บทที่ 475 วิกฤตครั้งใหญ่ของสถาบันจงโจว
บทที่ 475 วิกฤตครั้งใหญ่ของสถาบันจงโจว
สถาบันว่านเต้า
เฉาเสียนเคาะประตูห้องทำงานของเยี่ยหลงป๋อ
"เจ้ายุ่งอยู่หรือเปล่า?"
เฉาเสียนมองไปที่เยี่ยหรงป๋อ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าน้ำหนักลดลงไปมาก และความทุกข์ที่เขามีต่อเยี่ยหรงป๋อก็ลดลงอย่างมาก เขาใช้เงินจำนวนมากเพื่อจ้างเยี่ยหรงป๋อ และกลุ่มมหาคุรุของเขา แต่พวกเขาก็ยังไม่อาจเลื่อนกลุ่มชั้นโรงเรียนในการแข่งขันรวมปีนี้สำเร็จ
แม้ว่าอันดับของพวกเขาจะสูงกว่าปีที่แล้ว แต่จะมีประโยชน์อะไร?
โดยธรรมชาติแล้ว เฉาเสียนจะไม่ใจร้ายและโกรธขนาดนี้หากสิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว อย่างไรก็ตามตอนนี้สิ่งต่างๆ เปลี่ยนไป สถาบันจงโจวสามารถเลื่อนขึ้นชั้นสามได้
นี่เป็นสิ่งที่เฉาเสียนไม่ต้องการเห็นมากที่สุด เพราะนี่แสดงถึงความไร้ความสามารถของเขา
“อาจารย์ใหญ่!”
เยี่ยหรงป๋อโค้งคำนับเล็กน้อยและยังคงก้มตัวอยู่เหนือโต๊ะของเขา ฝังอยู่ในงานของเขา
เฉาเสียนเตรียมรอให้เยี่ยหรงป๋อทำงานให้เสร็จก่อนที่จะพูดอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม การรอนี้กินเวลานานถึงครึ่งชั่วโมง และเขาแทบจะขาดใจตาย
“อาจารย์เยี่ย ข้าได้ยินมาว่าความสัมพันธ์ของเจ้ากับซุนม่อนั้นไม่เลวเลย?”
เฉาเสียนตรงไปที่ประเด็น
“เราก็คุยกันอยู่!”
เยี่ยหรงป๋อตอบว่า
“ในอดีต ข้าอยากจะเชิญเขาเข้าร่วมวงมหาคุรุของข้า แต่เขาปฏิเสธ เสร็จงานแล้วข้าจะไปชวนเขาอีกครั้ง”
เมื่อพูดถึงซุนม่อ เยี่ยหรงป๋อเริ่มยิ้ม ซุนม่อเป็นชายหนุ่มคนแรกที่เขาชื่นชมตั้งแต่เขามาที่จินหลิง
“ข้าแนะนำว่าอย่าเสียเวลาเลย”
เฉาเสียนหัวเราะ
“หืม?”
เยี่ยหรงป๋อตกใจ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาเป็นคนที่มีสติปัญญาและอำนาจสูง เขาจึงตระหนักได้ทันที
“ผลสอบมหาคุรุ 1 ดาวออกแล้วเหรอ?”
ซุนม่อได้รับผลลัพธ์ที่ดีอย่างน่าตกใจ มิฉะนั้นเฉาเสียนจะไม่พูดเช่นนั้น ท้ายที่สุดแล้ว ความหมายที่ลึกกว่าของคำพูดของเฉาเซียนก็คือว่าวงมหาคุรุของเยี่ยหรงป๋อไม่คู่ควรกับซุนม่อ
"ใช่!"
เฉาเสียนต้องการดื่มชาสักคำเพื่อให้ชุ่มคอ แต่เขาพบว่าเขาลืมเอากาชามาด้วย
“เดิมทีข้าคิดว่าหลิ่วมู่ไป๋จะเป็นคู่ต่อสู้ของฟางอู๋จี๋ อย่างไรก็ตามข้าไม่ได้คาดหวังว่าซุนม่อจะปรากฏตัวและบดขยี้กู่ชิงเยียนเพื่อได้ที่หนึ่ง เจ้ากล้าที่จะเชื่อเรื่องนี้หรือไม่?”
