ระบบสินค้าลดราคาขั้นเทพ ตอนที่ 36 ลากคอมันไปประหารเสีย

ระบบสินค้าลดราคาขั้นเทพ ตอนที่ 36 ลากคอมันไปประหารเสีย

เกิดการฆ่าฟันขึ้นอีกครั้ง

ราชวงศ์ฉื่อเหยียน

ราชวงศ์ชิงซาน

ราชวงศ์หยินเยว่

จากการถูกโจมตีในครั้งนี้ ราษฎรของสามราชวงศ์ใหญ่ที่บาดเจ็บล้มตายมีจำนวนกว่า 10 ล้านคน

และหลังจากการสังหารหมู่ครั้งใหญ่ครั้งนี้

ราษฎรทั้งหลายจ้องมองไปที่ถนน บนพื้นดิน

ศพนับไม่ถ้วนที่ล้มลงตาย

ทุกคนต่างปิดปากเงียบ

ภายใต้ความปลอดภัยอันเป็นที่แน่นอน

บางที อาจจะมีคนกล้ากระโดดออกมาประท้วงต่อหน้ากองทัพราชวงศ์หลัว

แต่ทันทีที่พวกเขาคิดว่าต้องเอาชีวิตของตนมาเสี่ยง

พวกเขาก็จะสงบลง

แม้กระทั่งกลายเป็นความเห็นแก่ตัว

เพื่อที่จะรักษาชีวิตของตนไว้ และมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ต่อไป

ไม่ว่าจะให้พวกเขาทำอะไร

พวกเขาก็จะทำ

......

ราชวงศ์หลัว นครจักรพรรดิ

ในอาณาเขตตระกูลหลัว

ภายในห้องทำงานส่วนตัวของจ้าวตระกูลคนปัจจุบัน

หลัวเหิงนั่งอยู่หน้าโต๊ะ สวมชุดยาวสีเขียวเรียบง่าย

เหมือนกำลังครุ่นคิดเรื่องอะไรบางอย่าง

"จ้าวตระกูล ได้เวลาแล้ว"

"บรรดาข้าราชการต่างทยอยเข้าพระราชวังแล้ว ตอนนี้รอเพียงแค่ท่านเท่านั้น"

นอกประตูห้อง

มีสมาชิกตระกูลหลัวในขอบเขตทารกเซียนเดินเข้ามา ก้มหน้าต่ำและกล่าวเบา ๆ

"มาพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้วหรือ?"

หลัวเหิงพึมพำเบา ๆ

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ก็ลุกขึ้นยืนเดินออกนอกห้องไป

จริง ๆ แล้ว หลังจากที่ราชวงศ์ต้าเหยียนถูกทำลาย

ระบบราชสำนักยังถูกราชวงศ์หลัวสืบทอดไว้

อย่างไรเสีย การจะบริหารราชวงศ์ที่กว้างใหญ่ และมีประชากรหลายร้อยล้านคนให้ดี

หากไร้ระบบข้าราชการก็คงจะยากเหลือเกิน

เพียงแต่ เนื่องจากหลัวเหิงมักรำคาญความยุ่งยาก

ดังนั้นส่วนมากเวลาเขาจะให้คนนำสาส์นที่กราบทูลมาที่ตระกูลหลัว

แล้วค่อย ๆ ไตร่ตรองพิจารณาด้วยตนเอง

และจะไปราชสำนักเพียงแค่ทุกสิ้นเดือน เรียกบรรดาข้าราชการมา สรุปหน้าที่ที่ทำในเดือนนั้น

แน่นอนว่า นอกจากสิ้นเดือนแล้ว

หากเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้น

หลัวเหิงก็จะไปที่ราชสำนัก เรียกข้าราชการมา สั่งการบางอย่าง

อย่างเช่นครั้งนี้

หลังจากทำลายสามราชวงศ์ใหญ่แล้ว

มีเรื่องต่าง ๆ ที่จำเป็นต้องไปจัดการ

......

ราชวงศ์หลัว นครจักรพรรดิ

ในพระราชวังที่สง่างามวิจิตร ปกคลุมด้วยอำนาจแห่งสวรรค์

ทั้งข้าราชการฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋น

ต่างสวมชุดเครื่องแบบ

เงียบกริบ ยืนอยู่บนตำแหน่งของตนเอง

รอคอยการมาของ

จักรพรรดิองค์ปัจจุบันของราชวงศ์หลัว เป็นทั้งจ้าวตระกูลคนปัจจุบันของตระกูลหลัว หลัวเหิง

"จักรพรรดิเสด็จแล้ว!"

