ตอนที่ 14 ธอธและอลิเซีย

“สวัสดี ธอธ”

“สวัสดีครับนายท่าน”

“1+1 เท่ากับเท่าไหร่”

“2 ครับนายท่าน”

จากนั้นดนัยก็ลองถามคำถามทางคณิตศาสตร์กับธอธไปจำนวนมากและมันก็ตอบได้ถูกทั้งหมด

“ดีมากธอธ หากฉันต้องการโลกจำลองนายจะใช้เวลาเท่าไหร่ในการสร้าง”

“สเกล 1:1 ของโลกในปัจจุบันใช่หรือไม่ครับ”

“เอาเป็น 5:1 ก็แล้วกัน ลดมหาสมุทรและเพิ่มแผ่นดินเข้าไปด้วย”

“ใช้เวลา 84 ชั่วโมง 20 นาที 32 วินาทีครับ”

“งั้นเริ่มเลยแล้วฉันจะกลับมาดู”เอ่ยจบดนัยก็ปิดหน้าต่างเอไอตัวนี้ทิ้งไปแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

“ใช้เวลาไป 1 วันเต็มกับอีก 2 ชั่วโมงนิดถือว่าใช้ได้แล้ว และไม่ต้องส่งเอไอไปเข้าสู่กระบวนการ Deep Learning ด้วย แค่ก็อปของเดิมมาวางช่างง่ายดายเสียจริง”

ธอธ คือเอไอตัวแรกที่มีหน้าที่ดูแลควบคุมโลกภายในเกม มันยึดเครื่องเซิร์ฟเวอร์ที่เขาสร้างไปตัวหนึ่งเต็มๆไม่แบ่งไว้ใช้ทำอย่างอื่นเลย

“เราออกไปดูคนอื่นๆบ้างดีกว่าว่าทำงานไปถึงไหนกันบ้างแล้ว”

ดนัยเปิดห้องนอนของตัวเองออกมา ก่อนจะพบกับเดวิดและเกรซที่ยังนั่งหน้าคอมทำงานอย่างขะมักเขม้นอยู่ ส่วนซินหรานตอนนี้ก็หายไปไหนไม่รู้แล้ว

“พวกนายทำไมถึงไหนแล้ว”เสียงของดนัยดังขึ้นทั้งสองก็หยุดมือแล้วหันมาหาเขา

“ผมเซตค่าอุปกรณ์ และ ไอเท็มต่างๆภายในเกมไปได้ 10% แล้วครับ”

“ฉันก็ออกแบบและทำโมเดลไปได้ 10% แล้วเช่นกันค่ะ”

“ถือว่าเร็วกว่าที่ผมคิดไว้เสียอีก ถ้าอยากพักก็ไปได้เลยนะผมไม่ว่า”

“ขอบคุณครับบอสแต่พวกเราจะทำงานต่อ”

“ใช่แล้วค่ะบอส”

“ถ้างั้นก็ตามใจพวกคุณแล้วกัน”

ดนัยเปิดประตูออกจากห้องหลักเพื่อจะลงไปกินอาหาร แต่ระหว่างทางเขาก็พบกับซินหรานที่กำลังเล่นกับเด็กทั้งสองอยู่

“คุณทำงานที่ผมสั่งแล้วเหรอ”

เสียงของดนัยดังขึ้นทำให้ซินหรานตกใจสะดุ้งโหยงเลยทีเดียว

“คะ..ค่ะ เสร็จแล้วค่ะฉันเซฟไว้ในเครื่องแล้วด้วย”

ดนัยหรี่ตามองไปที่ซินหรานก่อนจะถามต่อ

“ถ้าเสร็จแล้วทำไมคุณต้องสะดุ้งด้วยล่ะ”

“อะ…เอ่ออออ”

“พี่อย่าไปแกล้งพี่สาวสิคะ”ฟ้าพูดช่วยซินหรานเมื่อเห็นว่าเธอกำลังลนลาน

“ใช่ค่ะ พี่สาวแค่มาเล่นกับพวกเราเท่านั้นเอง”น้ำฝนที่เป็นเหมือนน้องสาวคนกลางของบ้านก็ช่วยพูดขึ้นมาเหมือนกัน

“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่ถามขึ้นมาเฉยๆน่ะ”

“คือว่าท่านประธานคะ….”

