บทที่ 454 การแสดงที่ยอดเยี่ยม!
บทที่ 454 การแสดงที่ยอดเยี่ยม!
“เดิมทีข้าวางแผนที่จะใช้ประทับวิญญาณส่งบางฉากจากภาพยนตร์ที่สร้างแรงบันดาลใจให้นาง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็นแล้ว!”
ซุนม่อถอนหายใจ อดไม่ได้ที่จะพูดว่าคนหนุ่มสาวนั้นบริสุทธิ์จริงๆ พวกเขาเชื่อคนอื่นง่ายมาก
โดยธรรมชาติแล้ว คำพูดเหล่านั้นที่ซุนม่อพูดก่อนหน้านี้มาจากก้นบึ้งของหัวใจของเขา เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเด็กสาวจะสามารถค้นหาเส้นทางในชีวิตของนางได้
สำหรับซุปไก่(กำลังใจ)สำหรับบำรุงจิตวิญญาณ ก็ยังค่อนข้างดีถ้าได้ดื่มบ้างเป็นครั้งคราว แต่ถ้าใครยังดื่มมันต่อไป มันก็จะฟังดูเป็นเสแสร้ง
ซุนม่อก็เหมือนกันในอดีต เขารู้สึกว่าไม่มีความตื่นเต้นอีกแล้วในชีวิต ในขณะนั้นเขาต้องปรับสภาพจิตใจของตัวเองหรือออกไปเดินเล่น
ชีวิตก็เหมือนหมาแก่ ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ หากไม่ต้องการถูกกัดตาย พวกเขาต้องลุกขึ้นสู้อย่างสุดกำลังและต่อสู้แบบตัวต่อตัวให้สาแก่ใจ!
ในทางเดินเสียงฝีเท้าเข้มข้นดังขึ้น
นักเรียนตระเวนเพิ่มเติมได้ยินเสียงเอะอะโวยวายที่นี่จึงรีบไป ในขณะนี้ทางเดินนอกห้องเรียนเต็มไปด้วยผู้คนแน่นขนัดไปหมด
“เจ้าอายุเพียง 15 ปี ชีวิตของเจ้าเพิ่งเริ่มต้น เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเจ้าไม่มีพรสวรรค์ ไม่ว่าในกรณีใด การทำงานหนักและสามารถอดทนต่อความทุกข์ยากก็เป็นพรสวรรค์ประเภทหนึ่งเช่นกัน!”
ซุนม่อยื่นมือออกไปและลูบหัวหนิงจูราวกับลูบแมวที่บ้าน
“การอดทนต่อความทุกข์ยากก็เป็นพรสวรรค์ประเภทหนึ่งเช่นกัน?”
หนิงจูตาเป็นประกาย นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่นางเคยได้ยินเรื่องนี้ นางคิดอย่างรอบคอบและตระหนักว่ามันเป็นเรื่องจริง หลายคนทนทุกข์ไม่ไหว!
“อาจารย์ ขอบคุณค่ะ!”
หนิงจูโค้งคำนับ ปมในใจของนางคลายออกแล้ว เพื่อไม่ให้แม่ของนางที่อยู่บนสวรรค์ผิดหวัง นางจึงตัดสินใจฝึกฝนหนักต่อไป!
ติง!
คะแนนประทับใจ +1,000 ความเคารพ (1,000/10,000).