จวบจนองครักษ์วังหลวงในพระราชวังตะโกนขึ้น

หลัวเหิงจึงค่อย ๆ ปรากฏตัวในสายตาของทุกคน

นั่งบนบัลลังก์มังกรเก้ากรงเล็บของจักรพรรดิ

"ฝ่าบาท"

"ข้าน้อยมีเรื่องกราบทูล"

ในห้องโถง

ชายในชุดเครื่องแบบข้าราชการฝ่ายบุ๋นที่มีหน้าตาอิดโรยเล็กน้อยเดินออกมาช้า ๆ

ประสานมือด้วยสีหน้าจริงจังยิ่ง พร้อมกล่าว

"ฝ่าบาท ข้าน้อยได้ยินมาว่ากองทัพราชวงศ์หลัวของเรา ได้เข้าไปสังหารราษฎรในดินแดนราชวงศ์ชิงซาน ราชวงศ์ฉื่อเหยียน ราชวงศ์หยินเยว่ สามราชวงศ์ใหญ่ ในวงกว้าง"

"ข้าน้อยเห็นว่า การกระทำเช่นนี้ไม่เหมาะสม"

"ควรเรียกผู้อาวุโสที่สามหลัวเจ๋อกลับมา แล้วส่งคนอื่นเข้าไปจัดการเรื่องเหล่านี้ในสามราชวงศ์ใหญ่แทน"

ได้ยินเช่นนี้

ผู้คนในห้องโถงต่างพากันเดินออกมา

เป็นข้าราชการฝ่ายบุ๋นรุ่นใหม่มากมายกำลังประสานมือ

เอ่ยขึ้นว่า

"ฝ่าบาท ข้าน้อยขอกราบทูล......"

"ฝ่าบาท ข้าน้อยขอกราบทูล......"

"ฝ่าบาท ข้าน้อยขอกราบทูล......"

......

ขณะที่เหล่าข้าราชการฝ่ายบุ๋นเดินออกมา

บรรยากาศในห้องโถงชั่วขณะนั้นก็ดูตึงเครียดขึ้น

ชายชราที่เป็นผู้นำ

ชื่อหยางฉี

เป็นผู้อาวุโสเก่าของราชวงศ์ก่อน ใส่ใจราษฎร เป็นผู้ที่มีชื่อเสียงอันยิ่งใหญ่ในหมู่ข้าราชการนับไม่ถ้วน และราษฎรยากจนของราชวงศ์หลัว

ตามปกติ หลังจากตระกูลหลัวยึดครองดินแดน

หยางฉีก็คิดจะพักผ่อนบั้นปลายชีวิตแล้ว

ทว่าใครจะรู้ว่า

เมื่อไม่นานมานี้ สามราชวงศ์ใหญ่ คือราชวงศ์ชิงซาน ราชวงศ์หยินเยว่ ราชวงศ์ฉื่อเหยียน รวมพลกองทัพกว่า 20 ล้านนายบุกโจมตีราชวงศ์หลัว

และยิ่งน่าหวาดกลัวไปกว่านั้น

ราชวงศ์หลัวยังรับมือได้

แถมยังส่งกองทัพไปทำลายสามราชวงศ์ใหญ่ด้วย

โดยหลัก หยางฉีในฐานะข้าราชการของราชวงศ์หลัว

ยิ่งราชวงศ์หลัวแข็งแกร่ง

ฐานะของเขาก็ยิ่งสูงส่ง

หลังจากที่ราชวงศ์หลัวทำลายสามราชวงศ์ใหญ่แล้ว

หยางฉี ข้าราชการรุ่นเก่าผู้นี้

สิ่งแรกที่เขาควรทำก็คือ

รีบเข้าไปประจบสอพลอฝ่าบาทโดยเร็ว สรรเสริญยกย่อง

ในสายตาคนอื่น หยางฉีควรทำ หรือแทบจะแน่ใจว่า เขาจะต้องทำเช่นนี้

แต่หยางฉีเองกลับไม่ยอมทำเช่นนั้น

ในฐานะที่เป็นข้าราชการรุ่นเก่า หยางฉีมีชีวิตมากว่าสองร้อยปี

เขามีความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่

เขาต้องการถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์

แต่เพราะขาดแคลนมาตรการ ขาดแคลนวิธี

แต่เมื่อไม่กี่วันก่อน

เขาได้ข่าวว่ากองทัพราชวงศ์หลัว ได้เข้าไปสังหารราษฎรในสามราชวงศ์ใหญ่อย่างกว้างขวาง

หยางฉีคิดว่า

โอกาสของเขามาแล้ว

ดังนั้น เขาจึงเลี้ยงข้าราชการผู้ใกล้ชิดของตนเองมากมาย

แถมยังปรึกษาหารือกันว่า

ในการประชุมครั้งต่อไป ต้องกดดันฝ่าบาท พร้อมทั้งใช้แรงกดดันจากราษฎร

บีบบังคับฝ่าบาทต้องตอบรับกับข้อเรียกร้องของตน

เรียกผู้อาวุโสที่สามหลัวเจ๋อกลับมา

แล้วจากนั้น ก็เลือกแม่ทัพอีกคนไปจัดการเรื่องต่าง ๆ แทน

เขาคิดว่า แค่ตนเองมาทำตรงนี้น่าจะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์แล้วกระมัง

ต่อไป ในบทประวัติศาสตร์จะมีเขียนไว้ประมาณว่า

[หลัวเหิง จักรพรรดิแห่งราชวงศ์หลัว อ่อนแอ งมงาย สั่งให้กองทัพสังหารราษฎรอย่างกว้างขวาง แต่ในช่วงเวลาวิกฤติ ข้าราชการหยางฉีออกหน้ากล้าหาญ ต่อสู้กับการกระทำนี้จนตัวตาย ช่วยเหลือชีวิตราษฎรยากจนนับไม่ถ้วน!]

