บทที่ 464 ซุนม่อนั้นน่ากลัวจริงๆ ?
บทที่ 464 ซุนม่อนั้นน่ากลัวจริงๆ ?
“พวกเขาเพิ่งสอบพร้อมกัน อิทธิพลของซุนม่อยิ่งใหญ่มากหรือ?”
มีคนสงสัยและรู้สึกว่าเป็นการกล่าวเกินจริงไปมาก
“ดูที่สิบอันดับแรก!”
จากนั้นทุกคนก็มองไปที่กระดานประกาศอีกครั้ง
“มีอะไรผิดปกติ?”
“ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร!”
“อย่าเก็บความสงสัยไว้ พูดเร็วๆ ได้ไหม?”
ผู้เข้าสอบเร่งเร้า
“พวกเจ้าไม่สังเกตหรือว่าชื่อของกู่ชิงเยียนหายไป? ข้าจะพูดแบบนี้ซุนม่อและเขาอยู่ในช่วงเวลา 18.00 น. ทั้งคู่”
คนที่พูดเรื่องนี้เป็นแฟนตัวยงของกู่ชิงเยียนและรู้สึกว่ามันไม่คุ้ม
เมื่อทุกคนได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาก็ประหลาดใจในทันใด นั่นถูกต้องแล้ว กู่ชิงเยียน จบการศึกษาระดับสูงจากสถาบันชิงเทียนมันคงเป็นเรื่องอัปยศสำหรับเขาที่ไม่ได้อยู่ในสิบอันดับแรก ดังนั้นพวกเขาจึงลงไปในรายชื่อและเห็นชื่อของเขาในครึ่งหลังเท่านั้น
กู่ชิงเยียน 97 คะแนนโหวตยอดเยี่ยม!
ตัวเลขนี้ดีมากสำหรับผู้เข้าสอบธรรมดา อย่างไรก็ตาม เมื่อผลลัพธ์นี้ถูกชี้ไปที่กู่ชิงเยียน ก็เป็นกรณีที่ชัดเจนว่าเขาถูกเตะออกจากเกมของเขา
“นี่คืออิทธิพลของการบรรยายสดของซุนม่อ เขาดึงดูดผู้ตรวจสอบและนักเรียนเกือบทั้งหมดได้สำเร็จ”
“ข้าโชคไม่ดีจริงๆ! ข้าคงสอบไม่ผ่านถ้าไม่ได้สอบพร้อมกับเขา!”
“ไม่คิดว่าเราเสียใจเหรอ?
ผู้เข้าสอบจากช่วง 18.00 น. รู้สึกอนาถใจจนอยากจะกระอักเลือด มันคงเป็นเรื่องหนึ่งถ้าพวกเขาไม่มีความสามารถ แต่มันยากสำหรับพวกเขาที่จะยอมรับความจริงที่ว่าพวกเขาล้มเหลวเพราะซุนม่อ!
"ขอบคุณสวรรค์!"
ผู้เข้าสอบที่ถูกบ่นว่าได้รับมอบหมายให้เข้าในช่วงเวลา 17.00 น. ดูหวาดกลัวมาก เขาอดไม่ได้ที่จะอุทานว่า
“ซุนม่อนั่นน่ากลัวจริงๆ เหรอ?”
ติง!
คะแนนความประทับใจที่ดีจากจางหลง +100 เป็นกันเอง (150/1,000).
…
ซุนม่อไม่ได้เบียดไปทางด้านหน้า เขายืนอยู่นอกฝูงชน เขย่งปลายเท้าเพื่อมองดู ท้ายที่สุดแล้ว ที่หนึ่งก็อยู่บนสุดและจะไม่ถูกบดบังด้วยการเคลื่อนไหวของผู้คนที่อยู่ข้างหน้าเขา
“ฮ่า ฮ่า อันดับที่สิบ ยินดีด้วย!”
