ตอนที่ 99 ภารกิจเข้าร่วมงานประมูล (อ่านฟรี 18/10/2567)

“มีแค่นี้แหละเถ้าแก่” มนุษย์ปลากล่าวออกมาหลังจากมันส่งแหวนมิติหลายวงให้ไป

ภายในแหวนมิติเต็มไปด้วยของมีค่ามากมาย ไม่ว่าจะเป็นผลึกจำนวนห้าแสนผลึก โอสภวิเศษ สมุนไพร ของล้ำค่า ชุดเกราะอาวุธ ตั้งแต่ระดับต่ำไปจนถึงระดับสูง มีบางชิ้นที่เป็นระดับสมบูรณ์ เหมือนกับว่าไปยกคลังสมบัติประจำตระกูลมาไม่มีผิด

“เจ้าไปปล้นคลังสมบัติตระกูลฉู่มาใช่ไหม ?” ชายหนุ่มกล่าวถามออกมาด้วยความสนใจ

“ก็ไม่เชิงหรอกเถ้าแก่ ตระกูลซูให้สมบัติของตระกูลฉู่กับข้าทั้งหมด พวกเขาขอแค่ที่ดินรวมถึงสิ่งปลูกสร้างก็เท่านั้น ข้าเลยไปรื้อของที่ดูจะมีค่าแล้วใส่มาในแหวนมิติ ส่วนพวกของชิ้นใหญ่ที่ดูสวยงามหน่อยข้าก็ใส่ในแหวนมิติที่ท่านมอบให้มาประมาณสามอย่าง” ฟิชยื่นแหวนมิติอีกวงกลับคืนให้ชายหนุ่มไป

มันเป็นแหวนมิติที่จุของขนาดใหญ่ได้ซึ่งชายหนุ่มมอบให้มนุษย์ปลาไปเอากระท่อมไม้กลับมา เมื่อมองดูด้านในก็พบว่ามีแท่นบูชาขนาดใหญ่ที่ทำจากหิน รูปปั้นเทพธิดาที่ทำจากหยก ศาลากลางน้ำที่ทำจากไม้เนื้อดี ดูเหมือนว่ามันจะขุดสิ่งที่สนใจมาจนหมด

“ถึงของพวกนี้จะไม่ได้มีค่าอะไร แต่ก็เอามาตกแต่งสถานที่ได้ เยี่ยหลิง เจ้าเอาไปจัดวางตามความเหมาะสมก็แล้วกัน” ชายหนุ่มยื่นแหวนมิติให้หญิงสาวด้านข้างไป

“ส่วนพวกของที่ได้มาจากคลังตระกูลฉู่ ข้าจะเอาไว้แค่ผลึกก็แล้วกัน ส่วนของที่เหลือพวกเจ้าสองคนต้องการหรือไม่ ?” ชายหนุ่มหันไปถามฟิชกับเยี่ยหลิง

“อืม ข้าล้วนใช้อะไรไม่ได้ ส่วนพวกลูกน้องก็ยังไม่คุ้นชินกับร่างกันเลย เถ้าแก่เก็บไว้เถอะ” ฟิชที่รู้อยู่แล้วว่าของที่มันปล้นมามีอะไรบ้างกล่าวออกมา

“ข้าก็เช่นกันเถ้าแก่ ของเหล่านี้ไม่ค่อยมีประโยชน์สำหรับตัวข้าและเหล่าลูกน้องเท่าไหร่” เยี่ยหลิงรับแหวนมิติไปตรวจสอบสิ่งของภายในก่อนจะตอบกลับมา

“ถ้าเช่นนั้น.. เอาไว้ข้าจะเอาของไปขายทั้งหมด แล้วมาแบ่งผลึกให้พวกเจ้าก็แล้วกัน จะได้เอาผลึกไปซื้อสิ่งของที่ต้องการอีกที” เย่ซีกล่าวสรุปออกมาก่อนจะนำแหวนมิติวงนั้นใส่เข้าไปในแหวนมิติของตนเองอีกที

[“ท่านได้รับภารกิจใหม่!”]

