บทที่ 33 อาสองของตระกูลซ่งเก่งจริงๆ
บทที่ 33 อาสองของตระกูลซ่งเก่งจริงๆ
หวงหยู่ไห่รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ขยับตัวไม่ได้ต้องยืนนิ่งอยู่กับที่
มันกลับเป็นเขา!
เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่เทียนเหาผับ หวงหยู่ไห่สั่งให้ปิดเป็นความลับ ไม่มีใครกล้าพูดออกไป แต่เขาจำได้อย่างชัดเจน
หลังจากที่คุกเข่าอย่างน่าอับอาย เขายังต้องระงับความคิดที่จะแก้แค้น เพราะไม่รู้ว่าฉู่เฉินมีสถานะอะไรในสำนักโหราศาสตร์ ในสถานการณ์ที่ไม่มีความมั่นใจว่าจะจัดการกับฉู่เฉินได้ เขาไม่กล้าแก้แค้นโดยพลการ เขาโทรหาเย่เส้าหวง บอกที่อยู่ของฉู่เฉิน อยากจะยืมมือเย่เส้าหวงมาลองเชิงฉู่เฉิน แต่สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังคือ เย่เส้าหวงไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ
แต่ฉู่เฉินกลับเหมือนกับผีที่ตามหลอกหลอน ปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีกแล้ว
อักษรพู่กันจีนแผ่นนี้ กลับเป็นฝีมือของฉู่เฉิน
แม้ว่าอักษรพู่กันจีนแผ่นนั้นของหวงหยู่ไห่จะเขียนโดยผู้อาวุโสในสำนัก แต่เขาก็มีความสามารถในการแยกแยะ อักษรพู่กันจีนสองแผ่นวางอยู่ด้วยกัน เขาสามารถรู้ได้ทันทีว่าแผ่นไหนดีกว่า
“ตระกูลซ่ง ฉู่เฉิน?”
ในตอนนี้ หวงเจียงหงก็เห็นตัวอักษรสี่ตัวนี้ ตกตะลึง “คนตระกูลซ่ง ทำไมถึงใช้นามสกุลฉู่?”
“คุณปู่ ฉู่เฉินคนนี้ เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลซ่ง” หวงหยู่ไห่ชะงักไปครู่หนึ่ง เสริม “เป็นคนปัญญาอ่อนที่มีชื่อเสียงของเมืองฉาน อักษรพู่กันจีนแผ่นนี้อาจจะไม่ใช่ฝีมือของเขา”
หวงหยู่ไห่ตาเป็นประกาย
ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ
ฉู่เฉินซื้ออักษรพู่กันจีนแผ่นหนึ่งมาด้วยราคาสูง เพื่อที่จะอวด มันยังดีกว่าไปขอให้ผู้อาวุโสในสำนักเขียนให้ บางทีฉู่เฉินก็ทำแบบนั้น
หวงเจียงหงหรี่ตาลง
คนปัญญาอ่อนของเมืองฉาน ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน?
“อักษรพู่กันจีนแผ่นนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าดีมาก แต่สถานะของฉู่เฉิน คงจะไม่มีสิทธิ์เขียน” หวงหยู่ไห่อดไม่ได้ที่จะพูดอีกประโยค
หวงเจียงหงมองไปที่หวงหยู่ไห่
หวงหยู่ไห่รู้สึกผิด รีบก้มหน้าลง ทำท่าทางว่ากำลังตั้งใจฟัง
“เมื่อกี้คุณปู่บอกแล้วว่า ลูกหลานของตระกูลหวง ไม่ต้องถ่อมตัวมากเกินไป” หวงเจียงหงกล่าว “แต่ลูกหลานของตระกูลหวง ทำอะไรก็ต้องมีหลักเกณฑ์ ประกาศรับสมัครคำอวยพรทั่วทั้งเมือง ใครเก่งกว่าคนนั้นก็ชนะ ก่อนที่จะมีอักษรพู่กันจีนแผ่นที่สองที่ดีกว่าของฉู่เฉิน ไม่ว่าฉู่เฉินจะมีสถานะอะไร อักษรพู่กันจีนของเขาก็จะถูกเลือกเป็น ‘คำอวยพร’”
“ครับ คุณปู่” หวงหยู่ไห่รีบพยักหน้า “ผมรู้แล้วว่าตัวเองผิด”
ฉู่เฉินไม่รู้ว่า อักษรพู่กันจีนที่ตัวเองเขียนถูกคุณปู่ของตระกูลหวงสนใจแล้ว ในตอนนี้เขากำลังอยู่ที่เตี่ยนจวี่โหลวพร้อมกับซ่งเหยียน
