ตอนที่ 58 ในห้วงวิกฤติ
ตอนที่ 58 ในห้วงวิกฤติ
หวินอี้ฉวนเซถอยหลังไปสองสามก้าว มีเลือดไหลจากการปะทะกัน เขาตกใจ เย่จ้านเทียนเพิ่งขึ้นระดับเก้าไม่นานมานี้ แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็แซงหน้าเขาไปแล้ว เกิดอะไรขึ้น? “เย่จ้านเทียน วันนี้การสังหารหมู่กำลังจะลงไปที่ปราสาทตระกูลเย่ พวกเจ้าทุกคนสามารถคิดทบทวนเกี่ยวกับการพยายามเอาชีวิตรอดจากการโจมตีได้ ข้าได้นำนักสู้ระดับเก้าชั้นสูงและนักสู้ระดับแปดและเก้าสองสามคนมาด้วย การต่อต้านนั้นไร้ประโยชน์ เจ้าควรยอมจำนนต่อชะตากรรมของเจ้า!”
หวินอี้ฉวนหัวเราะลั่น
เย่จ้านเทียนทำหน้าบูดบึ้ง เขาไม่คิดว่าหวินอี้ฉวนจะนำกลุ่มขนาดใหญ่เช่นนี้มา หากอาหกไม่กลับมาทันเวลา ปราสาทตระกูลเย่ก็จะถูกทำลายกลายเป็นซากปรักหักพัง
“อย่าคาดหวังให้ใครมาช่วยเจ้า เย่ชางฉวนและเย่เฉินลูกชายของเจ้าตายแล้วในป้อมตระกูลหวิน! พวกมันไม่มีวันมาหาเจ้า!”
หวินอี้ฉวนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
เย่จ้านเทียนหน้าซีด เขาแทบจะไม่สามารถยืนได้มั่นคง อาหกและเฉินเอ๋อตายแล้วเหรอ? เฉินเอ๋อยังเด็กมากและเขามีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า เขาจะตายได้อย่างไร… เย่จ้านเทียนเสียใจมากเขาไม่สามารถระงับอารมณ์เศร้าและสิ้นหวังของเขาได้
ในขณะที่เย่จ้านเทียนกำลังวอกแวกหวินอี้ฉวนยกมือและโจมตีเย่จ้านเทียนที่ศีรษะด้วยหัตถ์ทลายฟ้า
“แม้ว่าตระกูลเย่กำลังจะล่มสลายในวันนี้ ข้าก็พาเจ้าไปพร้อมกับพวกเรา ข้าจะล้างแค้นให้ลูกชายของข้า!”
เย่จ้านเทียนดูโกรธจัด ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงจากความโกรธ เขาส่งปราณฟ้า ทั้งหมดของเขาและทันใดนั้นแรงกดดันที่ทรงพลังก็กวาดออกไป กล้ามเนื้อทั่วร่างกายมีเสียงปะทุด้วยเสียงฟ้าร้องที่น่าอัศจรรย์
ความกดดันของเย่จ้านเทียนนั้นรุนแรง หวินอี้ฉวนคิดว่าข่าวการตายของเย่ชางฉวนและเย่เฉินจะทำลายล้างเขา แต่มันก็ยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้นเท่านั้น ก่อนที่หวินอี้ฉวนจะมีโอกาสโจมตีเย่จ้านเทียนด้วยหัตถ์ทลายฟ้า เมื่อเขาไปถึงร่างของเย่จ้านเทียน เย่จ้านเทียนก็ซัดหมัดเข้ามาหาเขา
ปัง! ปราณฟ้าจำนวนมากโจมตีหวินอี้ฉวนและส่งเขากระเด็นถอยหลังไปสองสามฟุต เย่จ้านเทียนไม่หยุดยั้ง เขาใช้กรงเล็บเงาพายุต่อเนื่อง
“พี่หนิว! มาช่วยข้าเถอะ มาโค่นเย่จ้านเทียนด้วยกัน!”
หวินอี้ฉวนถอยอย่างมั่นคงภายใต้แรงผลักดันของเย่จ้านเทียน
“หวินอี้ฉวนเจ้าสูญเสียการควบคุมในแต่ละครั้ง เจ้าไม่สามารถเอาชนะนักสู้ระดับเก้าได้เลย!”
