ตอนที่2

"งั้นหนูวิก็มีประสบการณ์น่ะสิตอนนี้น้าอยากจะหาคนมาทำงานเป็นเลขาที่โรงแรมน้าพอดีเลยหนูวิสนใจหรือเปล่าจ้ะ"

ราณีเห็นว่าวิวาห์รินทร์มีประสบการณ์เหมือนกับตำแหน่งที่เธอเปิดรับจึงลองทาบทามดูเพราะเธอก็ต้องการเลขาอยู่พอดี

"..ห..ให้วิทำงานจริงๆเหรอคะ"

วิวาห์รินทร์แทบพูดไม่ออกเธอดีใจที่สุดที่เครียดกับการหางานมาพักใหญ่แล้วจนวันนี้โอกาสก็มาถึงตัวอย่างง่ายดาย

"จริงสิจ้ะ"

ราณีพยักหน้าเบาๆ

"เย่.."

"วาดีใจที่เลยพี่วิ"

สองสาวดีใจจนกอดกันกลมแม้ราณีจะเอ่ยให้งานวิวา์รินทร์เพียงคนเดียวก็ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี

"5555..พวกหนูสองคนนี่น่ารักกันจังเลยนะ"

ราณีขบขันกับท่าทีของสองพี่น้องที่กอดกันกลมดุ๊กดิ๊กน่าเอ็นดู

"ขอบคุณนะคะคุณน้า"

วิวาห์รินทร์ไหว้ขอบคุณราณีอย่างขอบคุณจากใจจริง

"น้าว่าตอนนี้พวกหนูสองคนอยู่ที่นี่จะต้องเสียเงินไปอยู่โรงแรมน้าก่อนไหมจ้ะน้าให้อยู่ฟรี"

ราณีเห็นว่าทั้งสองยังไม่มีงานทำหากอยู่ที่นี่ก็เสียค่าเช่าเปล่าๆเธอเลยเสนอให้ทั้งสองไปอยู่ในที่ของเธอ

"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ"

สองสาวมองหน้ากันทั้งเอ่ยขอบคุณราณีอีกครั้งในความโชคร้ายวันนี้ก็ถือว่ามีความโชคดีอยู่มากกว่า

"คุณน้านี่น่ารักที่สุดเลยค่ะ"

วรรณวารีแอบเผลอทำท่าทะเล้นทั้งส่งมินิฮาร์ทให้ราณีเพราะเธอรู้สึกชอบในความใจดีของราณีไปแล้ว

"ยัยวา"

วิวาห์รินทณ์ต้องรีบกุมมือน้องสาวเธอเอาไว้ทันทีเพราะดูจะทำท่าทางไม่เหมาะต่อหน้าผู้ใหญ่

"เอ่อ..ลืมตัว"

วรรณวารีรีบเก็บมือตัวเองทันทีเพราะเดี๋ยวราณีจะหาว่าเธอเล่นไม่รู้เรื่อง

"555ไม่เป็นไรจะ"

ราณีไม่ได้ถือสาอะไรกลับเอ็นดูด้วยซ้ำ

เย็นของวัน

โรงแรมxxx

ราณีให้สองสาวเก็บเสื้อผ้าเชคเอาท์ออกจากโรงแรมและไปอยู่ที่โรงแรมเล็กในเครือของโรงแรมเธอเลยในช่วงเย็น

ที่ๆราณีให้สองสาวมาอยู่เป็นโรงแรมเล็กแต่ระดับหน้าดาวมีความเป็นส่วนตัวสูงและอยู่ในชั้นที่เป็นห้องส่วนตัวของเธอและอยู่ที่นี่ในฐานะแขกคนสำคัญ

"คุณน้าเป็นเจ้าของโรงแรมที่นี่เหรอคะ"

วิวาห์รินทร์เดินเข้ามาในห้องก็รู้สึกชอบมากๆเพราะที่นี่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว

"ใช่จะแต่ที่หนูวิต้องทำงานไม่ใช่ที่นี่นะจ้ะเป็นโรงแรมใหญ่จะ"

