บทที่ 57 หากเจอปัญหา ต้องคิดถึงเจี่ยฟู่เกอให้มาก!
“นี่คือหนึ่งอาคมที่ทรงพลังมาก!”
เมื่อเห็นข้อความแจ้งเตือนจากระบบ หลินซวนรู้สึกมีความสุขอยู่เล็กน้อย.
กฎห้าสายฟ้า นี่คืออาคมธาตุสายฟ้าห้าองค์ประกอบที่แข็งแกร่ง.
กล่าวได้ว่านี่คือเต๋าแห่งสายฟ้า เป็นหนึ่งในพลังสายธรรมะที่ทรงพลังที่สุด.
กฎห้าสายฟ้าจึงเป็นพลังโจมตีที่โดดเด่นในการกำจัดภูตผี.
เมื่อปลดปล่อยกฎสายฟ้าห้าองค์ประกอบออกมา ก็ทำให้โลกหล้าตื่นตะลึงแล้ว.
และยังเป็น ทักษะสังหารที่ทรงพลังมาก.
ติ๊ง!
“โฮสน์ต้องการถอนรางวัลหรือไม่?”
"ใช่!"
“ทำการสกัดอาคมห้าสายฟ้าสำเร็จ!”
อำนาจวิเศษได้รวมเข้ากับร่างกายของหลินซวนทันที.
เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังสายฟ้าทั้งห้าซ่อนอยู่ในร่างกาย ก็ทำให้หลินซวนพอใจเป็นอย่างมาก.
ในเวลานี้ธิดาน้อยจับผีเสื้อได้สำเร็จแล้ว.
หลังจากเล่นไปสักพัก เสวียนหาน ก็ชูผีเสื้อไว้ในมือของนางขึ้น:“ผีเสื้อน้อย ไปเถอะ แล้วค่อยกลับมาเล่นกันนะ!”
เสวียนจู่เองก็ยกมือขึ้นแล้วเป่าผีเสื้อด้วยปากเพื่อช่วยให้มันบินหนีไป
เสวียนซี มองไปที่ผีเสื้อในมือของนางแล้วเอ่ยออกมาเล็กน้อย:“ข้าเต็มใจที่จะปล่อยเจ้าไปจริง ๆ ข้าไม่ต้องการปล่อยให้เจ้าตายในมือของข้า!”
หลังจากเอ่ยแล้วนางก็ปล่อยผีเสื้อไปเช่นกัน
มีเพียงเสวียนหยูอยากจะซ่อนผีเสื้อเอาไว้ลับ ๆ
แต่เมื่อเห็นว่าพี่สาวทั้งหมด ได้ปล่อยผีเสื้อไปกันหมดทุกคนแล้ว นางจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยผีเสื้อไปด้วยเช่นกัน
“พวกนางเป็นคนใจดีมาก!”เสวียนหยูคิดด้วยความภาคภูมิใจ
เมื่อเห็นว่าบุตรสาวทั้งสี่มีความเมตตามาก หลินซวนจึงยิ้มและพยักหน้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน.
“เจี่ยฟู่เกอ!”
ขณะที่ หลินซวน พาเด็ก ๆ ออกมาจากป่า ร่างของ มู่โหยวชิง ก็มาปรากฏขึ้นต่อหน้าของเขาอย่างเร่งรีบ
หลินซวนเหลือบมองนางชั่วครู่
ในเวลานี้ ใบหน้าที่งดงามของนางที่ดูซีดเซียว คล้ายว่านางได้ใช้พลังวิญญาณ มากจนเกินไป.
และเนื่องจากร่างกายนางมีเหงื่อออกมามาก เวลานี้ใบหน้าของนางยิ่งดูซีดเซียวมากขึ้น แลดูน่าสงสารเป็นอย่างมาก.
ชุดกระโปรงบางของนางที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เรียบติดร่างกาย ทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดยิ่งขึ้น ทำให้เวลานี้ นางเผยท่าทางเขินอายออกมาพร้อม ๆ กันด้วย.
