ตอนที่ 51 บรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ของตระกูลเย่?
ตอนที่ 51 บรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ของตระกูลเย่?
เย่เฉินมีเหตุผลของเขาในการแสดงวิทยายุทธ์สามระบบที่น่าทึ่ง หากตระกูลเย่ไม่แสดงพลังของพวกเขา พวกเขาคงตกอยู่ภายใต้แรงกดดันมหาศาล “การแสดงที่ยอดเยี่ยมของปราณฟ้าที่เป็นธาตุไฟบริสุทธิ์ ดังนั้น นอกเหนือจากการฝึกปรือพลังอัสนีบาตภายในแล้ว ตระกูลเย่ยังสามารถใช้ระบบการฝึกฝนธาตุลมและไฟได้เช่นกัน! ไม่มีใครสามารถฝึกฝนและรวมระบบการฝึกปรือทั้งสามแบบให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้ และรวมเข้ากับวิทยายุทธ์ให้เป็นอันเดียว ไม่มีใครฝึกกันมาเป็นพันปีแล้ว ข้าเกรงว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะสืบทอดวิทยายุทธ์กันได้”
หลีฉื่อยิ้มให้เย่ชางฉวน วิทยายุทธ์สายธาตุไฟเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จของเภสัชกร เขาสงสัยว่าเย่เฉินฝึกฝนมาได้แค่ไหน
ใบหน้าของหวินอี้หยางคล้ำลงเมื่อคำพูดของหลีฉื่อทำให้เขารู้สึกหนาวสั่น เขาพูดถูกไม่มีทางที่จะมีใครสามารถรวมระบบการฝึกฝนธาตุทั้งสามเข้าด้วยกันและเปลี่ยนให้เป็นวิทยายุทธ์ได้โดยไม่ต้องมีประสบการณ์นับพันปี มีอะไรลับไปมากกว่านี้อีก ที่ตระกูลเย่ยังไม่ได้เปิดเผย?
ว่ากันว่าเมื่อหลายพันปีก่อน ตระกูลเย่เป็นตระกูลที่ทรงอำนาจในมหาจักรวรรดิ! ไม่มีเหตุผลใดที่ตระกูลที่ร่ำรวยเช่นนั้นจะลงมาที่สาขาป้อมตระกูลเย่เท่านั้น และเหตุใดจึงตกยากขนาดนั้น!
ยิ่งฝูงชนจินตนาการถึงสิ่งต่างๆ มากเท่าไร มันก็ยิ่งน่ากลัวสำหรับพวกเขามากขึ้นเท่านั้น
หวินอี้หยางขมวดคิ้ว มีบางอย่างที่รู้สึกไม่ถูกต้อง หากตระกูลเย่มีความรู้มากมายที่จะสืบทอดอย่างแท้จริง พวกเขาคงไม่ตกต่ำสู่สภาพที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เขาไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกสถานการณ์ในมือตระกูลเย่ได้ หากตระกูลที่มีอำนาจขนาดนั้น พวกเขาคงจะทำลายล้างตระกูลหวินไปนานแล้ว
เย่ชางฉวนรู้ว่ายิ่งผู้คนคิดเรื่องต่างๆ มากเท่าไร จินตนาการของพวกเขาก็จะยิ่งหลงทางมากขึ้นเท่านั้น ในทางกลับกัน เขาหวังว่าจะเป็นเช่นนั้น เขาประหลาดใจมากเมื่อเห็นกระแสของปราณฟ้าไหลออกมาจากเย่เฉิน แม้ว่าเขาจะรักษาความสงบเยือกเย็นไว้ก็ตาม เย่เฉินทำให้เขาความประหลาดใจอย่างแท้จริง
“ท่านใจดีเกินไป อาจารย์หลี ตระกูลของข้าไม่ได้ฝึกฝนวิทยายุทธ์แบบสามระบบแต่อย่างใดเลย การแสดงเคล็ดวิชาที่ท่านเห็นนั้นบรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ตระกูลเย่สอนให้เฉินเอ๋อ ไม่มีใครในตระกูลรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้”
เย่ชางฉวนฉลาด เมื่อพิจารณาถึงสถานะที่ตกต่ำของตระกูลเย่ มันไม่มีประโยชน์เลยที่เย่ชางฉวนจะอวดความรู้เป็นพันปี วันหนึ่ง คำโกหกของพวกเขาจะถูกเปิดเผยและจะนำความอับอายมาสู่ตระกูลของพวกเขามากขึ้น เย่ชางฉวนอยากจะปรุงเรื่องราวเกี่ยวกับบุคคลสำคัญที่สุดบางคนเพราะมันสมเหตุสมผลมากกว่า
“บรรพบุรุษตระกูลเย่จะต้องแข็งแกร่ง ท่านคิดว่าข้าจะไปเยี่ยมเขาได้ไหม?”
