ตอนที่ 84 องค์ชายยิน
ตอนที่ 84 องค์ชายยิน
มีคบเพลิงสองสามคบวางอยู่บนผนังสูง แสงไฟริบหรี่ ในที่สุดเย่เฉินก็มองเห็นสถานที่ที่แสงไปไม่ถึงนั้นได้ชัดเจน มันเต็มไปด้วยดวงตาที่ไม่ชัดเจนของหมาป่าปีศาจ เมื่อมนุษย์เห็นบุคคลอื่นปรากฏขึ้นที่ปากถ้ำ ใบหน้าของพวกเขาก็ดูโล่งใจมากขึ้น ยิ่งมีคนมาก ความกดดันก็น้อยลง แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเพียงเด็กหนุ่มอายุประมาณสิบเจ็ดปี ก็อดไม่ได้ที่จะผิดหวัง เขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนถึงได้กล้าที่จะบุกเข้าไปในหอหยกจม? เมื่อเห็นสัตว์อสูรลึกลับเหล่านี้ ขนของอาหลีก็พองฟู มันแยกเขี้ยวอันแหลมคมและจ้องมองไปที่หมาป่าปีศาจ
เย่เฉินสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังของอาหลีที่มีต่อหมาป่าปีศาจเหล่านี้ เขาใช้มือลูบหลังของอาหลีเพื่อปลอบใจมัน
เมื่อตระหนักว่ามีคนเข้ามา หมาป่าปีศาจสองสามตัวก็ส่งเสียงคำรามต่ำและล้อมกรอบเย่เฉิน
“พ่อหนุ่ม หนีเร็วเข้า เจ้าไม่ควรอยู่ที่นี่”
ในบรรดาหกคนทางด้านขวา มีชายชราคนหนึ่งสวมชุดคลุมอันงดงามเตือน เขาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย และมีชายวัยกลางคนห้าคนยืนเฝ้าอยู่ข้างๆ เขา ต่อสู้กับหมาป่าปีศาจ พวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยร่างของหมาป่าปีศาจระดับเก้า เจ็ดหรือแปดตัวและระดับแปดอีกจำนวนมาก
เย่เฉินเหลือบมองแหล่งที่มาของเสียง ชายชราทำอะไรไม่ถูกที่จะปกป้องตัวเอง แต่เขายังคงพยายามเตือนเย่เฉิน สิ่งนี้ทำให้เย่เฉินประทับใจในทันที
ทันใดนั้น หมาป่าปีศาจระดับแปดห้าตัวก็กระโจนเข้าใส่เย่เฉิน
“องค์ชาย เด็กคนนั้นดูเหมือนจะไม่รอด”
ชายวัยกลางคนคนหนึ่งพูดพร้อมกับฟันดาบเหล็กยาวและฟันหมาป่าปีศาจระดับแปด
“โธ่เอ๋ย!”
ชายชราถอนหายใจด้วยความคร่ำครวญ
ทุกคนคิดว่าเย่เฉินเป็นของตายแต่พวกเขาเห็นเพียงเย่เฉินตะโกนเบาๆ ภายใต้แสงไฟริบหรี่ ปราณฟ้าสีแดงก็ระเบิดออกมา ด้วยการใช้เมฆแดงผนึกฟ้าเพียงครั้งเดียว หมาป่าปีศาจทั้งห้าก็ถูกส่งปลิวไปตามฝ่ามือของเย่เฉิน กลายเป็นสีดำไหม้เกรียมขณะที่พวกมันล้มลงกับพื้น ส่งเสียงครวญคราง ไม่มีใครรู้ว่าพวกมันตายหรือมีชีวิตอยู่
เอาชนะหมาป่าปีศาจระดับแปดห้าตัวด้วยฝ่ามือเดียวเหรอ?
ช่างเป็นปราณฟ้าประเภทไฟที่ฝึกจนบริสุทธิ์! ชายหนุ่มคนนี้เป็นนักสู้ระดับเก้าขั้นสูงเป็นอย่างน้อยและวิทยายุทธ์นั้นอย่างน้อยก็ระดับหกชายชราประหลาดใจ
“จ้านหู่ ชายหนุ่มคนนั้นมาจากตระกูลไหน เขามีพละกำลังขนาดไหน!”
ชายชราถามด้วยความตกใจ
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน”
ผู้คุ้มกันที่ชื่อจ้านหู่ส่ายหัวฝืนยิ้ม เขาก็ประหลาดใจเช่นกัน เด็กหนุ่มอายุสิบเจ็ดหรือสิบแปดปีมีความแข็งแกร่งเทียบเท่านักสู้ระดับเก้าขั้นสูงอยู่แล้ว และยังสามารถใช้วิทยายุทธ์ระดับ 6 เขาอาจเป็นศิษย์ของกลุ่มผู้มีอิทธิพลได้หรือไม่ อย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่กลุ่มเท่านั้นที่ได้ฝึกปรือเคล็ดวิชาประเภทไฟในจักรวรรดิซีอู่ และเขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับบุคคลเช่นนี้มาก่อน นอกจากนี้ในอาณาจักรซีอู่ นักสู้ระดับเก้าขั้นสูงที่อายุเท่าเขาคงจะได้เผยให้เห็นถึงความฉลาดของเขาแล้ว เขามาจาก สามสำนักใหญ่ หรือเปล่า?