“ทำไมเจ้าตัวซีดถึงหน้าแดงล่ะ?” หลินซวนถามด้วยความสงสัย
ใบหน้าที่งดงามของมู่โหยวชิงแดงขึ้นเล็กน้อย แต่นางไม่คาดคิดว่าลูกพี่ลูกน้องของนางจะเห็นสีหน้าของนางด้วย
จากนั้นนางก็หายใจเข้าลึกพร้อมกับเอ่ยออกมาว่า "ภูตผีในเมืองเผิงนั้น ไม่ง่ายอย่างที่พวกเราคิด"
“พวกเราพบว่ามีภูตเกราะทองสัมฤทธิ์มากมายอยู่ข้างใน จึงไม่อาจรับมือมันได้ จึงต้องเร่งรีบหนีออกมา!”
เจ้าหงเหยา จางหยูเผิง พรตโหยวหยวนและคนอื่น ๆ ที่หนีมาด้วย ต่างก็เผยท่าทางเขินอายเช่นกัน.
“ภูตเกราะทองสัมฤทธิ์อย่างงั้นรึ?” หลินซวนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้
"ใช่!" มู่โหยวชิงพยักหน้า
“ได้ยินมาว่า มันคือภูตพิเศษที่หลอมรวมเข้ากับศพเกราะทองสัมฤทธิ์ ทำให้มีพลังป้องกันสูงมาก!”
“แม้ว่าจะเป็นข้า ก็ต้องใช้หลายร้อยการโจมตีในการสังหารหนึ่งตัวไป!”
หลินซวนพยักหน้าเล็กน้อย
หนังสือสวรรค์เสวียนเจวี๋ย มีความรู้ครอบคลุมทุกอย่าง และบันทึกความลับเกี่ยวกับศพเกราะทองสัมฤทธิ์ไว้ด้วย
เป็นที่เข้าใจได้ว่าศพหุ้มเกราะทองสัมฤทธิ์ ก็คือภูตผีที่หายากมากจริง ๆ.
ศพเหล่านี้ถูกหล่อหลอมหุ้มไว้ด้วยทองสัมฤทธิ์ จึงมีพลังป้องกันสูงมาก ยากที่จะทะลวงเข้าไปได้.
มู่โหย่วชิงเหลือบมองเด็กน้อยทั้งสี่ด้วยความเป็นกังวลแล้วเอ่ยออกมาว่า:
“เจี่ยฟู่เกอ รีบไปเถอะ มีภูตเกราะทองสัมฤทธิ์หลายสิบตัวและภูตผีมากมายนับไม่ถ้วนในเมืองเผิง หากพวกมันไล่ตามมาทันจะลำบาก!”
“พวกเราควรออกไปจากที่นี่ก่อน ค่อยวางแผนรับมือภายหลัง เพื่อไม่ให้เด็ก ๆ ได้รับบาดเจ็บ!”
เจ้าหงเหยาและคนอื่น ๆ ต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยเมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว.
ภูตเกราะทองสัมฤทธิ์นั้นทรงพลังเกินไป ไม่ใช่เรื่องฉลาดนักที่จะโจมตีทะลวงไปยังแนวหน้า เมื่อคิดถึงเรื่องดังกล่าว เจ้าหงเหยาและคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าไปมา.
พวกเขามองไปที่หลินซวนในเวลาเดียวกัน
หลินซวนที่ยังคงดูสงบ ราวกับว่าในสายตาของเขา ภูตเกราะทองสัมฤทธิ์นั้นไม่มีอะไรพิเศษ.
จางหยูเผิง พรตโหยวหยวนและคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะคาดเดาว่าตี้ฟู่ดูสงบมาก บางทีคงมีวิธีจัดการกับภูตเกราะทองสัมฤทธิ์.
ท้ายที่สุดแล้ว ตี้ฟู่ก็เป็นยอดฝีมือขอบเขตจักรพรรดิที่ไม่อาจหยั่งถึงได้.
