บทที่ 467 ผ่านแน่นอน!
บทที่ 467 ผ่านแน่นอน!
ห้องไม่ใหญ่ แต่มีมหาคุรุเจ็ดคนนั่งอยู่ข้างใน
นี่เป็นรอบสุดท้ายของการสอบ และมักจะไม่มีใครสอบตกในส่วนนี้ ดังนั้น ผู้ตรวจสอบหลักทุกคนจึงแต่งกายด้วยเสื้อคลุมยาวของมหาคุรุ เพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้มากเพียงใด ในขณะเดียวกันก็เป็นการแสดงความแข็งแกร่งของพวกเขา
นี่คือเสื้อคลุมยาวสีทองที่ประตูเซียนมอบให้ปักคำว่า 'ครู' ไว้ที่ด้านหน้าของอกด้านซ้าย และมีดาวสีทองหกดวงอยู่ด้านบนของคำนั้น สิ่งเหล่านี้แสดงถึงระดับดาวของผู้ตรวจสอบ
หลังจากที่ซุนม่อเข้ามา เขาก็มองไปรอบๆ อย่างรวดเร็วและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“คิดว่าพวกเขาเป็น 6 ดาวทั้งหมดเหรอ?”
รูปแบบนี้แข็งแกร่งและยอดเยี่ยมมาก ในสถาบันจงโจวทั้งหมด ปัจจุบันมีมหาคุรุระดับ 6 ดาวเพียงสามคน นอกจากนี้ พวกเขาทั้งหมดกำลังทำการวิจัยและหยุดให้บทเรียนแล้ว
เนื่องจากเจี่ยงเหวยมาจากกวงหลิง ที่นี่จึงถือเป็นดินแดนของเขา ดังนั้นเขาจึงถือโอกาสนั่งตรงกลาง เหมยหย่าจือนั่งทางขวาของเขา
ซุนม่อเหลือบมองผู้ตรวจสอบอีกห้าคน เขาไม่รู้จักพวกเขาเลย แต่พวกเขาไม่ใช่เด็ก เขาเห็นรอยย่นบนใบหน้าของพวกเขา
เหมยหย่าจือผู้มีบุคลิกสง่างามและโดดเด่นเป็นอย่างมากและนั่งอยู่ท่ามกลางพวกเขา
มีเก้าอี้อยู่กลางห้อง ซุนม่อเดินไปนั่งลง ดูสงบเสงี่ยมมาก
มหาคุรุระดับ 6 ดาวทั้งเจ็ดประเมินซุนม่อ สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความสงสัย ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นคนแรกในรอบ 100 ปีที่บรรลุผลตามที่เขาทำได้
ก็เพียงพอแล้วที่จะเข้าสู่บันทึกประวัติศาสตร์ของประตูเซียน
“ท่าทางของเขาไม่เลว!”
หวังซงพยักหน้าลูบเคราด้วยมือขวาขณะที่เขากล่าวคำชม
มีผู้สอบที่โดดเด่นจำนวนมากเข้ามาถูกถามและตอบก่อนซุนม่อ อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นมหาคุรุระดับ 6 ดาวเจ็ดคน พวกเขาก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย
มหาคุรุระดับ 6 ดาวไม่เพียงแค่มีชื่อเสียงโด่งดังแต่ยังมีพละกำลังที่น่าสะพรึงกลัวและประสบการณ์อันยอดเยี่ยมอีกด้วย พวกเขาบ่มเพาะนิสัยที่น่าประทับใจจากพวกเขา คนธรรมดาจะรู้สึกประหม่าและหวาดกลัวเมื่อเห็นพวกเขาจนพูดไม่ถูก
สัญชาตญาณเดียวของพวกเขาคือการคุกเข่าและฟังคำสอนของพวกเขา!
“เขาก็ไม่เลวเหมือนกัน!”
