ตอนที่ 75 สิ่งต่างๆ เปลี่ยนไปแล้ว
ตอนที่ 75 สิ่งต่างๆ เปลี่ยนไปแล้ว
เย่เฉินสามารถยืนยันได้แล้วว่าอาหลีเป็นสัตว์อสูรฟ้าแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันอยู่ในระดับใดหรือพลังใดบ้าง หวังว่าสักวันหนึ่ง มันจะสามารถแปลงร่างได้เหมือนตัวลิ่น เย่ชางฉวนและเย่จ้านเทียนมองไปที่ชะมดน้อยของเย่เฉินอย่างสงสัย พวกเขารู้สึกได้ถึงรัศมีที่เต้นออกมาจากชะมดน้อยเหมือนกับที่มันทำกับพวกเขา ตอนนี้ พวกเขารู้แล้วว่าชะมดบางตัวนั้นเป็นอสูรฟ้าและไม่ใช่สัตว์ร้ายธรรมดา และระดับค่อนข้างต่ำไม่มีพลังโจมตีใดๆ ในทางกลับกัน พวกมันมุ่งเน้นไปที่การฝึกจิตของตน
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง อาหลีก็ลืมตาขึ้นและกระโดดกลับไปบนไหล่ของเย่เฉิน
เย่เฉินรู้สึกได้ชัดเจนว่าอาหลีแตกต่างจากเมื่อก่อน
“ตอนนี้เจ้าอยู่ระดับไหนแล้ว อาหลี”
เย่เฉินถาม
อาหลีแสดงท่าทางส่งเสียงแหลมทำให้เย่เฉินประหลาดใจที่อาหลีได้กลายเป็นอสูรฟ้า ระดับสิบ เขาคิดว่าอาหลีจะไปได้เพียงอันดับแปดหรือเก้าเท่านั้น มีสัตว์อสูรที่ทรงพลังอันดับสิบอย่างอสูรฟ้าหรือไม่ ดูเหมือนจะไม่มี ความสามารถในการโจมตีใดๆ นอกเหนือจากภาพลวงตา ก่อนที่จะได้รับระดับอสูรปฐพี อสูรสวรรค์ส่วนใหญ่ไม่สามารถต่อสู้ได้ เมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรร้ายในระดับของพวกเขา พวกเขาก็เหนือกว่ามาก
“เฉินเอ๋อ เจ้าควรกินโสมทารกในครรภ์พันปี เราจะดูแลเจ้า”
เย่ชางฉวนเร่งรัดเย่เฉิน
เย่เฉินพยักหน้า ย้อนกลับไปเมื่อใดก็ตามที่เขากินยารูปแบบใดก็ตาม ผลที่ได้ก็แทบจะมองไม่เห็น เย่เฉินค่อนข้างจะเปิดใช้งานมีดบินจากจิตสำนึกของเขาและดูดซับปราณฟ้า ของมัน อย่างไรก็ตาม เขาต้องการดูว่า โสมทารกในครรภ์พันปีจะมีประสิทธิ์ภาพกับเขายังไง เขานั่งบนพื้นและกินโสมก่อนจะตั้งท่านั่งสมาธิและเริ่มรวบรวมพลังปราณฟ้าของเขา
ร่างของเย่เฉินดูดซับโสมทันทีที่เข้าไปในท้องของเขา หลังจากรวมเข้ากับปราณฟ้าในช่องเส้นลมปราณของเขา มันก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของปราณฟ้าในร่างกายของเขา ปราณฟ้า มีความเข้มข้นมากขึ้นอย่างแน่นอนแม้ว่าผลกระทบจะดูน้อยก็ตาม
เป็นไปได้อย่างไรผลกระทบของโสมไม่ได้ลดลงแม้ว่าจะถูกดูดซึมไปจนหมดก็ตาม ตามทฤษฎีแล้ว เย่เฉินคงจะก้าวไปสู่ขั้นต่อไปแล้วเหตุใดจึงไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นเลย?