ซุนม่อแสดงความยินดีกับสาวมาโซคิสต์ เมื่อคิดว่านางสามารถเบียดเข้าสู่สิบอันดับแรกได้ มันน่าทึ่งมาก
“ข้าไม่อยากคุยกับเจ้า!”
กู้ซิ่วสวินได้รับการพิจารณาว่ามีประสิทธิภาพดีกว่าตัวเองเพื่อให้ได้ผลลัพธ์นี้ ที่ถูกแล้ว นางควรจะรู้สึกมีความสุขกับมัน อย่างไรก็ตาม หลังจากได้เห็นผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมของซุนม่อ นางรู้สึกอารมณ์ซับซ้อนมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
(เราอายุเท่ากันแต่ทำไมเจ้าเด่นจริง ลืมๆ เลิกเปรียบเทียบไม่งั้นตีนกาขึ้นก่อนวัย)
ติง!
คะแนนความประทับใจที่ดีจากกู้ซิ่วสวิน +500 ความเทิดทูน (16,800/100,000).
"ไปกันเถอะ!"
ซุนม่อร้องเรียก อย่างไรก็ตาม ทั้งสองคนยังเดินไปได้ไม่ไกลนักเมื่อถูกชายชราผมขาวหยุดไว้
“อาจารย์ซุน ข้าแซ่ไป๋ นามเจ่า ข้าเป็นรองอาจารย์ใหญ่ของสถาบันชิวสือ”
ชายชราดูขอโทษมาก
“ขอโทษที่มารบกวน!”
"ยินดีที่ได้รู้จัก!"
เนื่องจากทัศนคติของชายคนนั้นไม่ได้แย่ เขาจะไม่แสดงทัศนคติที่ไม่ดีออกมา อย่างไรก็ตาม ชื่อไป่เจ่านั้นตลกจริงๆ!
“ข้าเติบโตมาในครอบครัวที่ยากจน และเราไม่สามารถซื้ออาหารได้ ข้าถูกเลี้ยงดูมาด้วยการรับประทานผลพุทราบดที่แม่ของข้าเลือก จึงได้ชื่อนี้ขึ้นมา!”
ไป๋เจ่าอธิบาย
“แม่ของท่านควรค่าแก่การชื่นชมจริงๆ!”
ซุนม่อรู้สึกนับถืออย่างมาก
“ซุนม่อ โรงเรียนชิวสือได้รับการจัดอันดับให้อยู่ในห้าอันดับแรกของโรงเรียนชั้นสาม พวกเขามักจะสามารถขึ้นไปได้ในการแข่งขันรวมในกลุ่มโรงเรียนชั้นสาม!”
กู้ซิ่วสวินกังวลว่าซุนม่อจะแสดงทัศนคติที่ไม่ดีและเตือนเขาอย่างรวดเร็ว
โรงเรียนแบบนี้เหนือกว่าโรงเรียนที่มีชื่อชั้นสามอื่นๆ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถสร้างตัวเองให้อยู่ในชั้นสองได้ และมันก็เหมือนกับลิฟต์ที่เคลื่อนขึ้นและลงซ้ำๆ
การจัดอันดับของสถาบันชิวสือนั้นค่อนข้างน่าอึดอัดมาก มันทำให้พวกเขาไม่สามารถจ้างมหาคุรุที่มีดาวระดับสูง ท้ายที่สุดแล้ว อันดับของพวกเขาก็ต่ำและพวกเขาทำได้เพียงการทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อดึงดูดมหาคุรุที่มีดาวระดับสูงมาที่โรงเรียน
ในตอนเริ่มต้นสถาบันชิวสือได้ทำเช่นนี้สองสามครั้ง แต่พวกเขาไม่สามารถรักษาอันดับได้อย่างรวดเร็ว ท้ายที่สุด การรักษามหาคุรุที่มีดาวสูงต้องเสียเงินเป็นจำนวนมาก ดังนั้นอาจารย์ใหญ่จึงเปลี่ยนแผนและเริ่มค้นหาความสามารถใหม่ๆ จากการสอบมหาคุรุ
ด้วยสิ่งนั้น พวกเขาสามารถจัดตั้งกลุ่มที่เพิ่มขึ้นได้