ไม่ไกลนักชายร่างใหญ่ที่พยายามจะเอาชนะเย่จ้านหลงและคนอื่นๆ ก็กระโดดไปช่วยเหลือหวินอี้ฉวนทันทีที่ได้ยินเขาเรียก ด้วยความปราดเปรียวราวกับเสือดำ เขากระโดดไปข้างหน้าและฟาดไม้เท้าลง
เมื่อชายทั้งสองรุมโจมตีเขา จู่ๆ เย่จ้านเทียน ก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบาก
ในอีกด้านหนึ่งเย่จ้านหลงและคนอื่นๆ ต่อสู้กับยอดฝีมือระดับแปดที่หวินอี้ฉวนนำมา ยอดฝีมือทุกคนในรุ่นจ้านในตระกูลเข้าร่วมกลุ่มต่อสู้ร่วมด้วย เย่จ้านหลงและคนอื่นๆ จ้องมองเย่จ้านเทียนอย่างกังวล พี่ชายคนโตกำลังเผชิญหน้ากับยอดฝีมือระดับเก้าสองคนที่มีความแข็งแกร่งเท่ากัน เขาอาจจะไม่สามารถอดทนได้นานนัก แต่พวกเขาก็ถูกรั้งไว้โดยยอดฝีมือระดับแปดเหล่านี้และ ไม่สามารถหนีไปได้เลย!
นอกเหนือจากนักสู้ระดับเก้าและแปดแล้ว คนของหวินอี้ฉวนยังมีนักสู้ระดับเจ็ดอีกเจ็ดคนที่กำลังตามล่าผู้เยาว์ทั้งหมดในตระกูล ในบรรดารุ่นเยาว์ในป้อมตระกูลเย่ ผู้ที่สูงที่สุดเป็นเพียงนักสู้ระดับที่หกเท่านั้นและเข ไม่ใช่คู่มือระดับเจ็ดเหล่านี้เลย ฝ่ายตรงข้ามยอดฝีมือระดับสูงถูกรายล้อมไปด้วยคนห้าหรือหกคนและหลายคนได้รับบาดเจ็บ โหรวเอ๋อไม่รู้ว่าใช้วิธีลับอะไร แต่จริงๆ แล้วนางได้ยกระดับความแข็งแกร่งขึ้นสู่ระดับที่ 7 ขั้นสูง และเผชิญหน้ากับยอดฝีมือระดับเจ็ด สองคน ไม่เช่นนั้น การสูญเสียของป้อมตระกูลเย่จะหนักหนาสาหัสกว่านี้อีก!
ผู้อ่อนแอที่เหลือไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วมการต่อสู้ด้วยซ้ำ แรงกดดันของยอดฝีมือระดับเก้าและแปดทำให้พวกเขาล้มลง
หวด หวด ลูกศรหน้าไม้ป้องกันเมืองถูกยิงไปที่ผู้คนของหวินอี้ฉวน เนื่องจากฉากนั้นวุ่นวายมากคนในตระกูลเย่บนกำแพงเมืองจึงกลัวที่จะทำร้ายคนของตนเองดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าใช้หน้าไม้ป้องกันเมือง ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถยิงได้เพียงบางช่องว่างเท่านั้น
ปัง เย่จ้านเทียนโดนโจมตีจากไม้ตีของหนิวเอ้อ เขาทรุดตัวลงคุกเข่าและเริ่มกระอักเลือดออกมา
“เย่จ้านเทียน วันนี้เป็นวันตายของเจ้า!”