ปราณฟ้าของเย่เฉินไม่ได้ก้าวหน้ามากนักแต่ช่องเส้นลมปราณของเขารู้สึกดีขึ้นและราบรื่นขึ้น เย่เฉินมองเข้าไปในปราณฟ้าของเขาและพบว่าโสมถูกดูดซับโดยพลังนพดารา ซึ่งอยู่ในศูนย์พลังงานของเขา มีการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบการหมุนวนของมัน และตอนนี้มันหมุนเร็วขึ้น แม้ว่าจะไม่มีการปรับปรุงที่สำคัญนอกเหนือจากนั้นก็ตาม
เย่เฉินรู้สึกผิดหวังที่พบว่าโสมไม่ได้ส่งผลกระทบที่สำคัญใดๆ ให้กับเขา แม้แต่ความก้าวหน้าในระดับพลัง ในท้ายที่สุด เขาตัดสินใจเปิดใช้งานมีดบิน ในขณะที่ทำเช่นนั้น กระแสปราณฟ้า ที่ออกมาคือ มันเคลื่อนผ่านช่องทางเส้นลมปราณของเขาและตรงไปยังศูนย์พลังงานของเขาซึ่งพลังนพดาราได้ดูดซับมันไว้อย่างสมบูรณ์
ในไม่ช้าปราณฟ้าของเขาก็เริ่มตอบสนองอย่างแรงราวกับน้ำเดือด ครู่หนึ่งเย่เฉินถูกพาไปที่กำแพงของด่านอุปสรรคที่แปดอย่างรวดเร็ว และต่อไปกำแพงอุปสรรคก็แตกออกและ พลังนพดาราก็โคจรด้วยความเร็วที่มากขึ้น เย่เฉินมีความสุข เมื่อเห็นว่าปราณฟ้าของเขาได้ทะลวงผ่านด่านที่เก้าที่ขั้นต้นและขึ้นสู่ระดับกลาง
ปราณฟ้าของเย่เฉินได้ก้าวหน้าไปแล้ว แต่แล้วร่างทิพย์ล่ะ เย่เฉินฉายร่างทิพย์ของเขาและมีปีศาจขนาดใหญ่โผล่ออกมา เหนือเขา อัศวินที่สวมชุดเกราะสีทองดูเหมือนจะมีพลังเพิ่มขึ้นอย่างมาก ด้วยความคิดหนึ่งจากใจของเขา อัศวินลุกขึ้นไปข้างหน้า 5-6 เมตร เขาสงสัยว่าปีศาจนั้นแข็งแกร่งในการต่อสู้หรือไม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องต่อสู้กับจิตของสัตว์ร้าย
เย่เฉินควบคุมร่างทิพย์ของเขาไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้นอย่างชัดเจน
กลับมาที่บ้านพักฝั่งตะวันออก หมิงหยวนกำลังกลืนกินเนื้อย่างชุดใหญ่ที่สมาชิกตระกูลเย่เตรียมไว้เป็นพิเศษ เขาเคี้ยวพร้อมทั้งยัดเนื้อเข้าปากอีก ขณะเดียวกัน เขาก็ครุ่นคิดถึงวิธีที่มนุษย์รู้วิธีย่างเนื้อของพวกเขา มันสมเหตุสมผลแล้วที่จ้าวปีศาจจะเต็มใจที่จะรวมตัวเข้ากับสังคมมนุษย์
ทันใดนั้นหมิงหยวนก็รู้สึกถึงการปรากฏตัว เขามองไปด้านบนและส่งร่างวิญญาณ ไปข้างหน้า เเละต้องรีบถอยกลับด้วยความสยดสยอง ข้างหน้าในอากาศคืออัศวินในชุดเกราะสีทองที่เขาเคยเห็นเมื่อบ่ายวันนั้น ตอนนี้แข็งแกร่งและดุร้ายกว่าเมื่อก่อน มันน่ากลัวกว่ามากเมื่อเทียบกับสิ่งที่พญาราชสีห์สามารถสร้างได้ ความกดดันที่แท้จริงจากร่างทิพย์ ทำให้เขาขนลุกราวกับว่ามันสามารถบดขยี้ ร่างวิญญาณ ของเขาได้อย่างง่ายดาย เขาดึงร่างวิญญาณของเขากลับทันที
หมิงหยวนหายใจไม่ออกในขณะที่ร่างวิญญาณของเขากลับมา ดวงตาของเขามีแววสยองขวัญที่อธิบายไม่ได้ ช่างเป็น ร่างวิญญาณ ที่น่ากลัวมาก จ้าวปีศาจเป็นผู้ที่แข็งแกร่งมาก!
หมิงหยวนจับหน้าอกของเขาและตบเบาๆ เล็กน้อยเพื่อสงบจังหวะการเต้นของหัวใจอันรุนแรงของเขา เขาจะถ่ายทอดทุกสิ่งที่เขาเห็นให้พญาราชสีห์ฟัง
หลังจากสนุกสนานไปเล็กน้อยเย่เฉินก็ดึงร่างทิพย์ของเขากลับมาและยังคงโคจรปราณฟ้าของเขาต่อไป เขาผ่อนลมหายใจออก ลืมตาขึ้นและพบว่าเย่ชางฉวนและเย่จ้านเทียน มองเขาด้วยความกังวล
“เป็นยังไงบ้าง เฉินเอ๋อ เจ้าก้าวหน้าไปได้ไหม?”
“ปราณฟ้า ของเจ้าดีขึ้นหรือไม่?”