พรตโหยวหยวน รีบก้าวไปด้านหน้าและเอ่ยด้วยความเคารพ“ดูเหมือนว่าตี้ฟู่ไม่รีบร้อนจากไป เป็นไปได้ว่า ตี้ฟู่มีวิธีการจัดการกับภูตเกราะทองสัมฤทธิ์อย่างงั้นรึ!”
เมื่อมีคนเอ่ยถามคำถามดังกล่าวออกมา มู่โหยวชิง ที่เดิมเต็มไปด้วยความกังวลก็หันหน้าไปมองหลินซวนทันที.
ใช่แล้ว ลูกพี่ลูกน้องที่ดูสงบตลอด แม้นว่าจะได้ยินเรื่องภูตเกราะทองสัมฤทธิ์ก็ตาม
นี่แสดงให้เห็นว่าเขามีวิธีจัดการกับพวกมันอยู่ในใจแล้ว
หลินซวน เผยยิ้มเล็กน้อย: "วิธีจัดการพวกมัน ก็คือ การโจมตีไปยังจุดอ่อนของพวกมัน"
"จุดอ่อน?"
ดวงตาของทุกคนเป็นประกาย
ตี้ฟู่เอ่ยเช่นนี้ แสดงให้เห็นว่ามีวิธีจัดการกับภูตเกราะทองสัมฤทธิ์จริง ๆ!
หลินซวน พยักหน้า: "การป้องกันภายนอกของภูตเกราะทองสัมฤทธิ์นั้นแข็งแกร่งมาก ซึ่งเป็นข้อได้เปรียบของพวกมัน"
“ทว่าภูตผีที่ผนึกไว้ในร่างกายพวกมันนั้น เปราะบางมาก ซึ่งเป็นจุดอ่อนอย่างหนึ่งของพวกมัน.”
ทุกคนพยักหน้าเงียบ ๆ เมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว.
โฮกกกก! - -
ไม่จำเป็นต้องให้ทุกคนได้เอ่ยอีกครั้ง ปราณภูตผีที่รุนแรงไล่หลังมาได้เคลื่อนที่เข้ามาใกล้แล้ว.
ภูตเกราะทองสัมฤทธิ์ซึ่งมีร่างกายเป็นสัมฤทธิ์สีเข้ม เอ่ยคำรามพุ่งเข้าหาฝูงชน.
ทุกคนที่หนังหัวชาหนึบ ขณะขยับก้าวเข้าหาหลินซวนมองออกไปเป็นสายตาเดียวกัน.
ในขณะนี้รอบ ๆ ร่างกายหลินซวนนั้นเป็นเหมือนกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ทำให้ทุกคนรู้สึกปลอดภัย.
“ธิดาที่รัก อย่าหันหน้าไปมองสิ่งน่าเกลียดเหล่านี้!”
หลินซวนเอ่ยเบา ๆ จากนั้นก็ยกมือขวาขึ้นเพื่อเรียก "กฎห้าสายฟ้า"
เปรี้ยง! - -
สายฟ้าฟาดลงมาในเวลากลางวันขณะท้องฟ้าแจ่มใส
สายฟ้าสีแดงยาวร้อยจั้งที่เต็มไปด้วยพลังทำลายล้าง กระแทกเข้าไปบนศีรษะของศพเกราะทองสัมฤทธิ์.
ทันใดนั้นพวกเขา ก็เห็นควันสีดำที่ล่องลอยออกมา.
ภูตเกราะทองสัมฤทธิ์ที่ดุร้าย เวลานี้กลายเป็นยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไป.
“กฎสายฟ้า! โอ้วสวรรค์ นี่คือกฎห้าสายฟ้าที่แท้จริง!”
เวลานี้พรตโหยวหยวนที่เอ่ยอุทานเสียงดัง.