ในใจของเฉาเสียน กู่ชิงเยียนเป็นกรณีพิเศษ เขาอยู่ในระดับสูงสุด ในขณะที่ ฟางอู๋จี๋และหลิ่วมู่ไป๋อยู่ในระดับสูงสุด คำขอของเขาต่อฟางอู๋จี๋นั้นเรียบง่าย และนั่นเป็นเพียงการเอาชนะหลิ่วมู่ไป๋ เขาไม่ได้คาดหวังว่าฟางอู๋จี๋จะgvkชนะกู่ชิงเยียน แต่ใครจะรู้ได้ว่าแม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะรวมกัน พวกเขาก็ไม่เพียงพอจะเปรียบเทียบกับซุนม่อ
"ที่หนึ่ง?"
เยี่ยหรงป๋อรู้สึกประหลาดใจ การประเมินซุนม่อของเขาคือการที่เขาสามารถเข้าสู่ 30 อันดับแรกได้ และเขาด้อยกว่าฟางอู๋จี๋เล็กน้อย แต่จากที่เห็นในตอนนี้ การตัดสินของเขาผิดพลาด
“ไม่เพียงเท่านั้น เขายังได้คะแนนเต็มในการสอบข้อเขียนอีกด้วย ในรอบบรรยายสด เขาได้แชมป์ต้าหม่านก้วนและได้รับคะแนนโหวตยอดเยี่ยม 1,000 คะแนน สถิตินี้อาจจะไม่มีใครสามารถเอาชนะได้ภายในร้อยปี”
เฉาเสียนถอนหายใจ
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา (สถาบันจงโจว ทำอะไรถึงได้คู่ควรกับอัจฉริยะเช่นซุนม่อ สวรรค์ช่างมืดบอดจริงๆ!)
หลังจากนั้นความอิจฉาของเขาก็กลายเป็นความผิดหวังและเสียใจ
“เมื่อข้าไปดึงตัวเขา ข้าควรจะยืนยันให้นานกว่านี้และใจกว้างกว่านี้ ถ้าข้าสามารถตามดึงตัวซุนม่อได้ อนาคตของสถาบันว่านเต้าจะปลอดภัยอย่างยิ่งในอีกสิบหรือยี่สิบปีข้างหน้า”
เฉาเสียนพึมพำ
ติง!
คะแนนประทับใจ +100 จากเฉาเสียน กันเอง (540/1,000).
“ร้อยปี? สถิติ?”
เยี่ยหรงป๋อตกตะลึงและตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
ถ้าซุนม่อโดดเด่นมากจริงๆ ไม่มีทางที่กลุ่มมหาคุรุของเขาจะรักษาเขาไว้ได้
โดยธรรมชาติแล้ว ในฐานะเพื่อน เยี่ยหรงป๋อจะไม่บังคับซุนม่อให้ถอยเช่นกัน เขาจะเกลี้ยกล่อมให้ซุนม่อไปที่อื่นและแสวงหาโอกาสในการพัฒนาที่ดีกว่า
(แต่สหายน้อยคนนั้นน่าประทับใจจริงๆ เขาข่มผู้เข้าสอบคนอื่นๆ ได้ทั้งหมด!)
ติง!
คะแนนความประทับใจที่ดีจากเยี่ยหรงป๋อ +100 เป็นกันเอง (436/1,000).
“ข้าตัดสินใจที่จะไปและพยายามดึงตัวซุนม่ออีกครั้ง อาจารย์เยี่ยเจ้าสนใจที่จะมากับข้าไหม”
เฉาเสียนเชิญเขา ถ้าไปกันสองคนก็แสดงว่าจริงใจและถือว่าเรื่องนี้สำคัญขนาดไหน
"แน่นอน!"
เยี่ยหรงป๋อพยักหน้า
“เราจะออกไปในอีกสองวันต่อมา ข้ารู้สึกว่าซุนม่อจะกลับมาในตอนนั้น!”