[ภารกิจ เข้าร่วมงานประมูลกิเลนฟ้า

รายละเอียด : เข้ารวมงานประมูลกิเลนฟ้าในฐานะผู้วางของประมูลโดยต้องให้ทางโรงประมูลประกาศชื่อร้านค้าเซียนรับจ้างเพื่อเป็นการเพิ่มชื่อเสียงให้ร้าน และต้องประมูลของในงานมาด้วยอย่างน้อยสองชิ้น

รางวัล : สุ่ม 2 ครั้ง

ระยะเวลา : วันพรุ่งนี้ช่วยบ่าย]

‘มีภารกิจใหม่แล้วแหะ ก็ดีเหมือนกันถ้าเพิ่มชื่อเสียงร้านได้ด้วยวิธีนี้ แต่ไม่รู้ทางโรงประมูลจะยินยอมหรือเปล่า’ ชายหนุ่มมองหน้าต่างภารกิจแล้วครุ่นคิดอยู่ในใจ

ในตอนนี้เขาเหลือเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนในการทำภารกิจสร้างชื่อเสียงให้ครบหนึ่งล้าน ตอนนี้ค่าชื่อเสียงของเขาเพิ่งจะได้มาเพียงสองพันเท่านั้น

การเพิ่มชื่อเสียงค่อนข้างจะยุ่งยากตรงที่ต้องให้คนที่ได้ยินชื่อร้าน ยอมรับว่าร้านแห่งนี้มีอยู่จริง และเป็นร้านค้าที่ดี ดังนั้นแค่คำบอกเล่าปากต่อปากจึงไม่เพียงพอสักเท่าไหร่ ถ้าเขาสามารถกระจายชื่อเสียงและสินค้าได้มากกว่านี้คงจะเพิ่มค่าชื่อเสียงได้อีกมาก

ครึ่งหลัง

สาเหตุสำคัญที่ชื่อเสียงของร้านไม่เพิ่มขึ้นซึ่งชายหนุ่มไม่เคยรู้เลยก็คือ ทุกคนที่ได้ซื้อสินค้าไปล้วนเก็บเงียบเรื่องร้านเซียนรับจ้างไว้จนหมด ทำให้ค่าชื่อเสียงของเขาเพิ่งจะมีเพียงสองพันเท่านั้น

“จะว่าไป แล้วเกิดอะไรขึ้นต่อรึเปล่า ?” เย่ซีนึกขึ้นมาได้เลยกล่าวถามมนุษย์ปลาออกมา

“ก็.. ตระกูลซูเข้ายึดตระกูลฉู่ ข้าได้รับสมบัติทั้งหมดของตระกูลฉู่มารวมถึงตระกูลซูสัญญาว่าจะเป็นพันธมิตรที่ดีกับร้านเซียนรับจ้างของเรา ขอแค่มีอะไรที่พวกเขาช่วยได้พวกเขาจะลงมือช่วยทุกอย่าง” มนุษย์ปลาตอบกลับมาตามที่มันจำได้

“เป็นสัญญาปากเปล่าสินะ” ชายหนุ่มถามกลับไป

“ไม่นะเถ้าแก่ พวกเขาลงนามในสัญญาฟ้าดินด้วย ถ้าไม่ทำตามก็คงตายกันแบบไร้ที่ฝัง” มนุษย์ปลาตัวโตตอบกลับพลางหยิบม้วนกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมากางให้ชายตรงหน้าของมันดู

ภายในกระดาษสรุปใจความได้ว่าตระกูลซูจะซื่อสัตย์และภัคดีกับร้านเซียนรับจ้าง และทำตามที่ร้านเซียนรับจ้างต้องการถ้าพวกเขาช่วยได้

ซึ่งรายชื่อของผู้ที่ลงนามในกระดาษแผ่นนี้ นอกจากฟิชแล้วก็มีทางผู้นำตระกูลซูและเหล่าผู้มีอำนาจทั้งหมดที่ยังมีชีวิตอยู่ ล้วนลงนามในกระดาษแผ่นนี้กันหมด

กระดาษแผ่นนี้เป็นม้วนสัญญาจากระบบที่ชายหนุ่มมอบให้มนุษย์ปลาตรงหน้าไปเผื่อว่าจะได้ใช้ก็เท่านั้น ไม่คิดเลยว่ามาตอนนี้จะได้รับผลประโยชน์มากมายขนาดนี้

“การที่ซูไห่สามารถลงมือจัดการเบื้องหลังแล้วรวมตระกูลเป็นหนึ่งเดียวได้แบบนี้ จะเรียกว่าน่าประทับใจหรือว่าช่างโหดเหี้ยมดีนะ” เย่ซีเงยหน้าขึ้นมองฟ้าพลางกล่าวออกมา