เตี่ยนจวี่โหลว(ร้านจุดนัดพบ) คือร้านอาหารเก่าแก่ของเมืองฉาน
“ฉู่เฉิน นายถือโทรศัพท์มาตลอดทาง ทำเพื่ออะไร?” ซ่งเหยียนอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย ปกติเธอไม่เคยเห็นฉู่เฉินเล่นโทรศัพท์
ฉู่เฉินกล่าว “คุยกับเย่เส้าหวง ดูว่าจะสามารถช่วยโปรเจ็กต์ความร่วมมือระหว่างสามฝ่ายได้หรือเปล่าฺ? ฉันเห็นว่าพ่อตาให้ความสำคัญกับโปรเจ็กต์นี้”
ซ่งเหยียน “หุบปากไปเลย”
ทันใดนั้นเธอก็ยิ่งไม่มั่นใจกับการพบปะพูดคุยในวันนี้
ตระกูลซ่งไม่มีความสามารถที่โดดเด่น ตัวแทนฝ่ายตระกูลเซี่ย ก็เป็นบุคคลสำคัญที่มีชื่อเสียงในวงการธุรกิจเมืองหยาง
ยังคิดจะพึ่งความสัมพันธ์ระหว่างฉู่เฉินกับเซี่ยเป่ย ตอนนี้คิดดูแล้ว ฉู่เฉินยิ่งดูไม่น่าเชื่อถือมากขึ้นเรื่อยๆ
โรงพยาบาลประชาชนเมืองฉาน บนเตียงผู้ป่วย
หลังจากการช่วยเหลืออย่างเต็มที่ สุดท้ายก็พบว่า เป็นเรื่องที่ไม่จำเป็น เย่เส้าหวงยังคงชาไปทั้งตัว ขยับตัวไม่ได้ แต่ความเจ็บปวดในร่างกายของเขาก็หายไปแล้ว
สภาพจิตใจของเย่เส้าหวงไม่เลว แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัว และความสิ้นหวัง
ก่อนอื่นก็จะเจ็บปวด จากนั้นก็จะชาไปทั้งตัว สุดท้าย...เลือดออก...
ทุกอย่างเป็นไปตามที่ฉู่เฉินพูด
“หวงเอ๋อร์ พ่อของลูกติดต่อโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในเมืองหลวงแล้ว บ่ายนี้จัดการเรื่องเอกสารเสร็จ เราก็จะย้ายลูกไป” แม่ของเย่เส้าหวงกังวลใจ
พิษงูที่แปลกประหลาดแบบนี้ ทำให้หมอในโรงพยาบาลนี้หมดหนทาง
“ฉู่เฉิน!” ทันใดนั้นเย่เส้าหวงก็เบิกตากว้าง ร้องอุทานออกมา
“ฉู่เฉิน?” แม่ของเย่เส้าหวงกล่าว “หวงเอ๋อร์ไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าเป็นไอ้หมอนั่นที่ทำร้ายลูก แม่จะไม่ปล่อยมันไปแน่ เมื่อคืนแม่ให้คนปล่อยข่าวไปแล้ว บอกว่าฉู่เฉินมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคุณชายเซี่ย คุณชายเซี่ยหลงรักฉู่เฉิน ตอนนี้ข่าวคงจะไปถึงหูของตระกูลเซี่ยแล้ว”
“ไม่ ตอนนี้ไม่ต้องสนใจเรื่องพวกนั้น มันเคยพูดถึงลักษณะของการโดนงูพิษชนิดนี้กัด บางทีมันอาจจะรู้วิธีแก้พิษงูก็ได้” ในตอนนี้ เย่เส้าหวงรู้สึกว่าชีวิตของเขามีค่ามากกว่าเรื่องอื่นๆ “เร็วๆ หาวิธีเอามาเบอร์โทรศัพท์ของฉู่เฉินมา ผมจะถามมันด้วยตัวเอง”
ประสิทธิภาพของแม่ของเย่เส้าหวงก็รวดเร็ว ไม่กี่นาทีต่อมาก็ได้เบอร์มา “หลินซิ่นผิง ลูกเขยคนโตของตระกูลซ่ง เป็นคนให้เบอร์มา ลองดูสิ”
เขาโทรไปไม่รู้กี่ครั้ง เขาก็ถูกตัดสาย
สีหน้าของเย่เส้าหวงดูมืดมน
เขาขยับแม้แต่นิ้วเดียวไม่ได้ ได้แต่ให้แม่ของเย่เส้าหวงโทรไปอีกครั้ง
ครั้งนี้รับสายแล้ว
“ใคร? ฉันกำลังดื่มชากับภรรยา กำลังคุยเรื่องธุระ มีอะไรรีบพูดมา”
เย่เส้าหวงจำเสียงของฉู่เฉินได้ รีบพูดเสียงดัง “ฉู่เฉิน นายรู้อะไรเกี่ยวกับงูตัวนั้นบ้าง รู้วิธีแก้พิษงูหรือเปล่า?”