เฉาเสียนลูบมืออย่างตื่นเต้น
ครั้งนี้ พวกเขาน่าจะทำสำเร็จ เพราะสถาบันจงโจว กำลังเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่ หากอันซินฮุ่ยไม่สามารถยุติได้ โรงเรียนนั้นจะไม่มีอนาคตอีกต่อไป
ถ้าซุนม่อฉลาด เขาย่อมเข้าใจว่าเขาต้องเดินไปอีกเส้นทางหนึ่ง
“ฮะแอ้ม อาจารย์ใหญ่คนเก่านั้นยอดเยี่ยมมาก การตัดสินของเขาไม่เป็นสองรองใคร”
เฉาเสียนถอนหายใจอย่างสมเพช ในอดีตเขาเคยรู้สึกงุนงงมากว่าทำไมอาจารย์ใหญ่คนเก่าถึงหมั้นหมายหลานสาวที่เขารักมากที่สุดกับซุนม่อ บุคคลที่ไม่มีนัยสำคัญที่จบการศึกษาจากสถาบันซงหยาง อย่างไรก็ตาม ดูจากสิ่งต่างๆ ตอนนี้ เขาตื้นเกินไป
…
สำนักอาจารย์ใหญ่ สถาบันจงโจว
อันซินฮุ่ยพิงเก้าอี้ของนางและถอนหายใจด้วยความโล่งอก
นางรู้สึกอึดอัดใจมาครึ่งเดือนแล้ว และในที่สุดก็มีข่าวดี
เมื่อคิดได้เช่นนี้ อันซินฮุ่ยก็หยิบจดหมายขึ้นมาดูอีกครั้ง นี่คือรายงานข้อมูลที่นางได้รับจากกวงหลิง
ผลสอบของซุนม่อเขียนอยู่บนนั้น
อย่างไรก็ตามอันซินฮุ่ยไม่แปลกใจกับผลลัพธ์ที่ได้ สำหรับการสอบรอบที่สาม ซุนม่อได้คะแนนเต็มและทำลายสถิติ ถ้าเขาไม่ได้ที่หนึ่ง คู่ต่อสู้ของเขาจะต้องแข็งแกร่งแค่ไหน?
“เสี่้ยวม่อม่อ เจ้าทำให้ข้าเห็นเจ้าในมุมมองใหม่จริงๆ!”
อันซินฮุ่ยยิ้ม
ผลลัพธ์ของหลิ่วมู่ไป๋ ก็ดีมากเช่นกัน เขาอยู่ในสิบอันดับแรก แต่เมื่อเทียบกับซุนม่อแล้ว หลิวมู่ไป๋ก็ไร้ค่า!
ติง!
คะแนนความประทับใจจากอันซินฮุ่ย +500 ความเคารพ (9,100/10,000).
“เสี่ยวม่อม่อน่าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม?”
อันซินฮุ่ยพับจดหมายแล้วใส่กลับเข้าไปในลิ้นชักของนาง หลังจากนั้น เมื่อสายตาของนางมองลงไปที่กองข้อมูลบนโต๊ะของนาง นางขมวดคิ้วอีกครั้ง
(เฮ้อ ซุนม่อโดดเด่นมาก ข้าไม่คู่ควรกับเขาอีกแล้วหรือ?)
อันซินฮุ่ยรู้สึกหดหู่ใจ
ในช่วงหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา อันซินฮุ่ยอยู่ภายใต้ความกดดันอย่างมาก นางและหวังซู่ได้พบจางฮั่นฟูเพื่อพูดคุยและหวังว่าเขาจะเริ่มลาออก ในกรณีนั้น มันคงดูไม่เลวสำหรับทุกคน
จางฮั่นฟูตกลง แต่หลังจากนั้น เขาก็เป็นพันธมิตรกับครูมากกว่าครึ่งในโรงเรียนเพื่อขอสัญญาใหม่ ซึ่งพวกเขาจะต้องได้รับค่าจ้างที่สูงขึ้นและได้รับผลประโยชน์ที่ดีกว่า
อันซินฮุ่ยไม่เห็นด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงนัดหยุดงานโดยตรงและหยุดงานเป็นเวลาสองวัน
ด้วยการทำเช่นนั้น สถาบันจงโจว จึงกลายเป็นเรื่องตลกสำหรับผู้คนในจินหลิง อิทธิพลเชิงบวกที่พวกเขาได้รับจากการขึ้นสู่โรงเรียนชั้นสามได้ลดลงอย่างมาก
ก่อนหน้านี้อันซินฮุ่ยอาจประนีประนอม แต่คราวนี้นางนึกถึงซุนม่อ นางต้องการรอให้เขากลับมาและฟังความคิดเห็นของเขา