อู๋เพ่ยหลิงหัวเราะเบาๆ แม้ว่านางจะดูเหมือนอายุห้าสิบ แต่เสียงของนางก็ฟังไพเราะเหมือนหญิงสาวอายุ 17 หรือ 18 ปี ราวกับนกขมิ้นสีเหลืองอ่อนกำลังร้องเพลงอยู่ในป่า
ซุนม่อรู้ว่าตอนนี้เขาควรจะมีสมาธิ แต่เขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปที่อู๋เพ่ยหลิง เสียงหัวเราะของนางทำให้หัวใจเต้นแรงจริงๆ
พูดตามความจริง ซุนม่อไม่รู้ว่าเขาควรจะรู้สึกยินดีหรือไม่วิทยายุทธ์นี้จะทำให้คนไม่รู้สึกปรารถนาหากมีใครฝึกฝนมากเกินไปจนเปลี่ยนเป็นนักบวช!
ในฐานะคนที่เก็บตัว เขาเล่นเกมและวิดีโอโป๊ของเขาหายไป ตอนนี้เขาหมดความสนใจในการช่วยตัวเองเช่นกัน มีความหมายอะไรในชีวิต?
“อาจารย์อู๋ อย่าแกล้งเขา!”
เหมยหย่าจือเตือน
“ฮ่าฮ่า เกิดอะไรขึ้น? อาจารย์เหมยที่เย็นชาและสูงส่งของเราได้พัฒนาความชื่นชมคนมีความสามารถด้วยหรือ?”
อู๋เพ่ยหลิงหยอกล้อ
มหาคุรุคนอื่นๆ ไม่ได้คิดมากกับการกระทำที่ไม่เหมาะสมของอู๋เพ่ยหลิง ผู้คนใน ที่ราบให้ความสำคัญกับมารยาทเป็นอย่างมาก บุรุษและสตรีไม่ควรมีการสัมผัสทางกายกัน อย่างไรก็ตาม อู๋เพ่ยหลิงมาจากกลุ่มชาติพันธุ์ 'อื่น' ชนกลุ่มน้อยของภูเขาทางตอนใต้ พวกเขาเปิดเผยเกี่ยวกับความรักและความสัมพันธ์ไม่ถูกจำกัด
ว่ากันว่าในกลุ่มชาติพันธุ์ของอู๋เพ่ยหลิงมีแม้กระทั่งประเพณีของผู้หญิงที่แย่งเจ้าบ่าวในงานแต่งงาน หากพวกนางเริ่มชอบผู้ชายคนหนึ่ง พวกนางสามารถฉกฉวยผู้ชายคนนั้นได้
เหมยหย่าจือไม่พูดอะไร
“แต่ข้าจะไม่ละทิ้งอัจฉริยะอย่างเขาที่ยากจะหาได้ในรอบศตวรรษ!”
หลังจากที่อู๋เพ่ยหลิงพูดอย่างนั้น นางก็มองไปที่ซุนม่อ
“หนุ่มน้อย เจ้าเต็มใจที่จะศึกษาต่อที่สำนักหมื่นวิญญาณของเราหรือไม่?”
สำนักหมื่นวิญญาณเป็นหนึ่งในเก้าสถาบันยิ่งใหญ่ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของทุกคนในกลุ่มชาติพันธุ์ 'อื่น' พวกเขาทั้งหมดมองว่าการลงทะเบียนเรียนในสถาบันหมื่นวิญญาณเป็นเกียรติ
“ขอบคุณสำหรับความเมตตาของท่าน แต่มันไกลจากบ้านเกินไป!”