หลีฉื่อถาม ดูเหมือนหลีฉื่อจะเข้าใจเรื่องราวนี้แล้ว ท้ายที่สุดมันไม่ง่ายเลยที่จะพบกับการแสดงวิทยายุทธ์ที่น่าอัศจรรย์เช่นของเย่เฉิน
คนรอบข้างที่เหลือต่างเงยหน้าขึ้นมอง บรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่นี้ที่เย่ชางฉวนพูดถึงนั้นสามารถก้าวข้ามระดับสิบไปแล้ว แม้แต่คนที่ชอบหวินอี้หยางก็มีความสงสัยเมื่อได้ยินเรื่องราวเช่นนี้ เป็นไปได้ไหมว่ามีคนที่มีพลังเช่นนี้อยู่เบื้องหลังตระกูลเย่จริงๆ
“บรรพบุรุษตระกูลเย่มีอายุมากกว่าสามศตวรรษ เขาเป็นคนค่อนข้างแปลกและปฏิเสธที่จะพบคน แม้ว่าก่อนหน้านี้ตระกูลเย่จะถูกรังแกมาก่อน แต่เขาไม่เคยใส่ใจที่จะให้ความช่วยเหลือใดๆ ครั้งเดียวที่เขาเคยทำคือรักษาเส้นลมปราณของเฉินเอ๋อ และสอนวิชาฝีมือบางอย่างให้ เขากล่าวว่าเว้นแต่จะเกิดการสังหารหมู่ของตระกูลเรา เราไม่ควรรบกวนเขา”
เย่ชางฉวนยิ้มเล็กน้อย คำโกหกที่น่าเชื่อสร้างเรื่องราวที่น่าสนใจ เย่เฉินเคยทนทุกข์ทรมานจากเส้นลมปราณที่พิการมาก่อน คนทั่วไปจะไม่มีวันฟื้นความสามารถในการฝึกฝนระดับสูงใดๆ ได้ แม้ว่าจะต้องดำเนินต่อไปเป็นเวลาหนึ่งหรือสองปีหรือผ่านการบำบัดโดยใช้ยาเม็ดเชื่อมประสานก็ตาม อย่างไรก็ตาม เย่เฉินฝึกฝนจริงๆ จนถึงระดับหกหรือสูงกว่าในเวลาเพียงหนึ่งหรือสองเดือน นี่เป็นความแตกต่างสิ้นเชิงที่พลังของยาเม็ดเชื่อมประสานไม่สามารถเทียบเคียงได้ ในทางกลับกัน สิ่งนี้สนับสนุนคำพูดของเย่ชางฉวน และความน่าเชื่อถือก็สูงมากในทันใด
อายุมากกว่าสามศตวรรษ... นั่นคงทำให้ร่างนี้อย่างน้อยเป็นนักรบระดับสิบ เขาอาจจะเทียบได้กับปรมาจารย์เภสัชกรด้วยซ้ำ หากบุคคลดังกล่าวมีอยู่จริง คนนับพันหรือล้านคนอาจต้องพินาศด้วยน้ำมือของเขาหากพวกเขาไปกระตุ้นความเดือดดาลของเขา ตระกูลหวินจะสามารถรับมือกับความโกรธของเขาได้หรือไม่?
กลุ่มหัวหน้าและประมุขตระกูลอาวุโสคิดแตกต่างกันเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้ว่าตระกูลเย่จะไม่มีบุคคลเช่นนี้ แต่ก็เป็นการดีที่สุดที่พวกเขาจะไม่ยุ่งกับพวกเขา!