เขามองเห็นได้ชัดเจนว่าสายฟ้าสีแดงนั่นเป็นสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ที่มีคุณลักษณะของเพลิงสายฟ้า เป็นหนึ่งในอำนาจในสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ห้าองค์ประกอบ.
สายฟ้าห้าองค์ประกอบมีพลังศักดิ์สิทธิ์ ธาตุหยางขั้นสุด เป็นศัตรูทางธรรมชาติของผีหยินเป็นอย่างมาก ทำให้พลังโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียวก็สังหารภูตเกราะทองสัมฤทธิ์ได้แล้ว.
พลังสายฟ้าที่มีเสียงคำราม นี่คือสายฟ้าห้าศักดิ์สิทธิ์อย่างไม่ต้องสงสัย.
ในเวลานี้ทุกคน ต่างก็เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ ยืนตะลึงงันไปตาม ๆ กัน.
"ในสายตาของตี้ฟู่ ภูตเกราะทองสัมฤทธิ์ก็คงไม่ต่างจากอาหารสัตว์ปืนใหญ่!"
“เฮ้อ ข้าละอายใจจริง ๆ ทั้งที่พยายามอย่างหนักกลับไม่อาจกำจัดภูตผีได้ ท้ายที่สุดก็ยังต้องรบกวนตี้ฟู่ ให้ลงมือจนได้!”
จางหยูเผิง เฟิงหยู และคนอื่น ๆ ต่างก็ตื่นตะลึงพร้อมกับรู้สึกชื่นชมหลินซวนมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
มู่โหยวชิงพยักหน้าอยู่เงียบ ๆ ด้านข้าง.
ก่อนหน้านี้นางเร่งรีบเกินไป จนลืมไปว่าเจี่ยฟู่นั้นเป็นยอดฝีมือที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้.
ดูเหมือนว่าถ้าเจอปัญหาในอนาคตเจ้าต้องคิดถึงเจี่ยฟู่เกอให้มากขึ้น
“ตี้ฟู่ ได้โปรดประทานความสงบแก่เมืองเผิงด้วย!”เจ้าหงเหยาที่ก้าวออกไปข้างหน้าเอ่ยด้วยความเคารพ.
ความสามารถของตี้ฟู่นั้นเพียงพอที่จะกำจัดความวุ่นวายในครั้งนี้ได้อย่างง่ายดาย.
หลินซวนพยักหน้าเล็กน้อย เขาก็ตั้งใจจะกำจัดภูตผีเหล่านี้อยู่แล้ว.
ในเวลาต่อมาทุกคนก็มองเห็นหลินซวนลอยขึ้นสู่บนท้องฟ้า สูงขึ้นไปร้อยเมตร.
เขายกนิ้วเรียวยาวขึ้นพร้อมกับวาดเป็นผนึกลึกลับ.
"ไป!"
หลินซวนโยนผนึกไปยังทิศทางของเมืองเผิง
ในเวลาต่อมา จู่ ๆ เมฆสีดำมีประกายแสงแดงเข้มกระพริบก็ปกคลุมพื้นที่ 100 ลี้ คลุมไปทั่วเมืองเผิง.
ภายในเมฆดำจุดสีแดงเข้มนั้น มีสายฟ้าที่ส่องสว่างมากมายนับไม่ถ้วน พร้อมกับเสียงคำรามดังกึกก้อง.
เปรี้ยง! - -
จากนั้นราวกับว่าประตูสายฟ้าได้เปิดออกมา เสียงสายฟ้าคำรามที่ฟาดลงมาด้านล่างมากมายหลายร้อยล้านครั้ง.
เมื่อสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ที่ฟาดลงยังเมืองเผิง เสียงที่ดังกึกก้องก็ดังขึ้นไม่หยุด.
ในเวลานี้เจ้าหงเหยาและคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองร่างในชุดขาวบนท้องฟ้า.
พวกเขาไม่เพียงแค่รู้สึกชื่นชมและกระทั่งสัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขามยิ่งใหญ่อยู่ในใจ