“เย่เส้าหวง?” ปลายสาย ฉู่เฉินดูเหมือนจะชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดอย่างช้าๆ “คุณชายเย่ เมื่อคืนฉันยังถูกคนของหรงเย่ามวยไทยล้อมอยู่เลย นายคิดว่า...นายมาถามคำถามแบบนี้กับฉัน เหมาะสมเหรอ?”
“ฉู่เฉิน ถ้านายช่วยได้ เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ฉันจะลืมมันไป ฉันรับรองว่าหรงตงจะไม่ไปหาเรื่องนายอีก” เย่เส้าหวงดูเหมือนจะคาดการณ์คำตอบของฉู่เฉินเอาไว้แล้ว พูดออกมาโดยไม่ลังเล
ฉู่เฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “งูดำตัวเล็กๆ ตัวนั้น ฉันเคยเห็นมากกว่าหนึ่งครั้ง เคยเห็นมันกัดคนอื่น แต่...พูดตรงๆ การช่วยนายก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับฉัน แถมตอนที่คุณชายเย่เพิ่งถูกกัด ฉันก็ช่วยเหลือทันที ไม่เห็นตระกูลเย่จะมีการตอบแทนอะไรฉันเลย?”
ใบหน้าของแม่ของเย่เส้าหวงมืดมน เธอไม่คิดเลยว่าฉู่เฉินที่หวงเอ๋อร์พูดถึง จะเป็นคนแบบนี้
“ฉู่เฉิน นายต้องการอะไร?” แม่ของเย่เส้าหวงพูดตรงๆ “ยิ่งไปกว่านั้น นายเข้าใจผิด ตระกูลเย่ของเราเตรียมเงินขอบคุณเอาไว้หนึ่งแสนหยวน จะส่งไปให้ตระกูลซ่ง ขอบคุณที่นายช่วยชีวิตหวงเอ๋อร์”
“พูดเรื่องเงินมันดูเห็นแก่ตัวเกินไป” ฉู่เฉินพูดอย่างมีอารมณ์ “ภรรยาของฉันยังคงรู้สึกเสียใจกับโปรเจ็กต์ความร่วมมือระหว่างซ่ง เย่ หรง...”
เย่เส้าหวงพยักหน้า “พวกเราสามารถร่วมมือกันต่อได้”
“คุณชายเย่เป็นคนตรงไปตรงมาจริงๆ” ฉู่เฉินยิ้ม “ขนมของเตี่ยนจวี่โหลวอร่อย ฉันได้เงินหนึ่งแสนหยวนแล้ว จะชวนคุณชายเย่มาดื่มชา”
ใบหน้าของสองแม่ลูกดูมืดมน
พวกเขากำลังร้อนใจ อยากจะช่วยชีวิต ฉู่เฉินกลับพูดเรื่องขนมของเตี่ยนจวี่โหลว
หลังจากที่ฉู่เฉินพูดอยู่ครู่หนึ่ง ก็เข้าเรื่อง “พูดตรงๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะแก้พิษงูนั้นยังไง”
สีหน้าของเย่เส้าหวงมืดมน รู้สึกเหมือนถูกฉู่เฉินหลอก
แม่ของเย่เส้าหวงกำลังจะโวยวาย
“แต่ ฉันเห็นกับตาว่าซ่งชิ่งเผิงถูกงูดำตัวเล็กๆ ตัวนั้นกัด” ฉู่เฉินกล่าว “คุณซ่งไม่ได้พาเขาไปโรงพยาบาล แต่พากลับบ้าน ตอนนี้...ซ่งชิ่งเผิงกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมแล้ว อาสองของตระกูลซ่งช่างเก่งกาจจริงๆ!”
“อะไรนะ!”
แม่ลูกสองคนร้องอุทานออกมาพร้อมกัน
สีหน้าของเย่เส้าหวงมืดมนถึงขีดสุดในทันที
ซ่งมู่หยางสามารถแก้พิษงูนั้นได้?
แต่ทว่า… ตอนที่เขาถูกงูกัด ซ่งมู่หยางก็อยู่ในเหตุการณ์นี่นา?