เมื่อเห็นภาพนี้หวินอี้ฉวนก็เยาะเย้ยและก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว
เย่จ้านเทียนเริ่มมืดมน ถ้าไม่ใช่เพราะพลังของวิชาจักรพรรดิสายฟ้า เขาคงจะยอมแพ้ไปนานแล้ว เขาโคจรปราณฟ้าและจะลากหวินอี้ฉวนและหนิวเหล่าเอ้อไปตาย การต่อสู้นองเลือดในหมู่ชนตระกูลในป้อม เขารู้ว่าเขาไม่สามารถล้มลงได้ ถ้าเขาล้ม ป้อมตระกูลเย่จะต้องเผชิญการสังหารหมู่
เย่จ้านเทียนเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามของตระกูล ตอนนี้อาหกเสียชีวิตแล้ว ชะตากรรมของตระกูลก็ตกอยู่ในมือของเขา
แม้ว่ามันจะหมายถึงการต้องพิการหรือเสียชีวิต แต่เย่จ้านเทียนจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องตระกูลของเขา มิฉะนั้น เขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับบรรพบุรุษของตระกูลเย่ในชีวิตหลังความตาย
โดยไม่คำนึงถึงร่างกายของเขา เย่จ้านเทียนยังคงปล่อยปราณฟ้าจำนวนมากต่อไป เขาโค้งหลังเหมือนเสือที่บาดเจ็บ และเตรียมพร้อมที่จะโจมตีหวินอี้ฉวนและหนิวเอ้อซึ่งกำลังเข้าใกล้เขา
“ช่างเป็นคนดื้อรั้น เจ้ายังไม่ยอมแพ้อีก”
หนิวเอ้อมองไปที่เย่จ้านเทียน
“ข้าไม่เคยมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการฆ่าใครในการต่อสู้ อีกครั้งข้าเห็นหลายคนที่ไม่ยอมเลิก สุดท้ายพวกเขาทั้งหมดก็ตายด้วยไม้ตีของข้าเหมือนกัน มาดูกันว่าเจ้าจะสามารถโจมตีอีกครั้งได้หรือไม่!”
เขากระแทกไม้เท้าของเขาอีกครั้ง
ตอนนี้เย่ชางฉวนและเย่เฉินกำลังวิ่งไปที่ปราสาทตระกูลเย่ เสียงสัญญาณเตือนภัยที่ดังมาจากระยะไกลดังมาจากปราสาท พวกเขากระสับกระส่าย
“เฉินเอ๋อ นั่นคือสัญญาณเตือนภัยของปราสาท!”
เย่ชางฉวนตะโกนออกมา
เย่เฉินรู้สึกหวาดกลัว นั่นคือเสียงที่ใช้ในการเตือนภัยสำหรับการโจมตีของศัตรู ปราสาท ตระกูลเย่ต้องถูกโจมตี!
ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรมาก วู้ วู้. ทั้งสองเพิ่มความเร็วเป็นสูงสุดและออกเดินทางอย่างเต็มกำลัง
เย่เฉินรู้สึกถึงความหวาดกลัวอย่างต่อเนื่อง พ่อของเขาเป็นนักสู้ระดับเก้าเพียงคนเดียวในปราสาท ก่อนที่หวินอี้ฉวนจะจากไป เย่ชางฉวนกล่าวถึงชายคนหนึ่งชื่อหนิวเอ้อ ซึ่งบังเอิญเป็นนักสู้ระดับเก้าด้วย หากศัตรูมีนักรบระดับเก้าสองคนขึ้นไป ตระกูลนั้นก็จะตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง เย่เฉินไม่คาดคิดมาก่อนว่าตระกูลหวินจะรวบรวมฝูงชนจำนวนมากเพื่อโจมตีปราสาทตระกูลเย่อย่างรวดเร็ว เขาคิดว่าพวกเขาจะใช้เวลาหนึ่งหรือสองวันเป็นอย่างน้อย แต่เขาคิดผิด
ระยะทางไปยังปราสาทตระกูลเย่นั้นอยู่ไม่ไกล หากพวกเขาทำเช่นนี้ต่อไป พวกเขาจะไปถึงที่นั่นภายในหนึ่งชั่วโมง พวกเขาหวังว่ากลุ่มจะสามารถอยู่ต่อไปได้จนถึงตอนนั้น! เย่เฉินเริ่มกระสับกระส่ายมากขึ้น
ขณะที่ทั้งสองพุ่งไปยังจุดหมายปลายทาง ร่างสามร่างก็โผล่ออกมาจากต้นไม้และตรงไปหาทั้งสอง
เย่เฉินกวาดตามองร่างด้วยกายทิพย์ของเขาและตะโกนว่า
“ท่านปู่ ทั้งสามคนนี้เป็นนักสู้ระดับเก้าที่ตระกูลหวินทิ้งไว้ข้างหลังเพื่อหยุดพวกเรา!”