ขณะที่พวกเขาไตร่ตรองถึงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้น เย่เฉินก็กำลังจะเคลื่อนไหวในสนามประลอง
ฝูงชนเปลี่ยนความสนใจไปที่เวที
ถ้ากรงเล็บพายุหมุนมีปราณฟ้าธาตุไฟ จะทำให้เป็นธาตุลม ธาตุสายฟ้าได้หรือไม่ เย่เฉิน คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในการเป็นเภสัชกร เขาจำเป็นต้องเข้าใจระบบการฝึกฝนปราณธาตุไฟ เขาเติมธาตุไฟเข้าไปในกรงเล็บพายุหมุน เพื่อเรียกความสนใจจากหลีฉื่อ
กรงเล็บพายุสลาตันเป็นวิทยายุทธ์ระดับสี่ขั้นกลาง ในแคว้นตงหลิน มีเพียงองค์ชายรองแห่งตงหลินเท่านั้นที่มีวิชาดังกล่าว
“กรงเล็บพายุหมุน!”
เย่เฉินร้อง
หวินอี้เฟยรู้สึกถึงพลังระเบิดขนาดใหญ่ที่มาจากเย่เฉิน เมื่อสัมผัสได้ว่าปราณฟ้าของเขาไม่น้อยกว่าตัวของเขาเอง หวินอี้เฟยจึงเริ่มหวาดกลัวและรีบหลบไปด้านข้าง เกราะปราณหยางแท้ ยังคงเคลื่อนตัวอยู่ภายในตัวเขา
กรงเล็บพายุหมุนของเย่เฉินมีความลับที่อธิบายไม่ได้นี้ มันไล่ตามหวินอี้เฟยเหมือนวิญญาณอาฆาตทำให้มันยากสำหรับเขาที่จะหลบเลี่ยงพ้น
ระหว่างกรงเล็บพายุหมุนและเกราะปราณของตระกูลหวิน มันง่ายที่จะบอกได้ว่าอันไหนเหนือกว่า
“นั่นเป็นวิทยายุทธ์ระดับ 4 ข้าไม่สามารถแพ้ได้!”
หวินอี้เฟยคำรามในใจของเขา เขาระเบิดพลังปราณฟ้าทั้งหมดในตันเถียนของเขาออกมา และต่อยใส่กรงเล็บพายุหมุนของเย่เฉิน
ภาพติดตาของกรงเล็บพายุหมุน พุ่งไปข้างหน้าราวกับกระแสน้ำที่รุนแรง ภาพติดตาที่ตามมาได้บดขยี้เกราะปราณที่เข้มข้นของหวินอี้เฟย เช่นเดียวกับไม้ที่ถูกขวานฟัน แม้แต่สายปราณหยางแท้ในร่างของหวินอี้เฟยก็แตกออกเป็นชิ้นๆ ทันใดนั้น หวินอี้เฟยรู้สึกถึงแรงกระแทกอันใหญ่หลวงกระทบที่หน้าอกของเขา
ด้วยเสียงปังดังทั่วทั้งเวทีก็สั่นสะเทือนและเกือบจะทรุดตัวลง มีร่างหนึ่งกระเด็นออกมาและกระแทกพื้นอย่างแรงนอกเวที
ร่างนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหวินอี้เฟย หวินอี้เฟยกำลังดิ้นรนอยู่บนพื้นราวกับสุนัขที่ตายแล้ว ร่างของเขาถูกปั่นป่วนด้วยพลังลึกลับสามสายที่ไม่รู้จัก
ฝูงชนมองไปที่หวินอี้เฟยและมองกลับมาที่เวที สีหน้าของเย่เฉินนั้นเยือกเย็นราวกับสายลม ราวกับว่าหวินอี้เฟยแทบจะไม่ให้ช่วงเวลาที่ยากลำบากแก่เขาเลย
ก่อนหน้านี้ หวินอี้เฟยได้รับการยอมรับว่าเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งในสิบแปดป้อมตระกูลแห่งเหลียนหวิน ในบรรดาเพื่อนร่วมงานของเขา เขาไม่เคยพบกับคู่ต่อสู้เลย ตอนนี้ เขากลัวว่าตำแหน่งของอัจฉริยะอันดับหนึ่งจะสูญหายไปให้กับคนอื่น และบุคคลนั้นก็ดีกว่าหวินอี้เฟยอายุน้อยกว่าและมีพลังมากกว่า!
“เจ้ากล้าดียังไงมาทำร้ายคนของข้าในพื้นที่แห่งนี้!”
หวินอี้หยางรีบลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธและตกใจ หวินอี้หยางไม่เคยคาดหวังว่าหวินอี้เฟย จะล้มลงด้วยมือของเย่เฉิน หวินอี้หยางมองเข้าไปในดวงตาของเย่เฉิน ชั่วพริบตา ความกลัวแล่นผ่านใบหน้าของเขา เขาประสบความสำเร็จมาแล้วเมื่ออายุได้ 17 ปี และเส้นลมปราณของเขาเพิ่งจะฟื้นตัว หากเราไม่กำจัดเขาอย่างรวดเร็วทันเวลา เราจะต้องเลี้ยงเสืออย่างแน่นอน!
