บทที่ 459  ได้รับฉายาใหม่!

 บทที่ 459  ได้รับฉายาใหม่!

แต่ละห้องบรรยายมีกี่คน?

ผู้สอบ 3 คน นักเรียนใหม่ 50 คน และนักเรียนดีเด่น 50 คน จากนั้นมีนักเรียนตระเวน 1,000 คน และผู้ตรวจสอบตระเวน 300 คน

ในทางทฤษฎี ผู้สอบจะได้รับคะแนนเสียงสูงสุด 1,403 คะแนน อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นเพียงสถานการณ์ทางทฤษฎีเท่านั้น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำเช่นนั้นในชีวิตจริง

อาคารสอนของสถาบันกวงหลิงใหญ่แค่ไหน?

มีทั้งหมดหกชั้นและใช้ห้องบรรยาย 100 ห้องสำหรับการสอบ หมายความว่ามีผู้เข้าสอบทั้งหมด 100 คนทำข้อสอบพร้อมกัน

ในหนึ่งชั่วโมงนั้น ผู้ตรวจการตระเวนและนักเรียนจะเดินไปรอบๆ และตรวจสอบสิ่งต่างๆ พวกเขาคงไม่สามารถสอบผ่านได้ทั้งหมด ดังนั้นเพื่อให้แน่ใจว่ามีขอบเขตเพียงพอ ผู้ตรวจการตระเวนและนักเรียนจะถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มเล็กๆ และจะเริ่มจากสถานที่ต่างๆ

พวกเขาไม่คาดคิดว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาทั้งหมดจะมารวมตัวกันที่โรงบรรยายของซุนม่อ

ชั้นเรียนนี้ต้องโดดเด่นเพียงใดจึงจะดึงดูดผู้สอบและนักเรียนสายตรวจจำนวนมากได้

ถังเหนี่ยนรู้เหตุผล

เมื่อชั้นเรียนได้รับการสอนภายใต้สถานการณ์ปกติ ไม่ว่าชั้นเรียนของอาจารย์จะเก่งเพียงใด เสียงปรบมือกึกก้องของนักเรียนก็ดึงดูดนักเรียนจากชั้นเดียวกันได้มากที่สุด

อย่างไรก็ตาม ซุนม่อได้ช่วยนักเรียนสามคนรวมทั้งเขาซึ่งเป็นมหาคุรุระดับ 4 ดาวในการเลื่อนระดับ ทำให้เกิดความวุ่นวายมากเกินไป ซึ่งสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งอาคารเรียน

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตประเภทหนึ่งที่มีความอยากรู้อยากเห็นอย่างมากและชอบรวมตัวกันชมดู ดังนั้นผู้ฝึกปรือจะต้องไปดูอย่างแน่นอนเมื่อมีคนพยายามดิ้นรนเพื่อความก้าวหน้า

ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติมากที่ซุนม่อจะได้รับผลลัพธ์เช่นนี้

“1,062 โหวต!”

เหมยจือหวีสอดมือเข้าไปในกล่องไม้ขนาดเล็กและควานไปรอบๆ คราวนี้นางไม่รู้สึกว่าเหลือบัตรลงคะแนนอีกต่อไป

“ไม่มีอีกแล้ว!”

ตอนนี้มหาคุรุระดับ 1 ดาวทุกคนในห้องนับคะแนนทั้งหมดมารวมตัวกัน พวกเขาจ้องไปที่เหมยจือหวีไม่พูดอะไรสักคำและดูประหม่ามาก พวกเขาคล้ายกับนักโทษที่ถูกส่งไปประหารชีวิตโดยมีเชือกพันคอ

เมื่อเหมยจือหวีพูดคำว่า "ไม่มีอีกแล้ว" รู้สึกราวกับว่าเชือกรอบคอของพวกเขาถูกถอดออกและผู้ประหารชีวิตประกาศว่าพวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์และถูกปล่อยตัว การแสดงออกของพวกเขาผ่อนคลาย

“แม่เจ้า ในที่สุดมันก็จบลงแล้ว!”