แม้ว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นคนหนุ่มสาวและอาจไม่ได้มีดาวระดับสูง แต่พวกเขามีแรงผลักดันที่แข็งแกร่งและเต็มใจที่จะใช้เวลาหลายชั่วโมงในการเรียนรู้และพัฒนาตนเอง นอกจากนี้ พวกเขามีความถนัดที่ดีในการเริ่มต้น ด้วยเหตุนี้จึงสามารถสร้างผลลัพธ์บางอย่างได้เช่นกัน
สิ่งเดียวที่น่าลำบากคือพวกเขาไม่เสถียรพอ
“หากเราสามารถตามดึงตัวซุนม่อผู้นี้ได้ ในสิบปี ไม่สิ ห้าปี เขาจะกลายเป็นครูอันดับต้นๆ ของสถาบันชิวสือแน่นอน นอกเหนือจากการมีมหาคุรุรุ่นเยาว์ไม่กี่กลุ่มเหล่านี้เป็นเสาหลักแล้ว สถาบันชิวสือของเราจะสามารถสร้างสถานะในโรงเรียนชั้นสองได้อย่างแน่นอน”
ไป๋เจ่ายิ้มเต็มหน้า ความแข็งแกร่งของโรงเรียนขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของครู ดังนั้น ความชื่นชมที่เขามีต่อซุนม่อจึงแข็งแกร่งขึ้นเมื่อเขามองไปที่เขา
“อาจารย์ซุน ข้าจะละเว้นคำพูดตามมารยาททั้งหมด ที่มาวันนี้เพราะอยากเชิญอาจารย์ซุนมาเป็นอาจารย์ในสถาบันชิวสือของเรา เจ้าสามารถเสนอเงื่อนไขใดๆ ที่เจ้ามีได้ตามสบาย!”
ไป๋เจ่าฉีกยิ้มกลับและพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
“ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เราจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตอบสนองความต้องการเหล่านั้น”
กู้ซิ่วสวินตกตะลึงเมื่อนางได้ยินสิ่งนี้ (สถาบันไป๋เจ่าใจกว้างเกินไปหรือเปล่า? แต่นี่เป็นความจริงใจที่พวกเขาแสดงออกมามากจริงๆ)
ไป๋เจ่าเป็นรองอาจารย์ใหญ่ แต่เขาก็ยังตามดึงตัวซุนม่ออย่างเปิดเผยในที่สาธารณะ ดังนั้น เขาจะไม่กล้าโกหกอย่างแน่นอน มิฉะนั้นชื่อเสียงของสถาบันชิวสือ จะแปดเปื้อน
ในโลกของมหาคุรุ ยิ่งสถาบันมีอันดับสูงเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งเห็นคุณค่าชื่อเสียงของพวกเขามากเท่านั้น
“ขอบคุณ รองอาจารย์ใหญ่ไป๋สำหรับความกรุณาที่ยิ่งใหญ่ของท่าน แต่ตอนนี้ข้ายังไม่อยากออกจากสถาบันจงโจว!”
ซุนม่อสัมผัสได้ถึงความเมตตาและความจริงใจของไป๋เจ่า ดังนั้นน้ำเสียงของเขาจึงฟังดูเป็นมิตรและให้ความเคารพ เขาเป็นแบบนี้ ถ้าท่านให้เกียรติข้า ข้าจะให้เกียรติท่านคืนไปเช่นกัน
"โอ้? เป็นเพราะเจ้ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า? ถ้าไม่รังเกียจก็พูดได้สถาบันชิวสือยินดีให้การสนับสนุนช่วยเหลือ!”
ไป๋เจ่ารู้สึกว่า ซุนม่ออาจเป็นหนี้บุญเจ้าของสถาบันจงโจว ทำให้เขาไม่สามารถออกไปได้ อย่างไรก็ตาม ไม่เป็นไรสถาบันชิวสือสามารถช่วยเขาได้
“ซุนม่อ พวกเขาจริงใจมากจริงๆ!”