อันที่จริงอันซินฮุ่ยสามารถใช้นกพิราบบินเพื่อส่งจดหมายถึงซุนม่อได้ อย่างไรก็ตาม เขาได้เข้าร่วมในการสอบมหาคุรุระดับ 1 ดาว และนางไม่ต้องการให้เขาเสียสมาธิ ดังนั้นนางจึงไม่รบกวนเขา
อันซินฮุ่ยถอนหายใจ
นางใช้ข้ออ้างว่า 'ความต้องการของจางฮั่นฟู มากเกินไป' เพื่อจะประวิงเวลา อย่างไรก็ตาม นางรู้ว่านางคงไม่สามารถรอได้นานเกินไป เพราะด้วยรูปแบบการจัดการของจางฮั่นฟู เขาจะต้องเร่งมืออย่างแน่นอน
สำหรับหวังซู่แล้ว อันซินฮุ่ยไม่สามารถพึ่งพาเขาได้ ท้ายที่สุด หากจางฮั่นฟู ประสบความสำเร็จกับแผนการก่อปัญหา มหาคุรุภายใต้กลุ่มของหวังซู่ ก็จะได้รับประโยชน์เช่นกัน
“เฮ้อ ข้าจัดการโรงเรียนได้ไม่ดีด้วยซ้ำ เป็นไปได้มากว่าตำแหน่งของข้าในหัวใจของซุนม่อกำลังตกต่ำลงใช่ไหม”
อันซินฮุ่ยรู้สึกขัดแย้ง หลังจากนั้นนางก็เริ่มกังวลกับปัญหาอื่น
ซุนม่อโดดเด่นมาก ดังนั้นจึงมีโรงเรียนที่มีชื่อเสียงหลายแห่งต้องการแย่งชิงเขา ในเวลานั้นนางต้องทำอย่างไรเพื่อรั้งให้เขาอยู่?
…
ในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ตระกูลจาง
“อาจารย์จาง การสอบสิ้นสุดลงแล้ว ซุนม่อน่าจะกลับมาในหนึ่งหรือสองวัน”
กวนซานคำนวณเวลา
“เราควรดำเนินการก่อนหน้านี้และบังคับให้อันซินฮุ่ยเซ็นสัญญาฉบับใหม่หรือไม่?”
เขาเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาวและเป็นสหายที่ดีคนหนึ่งของจางฮั่นฟู
"ทำไม? กลัวด้วยเหรอ?”
จางฮั่นฟูมอง
“ฮ่า ฮ่า ทำไมข้าต้องกลัวเขาด้วย”
แม้ว่ากวนซานจะพูดเช่นนี้ แต่เขาก็รู้สึกหนักใจในใจ
ท้ายที่สุดแล้วซุนม่อได้จัดการหยางไฉโดยตรงและ 'แก้ไข' ปัญหาพ่อค้าเมื่อพวกเขาพยายามสร้างปัญหา
ชายหนุ่มอายุเพียง 20 ปีสามารถนั่งในตำแหน่งหัวหน้าแผนกพัสดุได้อย่างปลอดภัย ในกรณีนี้ แม้แต่สุนัขก็ไม่เชื่อ ถ้ามีใครบอกว่าซุนม่อไม่มีความสามารถและวางแผนไม่เก่ง!
“ให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม เมื่อซุนม่อกลับมา เราจะสาธิตเพื่อแสดงอำนาจเหนือกว่าของเราและหยุดงานประท้วงเป็นเวลาสามวัน!”
จางฮั่นฟูกัดฟันของเขา
(ข้าจะบอกให้พวกเจ้ารู้ว่าใครคือผู้มีอำนาจในการพูดในสถาบันจงโจว ต้องการไล่ข้าออกไปหรือ ฝันไปเถอะ!)
หลังจากกลุ่มของกวนซานออกไป จางฮั่นฟูก็วางแผนต่อไป สำหรับความจริงที่ว่าลูกชายของเขาไม่ได้กลับมาจากทวีปทมิฬ เขาไม่กล้าคิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป
เพราะในใจของเขามีโอกาส 80% ถึง 90% ที่ลูกชายของเขาจะตายไปแล้ว
ทุกครั้งที่เขานึกถึงความเป็นไปได้นี้ จางฮั่นฟูจะรู้สึกเจ็บปวดในใจ ลูกชายที่เขาใช้ความพยายามอย่างมากในการเลี้ยงดูได้หายไปแล้ว!
…
หลังจากที่ทุกคนเข้าไปในเมืองจินหลิง พวกเขาก็แยกทางกัน บ้านของซุนม่ออยู่ในสถาบันจงโจว ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่โรงเรียนโดยตรง
“หัวหน้าแผนก อา ท่านกลับมาแล้วเหรอ?”