แม้ว่าหลี่เหยาจะเป็นเด็กผู้หญิง แต่นางก็อดไม่ได้ที่จะสบถออกมา นางยืนขึ้นมือสั่น สมุดเล่มนี้เต็มไปด้วยสามหน้าของคำว่า '1 '

“ว้าว ข้าคิดว่าจะต้องไปถึง 1,400 โหวต!”

มหาคุรุคนนั้นคิดว่าเขาเป็นคนตลก แต่หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น เขาก็ตระหนักว่าไม่มีใครเข้าร่วมในการพูดคุยนี้ พวกเขาทั้งหมดกำลังดูหนังสือของหลี่เหยา

ในขณะที่พวกเขาประหลาดใจมากเกินไป ทุกคนไม่รู้ว่าพวกเขาควรจะพูดอะไร ทุกคนมีสีหน้าตกตะลึงโดยไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

อย่างไรก็ตาม เมื่อหลี่เหยาพูดจบ บรรยากาศที่เงียบสงบก็พังทลายลงอย่างสิ้นเชิง

“สวรรค์! มากกว่า 1,000 โหวต สถิตินี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนและคงจะไม่มีใครแซงหน้าได้ใช่ไหม?”

“อาจารย์หวัง เจ้าเก่งเรื่องประวัติศาสตร์ เจ้ารู้หรือไม่ว่าผู้เข้าสอบคนใดเคยได้รับผลลัพธ์เช่นนี้มาก่อนหรือไม่”

“ไม่จำเป็นต้องถามเขา ข้ารู้แน่นอนว่าไม่มีแม้ข้าจะคิดด้วยหัวแม่เท้า!”

มหาคุรุพูดคุยกันอย่างอึกทึกครึกโครม การแสดงออกของพวกเขามีความประหลาดใจ ตกใจ และชื่นชม ซุนม่อผู้นี้จะต้องจารึกชื่อของเขาไว้ในบันทึกของประตูเซียนแน่นอน

สำหรับความอิจฉา?

แทบไม่มีเลย

เหมือนกับว่านักเรียนดีเด่นจะอิจฉาคนที่ทำคะแนนได้ดีที่สุดในชั้นเรียน พวกเขารู้สึกว่าถ้าพวกเขาทำงานหนัก พวกเขาจะสามารถเอาชนะคนคนนั้นได้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะไม่อิจฉาไอน์สไตน์อย่างแน่นอน เพราะพวกเขาไม่สามารถเอาชนะไอน์สไตน์ได้ แม้ว่าพวกเขาจะทำงานหนักมาสิบชาติก็ตาม

มันเหมือนกับว่าซุนม่อเป็นอย่างนั้น ผลลัพธ์ของเขานั้นยอดเยี่ยมมากจนแม้แต่มหาคุรุระดับ 3 ดาวก็ยังไม่กล้ารับประกันว่าพวกเขาจะสามารถได้รับผลลัพธ์นี้หากพวกเขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันโดยที่ปกปิดชื่อไว้

เป็นความยอดเยี่ยมแบบหนึ่งเดียวเท่านั้น!

“นับอย่างรวดเร็วว่ามีกี่คะแนนยอดเยี่ยม!”

มีคนรอไม่ไหวแล้วคะยั้นคะยอ

หลี่เหยารู้คำตอบอยู่แล้ว แต่ตัวเลขนี้น่ากลัวเกินไปจนนางไม่กล้าเชื่อ

“1… 1,061 … คะแนนโหวตยอดเยี่ยม หนึ่งคะแนนธรรมดา!”

ในขณะที่หลี่เหยาประหลาดใจเกินไป เสียงของนางก็สั่นและลิ้นของนางก็พันกัน นางพูดไม่ชัด

มีความเงียบงัน

ประมาณเจ็ดถึงแปดวินาทีต่อมา ก็เหมือนกับระเบิดถูกจุดชนวนบนที่ราบน้ำแข็ง เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่

“มากกว่า 1,000 โหวต? ถ้าข้าไม่ได้เห็นด้วยตัวเอง ข้าคงจะไม่เชื่ออย่างแน่นอน!