คราวนี้แม้แต่กู้ซิ่วสวิน ก็ยังถูกไป๋เจ่ากล่อม
"ข้าขอโทษ"
ซุนม่อทำได้เพียงขอโทษอีกครั้ง
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แต่ข้าหวังว่าอาจารย์ซุนจะพิจารณามากกว่านี้ โรงเรียนชิวสือหวังเป็นอย่างยิ่งว่าอาจารย์ซุนจะมาสอนที่โรงเรียนของเรา ข้ารู้สึกว่าในอีก 20 ปีข้างหน้า เจ้าจะกลายเป็นเสาหลักของโรงเรียนของเราได้!”
ไป๋เจ่าดึงตัวคนที่มีความสามารถใหม่มากเกินไปและมีประสบการณ์สูง มองไปที่ซุนม่อแวบหนึ่ง และเขาก็รู้ว่าจะเคลื่อนไหวกับเขาได้อย่างไร
เขาควรใช้วิธีที่นุ่มนวลเพื่อให้ซุนม่อรู้สึกผิดและเป็นหนี้บุญเจ้าเขา ซุนม่อก็ตกเป็นเหยื่อด้วยสิ่งนั้น
อย่างไรก็ตามไป๋เจ่าก็ไม่ได้โกหกเช่นกัน เขาต้องการที่จะเลี้ยงดูซุนม่อให้เป็นสมาชิกหลักของโรงเรียนไปอีก 20 ปีข้างหน้า ดูที่ผลลัพธ์ของเขา มันเป็นหนึ่งในประเภทนั้นอย่างแน่นอนในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา
สถาบันชิวสือเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงในห้าอันดับแรกของโรงเรียนชั้นสาม และพวกเขาเห็นคุณค่าของพวกเขา โดยปกติแล้ว ความพยายามดึงตัวพวกเขาจะทำเป็นการส่วนตัว ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าพวกเขาจะถูกปฏิเสธ สิ่งต่างๆ ก็จะไม่น่าอึดอัดใจ
แต่กับซุนม่อ ไป๋เจ่าไม่สามารถรอได้อีกต่อไป จะเป็นอย่างไรหากอัจฉริยะที่โดดเด่นอย่างซุนม่อถูกโรงเรียนอื่นฉกไปเสียก่อน?
แม้ว่าเขาจะดึงตัวเขาไม่สำเร็จ แต่เขาก็ต้องทิ้งความประทับใจไว้ก่อน!
ซุนม่อและไป๋เจ่าไม่ได้พยายามลดเสียงโดยตั้งใจเมื่อพวกเขาคุยกัน นอกเหนือจากการที่มหาคุรุทุกคนมีประสาทสัมผัสที่ดีแล้ว ผู้เข้าสอบบางคนที่ใกล้ชิดกับพวกเขายังประหลาดใจอย่างมากเมื่อพวกเขาได้ยินการสนทนา
ซุนม่อมีชื่อเสียงโด่งดังด้วยการสอบครั้งนี้!
เมื่อคนเหล่านี้หยุดฝีเท้าโดยไม่รู้ตัว คนอื่นๆ ก็เห็นซุนม่อเช่นกัน ครูและผู้สำเร็จการศึกษาจากสถาบันชิวสือบางคนรีบวิ่งไปทักทายไป๋เจ่าทันทีเมื่อพวกเขาเห็นเขา
“เจ้าเห็นนั่นไหม? นั่นคือซุนม่อ!”
“ไอ้บ้า! ถึงว่าหล่อจัง? ตัวก็สูงเหมือนกันนะ?!”
“คนอื่นจะอยู่อย่างนั้นได้อย่างไร? เขามีพรสวรรค์มากอยู่แล้ว แต่เขาก็หล่อมากเช่นกัน?”
