ตอนที่ 73 จุดสูงสุดระดับเก้า

ตอนที่ 73 จุดสูงสุดระดับเก้า

หลังจากที่เย่จ้านเทียนและเย่ชางฉวนขนย้ายสิ่งของเข้าไปในคลังสมบัติ เย่ชางฉวนก็ดูแลมันที่นั่น ในขณะที่เย่จ้านเทียนออกมาเพื่อสร้างความบันเทิงและปฏิสันถารกับผู้นำกลุ่มและประมุของปราสาทต่อไป

“การเฉลิมฉลองของวันนี้สิ้นสุดลงแล้ว หัวหน้าตระกูลและประมุขป้อม ข้าในนามของป้อมตระกูลเย่ขออภัยสำหรับการต้อนรับที่ไม่ดี ข้าจะชดเชยให้ในวันอื่นและเลี้ยงตอบแทนพวกท่านทุกคนด้วยงานเลี้ยง”

เย่จ้านเทียนพูดเสียงดัง วันนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นและยังมีของมีค่ามากมายในคลังสมบัติ พวกเขาไม่กล้าจัดงานเลี้ยงนี้หากคลังสมบัติถูกโจรกรรมไปกำไรที่ได้จะไม่คุ้มกับการสูญเสีย

“คำพูดของประมุขตระกูลเย่จริงจัง ตระกูลฉีของเราขออำลา”

“ตระกูลหยิ่นของเราก็ขออำลาเช่นกัน”

ทุกคนลุกขึ้นและจากไป ป้อมตระกูลเย่ไม่ได้เป็นอ่อนแอเหมือนอย่างที่เคยเป็นอีกต่อไป ยังมียอดฝีมือระดับสิบนั่งอยู่ในตระกูล แม้ว่าพวกเขาจะไม่พอใจเล็กน้อย แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดออกมา ประมุขปราสาทและผู้นำกลุ่มส่วนใหญ่เข้าใจได้ว่าหากตระกูลของพวกเขาได้รับสมบัติมากมาย ทำไมจะไม่ปิดประตูและขอบคุณแขกล่ะ? เมื่อคิดถึงสมบัติเหล่านั้นก็อดอิจฉาไม่ได้ นั่นก็คือ ผลงูพันปีและโสมทารกในครรภ์! หากท่านหยิบสิ่งใดออกมาโดยสุ่ม ท่านสามารถสร้างมหาอำนาจระดับที่สิบสำหรับตระกูลได้ภายในสามถึงห้าปี! ไม่ หรืออาจจะน้อยกว่านั้นด้วยซ้ำ!

ป้อมตระกูลเย่กำลังจะเจริญรุ่งเรืองจริงๆ พวกเขาไม่รู้ว่าผู้นำตระกูลเย่ได้สร้างผู้มีอำนาจระดับใด เขาสามารถมอบของขวัญอันล้ำค่าเช่นนี้ได้ในคราวเดียว ความแข็งแกร่งของเขาอาจจะไม่ด้อยไปกว่าปรมาจารย์เภสัชชวนอี้ ! หลังจากคิดดูแล้ว หากป้อมตระกูลเย่ แข็งแกร่งขึ้น ป้อมตระกูลหวินอาจเป็นที่แรกที่ต้องทนทุกข์ทรมาน สำหรับวังขององค์ชาย ตงหลินมีอนาคตไม่แน่นอน พวกเขาแอบดีใจที่พวกเขาไม่ได้สร้างศัตรูกับป้อมตระกูลเย่ ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะมีความสุขได้อย่างไร

งานเลี้ยงจบลงอย่างเร่งรีบ ประมุขปราสาทและหัวหน้ากลุ่มทั้งหมดจากไป ข่าวลือเกี่ยวกับยอดฝีมือระดับสิบ แพร่กระจายอย่างดุเดือดในป้อมตระกูลเย่ เมื่อสมาชิกในตระกูลเย่ ทุกคนมองไปที่ห้องตะวันออก ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง

ในบ้านพักของปรมาจารย์ ป้อมตระกูลเย่ สมาชิกหลักมากกว่าห้าสิบคนของตระกูลเย่ มารวมตัวกัน พวกเขาทั้งหมดกระซิบกัน พูดคุยถึงเหตุการณ์ในวันนี้ และมองไปที่หีบสมบัติทองที่เย่จ้านเทียน และคนอื่นๆ เพิ่งย้ายออกจากห้องสมบัติเป็นครั้งคราว

ในกล่องสีทองนี้บรรจุสิ่งดีๆ มากมายเพียงใด?

“เฉินเอ๋อ เจ้าเป็นเพื่อนกับใคร ทำไมเจ้านายของหมิงหยวนถึงส่งของมีค่าเช่นนี้มาให้?”

ในที่สุดเย่ชางฉวนก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เย่เฉินแล้วถาม

ทุกคนมองไปที่เย่เฉินและพวกเขาก็เต็มไปด้วยความสงสัยในใจ เย่เฉินแทบจะไม่ก้าวออกจากป้อมตระกูลเย่ เขาผูกมิตรกับเจ้านายของหมิงหยวนได้อย่างไร?