"ถูกต้อง ถ้าใครกล้าบอกข้าว่ามีคนได้คะแนนเยอะขนาดนี้ ข้าคงคิดว่าคนๆ นั้นแกล้งข้าเล่นแน่ๆ ข้าจะทุบหัวมันให้แหลกคามือ!”

“นั่นน่ากลัวเกินไป เขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?”

มหาคุรุต่างพูดพล่ามออกไป ราวกับว่าห้องเต็มไปด้วยเป็ด

“บ้าเอ๊ย! มีหนึ่งคะแนนธรรมดา ใครลงคะแนน? พวกเขาต้องตาบอดแน่ๆ!”

“ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่าซุนม่อไม่สมบูรณ์แบบ!”

“มันเป็นสีเขียวท่ามกลางดอกไม้จริงๆ! ข้าแค่อยากจะบอกว่ามันยอดเยี่ยมมาก!”

มหาคุรุเริ่มหยอกล้อและบรรยากาศก็ผ่อนคลายมากขึ้น

“อาจเป็นไปได้ว่านักเรียนคนนั้นลงคะแนนผิด!”

เหมยจือหวีขมวดคิ้วและจากนั้นก็พูดอะไรดังๆ นางไม่ต้องการเห็นซุนม่อไม่สมบูรณ์แบบ

ทุกคนตกตะลึง จากนั้นส่ายหัวและหัวเราะออกมา พวกเขารู้ว่ามีโอกาสสูงมากที่นักเรียนจะลงคะแนนผิด อย่างไรก็ตาม เมื่อมีผู้โหวตเกิน 1,000 คน ความผิดพลาดเช่นนี้จะไม่สร้างความแตกต่าง

“พวกเจ้าคิดว่าเขาจะรู้สึกกระอักกระอ่วนใจหรือเปล่า ถ้ารู้ว่ามีคนๆ ​​เดียวที่ลงคะแนนแบบธรรมดาๆ ท่ามกลางคน 1,000 คน?”

หลี่เหยาหยอกล้อ

“ฮ่าฮ่า ข้าขอแนะนำให้เรียกเขาว่า ซุนโหวตเดียว!”

ผู้ตรวจสอบหลักเข้าร่วมด้วย ชื่อเล่นนี้ทำให้ทุกคนหัวเราะออกมา

ถ้าพูดตามจริง เรื่องนี้ก็เพียงพอแล้วที่คนๆ หนึ่งจะอวดไปตลอดชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อชื่อเสียงของซุนม่อโด่งดังมากขึ้นในอนาคต พวกเขาก็จะตื่นเต้นมากขึ้นจากการโอ้อวดเกี่ยวกับเรื่องนี้

ถ้าซุนม่อจะกลายเป็นรองเซียน พวกเขาสามารถพูดได้ (ข้าเป็นคนนับคะแนนของเขาในสมัยก่อน เจ้ารู้ไหมว่าชื่อเล่นซุนโหวตเดียว คือสิ่งที่เราคิดขึ้นมา?)

มันจะทำให้พวกเขาเสียหน้ามากที่จะพูดแบบนี้

“เลิกยุ่งแล้วนับคะแนนกันต่อ!”

เมื่อถังเหนี่ยนเห็นว่าผ่านมาระยะหนึ่งแล้ว เขารีบพูดขึ้น เขาไม่ต้องการให้งานสำคัญถูกระงับ

“ข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่ากล่องลงคะแนนนี้สามารถยัดกระดาษโหวตได้มากมายขนาดนี้!”

หลี่เหยารู้สึกท่วมท้น

“ประตูเซียนควรจะขอบคุณที่พวกเขาจัดให้มีนักเรียนตระเวนเพียง 1,000 คนเท่านั้น ถ้ามีมากกว่านี้ กล่องลงคะแนนนี้จะไม่เพียงพออย่างแน่นอน!”

ปี่เทาหัวเราะ หากเป็นเช่นนั้น ประตูเซียนจะถูกทำให้เป็นตัวตลก

“ซุนม่อผู้นี้แข็งแกร่งจริงๆ!”