เนื่องจากอาหลีเกลียดหมาป่าปีศาจเหล่านี้ เย่เฉินจึงไม่อดกลั้นเช่นกัน เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ส่งหมาป่าปีศาจปลิวไปทีละตัว การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งของเขาสามารถสังหารได้ในขณะที่เขาใช้กำลังสร้างเส้นทางที่นองเลือด เขามองไปรอบๆ และเดินไปหาชายชรา เนื่องจากชายชราใจดีที่จะเตือนเขาก่อนหน้านี้ เย่เฉินจึงตัดสินใจช่วยเขาโดยพิจารณาว่าเป็นการสร้างกรรมที่ดี เสื้อผ้าของชายชรานั้นดูประณีตหรูหรา และเขายังมีผู้พิทักษ์นักรบระดับเก้าชั้นสูงอีกห้าคน ดูเหมือนว่าสถานะของเขาจะไม่ธรรมดา
เย่เฉินเคลื่อนตัวไปหาชายชราทีละก้าว เข่นฆ่าไปตลอดทาง
ในสถานที่อื่นๆ ยอดฝีมือที่ต่อสู้ด้วยตัวเองเห็นการลงมือของเย่เฉินและรู้สึกหดหู่ในใจ ทำไมเขาถึงไม่เตือนเขาเมื่อกี้ ด้วยวิธีนี้ เขาจะมีกำลังเสริมมากขึ้น ความแข็งแกร่งของเย่เฉิน ทำให้พวกเขาตกใจ เขามีการฝึกปรือเช่นนี้เมื่ออายุ 17 หรือ 18 ปี และเขาได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ในหมู่สุดยอดตระกูลเหล่านั้น!
หมาป่าปีศาจระดับเก้าตัวใหญ่กระโจนเข้าใส่เย่เฉิน อาหลีใช้ภาพลวงตาและเย่เฉินกระแทกฝ่ามือของเขาไปที่หัวของหมาป่าปีศาจระดับเก้าและสมองของหมาป่าปีศาจระดับเก้าก็ระเบิดออกมา
ผู้พิทักษ์ที่อยู่ข้างๆ ชายชราตกตะลึง นั่นคือหมาป่าปีศาจระดับเก้า!เพียงแค่ตบเบาๆ จากฝ่ามือของเย่เฉิน พื้นก็กระเซ็นไปด้วยสมอง ชายหนุ่มคนนี้จะเป็นนักสู้ระดับสิบ ได้ไหม สิ่งนี้มีแต่บ่อนทำลายความเข้าใจของพวกเขา เขาได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับที่สิบ เมื่ออายุได้ 17 หรือ 18 ปี ความสามารถนี้เพียงพอที่จะบเทียบกับของจักรพรรดิหมิงอู่ได้!
เย่เฉินยังคงกำจัดหมาป่าปีศาจหลายสิบตัว ความกดดันต่อผู้พิทักษ์ทั้งห้าที่อยู่เคียงข้างชายชราก็ผ่อนคลายลง
ชายชราจ้องมองไปที่เย่เฉินและสังเกตเห็นรายละเอียด ขณะที่เย่เฉินเดินไปหาพวกเขา เขาได้ฆ่าหมาป่าปีศาจไปมากมาย แต่ไม่มีเลือดสักหยดบนร่างกายของเขา และใบหน้าของเขาก็ไม่ได้แดงก่ำด้วยความพยายามเช่นกัน ความตกใจที่ชายชรารู้สึกนั้นยากจะบรรยายออกมาได้ ความแข็งแกร่งของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาควรจะเป็นอย่างน้อยระดับสิบขั้นต้น
“ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ สหายน้อย ข้าชื่อยินเหมิงเถียน ข้าจะเรียกเจ้าว่าอย่างไร”
ยินเหมิงเถียนประสานมือทักทายด้วยความซาบซึ้ง
“ท่านเกรงใจเกินไป ข้าชื่อเย่เฉิน”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย เขาสังเกตเห็นจี้หยกที่เอวของยินเหมิงเถียน จี้หยกแกะสลักเป็นรูปเสือดุร้ายและมีคุณภาพบริสุทธิ์ มันไม่ใช่ สิ่งที่คนธรรมดาสามารถสวมใส่ได้ เย่เฉินไม่ค่อยทราบชัดเจนเกี่ยวกับสถานการณ์ของจักรวรรดิซีอู่ และไม่สามารถเดาได้ว่าชายชราคนนี้คือใคร ชายชรายังอยู่ระดับเก้าขั้นสูงและการฝึกฝนปราณฟ้าของเขาลึกกว่ามาก ทหารองครักษ์ที่อยู่ข้างๆเขา นักรบระดับสิบในจักรวรรดิซีอู่มีน้อยเกินไป ดังนั้นนักสู้ระดับเก้า ขั้นสูงก็เพียงพอที่จะสร้างศักดินาปกครองได้
เย่เฉิน? ยินเหมิงเถียนเค้นความทรงจำของเขาได้ แต่จำไม่ได้ว่าตระกูลที่มีอิทธิพลซึ่งมีสกุลเย่ในจักรวรรดิซีอู่ เขามาจากหนึ่งในสามสำนักหลักหรือไม่ ยินเหมิงเถียนค่อนข้างหดหู่หากความสามารถดังกล่าวเกิดขึ้นจากทั้งสามสำนักหลัก จักรวรรดิซีอู่จะถูกทำลาย
“ข้าขอถามได้ไหมว่าเจ้ามาจากสำนักไหนสหายน้อย?”
