ตอนที่ 28 ภารกิจแรกของ The Protector (3)
“ทำไมพวกมันถึงหยุดรถกัน??”ภูมิหันไปมองยังกระจกหลังก่อนจะถามออกมา
“เป็นลูกทีมของผมที่ทำครับ แต่ตอนนี้คุณภูมิควรจะอยู่อย่างสงบ”คิวเอ่ย
“ได้ๆ….อีกนานไหมกว่าพวกตำรวจจะมา”
“อย่างต่ำครึ่งชั่วโมง มากสุด 3 ชั่วโมงในกรณีที่คู่แข่งทางการค้าของคุณเล่นตุกติก”
“พวกเราจะเป็นอะไรกันไหม”
“ไม่ต้องห่วงครับ แต่ก่อนอื่นช่วยใส่นี่ทีครับ”คิวหยิบเกราะออกมาจากหลังเบาะ
มันคือเกราะพลังงานรูปทรงคล้ายเกราะในยุคปัจจุบันมาก เผื่อไว้ใช้ในกรณีที่เป้าหมายป้องกันมีความเสี่ยง
“สีเกราะนี่แล้วรู้สึกอุ่นใจขึ้นเยอะเลยเห๊ะ”ภูมิรับเกราะมาก่อนจะใส่ทับเสื้อลงไป
รถตู้หุ้มเกราะสองคนได้ขับทิ้งระยะห่างจากการไล่ล่าของศัตรูแล้วเข้าไปในป่าลึกเพื่อหาจุดที่เหมาะสมในการตอบโต้
“จริงสิ!! ฉันพึ่งนึกได้ว่าบริเวณกลางป่าเข้าไปลึกๆอีกหน่อยจะมีโกดังร้างขนาดใหญ่”ภูมิหลังจากที่กลับมามีสติแล้วก็กล่าวขึ้นมา
“ขอบคุณครับ งั้นเราจะไปตั้งด่านป้องกันที่นั่นเพื่อรอตำรวจมา”คิวเอ่ยก่อนจะยกวิทยุสื่อสารขึ้นมาแล้วแจ้งข่าวแก่ลูกทีม
หลังจากขับเข้าไปในป่าอีกประมาณ 10 นาที พวกเขาก็ได้พบกับโกดังร้างขนาดใหญ่ และเมื่อเปิดเข้าไปก็พบว่ามันยังมีสภาพที่พอใช้งานได้จึงเข้าไปและไม่ลืมติดตั้งกับดักเอาไว้
คิวได้พาภูมิและเลขาของเขามาซ่อนตัวอยู่ที่ห้องหนึ่งมันมีสภาพดีกว่าห้องอื่นๆมาก ก่อนจะออกไปรับมือกับพวกที่ไล่ล่าพวกเขา
“รายงานสถานการณ์ปัจจุบัน”คิวเดินลงไปยังโกดังก่อนจะเอ่ยขึ้น
“จากกล้องที่เราติดไว้คาดว่าอีกประมาณ 5 นาทีพวกมันน่าจะมาถึงแล้วครับ”
“ดีมาก ปืนปลดอาวุธพร้อมรึยัง”คิวเงยหน้าขึ้นไปบนระเบียงชั้นสอง
“พร้อมยิงทุกเมื่อครับ”
“โกดังนี้มีทางเข้าทางเดียว ดังนั้นพวกเราจะล่อมันไปกระจุกยังที่หนึ่งก่อนจะจัดระเบิดคันให้พวกมันได้ลอง ส่วนคนสั่งการเราต้องล่อไว้ที่ทางเข้า”
“เข้าใจแล้วครับ!”ลูกทีมทุกคนพยักหน้ารับคำสั่งก่อนจะแยกย้ายกันไป
ส่วนคิวก็เปิดกระเป๋าอลูมิเนียมที่ยกมาจากรถลงก่อนจะเปิดมันออกมาและพบกับเหล็กรูปร่างต่างๆ เขาได้ทำการประกอบมันขึ้นโดยใช้เวลาเพียงไม่นานก็เสร็จ
มันคือสไนเปอร์ L96 AWP ที่มีรูปร่างเล็กกว่าปกติ กระสุนที่ใช้ยิงคือกระสุนยาสลบโดนเข้าไปนัดเดียวแม้แต่ช้างก็ยังล้ม
บรื้นนนนน!….
เสียงรถดังขึ้นมาหลายคันหน้าโกดังก่อนที่จะมีคนประมาณ 50 คนออกมาจากรถพร้อมอาวุธครบมือ
“ลูกพี่พวกมันน่าจะอยู่ในนี้แหละ”
“ข้ารู้น่า เตรียมตัวให้พร้อมเราจะบุกเข้าไปกันเดี๋ยวนี้ พงกมันมีแค่ไม่กี่คนอย่าไปกลัว”
“ครับ!!!”