ซุนม่อถอนหายใจ
เมื่อซุนม่อเห็นรอยสักที่คอของอู๋เพ่ยหลิง ต่างหูที่ติ่งหูของนางใหญ่กว่ากำไล เขารู้ว่ามหาคุรุระดับ 6 ดาวคนนี้มีโอกาสสูงที่จะมาจากสถาบันหมื่นวิญญาณ
นี่คือเครื่องแต่งกายตามแบบฉบับของแคว้นเยี่ยทางตอนใต้ จางหลานก็แต่งตัวในลักษณะเดียวกัน
“ฮึ่ม เจ้าไม่ซื่อสัตย์เสียเลย ถ้าไม่อยากไปก็บอก ทำไมถึงบอกว่ามันไกลบ้านเกินไป”
สีหน้าของอู๋เพ่ยหลิงเปลี่ยนไปทันทีและนางตำหนิด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม
สายตาของทุกคนหันไปทางซุนม่อเพื่อรอคำตอบของเขา ถ้าเขาตอบไม่ดี เขาอาจถูกตราหน้าว่านิสัยไม่ดี
ในที่สุดซุนม่อก็ตระหนักว่าคำถามและคำตอบของมหาคุรุระดับ 6 ดาวนั้นไม่สามารถประเมินด้วยเหตุผลได้ ไม่ใช่ฉากที่คนหนึ่งถามแล้วอีกคนก็ตอบเช่นกัน ลักษณะนิสัย บุคลิกภาพ พฤติกรรม และนิสัยของผู้เข้าสอบจะได้รับการทดสอบผ่านบทสนทนาที่ดูเหมือนเป็นกันเอง
แม้ว่าอู๋เพ่ยหลิงให้ความรู้สึกกดดัน แต่ซุนม่อก็ไม่ได้ตื่นตระหนก แต่ยิ้มแทน
“ข้ามีสหายร่วมงานหญิงที่อายุเท่ากันกับข้า และนางมาจากสถาบันหมื่นวิญญาณ ข้าได้ยินมาเสมอว่าเด็กผู้หญิงจากแคว้นเยี่ยทางตอนใต้ล้วนกล้าหาญและหลงใหล ใฝ่หาอิสระและความรัก ข้าคิดว่าดูจากรูปร่างหน้าตาของข้าแล้ว ข้าน่าจะทำให้สาวๆ มาชอบข้าได้ใช่ไหม? แต่นั่นไม่ใช่กรณีนี้ เพื่อนร่วมงานหญิงคนนั้นห่างเหินอย่างน่ากลัว นางถึงกับไล่แมลงมีพิษและงูมากัดข้า ส่วนว่านางใช้ตุ๊กตาหมอผีสาปแช่งข้าหรือเปล่า ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน”
คำพูดของซุนม่อทำให้พวกเขาจุกหู
“แล้วเกิดอะไรขึ้น?”
อู๋เพ่ยหลิงดูเหมือนจะสนใจมาก
“แล้วข้าก็ได้รับคำเตือน! นางบอกว่าข้าไม่คู่ควรกับนาง ถ้าข้าต้องการแต่งงานกับผู้หญิงจากสถาบันหมื่นวิญญาณ ข้าจะต้องรออีกสิบปี!”
ซุนม่อยักไหล่ด้วยท่าทางทำอะไรไม่ถูก
“ฮ่าฮ่า ถูกต้อง นี่คือรูปแบบของสตรีหมื่นวิญญาณของเรา!”
อู๋เพ่ยหลิงปรบมือและหัวเราะไม่เคร่งขรึมเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป
ติง!
คะแนนความประทับใจที่น่าพอใจจาก อู๋เพ่ยหลิง +50 เป็นกันเอง (110/1,000).
เหมยหย่าจือยิ้มออกมา ซุนม่อถือว่าผ่านรอบนี้ไปแล้ว
เจี่ยงเหวยผู้ซึ่งเงียบมาตลอด อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น ซุนม่อคนนี้เป็นนักวางแผนจริงๆ ถ้าเขาอธิบาย เขาคงตกหลุมพรางไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม คำตอบของเขาทำให้อู๋เพ่ยหลิงตัวลอย ยกย่องผู้หญิงจากสถาบันหมื่นวิญญาณ ทำให้พวกเขาประหลาดใจมาก
ในที่ราบลุ่มภาคกลาง ความประทับใจที่ผู้หญิงทางตอนใต้ของแคว้นเยี่ยมีคือพวกนางมีอิสระและไร้ระเบียบวินัย เข้าถึงได้ง่ายและหลับนอนด้วยได้ อย่างไรก็ตามพวกนางไม่ได้มีชื่อเสียงที่ดี อย่างไรก็ตาม ซุนม่อเดินในเส้นทางที่ตรงกันข้าม
ลองคิดดูสิ หากอัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่ไปจีบผู้หญิงจากสำนักหมื่นวิญญาณและถูกปฏิเสธ ชื่อเสียงของสตรีสำนักหมื่นวิญญาณจะโด่งดังขึ้นมากขนาดไหน
ไม่น่าแปลกใจที่อู๋เพ่ยหลิงจะรู้สึกมีความสุขกับสิ่งนั้น!