หวินอี้หยางตัดสินใจแล้ว ไม่ยอมให้เขากลับไปที่ปราสาทตระกูลเย่ เขาจะต้องถูกฆ่า
ขณะที่หวินอี้หยางยืนขึ้น เย่ชางฉวนก็ยืนขึ้นทันที หากหวินอี้หยางต้องการทำอะไร เขาจะหยุดยั้งเขาอย่างแน่นอน
หวินอี้ฉวนตกตะลึงเล็กน้อย
เมื่อเห็นหน้าของทั้งหวินอี้หยางและหวินอี้ฉวน หลีฉื่อก็กระแอมในลำคอ เสียงนั้นเหมือนค้อนกระทบหัวใจของหวินอี้หยางและหวินอี้ฉวน สีหน้าของหวินอี้ฉวนเปลี่ยนไป แต่เขาไม่กล้าที่จะลงมือ หลีฉื่อชี้ให้เห็นว่าเขาจะต้องได้เห็นการจากไปอย่างปลอดภัยของเย่เฉิน จากปราสาทตระกูลหวิน หากพวกเขาเคลื่อนไหวใดๆ ในตอนนี้ นั่นก็หมายความว่าจะต้องต่อสู้กับหลีฉื่อด้วยเช่นกัน!
ในขณะนี้ ร่างทั้งสองด้านล่างกำลังวิ่งไปยังเวทีที่เย่เฉินยืนราวกับลูกศร ร่างหนึ่งกำลังวิ่งไปหาหวินอี้เฟย และอีกร่างกำลังวิ่งไปหาเย่เฉินบนเวที ร่างนั้นเร็วราวกับสายฟ้าแลบ และเกราะปราณอันทรงพลังกวาดผ่านไปทั่ว
ผู้คนต่างประหลาดใจเมื่อร่างเหล่านั้นพุ่งเข้ามาด้วยพลังอันดุร้ายเช่นนี้
“มันคือนักสู้ระดับแปด!”
“เขาใกล้จะถึงระดับเก้าแล้ว!”
“ไอ้เด็กร้ายกาจ กล้าดียังไงมาทำร้ายลูกของข้า ข้าจะฆ่าเจ้า!”
ภาพเงานั้นปลดปล่อยการโจมตีด้วยเกราะปราณฟ้าของนักสู้ระดับแปดขั้นต้นนั้นเหนือกว่าพลังของหวินอี้เฟยมาก และไม่มีข้อบกพร่องใดๆ ที่เย่เฉินตรวจพบก่อนหน้านี้
ภาพเงาเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว ไม่มีทางที่ใครจะหยุดสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้ แม้แต่นักสู้ระดับเก้า ด้านบนก็ยังเฝ้าดูอยู่
หลีฉื่อลุกขึ้นยืน ใบหน้าของเขาจริงจัง เขามองดูหวินอี้หยางด้วยความโกรธ
“ท่านหวิน นี่เป็นเรื่องตลกเหรอ? ข้าบอกท่านแล้วว่า ถ้าเย่เฉินชนะการแข่งขัน ข้าจะดูแลพวกเขาให้ออกจากปราสาทตระกูลหวินอย่างปลอดภัย หากวันนี้เย่เฉินตายด้วยน้ำมือของตระกูลหวิน จะส่งผลร้ายแรงตามมา!”
“เดี๋ยวก่อน อาจารย์หลี นั่นคือพ่อของอี้เฟย และเป็นอารองของข้า หวินจิงคง เขาเฝ้าดูจากด้านล่างและไม่ได้ตระหนักถึงการสนทนาของเรา นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงลงมือด้วยความโกรธเมื่อเห็นอี้เฟยได้รับบาดเจ็บ”
หวินอี้หยางอาจพูดอย่างนั้นแต่ภายในใจเขาก็โกรธไม่แพ้กัน อารองควรทุบตีเย่เฉินจนตาย ส่วนหลีฉื่อ องค์ชายรองแห่งตงหลินย่อมเป็นผู้รับผิดชอบโดยธรรมชาติ หลีฉื่อเสียหน้าเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ควรทำให้องค์ชายรองแห่งตงหลินโกรธเคืองใช่ไหม?