เมื่อได้ยินการแจ้งเตือน ซุนม่อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จำนวนคะแนนความประทับใจที่มอบให้โดยผู้หญิงคนนี้มีมากมาย ทำให้เขารู้สึกผิดอยู่บ้าง แม้ว่าคำพูดของเขาจะจริงใจ แต่เขาก็ไม่รู้ว่ามันจะมีประสิทธิภาพเพียงใด
“ซุนม่อ ในฐานะครูคนหนึ่งต้องถ่ายทอดวิถี ให้ความรู้แก่นักเรียน และเข้าใจหัวใจของพวกเขา ขจัดความสงสัยของพวกเขา ตอนนี้เจ้าประสบความสำเร็จอย่างที่สามแล้ว สิ่งนี้หายากมากที่จะได้มา”
ระบบถอนหายใจ ความต้องการขจัดความสงสัยของผู้อื่นมีความต้องการสูงมากต่อสภาพจิตใจของตนเอง
ซุนม่อจมดิ่งลงสู่การครุ่นคิด การศึกษาในยุคปัจจุบันเชื่อมโยงกับการแสดง นอกเหนือจากนี้ โรงเรียนสมัยใหม่ไม่ค่อยสนใจเกี่ยวกับสถานการณ์ที่นักเรียนอาจต้องเผชิญ ตราบใดที่นักเรียนไม่ก่อปัญหาให้กับโรงเรียน พวกเขาก็ถือว่าเป็นนักเรียนที่ดี
ซุนม่อกำลังคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาควรทำต่อจากนี้ ในขณะที่วางแผนที่จะใช้เคล็ดการนวดแบบโบราณเพื่อช่วยหนิงจู ท้ายที่สุด นางอยู่ที่จุดสูงสุดของขอบเขตการปรับสภาพกายระดับที่หก มันง่ายมากสำหรับนางที่จะทะลวงผ่านด่าน
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ซุนม่อจะดำเนินการใดๆ ปราณวิญญาณก็พุ่งออกมาจากร่างของหนิงจูขณะที่นางเริ่มกระบวนการทะลวงด่านยกระดับพลัง
ไม่นานนัก กระแสวังวนพลังปราณก็ปรากฏขึ้นบนหัวของนาง ถ่ายเทพลังปราณวิญญาณเข้าสู่ร่างของนาง
“มันเป็นไปได้หรือนี่? ทะลวงด่านก้าวหน้าอีกครั้ง?”
“ให้ตายเถอะ ผู้เข้าสอบคนนี้ช่างยอดเยี่ยมอะไรอย่างนี้”
“น่าประทับใจ!”
นักเรียนถอนหายใจด้วยความชื่นชมในขณะที่รู้สึกอิจฉา สำหรับผู้ฝึกฝน 'การพัฒนา' เป็นคำที่สวยงามที่สุด
ผู้ตรวจสอบสามารถคาดเดาเหตุผลได้คร่าวๆ ผู้หญิงคนนี้ควรจะอยู่ที่จุดสูงสุดของระดับที่หกแล้ว แต่เนื่องจากปัญหาเกี่ยวกับสภาพจิตใจของนาง นางจึงติดอยู่ในช่วงคอขวด คำแนะนำล้ำค่าของซุนม่อเป็นเหมือนแสงแดดที่ขจัดเมฆหมอกที่มืดมนในใจของนาง ทำให้สภาพจิตใจของนางดีขึ้นและปล่อยให้นางฝ่าฟันทะลวงด่านได้
หนึ่งนาทีต่อมาหนิงจูก็เสร็จสิ้นการเลื่อนระดับ นางมีความสุขอย่างมากขณะที่นางโค้งคำนับเพื่อขอบคุณซุนม่ออีกครั้ง
“ในอนาคต หากเจ้าพบสิ่งที่ทำให้เจ้ารู้สึกหดหู่มากเกินไป เจ้าสามารถมาจินหลิงเพื่อตามหาข้าได้!”
ซุนม่อยิ้ม
หนิงจูยังยิ้มหวานได้ เด็กสาวคนนี้หน้าตาธรรมดาๆ สะอาดสะอ้านราวกับผักบุ้งขอบขาวที่อาบแสงแดดหลังฝนตก
แม้ว่ามันจะธรรมดา แต่ก็ทำงานหนักเพื่อเติบโต
ซุนม่อโบกมือขวา บ่งบอกว่าหนิงจูสามารถนั่งลงได้แล้ว ในเวลาเดียวกัน เขาใช้เนตรทิพย์และชำเลืองดูข้อมูลของนาง
ปณิธานของนางเพิ่มขึ้นเป็น 9 จาก 3 ซึ่งสูงกว่าค่าสูงสุดของหนิงจูในอดีตหนึ่งคะแนน สำหรับค่าศักยภาพของนาง มันดีขึ้นจริงๆ และตอนนี้สูงกว่าค่าเฉลี่ยเล็กน้อย
“ค่าศักยภาพสามารถปรับปรุงได้หรือ?”
ซุนม่อรู้สึกประหลาดใจ
“คุณลักษณะทางจิตใจก็ถือเป็นศักยภาพประเภทหนึ่งเช่นกัน นักฟุตบอลบางคนสามารถปล่อย 'การโจมตีร้ายแรง' ในระหว่างการแข่งขันเพื่อตัดสินชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ ทำไมถึงเป็นเช่นนี้? นี่เป็นเพราะคุณสมบัติทางจิตใจของพวกเขาแข็งแกร่งพอ ทำให้พวกเขาสามารถแสดงความแข็งแกร่งในการต่อสู้ที่ทรงพลังยิ่งขึ้นในการแข่งขัน!”