“ผู้หญิงคนนั้นถัดจากซุนม่อคือใคร? ฮึ่ม นางดูไร้สาระมาก! เห็นได้ชัดจากรูปลักษณ์แสดงว่าแสบไม่เบา!”
ผู้เข้าสอบต่างพูดพึมพำกันเอง ผู้หญิงสองสามคนเริ่มเบะปากเพราะพวกเขาสอบตกและอิจฉากู้ซิ่วสวิน
“ผู้เฒ่าไป๋ นี่ไม่เกรงใจเจ้าเลย กฎซ่อนเร้นของมหาคุรุในโลกที่ต้องตามดึงตัวหลังสอบเสร็จ ทำไมเจ้าถึงเคลื่อนไหวตอนนี้”
ชายชราหยอกล้อและเดินไปทักทายซุนม่อ
“ข้าเป็นรองอาจารย์ใหญ่ของสถาบันเจี่ยนอวี้, นามเจี่ยงมู่ ฮ่าฮ่า แม้ว่านามสกุลของข้าคือเจี่ยง แต่ข้าก็ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลเจี่ยงของกวงหลิงแต่อย่างใด!”
“รองอาจารย์ใหญ่เจี่ยง!”
เจี่ยงมู่ยิ้ม เขาสัมผัสได้ถึงความประทับใจที่ดีจากเจี่ยงมู่
"ข้าต้องพูด. คำพูดของเจ้า 'ถ้าใครไม่มีความสามารถ ก็เป็นแค่สุนัขคอยเฝ้าหน้าบ้านคนอื่น' นั้นดีจริงๆ คนหนุ่มสาวหลายคนเริ่มฉวยโอกาสและชอบแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัว มีไม่กี่คนที่ให้ความสำคัญกับการเรียน”
เจี่ยงมู่ตบไหล่ของซุนม่ออย่างแรงเมื่อเขาพูดเช่นนี้ รู้สึกเสียใจเล็กน้อย
ซุนม่อรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย เป็นเพราะคำชมนี้ตรงไปตรงมาเกินไป
“โดยทั่วไปแล้วสถาบันเจี่ยนอวี้ ได้รับการจัดอันดับให้อยู่ในสิบอันดับแรกของโรงเรียนชั้นสาม ซุนม่อเจ้ามีชื่อเสียงมากจริงๆ!”
กู้ซิ่วสวินพูดเบา ๆ
“เฒ่าเจี่ยง โรงเรียนของเจ้าไม่ค่อยดีนักในแผนกยันต์วิญญาณ อย่าเสียอัญมณีที่ไร้การขัดเงาอย่างอาจารย์ซุนไปโดยเปล่าประโยชน์!”
ไป๋เจ่าแอบเยาะเย้ยในใจของเขา (ถ้าข้าทำตามกฎ ซุนม่อคงถูกใครบางคนหมายหัวไป เจี่ยงมู่เป็นตัวอย่างที่ดี)
“เพราะเราไม่เก่งในด้านนี้ เราจึงต้องให้อาจารย์ซุนมาช่วยพามันขึ้นไปให้สูงกว่าเดิม!”
เจี่ยงมู่พูดแบบนี้แล้วตบไหล่ของซุนม่อ
“อนาคตของสถาบันเจี่ยนอวี้ จะขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว!”
พวกเขาล้วนมีประสบการณ์ในสังคมสูงและมีฉากแบบไหนที่พวกเขาไม่เคยเจอมาก่อน?
เจี่ยงมู่ไปตามกระแสน้ำและยกยอซุนม่ออีกครั้ง
“นักเรียนคนนี้ไม่กล้า!”