“ข้าคิดว่าคนที่เขาต้องการผูกมิตรด้วยอาจไม่ใช่ข้า แต่เป็นบรรพบุรุษของตระกูลเย่”

เย่เฉินแก้ตัว ตราบใดที่มีบางอย่างอธิบายไม่ได้ ที่ดีที่สุดคือเขาโยนไปให้บรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่

“บรรพบุรุษของตระกูลเย่?”

ทุกคนตกตะลึงและจู่ๆ พวกเขาก็ตระหนักได้ว่ามันควรจะเป็นเช่นนี้ มิฉะนั้น ด้วยความแข็งแกร่งของมหาอำนาจระดับสิบอย่างหมิงหยวน ไม่จำเป็นต้องถ่อมตัวกับเย่เฉินขนาดนี้ และเจ้านายของหมิงหยวนไม่จำเป็นต้องส่งของขวัญของล้ำค่าเช่นนี้มาที่นี่

“แล้วเจ้ารู้ไหมว่าบรรพบุรุษอยู่ที่ไหน?”

เย่ชางฉวนถามอีกครั้ง

ทุกคนมองดูเย่เฉินอย่างกระตือรือร้น แม้กระทั่งเย่จ้านเทียน พวกเขาเดาว่าบรรพบุรุษที่เย่เฉินกล่าวถึงนั้นเป็นคนที่ทรงพลังบางคน

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน”

เย่เฉินส่ายหัว ยิ่งเขาพูดมากเท่าไรก็ยิ่งเปิดเผยเรื่องโกหกได้ง่ายขึ้น เป็นการดีกว่าที่จะไม่บอกเลย

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

“ลืมไปเถอะ บรรพบุรุษเองก็ค่อนข้างลึกลับอยู่แล้ว เฉินเอ๋อ เจ้าคือประมุขตระกูล เจ้าจะทำอะไรกับสิ่งเหล่านี้?”

เย่ชางฉวนมองไปที่เย่เฉินและเขาอดไม่ได้ที่จะกังวลเกี่ยวกับหีบสิ่งของมีค่า

“สิ่งเหล่านี้สามารถรับประทานได้โดยตรงหรือจำเป็นต้องปรุงกลั่นเป็นโอสถหรือไม่?”

เย่เฉินถาม กลิ่นหอมโชยออกมาจากหีบทองคำทันทีที่เปิดออก

"ถ้าเจ้ากินมันโดยตรง ผลของยาสามารถมีเพียงหนึ่งในสิบหรือสองสามในสิบเท่านั้น หากเจ้าสามารถกลั่นให้เป็นโอสถวิเศษได้ ประสิทธิภาพของยาก็จะเพิ่มขึ้นสิบเท่า"

เย่จ้านเทียน คิดอยู่ครู่หนึ่งและ กล่าวว่า

"ลองคิดดู ย้อนกลับไปตอนนั้น หวินอี้หยางยังกินสมุนไพรเห็ดโลหิตทำให้พลังของอี้หยางเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่ยาที่เขากินนั้นหาที่เปรียบไม่ได้กับสิ่งเหล่านี้"

เย่จ้านเทียนตะลึงเมื่อเขาเห็นสมุนไพรวิเศษเหล่านี้ในกล่อง ท้ายที่สุดแล้วสมุนไพรที่มีอายุหนึ่งร้อยหรือหลายร้อยปีจะต้องถูกรวบรวมในภูเขาลึกและป่าเก่าแก่ที่อันตรายมากนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่เขาได้เห็นสมุนไพรที่มีอายุพันปี

“การเก็บสมุนไพรเหล่านี้ไว้ที่นี่จะกระตุ้นความโลภของผู้คนอย่างแน่นอน และอาจนำหายนะครั้งใหญ่มาสู่ป้อมตระกูลเย่ กินมันเสียก่อนแล้วจึงปรับปรุงความแข็งแกร่งของท่าน! แม้ว่าผลจะน้อยลงเล็กน้อย แต่ก็ไม่สำคัญ!”

เย่เฉินตัดสินใจ โดยทันที

 เย่จ้านเทียน, เย่ชางฉวน และคนอื่นๆ ก็คิดเช่นนั้นเช่นกัน แต่เย่เฉินยังคงต้องตัดสินใจ พวกเขาตื่นเต้นมาก เพียงแค่สมุนไพรวิเศษเหล่านี้ในกล่องสมบัติก็สามารถสร้างปรมาจารย์ระดับเก้าสิบคนขึ้นไปให้กับป้อมตระกูลเย่ได้ภายในไม่กี่ชั่วโมง พลังยาของสมุนไพรวิเศษจะยังคงทำงานต่อไปในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ภายในหนึ่งหรือสองปี นักรบระดับสิบหนึ่งหรือสองคนจะเกิดที่ป้อมตระกูลเย่!