ระบบอธิบาย
“เป็นเช่นนี้เอง!”
ซุนม่อเข้าใจ
ติง!
“ขอแสดงความยินดีที่ช่วยให้หนิงจูก้าวออกมาจากเงาในใจของนาง นางได้พบคุณค่าของการทำงานหนักอีกครั้ง เจ้าได้รับตราสัญลักษณ์มหาคุรุ 1 ตรา!”
“ขอแสดงความยินดีที่เปลี่ยนอนาคตของนักเรียนอีกคนและได้รับคะแนนความประทับใจมากมายอีกครั้ง เจ้าได้รับหีบสมบัติเพชร 1 ใบ”
เมื่อซุนม่อได้ยินเกี่ยวกับรางวัลของเขา เขาเกือบจะสาปแช่งออกมาดังๆ นี่ไม่ดีเกินไปเหรอ? โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับตรามหาคุรุ แม้ว่าเขาจะยังไม่รู้ว่ามันใช้ทำอะไร แต่มันก็เป็นของดีอย่างแน่นอน
ในขณะนี้ นักเรียนที่ตระเวนเรียนตามทางเดินรีบเดินเข้าไปในห้องเรียนและหาที่นั่งเพื่อนั่งลง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เปลือกตาของซูไท่ก็กระตุก ฉากนี้บ่งชี้ว่านักเรียนตระเวนเหล่านี้ชื่นชมการบรรยายของซุนม่อและต้องการยุติการตระเวนในปัจจุบันที่นี่
“สวรรค์ของข้า ตอนนี้มีคนเกือบ 300 คนแล้ว!”
จางม่ายนับคร่าวๆ ห้องเรียนที่จุคนได้ 500 คนตอนนี้เต็มแล้วสองในสาม นอกจากนี้ยังมีนักเรียนตระเวนประมาณ 100 คนที่เหลืออยู่ในทางเดิน
พวกเขารีบมาหลังจากรู้สึกถึงความผันผวนของปราณวิญญาณ
“ช่วงถามตอบดำเนินต่อไป!”
ก่อนที่ซุนม่อจะพูดจบประโยค แขนเกือบ 300 ข้างก็พุ่งขึ้นไปในอากาศ นักเรียนทุกคนมีสายตาที่กระตือรือร้นเมื่อพวกเขามองไปที่ซุนม่อ ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าให้เขาเลือกพวกเขา
เมื่อช่วงถามตอบเพิ่งเริ่มต้น ทุกคนรู้สึกดูถูกเหยียดหยาม แต่ตอนนี้ทุกคนกระหายที่จะได้รับโอกาส
“นักเรียนคนนี้!”
ซุนม่อชี้
เฮ้อ!
นักเรียนที่ไม่ได้รับเลือกแสดงสีหน้าผิดหวัง
“ขะ…ข้าชื่อติงลู่!”
นักเรียนชายที่ปากเบี้ยวเล็กน้อยลุกขึ้นยืน แม้ว่าเขาจะเป็นหนึ่งในนักเรียนชั้นนำ แต่ก็หายากมากที่เขาจะถูกสายตาจำนวนมากจ้องมองมาที่เขา ดังนั้นเขาจึงรู้สึกกระวนกระวายใจ
“ไม่จำเป็นต้องประหม่าขนาดนั้น”
ซุนม่อปลอบใจเขา
“เจ้ามีคำถามอะไร?”
“ข้า…ข้าอยากหล่อ!”
หลังจากที่ติงลู่พูดจบ เขาก็สาปแช่งตัวเองที่โง่เขลา ทำไมเขาจึงเผลอพูดความในใจ
“ฮ่าฮ่า คำถามนี้ช่างท้าทายยิ่งนัก!”
“ข้ารู้สึกว่ามันไม่มีทางออกสำหรับเรื่องนี้จริงๆ ท้ายที่สุดพ่อแม่ของเจ้าก็มอบรูปลักษณ์ให้เจ้าเพียงแค่ยอมรับชะตากรรมของเจ้าซะเถอะ!”
“บางทีเจ้าอาจต้องการพิจารณาการปลอมตัว?”
“นั่นแตกต่าง การปลอมตัวก็ไม่เหมือนกับการหล่อใช่ไหม?”
