน้อย 50 เซนติเมตร หากใครทำไม่ได้จะถูกคัดออก!”
“และน้ำในถังห้ามหก ไม่งั้นจะถูกคัดออกเช่นกัน!”
“หลังจากยกมันขึ้นแล้ว ขาของพวกคุณห้ามสั่นแม้แต่นิดเดียว ไม่งั้นก็จะถูกคัดออกเหมือนกัน!”