เช่นนี้แล้ว

เขา หยางฉี จะได้มีชื่ออยู่ในประวัติศาสตร์

เป็นที่รู้จักของคนรุ่นหลัง

เป็นที่เคารพของคนรุ่นหลัง

จะดีเพียงไหนกัน

อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์จะเป็นเช่นนั้นจริง ๆ หรือ

......

ในห้องโถง

หลังจากที่หยางฉีนำบรรดาข้าราชการฝ่ายบุ๋นเดินออกมาแล้ว

บรรยากาศ ก็ยิ่งกดดันมากขึ้น

บรรดาข้าราชการที่ไม่รู้เรื่องนี้ ต่างก้มหน้าต่ำ

เหมือนกลัวจะโดนฝ่าบาทพิโรธ

ส่วนหลัวเหิง จักรพรรดิองค์ปัจจุบันแห่งราชวงศ์หลัว

และจ้าวตระกูลคนปัจจุบันของตระกูลหลัว

ในเวลานี้ ได้เงยหน้าเล็กน้อยด้วยความไร้อารมณ์

จ้องมองหยางฉีผู้นั้นอย่างนิ่งเงียบ

กระทั่งเวลาผ่านไปนานมาก

หลัวเหิงอดแค่นเสียงหัวเราะออกมาไม่ได้

แล้วค่อย ๆ ถามว่า

"หยางฉี เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่นี่คือที่ใด"

"ที่นี่ย่อมเป็นพระราชวังของราชวงศ์หลัว!"

หยางฉีก้มหน้าเล็กน้อย

ตอบอย่างนอบน้อม

"ดี ถ้าเช่นนั้น ข้าถามอีกคำ แผ่นดินนี้เป็นของใคร"

"ชีวิตและความตายของราษฎร อยู่ในกำมือของใคร"

บนบัลลังก์มังกร

หลัวเหิงถามขึ้นอีก

"แผ่นดินนี้ ย่อมเป็นของฝ่าบาท"

"ชีวิตและความตายของราษฎร ย่อมอยู่ในกำมือของฝ่าบาท"

ครั้งนี้ หยางฉีตอบอย่างนิ่งสงบ

"ในเมื่อ เจ้ารู้เรื่องพวกนี้ทั้งหมด"

"เช่นนั้น เจ้าน่าจะรู้ด้วยว่า ข้าให้พวกเจ้ามา เพื่อสั่งการ ไม่ใช่เพื่อให้พวกเจ้ามาสั่งสอนข้า"

"ลากคอมันออกไปประหารเสีย......"

พูดจบ

หลัวเหิงโบกมือ

นอกห้องโถง ทหารรักษาพระราชวังได้ยินคำพูดนี้ของฝ่าจักรพรรดิก็รีบเดินเข้ามา

จับตัวชายชรา

และข้าราชการที่เดินออกมาพร้อมชายชราผู้นั้น

ก็ถูกลากออกไปทั้งหมด

ประหารทันทีนอกห้องโถง

แน่นอน กฎนี้เป็นหลัวเหิงตั้งไว้

เพียงแต่เพราะข้าราชการส่วนใหญ่ยังมีความซื่อสัตย์ จึงไม่ได้ใช้

คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะได้ใช้แล้ว

......

นอกห้องโถง

ครู่ต่อมา

ดาบในมือของทหารรักษาพระราชวังสับลงอย่างแรง

ศีรษะกระเด็นตกลงบนพื้น ค่อย ๆ กลิ้งไป

เลือดสีแดงสดไหลอาบไปตามพื้น

แม้กระทั่งกลิ่นคาวเลือดก็ค่อย ๆ ลอยคลุ้ง

ส่วนในห้องโถง

หลัวเหิง ในตอนนี้กำลังสั่งการต่าง ๆ มากมายอย่างต่อเนื่อง

แม้กระทั่ง มีบางคำสั่งฟังดูแล้วรุนแรงมาก

อย่างไรก็ตาม......

ในเวลานี้

กลับไม่มีใครกล้าเดินออกมาขัดขวาง

มีข้าราชการหยางฉีเป็นเยี่ยงอย่าง

ใครจะกล้าไปขัดคำสั่งของฝ่าบาทอีก

ยิ่งกว่านั้น ในราชวงศ์หลัว ตระกูลหลัวคือสวรรค์

แล้วใครจะกล้าขัดขืนคำสั่งสวรรค์เล่า