นักเรียนออกมาโต้เถียงกันอย่างครึกครื้น ทันใดนั้นบรรยากาศก็ผ่อนคลายอย่างหาที่เปรียบมิได้ สำหรับคำถามดังกล่าว แม้ว่าซุนม่อไม่มีคำตอบ แต่ก็ไม่มีใครตำหนิเขา ไม่มีทางออกจริงๆ!
“ข้า…ข้าหมายความว่าข้าพูดผิด สิ่งที่ข้าต้องการถามไม่ใช่วิธีที่จะทำให้หล่อ แต่ข้าต้องการฝ่าฟันอุปสรรคยกระดับพลัง!”
ติงลู่ถอนหายใจเนื่องจากปากของเขาเบี้ยวเล็กน้อย การพูดของเขาจึงเบาลงเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงไม่มีความมั่นใจในตัวเองมากนัก และเขาก็ไม่ชอบอยู่ในฝูงชนด้วย
พูดตามตรง เมื่อติงลู่ยกมือขึ้น เขาไม่เคยคาดคิดว่าซุนม่อจะมาเรียกเขา
“เจ้าต้องการที่จะทะลวงผ่าน? แค่ฝึกเพิ่มอีกสองชั่วโมงต่อวัน นอกเหนือจากภาระการฝึกปัจจุบันของเจ้า!”
ซุนม่อเดินไปที่ด้านข้างของติงลู่และแตะไหล่ของเขา
“เจ้าขี้เกียจเกินไป!”
หลังจากที่ซุนม่อพูดเช่นนี้ สีหน้าของติงลู่ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนตับหมู
“ข้า…ข้าไม่ได้ขี้เกียจ!”
ติงลู่อธิบาย เขาต้องทำให้ชัดเจน ไม่อย่างนั้นชื่อไอ้ขี้เกียจจะติดอยู่กับเขาตลอดไป เขาจะไม่มีวันสลัดตัวเองออกจากมันได้
“ข้ารู้ว่าเจ้าทำงานหนักมาก!”
ซุนม่อมองไปที่ติงลู่และนวดไหล่ของเขาเบา ๆ
“นอกเหนือจากการเรียนรู้ เจ้าใช้เวลาในการฝึกฝน เจ้าตื่นนอนตอนตี 5 ทุกวัน ตั้งแต่เจ้าเข้าโรงเรียนมา เจ้าไม่เคยท้อถอยเลย เจ้ายังคงฝึกฝนต่อไปหลังอาหารเย็นทุกคืน นับว่าเจ้าเป็นคนขยันจริงๆ!”
ร่างกายของติงลู่สั่นสะท้านในขณะที่ดวงตาของเขาเบิกกว้าง จ้องมองไปที่ซุนม่อ ราวกับว่าเขาเพิ่งเจอผี
“ทะ…ท่านรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”
ตลอดสามปีที่ผ่านมา เขาฝึกฝนอย่างไม่หยุดยั้งทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นฤดูหนาวหรือฤดูร้อน เขาไม่เคยย่อท้อเลยสักวัน นี่คือสิ่งที่ติงลู่ภูมิใจที่สุด
"อ๋า? อาจารย์พูดถูกจริงหรือ? เขาไม่ได้พูดสุ่มสี่สุ่มห้าเหรอ?”
“นี่ไม่เกินจริงไปหน่อยเหรอ? ผู้เข้าสอบคนนี้รู้การทำนายทายทักด้วยหรือ?”
“มือของเขา…ข้าเข้าใจแล้ว น่าจะเป็นมือของเขา ดูสิ เขากำลังสัมผัสติงลู่!”
ตอนนี้ หัวใจของนักเรียนเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น พวกเขาสนใจอย่างยิ่งที่จะค้นหาความจริง
แม้แต่มหาคุรุระดับ 4 ดาวอย่างถังเหนี่ยนก็ยังเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ข้ารู้สึกได้ผ่านการสัมผัสของข้า!”
ซุนม่อยิ้มและแสดงมือของเขา
นิ้วของเขาเรียวยาวและงาม และฝ่ามือของเขาก็กว้าง ไม่เพียงแต่ดูดีเท่านั้น แต่ยังให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่ผู้คนอีกด้วย
"อา?"
คนทั้งโรงบรรยายตะลึง (ผ่านสัมผัสของเขา? สิ่งนี้เป็นไปได้หรือไม่?)
“ความขยันของเจ้ามีมากกว่าใครหลายคน แต่สำหรับเจ้า มันยังไม่เพียงพอ ศักยภาพของเจ้ายังไม่ได้รับการขุดค้นอย่างเต็มที่!”