เย่เฉินนับยาสมุนไพรบางส่วน มียาสมุนไพร 35 ชนิด และแต่ละชนดก็มีหลายประเภท นอกจากยาสมุนไพรและเม็ดพลังอสูรฟ้าแล้ว ยังมียาอายุวัฒนะทุกชนิดอีกด้วย

“ท่านปู่ชางฉวน โปรดใช้ผลงูเปลวอัคคีพันปีก่อน”

เย่เฉินพูดพร้อมกับหยิบผลงูเปลวอัคคีพันปีออกมาจากกล่องสมบัติ และแบ่งของที่ริบออกก่อนเพื่อดูประสิทธิภาพ

โอสถวิเศษเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการฟื้นฟูตระกูล เย่ชางฉวนไม่เกรงใจต่อไป เขาหยิบผลงูเปลวอัคคีพันปีจากเย่เฉินและเดินไปที่ใจกลางห้องโถง หลังจากกินผลงูเปลวอัคคีพันปีทีละคำ เขาก็นั่งขัดสมาธิทันทีและโคจรพลังลมปราณและดูดซับพลังยา

ทุกคนในตระกูลมองดูเย่ฉางซวนที่อยู่ใจกลางห้องโถงอย่างกระตือรือร้น โดยสงสัยว่ายาสมุนไพรวิเศษอายุพันปีนี้จะมีผลอย่างไร

เมื่อเวลาผ่านไป ร่างกายของเย่ชางฉวนเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนหัวแร้ง และเหงื่อของเขาก็ระเหยออกไปในอากาศ

เย่เฉินใช้กายทิพย์ของเขาเพื่อให้ความสนใจกับเย่ชางฉวนอย่างระมัดระวัง สายตาของร่างทิพย์ของเขาสามารถทะลุเข้าไปในร่างกายมนุษย์ได้ เขามองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าพลังยาของผลงูเปลวอัคคีนั้นถูกย่อยทีละน้อย และถูกส่งผ่านทางเส้นชีพจรหลักของเย่ชางฉวนไปยังเส้นชีพจรหลายร้อยเส้นในแขนขาของเขา ตรงกลาง หลังจากผ่านเส้นลมปราณก็กลับไปที่ตันเถียนของเย่ชางฉวน ทุกครั้งที่เขาโคจรผ่านเส้นลมปราณ ระดับพลังยุทธ์ของเย่ชางฉวนจะพุ่งสูงขึ้น เมื่อพลังปราณฟ้าไหลเวียน พลังของยาก็เพิ่มขึ้นทีละน้อย มันกำลังเปลี่ยนเส้นลมปราณของเย่ชางฉวน แต่พลังยาถูกย่อยเร็วเกินไป พลังยาจำนวนมากหลุดกระจายออกไปตัวเย่ชางฉวนก่อนที่เขาจะมีเวลาในการดูดซับ และของเสียก็หลีกเลี่ยงไม่ได้

ประมาณหกสัปดาห์ต่อมา ประสิทธิภาพของผลงูเปลวไฟก็ถูกย่อยจนหมดในที่สุด พลังปราณฟ้าในร่างของเย่ชางฉวน ก็มาถึงระดับที่น่าอัศจรรย์ จากเดิมชั้นกลางของระดับเก้า มันค่อยๆ เพิ่มขึ้นจนไปอยู่ที่จุดสูงสุดของระดับเก้า และระดับยังกว้างกว่าที่ปรึกษาฉินคนนั้นอีกเล็กน้อย ผลงูเปลวอัคคีพันปียังเปลี่ยนเส้นลมปราณของเย่ชางฉวนทำให้การฝึกฝนของเย่ชางฉวนง่ายขึ้น บางทีอาจใช้เวลาไม่นานก่อนที่เขาจะไปถึงระดับสิบ

เย่ชางฉวนก็ลืมตาขึ้นมา ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยแสง

“ท่านปู่เป็นยังไงบ้าง?”

“อาหก ผลของสมุนไพรนี้เป็นยังไงบ้าง?”

ทุกคนมารวมตัวกันรอบๆ เขา

เย่ชางฉวนหัวเราะอย่างเต็มที่ และเสียงหัวเราะของเขาดังก้องไปทั่วห้อง:

"ฮ่าฮ่า จริงๆ แล้วมันเป็นสมุนไพรพันปีที่ล้างเส้นลมปราณทั้งหมดในร่างกายของข้า นี่ควรเป็นขอบเขตหยางบริสุทธิ์ในตำนาน การฝึกฝนพลังปราณของข้ามาถึงจุดสูงสุดของระดับที่เก้าแล้ว และอุปสรรคในการก้าวไปสู่ระดับที่ 10 ก็คลายลง ดูเหมือนว่าข้าจะสามารถไปถึงระดับที่ 10 ได้ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งหรือสองปี!

 “ขอแสดงความยินดีกับท่านปู่!”

 “ขอแสดงความยินดีด้วย อาหก!”

ผู้คนจากทุกครอบครัวแสดงสีหน้าประหลาดใจและเข้ามาแสดงความยินดี

หากป้อมตระกูลเย่สามารถสร้างผู้แข็งแกร่งระดับที่สิบได้ ก็ไม่จำเป็นต้องกลัววังองค์ชายแห่งตงหลิน! ในแคว้นตงหลิน แม้แต่สิบสามแคว้นหลิงหนานก็สามารถเดินไปด้านข้างได้!

ตระกูลเย่จงเจริญ!