“ทำไมหรอ”

“งานที่ท่านสั่งเสร็จแล้วจริงๆค่ะ แต่เหมือนฉันจะทำให้คอมมีปัญหาเสียแล้ว”

“อ้อ! เรื่องแค่นั้นเองฉันไม่ว่าเธอหรอก แล้วมันมีปัญหาตรงไหนงั้นหรอ”

“มันเปลี่ยนภาษาไม่ได้ค่ะ แล้วไอคอนบนหน้าจอจู่ๆมันก็ใหญ่ขึ้นมาด้วย”

“เอ๊ะ!!…”ดนัยถึงกับตกใจกับความซุ่มซ่ามของเธอ

ไอ้เรื่องเปลี่ยนภาษาไม่ได้เพราะเขาน่าจะลืมตั้งค่า ส่วนเรื่องไอคอนมันใหญ่ขึ้นก็เพราะมือเธอน่าจะไปโดนปุ่มลัดเอง

“มันจะเป็นอะไรรึเปล่าคะ”ซินหรานก้มหน้าลงสำนึกผิดเหมือนตนไปทำสิ่งของสำคัญของคนอื่นพัง

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกสบายใจได้”ดนัยรีบปลอมเธอทันทีไม่งั้นสาวสวยสุดโหดคนนี้อาจจะร้องไห้ออกมาก็ได้

“จริงหรอคะ”

“แน่นอน!”

เมื่อได้ยินคำยืนยันจากปากของดนัย สีหน้าของเธอก็ดูดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดแล้วบอกเด็กๆทั้งสองคนว่าจะพาไปเลี้ยงไอติม

ดนัยหันไปมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เวลา 11.30 น. แล้วจึงจะลงไปกินข้าว จากนั้นก็กลับขึ้นมาใหม่โดยเข้าไปดูเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ซินหรานใช้ด้วย

ซึ่งมันก็เป็นอย่างที่เขาคิด เธอแค่ซุ่มซ่ามเฉยๆไม่มีอะไรเสียหาย ดนัยอัพโหลดโค้ดเว็บเข้าไปในแฟลชไดร์ฟก่อนจะดูการทำงานของเดวิดและเกรซเล็กน้อยจากนั้นก็กลับเข้าห้องนอนตนเอง

“ตอนนี้เราเหลือเครื่องเซิร์ฟเวอร์อีก 4 ตัวที่ยังว่างอยู่ บางทีเราอาจจะสร้างสุดยอด AI อัจฉริยะมาช่วยเราทำงานน่าจะดี”

ดนัยเริ่มคิดเกี่ยวกับ AI ตัวใหม่จากนั้นก็ลงมือเขียนโค้ดโดยครั้งนี้เขาจะจัดเต็มทั้งหมด แม้จะเป็นของระดับต่ำในอนาคต แต่ในยุคนี้มันคือของที่โครตจะไฮเทค

ครั้งนี้ดนัยใช้เวลาไปเพียงแค่ 8 ชั่วโมงเท่านั้นเพราะเขาสั่งให้ธอธหยุดสร้างโลกแล้วมาช่วยตนเองก่อน AI ตัวนี้มีโค้ดที่เหมือนกับตัวต้นแบบมากและยังดีกว่าเล็กน้อยจากพรสวรรค์ที่ซื้อมา

“สวัสดี อลิเซีย”

“สวัสดีค่ะนายท่าน”

“เธอช่วยธอธสร้างโลกจำลองได้ไหม”

“หากนายท่านอนุญาตการเข้าถึงข้อมูลของธอธฉันจะสามารถช่วยได้ค่ะ”

“งั้นฉันอนุญาต ความเร็วในการสร้างจะลดลงเหลือเท่าไหร่”

“40 ชั่วโมง 10 นาที 48 วินาทีครับ”ธอธตอบ

“ทำไมถึงเร็วมากกว่าเดิมเกิน 2 เท่าล่ะ”

“เพราะ อลิเซียเป็น AI ที่มีความสามารถสูงกว่าผมครับ”

“นั่นก็จริง เธอเล่นใช้เครื่องเซิร์ฟเวอร์ของฉันไปถึงสองเครื่องเลย……เดี๋ยวนะฉันสามารถถอดแผงวงจรแฟลชไดร์ฟออกมาเสริมข้อมูลความจำเครื่องเซิร์ฟเวอร์ได้นี่”

ดนัยที่คิดได้ก็จดบันทึกลงในสมุดโน้ตของตนเองกันลืมทันที

“ธอธนายสร้างโลกคนเดียวไปก่อนเลย ฉันยังต้องการให้อลิเซียช่วยงานฉันอยู่”

“ครับนายท่าน”

“อลิเซีย เธอช่วยวิเคราะห์ตลาดหุ้นช่วงนี้แล้วกว้านซื้อหุ้นที่เธอคิดว่าจะขึ้นสูงให้ทีนะ แล้วก็ช่วยซื้อหุ้นของห้าง Central ด้วย”