หลังจากเห็นซุนม่อ ลุงฉินที่เฝ้าประตูก็วิ่งออกไปทันที เขามีรอยยิ้มบนใบหน้า
“ผลเป็นยังไงบ้าง?”
หลังจากที่เขาถามเสร็จ ลุงฉินก็ตบหน้าตัวเองเบาๆ
“ดูที่ปากปัญญาอ่อนของข้า หัวหน้าซุนต้องประสบความสำเร็จในการเป็นมหาคุรุ ขอแสดงความยินดี ขอแสดงความยินดี!”
ลุงฉินไม่มีคุณสมบัติที่จะเรียกซุนม่อว่าอาจารย์ซุน นอกจากนี้เขายังไม่กล้า อย่างไรก็ตาม ซุนม่อเป็นผู้บังคับบัญชาโดยตรงของเขา และต้องการเพียงประโยคเดียวในการไล่เขาออก
“เมื่อเร็วๆ นี้เกิดเรื่องใดในโรงเรียนหรือไม่?”
ซุนม่อถาม เขาไม่รีบร้อนที่จะเข้าไป
“หัวหน้าแผนกซุน เจ้าหมาแก่ตัวนั้น จางฮั่นฟูกำลังสร้างปัญหาอีกแล้ว!”
ลุงฉินเหลือบมองไปรอบๆ และลดเสียงลงทันที เขาจับบังเหียนม้าของซุนม่อและนำมันเข้าไปข้างในในขณะที่พูดด้วยเสียงแผ่วเบา
“ประท้วง? สร้างความวุ่นวายอย่างมากในการขึ้นเงินเดือน?”
ซุนม่อตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อได้ยินเงื่อนไขเหล่านี้ เขามองไปรอบๆ โดยไม่รู้ตัว ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไม่เห็นตึกสูงระฟ้าและยังมีรถม้าอยู่รอบๆ ซุนม่อคงคิดว่าเขาได้กลับไปสู่ยุคทุนนิยมแล้ว
(จางฮั่นฟู ความคิดของเจ้าค่อนข้างแปลกใหม่จริงๆ!)
ซุนม่ออดไม่ได้ที่จะนึกถึงไก่ตัวผู้ (สัญลักษณ์ของฝรั่งเศส) เมื่อพูดถึงเรื่องนั้น มหาวิหารน็อทร์-ดามถูกเผาโดยคนงานในตอนนั้นไม่ใช่หรือ?
“ใช่ มันน่าโมโหเกินไป สถาบันจงโจว ของเราปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดี แต่พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะพอใจอย่างไร พวกเขาเป็นกลุ่มคนที่โหดร้ายและไร้ยางอายอย่างแท้จริง!”
ลุงฉินสาปแช่ง
“ลุงฉิน เจ้าไม่กลัวหรือว่าข้าจะเสียท่าจางฮั่นฟูและถูกไล่ออกจากโรงเรียน?”
ซุนม่อสงสัย
“หัวหน้าแผนกซุน ท่านกำลังดูถูกข้าโดยพูดแบบนี้ ข้าอยู่ที่นี่เฝ้าประตูมา 12 ปีแล้ว ข้ามีความรู้สึกผูกพันต่อโรงเรียน”
ลุงฉินรู้สึกว่าเขาถูกดูถูกและมีสีหน้าโกรธ
อันที่จริงนอกจากเหตุผลนี้แล้ว ยังมีจุดสำคัญอีกประการหนึ่ง ลุงฉินเห็นราศีที่แตกต่างจากซุนม่อเมื่อเปรียบเทียบกับคนอื่นๆ และราศีนี้ดูเหมือนจะทำให้ซุนม่อไม่เข้ากับสังคมของพวกเขา
ลุงฉินยังเคยพบกับมหาคุรุหลายคนที่มีระดับดาวสูงมาก่อน แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่ได้เปล่งรัศมีดังกล่าวออกมา
“ฮ่าฮ่า!”
ซุนม่อเข้ามาในโรงเรียน เขาเตรียมที่จะมองหาเด็กสาวมะละกอก่อนและเปิดหีบสมบัติทั้งหมดของเขาก่อนที่จะดำเนินการเพื่อ 'แก้ไข' ปัญหาจางฮั่นฟู!