หลังจากที่หลี่เหยาควบคุมอารมณ์ได้แล้ว นางก็หันกลับมาและตะโกนว่า

“อาจารย์หวัง มีกี่คนในประวัติศาสตร์ของประตูเซียนที่ได้รับ ‘ต้าหม่านก้วน’ ในการสอบในสถานที่”

"หก!"

หลังจากที่มหาคุรุที่มีนามสกุลหวังพูดเช่นนี้ เขาก็ส่ายหัว

“แต่ไม่มีสักคนเดียวที่บรรลุผลลัพธ์เท่าซุนม่อ”

ถ้าได้ 800 โหวตจะถือว่าเป็น ‘ต้าหม่านก้วน’ อย่างไรก็ตาม ซุนม่อมีมากกว่า 200 คะแนน

“ข้ารู้สึกว่าสถิติของ ‘ต้าหม่านก้วน’ จะเพิ่มเป็น 1,000 โหวตในอนาคต!”

มีคนเดา

“นั่นจะไม่เกิดขึ้น สถิตินี้น่ากลัวเกินไป ไม่มีใครในศตวรรษหน้าจะสามารถทำลายมันได้!”

อาจารย์หวังเป็นผู้รอบรู้ในประวัติศาสตร์และรู้ว่าผลลัพธ์นี้น่าสะพรึงกลัวเพียงใด

ติง!

คะแนนความประทับใจที่ดีจากหวังถง +200 เป็นกันเอง (300/1,000).

“หยุดคุยแล้วรีบไปทำงาน!”

ถังเหนียนกระตุ้น

ทุกคนกลับไปที่นั่งของตน อย่างไรก็ตาม ความวิตกกังวลอย่างกะทันหันตามด้วยการผ่อนคลาย และจู่ๆ พวกเขารู้สึกว่าไม่สามารถกลั้นปัสสาวะได้ ทุกคนวิ่งไปเข้าห้องน้ำ

“นั่นคือซุนม่อใช่ไหม? ต้องเป็นซุนม่อคนนั้นใช่ไหม? ข้ารู้ว่าเขาน่าทึ่งมาก!”

จู่ๆ เหมยจือหวี ก็รู้สึกว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่มานับคะแนน อย่างไรก็ตาม นางรีบปฏิเสธในเวลาต่อมา การตัดสินใจที่ดีที่สุดคือการกำจัดวัชพืชในแปลงดอกไม้ในบ่ายวันนั้น

ติง!

คะแนนความประทับใจจากเหมยจือหวี +300 กันเอง (600/1,000).

ถังเหนี่ยนนั่งบนเก้าอี้ ความคิดของเขาล่องลอย

การสอบรอบที่สี่นั้นง่ายเกินไป ตราบใดที่ซุนม่อยังไม่มีอะไรอยู่ในหัวและไม่พูดอะไรผิด เขาก็จะผ่านไปอย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้น ไม่มีความแตกต่างของความเหนือกว่าหรือความด้อยกว่าในรอบนี้

ดังนั้นกู่ชิงเยียนไม่มีโอกาสที่จะพลิกสถานการณ์ได้อีก

ที่หนึ่งของปีนี้น่าจะเป็นซุนม่ออย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้น ยังนำอย่างท่วมท้นอีกด้วย

“เฮ้อกู่ชิงเยียนช่างน่าสมเพชยิ่งนัก!”

ถังเหนี่ยนรำพึงถึงผู้เข้าสอบคนนี้

…

หลังจากที่ซุนม่อและกู้ซิ่วสวินรับประทานอาหารเย็นแล้ว พวกเขาก็กลับไปที่โรงแรม ผลสอบจะออกในเช้าวันรุ่งขึ้น และการสอบรอบที่สี่จะเริ่มในช่วงบ่าย

เฉียนตวนและหวังเฉาได้รับการพิจารณาให้เสร็จสิ้นการเข้าสอบ ไม่มีความหวังสำหรับพวกเขาที่จะผ่านไปได้

ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงกลับไปแล้ว ท้ายที่สุดการพักในโรงแรมต้องเสียเงิน แม้ว่าทางโรงเรียนจะอุดหนุนพวกเขาสำหรับสิ่งนี้ แต่เวลาอีกสองวันก็ต้องมาจากเงินในกระเป๋าของพวกเขาเอง อย่างไรก็ตาม เพื่อที่จะออกไปพร้อมกับซุนม่อ ทั้งสองคนตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ

ซุนม่อนั่งบนเตียงและมองไปที่หีบสมบัติสองใบ เขาทนไม่ได้อีกต่อไปจึงเดินไปที่หน้าต่างแล้วร้องเรียก

“เสี่ยวหยินจือ!”