ซุนม่อรีบพูดอย่างสุภาพ
ไม่เพียงแต่เป็นรองอาจารย์ใหญ่สองคนนี้เท่านั้น แต่พวกเขายังเป็นมหาคุรุระดับ 5 ดาวอีกด้วย ดังนั้นจึงไม่ผิดที่ซุนม่อจะเรียกตัวเองว่าเป็นนักเรียน ในทางกลับกัน มันจะทำให้เขาดูสงบเสงี่ยมและสุภาพ
“ดูที่การเลือกใช้คำของเขา ไม่น่าแปลกใจที่เขาสามารถรับตำแหน่งรองอาจารย์ใหญ่ได้”
กู้ซิ่วสวิน คิดถึงชายวัยกลางคนจากสถาบันหย่วนป๋อ ที่พวกเขาเคยพบมาก่อนหน้านี้ ทำไมถึงมีความแตกต่างอย่างมากระหว่างผู้คน?
เมื่อผู้ตรวจสอบโดยรอบเห็นฉากนี้ พวกเขาทั้งหมดอิจฉามาก
แม้ว่าโรงเรียนชั้นสาม อาจดูแย่มาก แต่มีมากกว่า 100 ประเทศและพื้นที่นับไม่ถ้วนร้อยล้านตารางกิโลเมตรในเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่ ซึ่งมีโรงเรียนที่มีชื่อเสียงชั้นสามเพียง 72 แห่ง
โรงเรียนชื่อดังชั้นสอง ชั้นหนึ่ง ไม่ค่อยมาสอบมหาคุรุระดับ 1 ดาวเพื่อ เอาหน้าเพราะพวกเขามองว่าตัวเองมีความสำคัญสูง มีภูมิหลังสูงเกินไป และดึงดูดใจผู้อื่นได้แรงเกินไป พวกเขาแค่ต้องการดึงตัวมหาคุรุระดับสูงที่มีชื่อเสียงอยู่แล้ว
ตอนนี้ รองอาจารย์ใหญ่สองคนของโรงเรียนที่มีชื่อเสียงชั้นสาม ได้ออกมาดึงตัวซุนม่อ ช่างเป็นเกียรติและศักดิ์ศรีที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!
หัวหน้าและหัวหน้าแผนกของโรงเรียนที่มีชื่อเสียงอีกสองสามแห่งมาที่นี่เพื่อตรวจสอบผลการสอบของผู้เข้าสอบ เมื่อพวกเขาเห็นฉากนี้ พวกเขาทั้งหมดก็ตกอยู่ในความพัวพัน
“ข้าควรออกไปไหม? หรือไม่ควร?”
สถานะของพวกเขาต่ำเกินไป และอันดับของโรงเรียนของพวกเขาก็เทียบไม่ได้กับสถาบันชิวสือและสถาบันเจี่ยนอวี้ หากพวกเขาต้องออกไปตามดึงตัวซุนม่อ พวกเขาย่อมต้องแสวงหาความอัปยศอดสูใส่ตนเองและไม่สามารถประสบความสำเร็จได้ อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกเขาไม่ไป แล้วถ้าเขาถูกคนอื่นตามดึงตัวล่ะ?
“เฮ้อ ซุนม่อ ทำไมเจ้าโดดเด่นเสียจริง”
หัวหน้าไม่พอใจและหลังจากถอนหายใจ เขาก็พยุงตัวเองขึ้นและเดินไป อย่างน้อยที่สุดเขาควรจะไปแสดงตัว
ในขณะนี้ นักเรียนคนหนึ่งพุ่งไปหาซุนม่อ
"เจ้าคือใคร?"
กู้ซิ่วสวินรู้สึกประหลาดใจและต้องการขัดขวางต่อหน้าซุนม่อ อย่างไรก็ตามการเคลื่อนไหวของซุนม่อ นั้นเร็วกว่าและเขาได้ก้าวไปข้างหน้าแล้ว ดูเหมือนเกราะป้องกันที่แข็งแรง
เมื่อมองไปที่แผ่นหลังกว้างของซุนม่อ สาวมาโซคิสต์ก็รู้สึกปลอดภัยในทันที ชั่ววินาทีหนึ่ง นางรู้สึกอยากกอดแผ่นหลังนี้และแนบชิดกับมัน