ซุนม่อชำเลืองมองนักเรียนทุกคนในชั้นเรียน
“นี่คือความสำคัญของวิชายุทธเวชกรรมที่ข้ากำลังบรรยาย หลังจากเชี่ยวชาญแล้ว เจ้าจะสามารถปรับแต่งแผนการฝึกฝนส่วนบุคคลตามสภาพร่างกายของเจ้าได้!”
“ติงลู่! เจ้าเป็นคนที่แข็งแกร่ง เจ้ามีคุณสมบัติที่จะเป็นหนึ่งในสามอันดับแรกของรุ่นของเจ้า อันที่จริง เจ้ามีศักยภาพที่จะยืนอยู่บนจุดสูงสุดด้วยซ้ำ!”
ซุนม่อให้กำลังใจ
“อันดับแรกในรุ่นของข้า?”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของติงลู่ ก็เต้นแรงมาก ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยกล้าคาดหวังมากเกินไปเช่นนี้
“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะปากเบี้ยว เจ้าไม่ชอบฝูงชนและการพบปะผู้คน นี่คือเหตุผลที่เจ้าใช้เวลาทั้งหมดของเจ้าในการฝึกฝน เพื่อให้ได้มาซึ่งความสำเร็จที่เจ้ามีในปัจจุบัน สิ่งนี้สามารถถือเป็นกำไรจาก 'หายนะ' ได้เช่นกัน”
ซุนม่อเข้าใจความเจ็บปวดของติงลู่ คนขี้เหร่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะเป็นคนง่ายๆ
"อาจารย์!"
ติงลู่รู้สึกว่าซุนม่อ เข้าใจเขา
ติง!
คะแนนความประทับใจที่ดีจากติงลู่ +100 เป็นกันเอง (300/1,000).
นี่คือเด็กหนุ่มที่เคลื่อนไหวได้ง่าย ดังนั้น เมื่อซุนม่อบรรยายก่อนหน้านี้ เขาได้มีส่วนร่วมในคะแนนประทับใจและปลดล็อคความสัมพันธ์อันทรงเกียรติระหว่างพวกเขา
“เอาล่ะ ตอนนี้ข้าจะใช้ศาสตร์ลับของข้าเพื่อช่วยให้เจ้าทะลวงผ่าน ไม่ต้องกังวล จะไม่มีผลข้างเคียงใดๆ ทั้งสิ้น!”
ซุนม่อใช้เคล็ดการนวดแบบโบราณของเขา
จินนี่ปรากฏตัวอีกครั้ง รูปลักษณ์ของมันยังคงทำให้นักเรียนร้องออกมาด้วยความตกใจและตื่นตระหนก
หนึ่งนาทีต่อมา ลมปราณวิญญาณก็ปรากฏขึ้นเหนือหัวของติงลู่ และเขาก็ประสบความสำเร็จในการก้าวข้ามขีดจำกัดของเขา
“ข้า…ข้าทะลุทะลวงได้แล้วจริงๆ เหรอ?”
ติงลู่ตกตะลึง เขายกระดับได้เพราะการนวด? มันไม่วิเศษเกินไปเหรอ?
นักเรียนคนอื่นตกตะลึงอย่างมาก หลังจากนั้นความกลัวและความเคารพบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในใจของพวกเขา ไม่มีวิธีแก้ไข อย่างไรก็ตาม ความลึกลับและไม่รู้จักจะทำให้อารมณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นในใจของมนุษย์โดยไม่สมัครใจ
“มันควรจะเป็นศาสตร์เร้นลับประเภทหนึ่ง?”
จางม่ายคาดเดา
“อาจารย์ ขอบคุณ!”
ติงลู่โค้งคำนับ 90 องศาอย่างนอบน้อม
นักเรียนต่างปรบมือ นี่เป็นการยอมรับซุนม่อจากพวกเขาโดยปริยาย
“เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งปรบมือหรือขอบคุณข้าก่อน!”
ซุนม่อหัวเราะในขณะที่เขาพยักหน้าไปทางติงลู่ เขาพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ
“เจ้าอยากหล่อไม่ใช่เหรอ? ข้ามีวิธีหนึ่ง เจ้าจะลองดูไหม?”
คำพูดของซุนม่อทำให้ทั้งห้องเรียนเงียบลง สายตานับร้อยหันมาจับจ้องที่ซุนม่อ
(นี่พูดเล่น หรือข้าได้ยินผิดหรือเปล่า?)