“ขอรับ”
เย่เฉินพยักหน้า
ผู้เฒ่าสองคนมีความยินดีหลังจากได้ยินคำตอบของเย่เฉิน พวกเขามีความสุขแทนเขามากกว่าตอนที่เมื่อพวกเขาก้าวหน้าไปมาก
“ตอนนี้เจ้ามีพลังระดับไหนแล้ว เฉินเอ๋อ”
หลังจากได้รับคำตอบที่ยืนยันจากเย่เฉินแล้ว เย่ชางฉวน, เย่จ้านเทียน และคนอื่นๆ ต่างดูมีความสุข ด้วยการแสดงออกถึงความยินดีจากก้นบึ้งของหัวใจ แม้มีความสุขมากกว่าเมื่อพวกเขาได้รับการเลื่อนระดับพลังด้วยซ้ำ
“ข้าเดาว่าประมาณระดับเก้าขั้นกลาง”
เย่เฉินคิดก่อนที่จะตอบ
ระดับเก้าขั้นกลาง พลังของเฉินเอ๋อได้มาถึงกลางระดับที่เก้าแล้วเหรอ? ทันใดนั้นทุกคนก็จำได้ว่าเย่เฉินไม่ได้อยู่ระดับเก้าขั้นกลางมาก่อน แต่อยู่ที่จุดสูงสุดของระดับที่แปด แต่เมื่อเย่เฉินอยู่ที่จุดสูงสุดของระดับที่แปด เขาสามารถประฝีมือกับยอดฝีมือระดับเก้าขั้นกลางได้!
“ข้าสงสัยว่าตอนนี้ระดับพลังของเฉินเอ๋อเป็นยังไงบ้าง?”
เย่ชางฉวนครุ่นคิด ตอนนี้เขาจะต้องอยู่ในระดับเก้าขั้นต้น ด้วยวิธีนี้ ตระกูลเย่จะมีนักสู้ระดับเก้า ห้าคนที่เก่งที่สุด!
มีผู้พิทักษ์ระดับเก้าชั้นสูงสามคนและสัตว์อสูรร้ายอันดับเก้าระดับสูงสองตัวในตระกูล นั่นเป็นสิ่งที่หลายคนอิจฉา ข่าวแพร่กระจายไปทั่วปราสาทเร็วมากราวกับไฟป่า เมื่อผู้คนในปราสาทตระกูลเย่ ได้ยินเรื่องนี้เป็นครั้งแรก พวกเขาสงสัยหลังจากยืนยันข่าวแล้วพวกเขาก็รีบบอกต่อกันไปตามนั้น
“อาหก ตระกูลของเราแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมากเราควรยึดเหมืองแร่หลังภูเขากลับคืนมาและคิดบัญชีกับตระกูลหวิน!”
เย่จ้านหลงกำหมัดแน่นขณะที่เขาพูดกับเย่ชางฉวน
สมาชิกที่เหลือเริ่มโกรธเมื่อพูดถึงตระกูลหวิน พวกเขาหันไปหาเย่ชางฉวนเพื่อขอความคิดเห็น
“เจ้าคิดอย่างไร เฉินเอ๋อ?”
เย่ชางฉวนปรึกษาเย่เฉิน
“ข้าจะปล่อยให้ตระกูลหวินเป็นหน้าที่ของท่าน อารองและอาสาม ท่านสามารถนำต้าเหมาและเอ้อเหมาติดตามไปด้วยก็ได้ ท่านปู่”
นักสู้ระดับเก้าชั้นยอดสามคน สัตว์ร้ายระดับเก้าขั้นกลางสองตัว นั่นน่าจะเพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับตระกูลหวิน
"ข้าขอไปด้วย"
“ข้าก็เหมือนกัน”
เย่เหมิงและเด็กหนุ่มคนอื่นๆ เข้ามา
หลังจากการพูดคุยกันหลายครั้ง เย่ชางฉวน ได้พากลุ่มสิบคนไปกับเขาพร้อมกับ ต้าเหมา และเอ้อเหมา และออกจากปราสาทตระกูลเย่ไปยังปราสาทตระกูลหวิน ด้วยนักสู้ที่เชี่ยวชาญมากมาย ตระกูลหวินจึงรับประกันได้ว่าจะต้องทนทุกข์ทรมานในครั้งนี้ หวินอี้หยางซึ่งเป็นนักสู้ระดับเก้าขั้นกลางไม่มีทางตอบโต้ได้เลย!
นี่เป็นการต่อสู้ที่เด็ดขาดสำหรับทั้งสองตระกูลและเป็นเรื่องของการอยู่รอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุด ตระกูลหวินพยายามสังหารหมู่กลุ่มของพวกเขาก่อนหน้านี้ ตอนนี้ พวกเขาจะไม่เมตตาพวกเขาเลย