ยินเหมิงเถียนถามอย่างระมัดระวัง ดูเหมือนจะไม่เหมาะสมที่จะถามเกี่ยวกับต้นกำเนิดของเย่เฉิน เมื่อเขาเพิ่งช่วยเหลือพวกเขา
เย่เฉินเหลือบมองยินเหมิงเถียน ยินเหมิงเถียนหมายถึงอะไร เขาไม่ได้มาจากสามสำนักใหญ่
เมื่อเห็นความลังเลของเย่เฉิน หยินเหมิงเทียนก็รีบจับมือของเขา
“ถ้าเจ้าไม่ต้องการที่จะตอบ โปรดลืมมันไปเถอะ ถือว่ามันเป็นเสียงบ่นของตาแก่”
เย่เฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง ปราสาทตระกูลเย่ตั้งอยู่ในเทือกเขาเหลียนหวิน คนเหล่านี้ไม่ควรมีความเชื่อมโยงกับสถานที่ห่างไกลเช่นนี้ ดังนั้นจึงไม่มีอันตรายใดๆ ในการบอกพวกเขา ดังนั้นเขาจึงตอบว่า
“ข้ามาจากบ้านตระกูลเย่ ในแคว้นตงหลิน”
“บ้านตระกูลเย่ ตระกูลเย่ไหน?”
นอกจากยินเหมิงเถียนแล้วทหารยามหลายคนก็ตกใจเช่นกัน
“ป้อมตระกูลเย่แห่งสิบแปดบ้านแห่งเหลียนหวิน”
เย่เฉินอธิบายเขาฝืนยิ้มในใจ เขาคิดมากเกินไป คนเหล่านี้ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับป้อมตระกูลเย่ด้วยซ้ำ
ยินเหมิงเถียนดูเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้ ตงหลินมีกองกำลังที่เรียกว่าสิบแปดป้อมตระกูลแห่งเหลียนหวิน อย่างไรก็ตามมันเป็นกองกำลังขนาดเล็กมากและเขารู้เกี่ยวกับพวกเขาเมื่อเขาบังเอิญได้ยินทหารรักษาพระองค์พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ สำหรับปราสาทตระกูลเย่ พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับพวกเขาก่อนที่จะมาที่หอหยกจม ชายหนุ่มจากตระกูลเย่ได้รับเลือกโดยอาจารย์หลีอาจเป็นชายหนุ่มต่อหน้าพวกเขาได้หรือไม่?
เย่เฉินได้ฆ่าหมาป่าปีศาจอีกสองสามตัวในขณะที่พูดคุยกับยินเหมิงเถียนและคนอื่นๆ และในที่สุดก็ได้รับรู้ตัวตนของยินเหมิงเถียน เขาเป็นองค์ชายแห่งเมืองหยินเป่ยเช่นเดียวกับคนที่มีอำนาจทางทหารซึ่งมีตำแหน่งเดียวกันกับองค์ชายรองแห่งตงหลิน แคว้นหยินเป่ยและตงหลินนั้นอยู่ห่างกันมากและต้องใช้เวลาเดินทางเกือบสิบวันแม้จะอยู่บนหลังม้าก็ตาม
“เนื่องจากสหายน้อยคนนี้มีความแข็งแกร่งเช่นนี้เจ้าควรเสียสละให้กับแคว้นและนำเกียรติมาสู่บรรพบุรุษของเจ้า”
ยินเหมิงเถียนกล่าวอย่างใจดี ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเย่เฉินไม่ได้มาจากสามสำนักใหญ่เขาก็ลดความระมัดระวัง
เสียสละให้กับแคว้นและนำเกียรติยศมาสู่บรรพบุรุษของเขา ช่างเป็นความคิดที่ล้าสมัย นอกจากนี้ เย่เฉินไม่ถือเป็นบุคคลของจักรวรรดิซีอู่ โลกภายนอกวุ่นวายในขณะนี้ แต่จักรพรรดิ์หมิงอู่ไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมเย่เฉินถึงควรช่วยเขาพิชิตโลก เย่เฉินยิ้มและไม่พูดอะไร ความคิดของยินเหมิงเถียนนั้นล้าสมัยเล็กน้อย แต่เขาก็ยังซื่อตรง เขาไม่น่ารำคาญเท่ากับผู้คนในวังขององค์ชายรอง