“ใครตะโกนเสียงดังกลางดึก? ช่วยเกรงใจหน่อยได้ไหม? ข้ากลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้ว!”

เสียงผู้ชายดุด่าว่า (ให้ตายเถอะ)

ครู่ต่อมา เมฆสีเงินก็ลอยเข้ามาในห้องนอน

“ข้าอยากกลับไปโรงเรียน ตั้งประตูเคลื่อนย้าย!”

ซุนม่อแนะนำ

เสี่ยวหยินจือหายใจเข้า จากนั้นร่างกายที่เหมือนสายไหมก็พองขึ้นทันที มันพ่นเมฆขนาดเล็กออกมา

เมฆก้อนเล็กส่องแสงสีเงินระยิบระยับ หลังจากที่มันตกลงบนพื้น มันก็กลายเป็นประตูเคลื่อนย้ายที่ส่องแสง

“ช่วยข้าเฝ้าห้องนอนด้วย!”

หลังจากพูดอย่างนั้น ซุนม่อก็เดินผ่านประตูเคลื่อนย้าย ในวินาทีถัดมา เขาปรากฏตัวในบ้านพักหลังใหญ่ของสถาบันจงโจว

ซุนม่อไม่ต้องการให้ตงเหอค้นพบ ดังนั้นเขาจึงเดินไปที่ห้องรับแขกอย่างเงียบๆ เมื่อออกไปแล้วสาวมะละกอก็จะนอนที่นั่น

ติง!

“ขอแสดงความยินดี เนื่องจากผลการสอบที่ยอดเยี่ยมของเจ้า เจ้าได้รับการยอมรับจากกลุ่มมหาคุรุได้รับฉายา 'ซุนโหวตเดียว'!”

จู่ๆ เสียงของระบบก็ดังขึ้นและทำให้ซุนม่อซึ่งระมัดระวังตัวมากตกใจมาก

“บ้าอะไร!”

ซุนม่อสาปแช่ง

“แล้ว 'ซุนโหวตเดียว' ล่ะ? มันฟังดูไร้สาระมาก!”

“พวกเขาเป็นคนคิดขึ้นมาเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า!”

ระบบก็ดันโทษว่า

“รางวัลอยู่ไหน?”

ซุนม่อไม่สนใจเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม มันฟังดูดีกว่า 'เหมือนหมาหน้าประตู' เล็กน้อย

“ขอโทษ ไม่มีรางวัลใดๆ!”

เสียงของระบบดูเศร้าหมองอย่างชัดเจน

“ออกมานี่! ข้ารับรองว่าข้าจะไม่ทุบเจ้าให้ตาย!”

ซุนม่อกำลังจะคลั่งด้วยความโกรธ เขาเข้าใจว่าการแสดงความยินดีของระบบเป็นเพียงการล้อเขาเท่านั้น

“ฮ่าฮ่า ราตรีสวัสดิ์!”

ระบบหัวเราะเสียงดังและหายไป

ซุนม่อหายใจเข้าลึกๆ สองครั้ง จากนั้นอารมณ์หงุดหงิดของเขาก็สงบลง (ลืมไปเลย ข้าเป็นครูผู้ใจดีและจะไม่ถือโกรธเจ้า)

(การเปิดหีบสำคัญกว่า!)

“แต่มันไม่ดีเหรอถ้าข้าจะไปเคาะประตูนักเรียนหญิงตอนดึกๆ?”

เมื่อซุนม่อยืนอยู่หน้าห้องนอนของเด็กสาวมะละกอ จู่ๆ เขาก็นึกขึ้นได้