กลุ่มคนติดอาวุธเริ่มเคลื่อนตัวเข้ามาบริเวณหน้าโกดังก่อนที่มองเข้าไปผ่านกระจกเพื่อเช็คดู
เมื่อไม่เห็นว่ามีใครอยู่จึงถีบประตูขนาดเล็กบริเวณข้างๆก่อนจะกรูกันเข้าไปนับสิบคนเพื่อเป็นแนวหน้าในการยิง
“ไม่พบอะไรครับ!”ทว่าหลังจากบุกเข้ามาแล้วกลับไม่พบอะไรสักอย่าง
“เป็นไปได้ยังไงกัน? เข้าไปตรวจสอบให้หมด”
“ครับ!!”
คนกลุ่มนี้เริ่มกระจายตัวกันออกไปเพื่อตรวจสอบโกดังแห่งนี้ แต่ก็ไม่พบอะไรเหมือนเดิมส่วนหนึ่งก็มาจากความมืดที่แม้จะเป็นตอนเช้าก็ดูยากอยู่ดี
“ไม่พบอะไรอยู่ดีครับลูกพี่”หนึ่งในลูกน้องได้ออกมารายงานเขา
“เป็นไปได้ยังไงกัน…..พวกนายเข้าไปกันให้หมดฉันจะรอฟังรายงานอยู่ข้างนอก”
“ได้ครับ”
จากนั้นคนทั้งหมดก็ได้เข้าไปในโกดังเพื่อสำรวจดูโดยปล่อยลูกพี่ของพวกตนไว้ข้างนอก
ฉึก!
“อึก!!..นี่มันอะไรกัน…รึว่าจะมีศัต-”แต่ยังไม่ทันได้พูดจบเขาก็สลบไปโดยมีลูกดอกปักอยู่ที่คอ
เหล่าลูกน้องที่อยู่ข้างในก็ไม่ได้รับรู้เรื่องนี้และยังคงสำรวจต่อไป และหนึ่งในนั้นก็พบกับกลุ่มของคิวในที่สุด
“หยุด!! อย่าขยับแล้วบอกที่อยู่ของภูมิมา”ลูกน้องคนนี้เล็งปืนกลเบาไปทางชายที่ใส่ชุดรัดรูปปกปิดทั่วทั้งร่าง
“ผมยอมแล้วครับ!!….อย่ายิงผมเลยผมจะบอกทุกอย่าง”
“ทำตัวว่านอนสอนง่านดีหนิ ไอ้ภูมิมันอยู่ที่ไหน”
“นะ..ในห้องนั้นครับ”เขาชี้ไปทางห้องหนึ่งที่อยู่ลึกเข้าไปในโกดัง
“ดี อยู่เฉยๆล่ะเพราะฉันก็ไม่ได้อยากฆ่าคน…..เฮ้!! ฉันเจอที่ซ่อนของมันแล้วตามฉันมา”ลูกน้องคนนี้ได้เรียกพวกของตนเพื่อจะเข้าไปดูโดยส่งคนไปรายงานลูกพี่ด้วย
ฉึก!
แต่ออกมาได้ไม่กี่ก้าวชายที่มารายงานก็สลบไปอีกคนโดยครั้งนี้ถูกปักที่กลางหลัง
คนนับ 50 ได้เกาะกลุ่มกันเดินเข้าไปยังห้องนั้นอย่างระมัดระวัง เพราะถ้าเป้าหมายของพวกตนอยู่ในนั้นจริงมันจะต้องมีคนคอยคุ้มกันแน่
“อ๊ากกกกก!!”เกิดเสียงคนร้องออกมาข้างในห้องนั้นเมื่อพวกตนเข้าไปใกล้
ทำให้คนที่มาบุกนั้นรู้สึกร้อนรนใจเป็นอย่างยิ่งก่อนจะทนไม่ไหวแล้วรีบบุกเข้าไปโดยไม่สนใจอะไร
ปั้งง!!
ประตูถูกเตะออกก่อนจะกรูกันเข้าไปในห้องด้วยความรวดเร็ว
เนื่องจากห้องนี้เป็นห้องปิดทำให้มันมืดมากจึงต้องใช้เวลาในการปรับสายตาสักพัก ทว่าประตูที่พวกเขาใช้เข้ามามันกำลังค่อยๆปิดไปพร้อมกับมีอะไรบางอย่างถูกโยนเข้ามา
“เวรแล้ว!!! นี่เป็นกับดัก”
ตึกก!! ตึก!!
ฟู่วววววว!!
ควันสีแดงฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งห้อง
ในตอนแรกพวกเขายังไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น ทว่าหลังจากอยู่ไปได้สักพักก็เกิดอาการคันขึ้นมาอย่างรุนแรงจนต้องทิ้งปืนไปเกา
“เกิดอะไรขึ้นวะทำไมมันคันอย่างนี้”
“อ๊ากก!! ฉันหยุดเกาไม่ได้”
“บ้าเอ้ยย!! คันฉิบหาย”
ปืนที่พกมาทั้งหมดได้ถูกโยนลงไปที่พื้นก่อนจะเกาไปทั่วร่างกายด้วยความเมามันส์
เวลาผ่านไป 30 นาที
กลุ่มคนที่บุกเข้ามาได้ลงไปกองที่พื้นและยังเกาไม่หยุดแต่ควันสีแดงได้หายไปแล้วทำให้แต่ละคนสามารถเห็นเพื่อนของตนในสภาพน่าอนาถ
แอ๊ดดด!!
ประตูทางเข้าถูกเปิดขึ้นมาก่อนจะพบกับกลุ่มคนในชุดดำสวมชุดปกคลุมทั้งตัวเดินเข้ามา
“มัดพวกมันเอาไว้ทั้งหมด ส่วนปืนก็ปล่อยไว้ที่เดิม”คิวเดินเข้ามามองสถานการณ์ก่อนจะเริ่มออกคำสั่ง
“ครับ!!”
คน 14 คนใช้เวลาเพียงไม่นานก็มัดคนทั้งหมดได้ และยังลากลูกพี่รวมถึงคนที่ไปแจ้งกลับมามัดยังห้องนี้ด้วยก่อนที่คนทั้งหมดจะมานั่งรอตำรวจ
1 ชั่วโมงผ่านไป
เสียงไซเรนของรถตำรวจก็ดังขึ้นมาพร้อมกับตำรวจหลายสิบคนลงมาจากรถ
ภูมิที่เห็นภาพนี้ก็รู้สึกโมโหเล็กน้อย เพราะพวกเขามาช้ามากแถมยังมีจำนวนแค่นี้อีก หากมาตอนที่ปะทะกันอาจจะโดนยิงตายกันหมด
คิวที่ได้ถูกอบรมเรื่องนี้มาเป็นอย่างดีก็เข้าไปคุยกับตำรวจก่อนจะส่งภาพและวิดีโอหลักฐานการกระทำของคนพวกนี้ทั้งหมดทำให้ตำรวจไม่สามารถหาเรื่องเอาผิดอะไรกลุ่ม Andromeda ได้
รถตู้สองคันเริ่มออกเดินทางอีกครั้งโดยเป้าหมายในครั้งนี้ก็คือไป สน. เพื่อให้ปากคำก่อนที่จะเริ่มเดินทางไปยังที่พักที่ถูกจองไว้ล่วงหน้า
…………….
16.20 น. โรงเรียนของดนัย
“วันนี้มาแปลกว่ะปกตินายต้องกลับบ้านไปแล้วหนิ”ดิวกล่าวขึ้นมาเมื่อยังเห็นดนัยนั่งอยู่ห้องเรียน
“มันดูหนังมาตั้งแต่บ่ายแล้วแม่งยังไม่จบด้วย”วินเอ่ย
“ตอนนี้จบลงแล้ว และฉันก็กำลังจะกลับพอดี”ดนัยพับโน้ตบุ๊คเก็บใส่กระเป๋านักเรียนก่อนจะเดินออกไป
“แล้วตอนจบเป็นไงวะ?”วินถาม
“พวกที่ไล่ล่าตัวเอกโดนจับหมด แต่ตำรวจแม่งกว่าจะมาก็จบเรื่องพอดี”
“หนังก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่งั้นพวกตัวเอกมันจะได้โชว์หรอวะ”กันต์กล่าว
“ก็คงงั้น”ดนัยยักไหล่ก่อนจะเดินออกจากห้องและไปหน้าโรงเรียนโดยวันนี้มีซินหรานมารับ
“ปฏิบัติการวันนี้เป็นยังไงบ้างคะ??”
“ก็ดี ใช้ทรัพยากรน้อย แถมไม่มีใครตาย”
“สามารถป้องกันเป้าหมายที่มีคนตามล่า 50 กว่าคนได้โดยไม่ตายทั้งสองฝ่ายถือเป็นผลงานที่น่าชื่นชม”ซินหรานกล่าว
“ช่วยเอาไฟล์ในแฟลชไดร์ฟนี้ส่งไปให้นักข่าวช่องไหนก็ได้ทีสิ”
“ได้ค่ะ”ซินหรานรับมันมาด้วยรอยยิ้มเพราะรู้ดีว่าในนั้นมันคืออะไร