ที่ดนัยต้องการจะซื้อหุ้นของห้างสรรพสินค้านี้ไม่ใช่ต้องการที่จะเก็งกำไรอย่างเดียว แต่เขาต้องการพื้นที่สำหรับจัดจำหน่ายสินค้าในอนาคตด้วย

แม้ห้างนี้จะมีชื่อแค่ในประเทศไทย แต่ก็มีคอนเนคชั่นมากมายให้เขาได้เลือกใช้งานในอนาคต

“ได้ค่ะ จำนวนเงินที่ท่านอนุมัติคือเท่าไหร่คะ”

“10 ล้านบาท แต่ในอนาคตจะเพิ่มให้เรื่อยๆ แล้วก็เหลือเงินไว้ในบัญชีสัก 1 แสนให้ใช้ด้วยละ”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

“จริงสิ! เธออัพโหลดตัวเองเข้ามาในนาฬิกาของฉันด้วย”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

แม้เสียงของเธอจะดูหยาบๆไปบ้าง แต่มันก็ยังดีกว่าสิริของแอปเปิลมาก แต่ในอนาคตเธอจะสามารถพูดได้เหมือนคนอย่างแน่นอน

ดนัยมองไปที่นาฬิกาข้อมือของตนเองก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลา 01.58 น. แล้วจึงเข้านอนเพราะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนที่แสนจะน่าเบื่ออีกแล้ว

……………….

10.00 น. วันเสาร์

ดนัยตอนนี้มายืนอยู่หน้าโรงยิมขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่มากถึง 10 ไร่ มันตั้งอยู่ใกล้ๆกับภัตตาคารของดนัย เขาซื้อที่ตรงนี้พร้อมสร้างโรงยิมใหม่ในราคา 12 ล้าน ซึ่งตอนนี้มันสร้างเสร็จแล้ว

นี่คือหนึ่งในโปรเจคที่เขาจ้างลุงมาโนชทำ แต่มันคือหนึ่งในโปรเจคนับสิบเท่านั้น

“ท่านประธานสร้างที่นี่ขึ้นมาทำไมหรอคะ”ซินหรานที่ตามเขามาพร้อมลูคัสได้ถามขึ้น

“ผมจะใช้ที่นี่ฝึกคนของผมน่ะ ผมต้องการสร้างบริษัทรักษาความปลอดภัยขึ้นมาด้วย”

“นี่คือเหตุผลที่เรียกตัวคุณลูคัสมางั้นหรอคะ”

“ใช่แล้วล่ะ แต่เป้าหมายจริงๆไม่ใช่แค่รักษาความปลอดภัยเท่านั้นหรอกนะ”

“เข้าใจแล้วค่ะ ท่านต้องการจะให้พวกเราสอนคนที่จะเข้ามาทำงานหรอคะ”

“เปล่าหรอก ฉันอยากจะสู้กับพวกเธอน่ะ”

ดนัยพูดขึ้นก่อนจะถอดสูทของตัวเองออกจนเหลือเพียงเสื้อสีขาวตัวบางเท่านั้น

“จะดีหรอคะ”

“แน่นอนสิ”

‘ระบบซื้อเทคนิคการต่อสู้ระดับสูง’

[เทคนิดการต่อสู้ระดับสูง ราคา 100,000 คะแนน ต้องการซื้อหรือไม่คะ]

‘แพงชิบ นี่ฉันดวงดีสุ่มได้ระดับกลางหรอเนี่ย ตกลงฉันซื้อ’

[ท่านได้รับเทคนิดการต่อสู้ระดับสูง]

ดนัยเดินไปกลางโรงยิมก่อนจะตั้งท่าแล้วกวักมือเรียกซินหรานเข้าไป

“ลูคัสนายยืนดูไปก่อนนะ”

“ครับบอส”

ลูคัสช่วงนี้เขาดูดีขึ้นกว่าเดิมมากและความสูงก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อยด้วย เพราะเมื่อก่อนเขาต้องออกหาอาหารเองในป่าเพื่อให้แม่ที่นอนป่วยได้กินและนำไปขายเพื่อนำเงินมาใช้

แต่ตอนนี้เขามีเงินแล้ว และแม่ของเขาก็อยู่ในการดูแลของแพทย์มืออาชีพที่ดนัยจองห้องในโรงพยาบาลชื่อดังให้ด้วย จึงมีเงินเหลือมาเสริมความแข็งแรงให้แก่ตัวเอง

“ท่านแน่ใจหรอคะ”แม้ปากจะพูดแบบนั้นแต่เธอก็ถอดเสื้อสูทของตัวเองออกแล้ว

“เข้ามาเลย แต่อย่าประมาทก็แล้วกันไม่งั้นได้เจ็บตัวแน่”