เขาไม่คิดเลยว่าชายหนุ่มที่อายุพอ ๆ กับเขาที่มีท่าทางเหมือนคุณชายผู้ใจดี สุขุมเยือกเย็นจะทำเรื่องแบบนี้ได้ลง แสดงว่าเขาคงจะไปเจอบางอย่างที่มันสุดจะทนแล้วจริง ๆ

แต่ก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ซูไห่ไปเจอนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือเป็นเพียงความคิดของเขาฝ่ายเดียวกันแน่ เรื่องนั้นก็คงมีเพียงคนในเท่านั้นแหละที่จะทราบได้

“แล้วเจ้า มั่นใจใช่ไหมว่าพวกเหล่านั้นที่พามาจะไม่มีปัญหา ?” ชายหนุ่มกล่าวถามมนุษย์ปลาขึ้นมา ซึ่งแน่นอนว่าเขาหมายถึงพวกปลาตระกูลฉู่ที่อีกฝ่ายพามานั่นแหละ

“ไม่มีแน่นอนเถ้าแก่ เพราะทักษะของข้าสามารถทำให้พวกมันคล้อยตามได้แล้ว ในตอนนี้ก็สะกดให้พวกมันเชื่อฟังปลาทองฉู่หมิง ลูกน้องหมายเลขหนึ่งของข้าแล้ว” มนุษย์ปลาตอบกลับมาด้วยความมั่นใจ

“ถ้าเช่นนั้นก็ดี เยี่ยหลิงเจ้าเอาของที่ข้าให้ไปจัดสถานที่เสียเถอะ ส่วนฟิช เจ้าก็ไปรดน้ำสมุนไพรกับต้นไม้ที่ข้าปลูกด้วย จำไว้ว่าให้รดวันละสามเวลา โดยการรดแต่ละครั้งจะต้องค่อย ๆ รดทีละต้น ใช้ลมปราณควบคุมหยดน้ำให้ไหลซึมผ่านลำต้นไปสู่ราก” เย่ซีกล่าวสั่งงานออกมา ทำให้ทั้งสองได้แต่พยักหน้ารับอย่างยินดี

พวกเขาเบื่อที่จะนั่งเฉย ๆ ต้องนานแล้ว อย่างน้อยมีงานให้ทำก็จะได้แก่เบื่อได้พอดี เมื่อได้รับคำสั่งมาแล้วทั้งสองก็แยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของตนเอง เหลือไว้เพียงชายหนุ่มเพียงคนเดียวในร้านที่ทำจากไม้อันโดดเดี่ยว

“ไม่คิดว่าเปิดร้านวันแรกจะคนน้อยแบบนี้ แค่คนเข้ามาเดินเล่นในร้านก็แทบจะไม่มีเลย คงต้องเร่งกระจายชื่อเสียงของร้ายจริง ๆ สินะ” ชายหนุ่มบ่นออกมาด้วยความเซ็ง

เขานั่งเฝ้าร้านอยู่ทั้งวันแล้ว มีคนเพียงประมาณยี่สิบคนเท่านั้นที่เข้ามาเลือกเดินดูสินค้าภายในร้านเซียนรับจ้าง แม้จะมีคนที่ซื้อสินค้าจริง ๆ เพียงแค่ครึ่งเดียวชายหนุ่มก็ดีใจมากแล้ว

การจะทำธุรกิจมันก็ต้องเริ่มจากศูนย์สินะ อย่างน้อยภายในวันแรกที่เปิดร้านมีคนแวะมาเห็นก็ยังดี จะได้เป็นการกระจายชื่อเสียงของร้านไปในตัว

แต่ชายหนุ่มไม่ได้รู้เลยว่าความจริงมีคนหลายร้อยคนที่เข้ามาในที่ดินของเขาแล้ว เพียงแต่คนเหล่านั้นล้วนมาไม่ถึงที่ร้านค้าแห่งนี้ก็เท่านั้น เพราะเมื่อเข้ามาแล้วถ้าไม่อยากได้ในสิ่งล้ำค่าในที่ดินแห่งนี้ ก็ล้วนหวาดกลัวจนไม่กล้าเข้ามาสำรวจในบริเวณใจกลางของที่ดินเสียมากกว่า

มีเพียงส่วนน้อยที่ได้เจอร้านแห่งนี้แล้วกลับออกไป...