หวินอี้หยางสามารถรวบรวมความช่วยเหลือได้มากขนาดนี้ได้อย่างไร?
“เจ้ากลับไปที่ปราสาทก่อน แล้วปล่อยให้ทั้งสามคนนี้เป็นหน้าที่ของข้า หลังจากที่ข้าฆ่าพวกเขา ข้าจะไปที่นั่นทันที!”
เย่ชางฉวนสั่ง เขารวบรวมลมหายใจ กระตุ้นปราณของจักรพรรดิสายฟ้า และพุ่งเข้าหานักสู้ระดับเก้าทั้งสามคน
เย่เฉินหยุดชั่วคราว ท่านปู่ของเขาไม่น่าจะมีปัญหาในการจัดการกับนักสู้ระดับเก้าขั้นต่ำสามคน เพียงแต่เป็นการยากที่จะบอกว่าใครจะเป็นผู้ชนะในครึ่งชั่วโมงต่อมา ไม่ว่าอย่างไร เย่เฉินก็มั่นใจว่าปู่ของเขาจะปลอดภัยดี
“ระวังตัวด้วย ท่านปู่! ข้าไปเดี๋ยวนี้!”
เขากระโดดขึ้นและพุ่งไปที่ปราสาทด้วยความเร็วสูงสุดอีกครั้ง
ตระกูลหวินส่งนักรบระดับเก้าสามคนเพื่อหยุดพวกเขาในเส้นทางของพวกเขา เย่เฉินสงสัยว่ามีนักรบอีกกี่คนที่นั่น และปราสาทเป็นยังไงบ้าง? ข้างหน้าปราสาทตระกูลเย่ อยู่ในสายตาของเขา
ภายในปราสาท ศพสิบศพนอนเหยียดยาวบนพื้นโดยไม่เคลื่อนไหว สมาชิกตระกูลหลายคนได้รับบาดเจ็บ และมีผู้เสียชีวิตสองคนทางฝั่งของตระกูลหวิน
ภายใต้แรงกดดันของยอดฝีมือระดับเก้าสองคนพลังปราณฟ้าในร่างของเย่จ้านเทียนเกือบจะหมดลงและมันถึงขีดสุดแล้ว เมื่อมองไปรอบๆ กลุ่มคนในป้อมเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า เป็นไปได้ไหมที่ตระกูลเย่ของข้า วันนี้เราจะถูกทำลายล้างกลุ่มจริงๆหรือ?
เย่จ้านเทียนหายใจเข้าอีกครั้ง รวบรวมปราณฟ้าที่เหลืออยู่ในมือขวาของเขา และผลักไปทางหวินอี้ฉวน บึ้ม!.
หวินอี้ฉวนรับหมัดและเซกลับไปสองสามก้าว โชคดีที่พลังของเย่จ้านเทียนกำลังจะหมดลง ไม่เช่นนั้นหมัดนี้คงจะทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน หวินอี้ฉวนโกรธมาก
“เดียรัจฉาน! มาดูกันว่าเจ้าจะทนไปได้อีกนานแค่ไหน!”
"ปล่อยให้ข้า เขาใกล้จะหมดพลังแล้ว เจ้าไปจัดการส่วนที่เหลือ”
หนิวเอ้อฉายรอยยิ้มอันน่าสะพรึงกลัว
หลังจากที่เย่จ้านเทียนปล่อยหมัดนี้ ร่องรอยของพลังปราณฟ้าอึดสุดท้ายในร่างของเขาก็หมดลง เขาแทบจะไม่สามารถยืนหยัดได้ ได้แต่พิงผนังไว้และแม้แต่การมองเห็นของเขาก็มืดมัวเล็กน้อย มองไปที่หนิวเอ้อที่ค่อยๆเข้ามาใกล้แม้ว่า ตอนนี้เขาอยากจะสู้กลับ แต่มันยังไร้พลังจะโต้ตอบ!
“ลาก่อนคนของข้า ข้าเย่จ้านเทียน ต้องล่วงหน้าไปก่อนตอนนี้”