“เจ้าเด็กเจ้าเล่ห์!”
หวังซงจ้องไปที่ซุนม่อ ดูเหมือนกำลังโกรธ แต่จริงๆ แล้วรู้สึกพึงพอใจในตัวเขามาก
เมื่อเทียบกับครูที่ล้าสมัยและไม่ยืดหยุ่น ผู้มาใหม่ที่มีความคิดยืดหยุ่นนั้นดีกว่ามาก พวกเขายังเต็มใจที่จะเข้ากับคนแบบนี้
ซุนม่อยิ้มโดยยังคงรักษาท่าทีที่สงวนไว้
ดวงตาของมหาคุรุทั้งเจ็ดเป็นประกาย ท่าทางของซุนม่อโดดเด่นอย่างมาก เขามีศักยภาพที่จะเป็นมหาคุรุ
เหตุผลที่อู๋เพ่ยหลิงพูดสิ่งเหล่านั้นเพียงเพื่อทดสอบซุนม่อ แต่ตอนนี้นางต้องการให้ซุนม่อ เข้าร่วมสำนักหมื่นวิญญาณ
(ท้ายที่สุดหลานสาวของข้ายังขาดคู่หมั้น!)
เมื่อซุนม่อแปรงฟันและล้างหน้าทุกเช้า เขาจะส่องกระจกและฝึกฝนสักสองสามนาที มองหามุมที่ดีที่สุดและส่วนโค้งของริมฝีปาก
ไม่มีรัศมีของมหาคุรุในโลกสมัยใหม่ และเสน่ห์ของครูขึ้นอยู่กับรูปลักษณ์และบุคลิกลักษณะเท่านั้น ในตอนนั้น ซุนม่อก็รู้สึกไม่สงบเช่นกัน
ตอนนี้ ซุนม่อมีรูปลักษณ์ที่หล่อและมีวิชาระดับเซียนมากมาย เขายังมีตำหนักศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มไปด้วยหินวิญญาณ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถพูดได้ว่าเขามีเงินมากเกินไปจนไม่สามารถใช้จ่ายให้หมดสิ้นได้ แต่ก็ไม่เป็นปัญหาที่จะทำสัญญากับโสเภณีที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองจินหลิงเป็นเวลาหนึ่งเดือน
ด้วยเงิน หน้าตา พรสวรรค์ และแม้กระทั่งพลังอำนาจ จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่ซุนม่อจะมั่นใจ!
เมื่อผู้ชายมีความมั่นใจ วิธีการพูดและการกระทำจะมีเสน่ห์เฉพาะตัว
“อาจารย์ซุน เจ้าต้องการมาที่สถาบันเฮยไป๋หรือไม่?”
หวังซงกล่าวอย่างจริงจังว่า
“นี่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของคำถามและคำตอบ มันเป็นคำเชิญที่จริงใจ!”
ซุนม่อยืนขึ้นทันทีและค้อมศีรษะลงเพื่อแสดงความขอบคุณ
“ขอบคุณสำหรับความเมตตาของท่าน แต่ข้ารู้สึกดีมากในสถาบันจงโจวและพัฒนาการของนักเรียนของข้าก็ไม่เลวเช่นกัน ข้าไม่มีแผนที่จะหางานใหม่ตอนนี้!”
ความประทับใจของซุนม่อที่มีต่อชายชราผู้นี้ก็ไม่เลว ด้วยสถานะของเขา เขาไม่จำเป็นต้องเรียกซุนม่อว่า 'อาจารย์ซุน' เหตุผลที่เขาทำเช่นนั้นเป็นเพราะความเคารพอย่างแท้จริง
“เจ้าสามารถพานักเรียนไปกับเจ้า ถ้าเจ้าต้องการอะไร ข้าจะจัดการให้ทั้งหมด!”
หวังซงส่งคำเชิญที่แข็งแกร่ง
“อาจารย์หวัง ท่านทำเกินไปแล้ว”
เจี่ยงเหวยยิ้ม
“ท่านไม่ยอมให้ข้าไปดึงตัวใครในอาณาเขตของสถาบันกวงหลิง เหรอ?”
“เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าผู้ชายคนนี้ทำอะไรลงไป”
หวังซงหยอกล้อด้วยน้ำเสียงของเขา
“ไม่มีทางที่เจ้าจะรับเขาเข้ามา!”
ทุกคนหัวเราะ พวกเขารู้ว่าสิ่งที่หวังซงพูดถึงคือความขัดแย้งระหว่างซุนม่อและ ตระกูลเจี่ยง ด้วยเหตุนี้ เขาจึงมีชื่อเล่นว่า 'เหมือนหมาหน้าประตู'
“ข้าเจี่ยงเหวยไม่ใช่คนตระหนี่!”
เจี่ยงเหวยมองซุนม่อ
“อาจารย์ซุนเจ้าอยากมาสอนที่สถาบันกวงหลิงของเราไหม?”
“อาจารย์เจี่ยง ขอบคุณสำหรับความตั้งใจของท่าน!”
ซุนม่อปฏิเสธทันที เขาต้องการเปิดใช้งานเนตรทิพย์และดูว่าเจี่ยงเหวยจริงใจหรือเป็นเพียงการแสดง อย่างไรก็ตาม ในที่สุดเขาก็ล้มเลิกความคิดนี้
เขายังอยู่ระหว่างการสอบ เขารู้สึกว่าการใช้ เนตรทิพย์เป็นการโกง
เจี่ยงเหวยเป็นคนที่มีอิทธิพลและจำเป็นต้องแสดงในลักษณะที่สงวนไว้ หลังจากที่ซุนม่อปฏิเสธ เขาก็จะไม่พูดอีก
มหาคุรุคนอื่นๆ อีกสองสามคนก็ถามคำถามสองสามข้อเช่นกัน อย่างไรก็ตาม คำถามที่พวกเขาถามนั้นไม่เหมือนกับคำถามที่ถามกับผู้เข้าสอบคนอื่นๆ พวกเขามีความอยากรู้อยากเห็นต่อซุนม่อมากขึ้น
เหมยหย่าจือ เฝ้าดูอย่างเงียบๆ รู้สึกมีอารมณ์มากมาย อัจฉริยะมักจะได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษ
ผู้เข้าสอบคนอื่นคงกลัวว่าจะทำพลาด อย่างไรก็ตามกับซุนม่อ ส่วนนี้กลายเป็นการแข่งขันที่ต้องการดึงตัว เหมยหย่าจือเชื่อว่าหากซุนม่อแสดงความตั้งใจอยากจะหางานทำ บุคคลสำคัญสองสามคนนี้จะเคลื่อนไหวเพื่อแย่งชิงเขาอย่างแน่นอน
ในบรรดามหาคุรุทั้งหลาย ใครเล่าจะไม่อยากมีลูกศิษย์มากมาย?
แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเป็นอาจารย์ของซุนม่อได้ แต่การเลี้ยงดูเขาและให้โอกาสเขาก็ไม่เลว เพราะพวกเขาจะสามารถตอบแทนบุญคุณที่มอบให้เขาได้อย่างแน่นอน
หวังซงหยิบนาฬิกาพกออกมาดูแล้วแนะนำว่า
“ข้าคิดว่านี่น่าจะเพียงพอแล้ว เราจะจบกันตรงนี้ดีไหม?”
"เดี๋ยว!"
อู๋เพ่ยหลิงมองไปที่เหมยหย่าจือ
“อาจารย์เหมยมีอะไรจะถามหรือเปล่า?”
"มี!"
เหมยหย่าจือมองซุนม่อด้วยสายตาที่จริงจัง
“อาจารย์ซุน ความตั้งใจแรกของเจ้าที่อยากจะเป็นมหาคุรุคืออะไร?”
คำถามนี้คมเล็กน้อย ทุกคนมองไปที่ซุนม่อ
ติง!
“ขอแสดงความยินดี เจ้าได้ทำลายสถิติสำหรับผลการบรรยายสด บรรลุผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนแล้ว รับรางวัลเป็นหีบสมบัติเงินหนึ่งใบ!”