ราณีตอบ

"อ๋อค่ะ...แล้วจะให้วิเริ่มงานได้เมื่อไรคะ"

วิวาห์รินทร์ยังอึ้งที่ราณีเป็นเจ้าของโรงแรมนี้ไม่พอยังจะมีโรงแรมที่ใหญ่กว่านี้ให้เธอไปทำงานอีก

"เป็นอาทิตย์หน้าแล้วกันนะยังไงน้าให้หนูวิเตรียมตัวก่อน"

ตอนนี้เธอต้องไปบอดกับลูกชายของเธอก่อนว่าจะเอาคนมาทำงานกับเธอด้วย

"ค่ะ"

วิวาห์รินทร์พยักหน้ารับดีที่ราณีให้เวลาเธอเป็นอาทิตย์เธอจะได้มีเวลาเตรียมตัว

"แล้วหนูวาล่ะอยากทำอะไร"

ราณีหันไปถามวรรณวารีที่นั่งอมยิ้มปลื้มปริ่มที่พี่สาวได้งานทำ

"วาทำอะไรก็ได้ค่ะถ้าคุณน้ามีงานให้วาทำ"

หญิงสาวตอบด้วยรอยยิ้มหากราณีเห็นเธอทำอะไรได้เธอก็จะทำ

"ตอนนี้บริษัทลูกชายคนเล็กน้ากำลังขาดคนบริหารงานอยู่"

ราณีเอ่ยเบาๆด้วยสีหน้าเป็นกังวลเธออยากจะให้แบรนด์เสื้อผ้าที่ลูกชายเธอทำกลับมาบูมอีกครั้งแต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

"ขาดตำแหน่งไหนคะ"

วรรณวารีถามขึ้นเผื่อจะมีตำแหน่งที่เธอพอจะทำได้

"ตอนนี้ขาดทุกตำแหน่งเลยจะ"

ราณีเอ่ยด้วยรอยยิ้มเจื่อน

"คุณน้าเล่นมุกใช่ไหมคะเนี่ย"

วรรณวารีหัวเราะเบาๆคิดว่าอีกฝ่ายมีอารมณ์ขันก็เป็น

"น้าพูดจริงจะ"

ราณีเอ่ยทั้งมองวรรณวารีพยักหน้าเบาๆ

"อ..อะไรนะคะทำไมเป็นแบบนั้นล่ะคะ"

วิวาห์รินทร์เห็นจะไม่ใช่เรื่องเล่นๆอย่างที่น้องเธอคิดเสียแล้ว

"ก็ลูกชายน้าตอนแรกกำลังสร้างแบรนด์ไปได้สวยหมดเงินลงทุนไปเป็นหลักสิบล้านแต่ก็ต้องมาชะงักเพราะอกหักโดนนางแบบบอกเลิกเลยหนีไปเก็บตัวที่บ้านต่างจังหวัดพักใหญ่แล้วน้าตามยังไงก็ไม่ยอมกลับ"

ราณีพูดถึงเรื่องนี้แล้วก็กลุ้มใจหากแบรนด์ยังคงมีอยู่เธอก็คงจะให้วรรณวารีไปเป็นนางแบบประจำไปแล้วเพราะดูหญิงสาวสูงยาวเข่าดีหน้าตาก็สวยโฉบเฉี่ยวเหมาะกับการเป็นนางแบบมาก

"วาอาสาตามให้ไหมคะคุณน้า"

วรรณวารีไม่รู้หรอกว่าอกหักเป็นอย่างไรเพราะเธอไม่เคยมีแฟนแต่หากปลอบใจเธอคิดว่าเธอทำได้เพราะเธอเคยดึงเพื่ินเธอให้หายอกหักได้มาแล้วในสมัยเรียน

"หนูวาจะตามได้จริงๆเหรอจ้ะ"

ราณีเกิดมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย

"วาเคยปลอบเพื่อนวาที่อกหักเป็นปีไม่นานเค้าก็หายวาเชื่อว่าวาทำได้ค่ะ"

วรรณวารีพูดออกมาอย่างมั่นใจ

"เอาแบบนี้น้่ามีแรงจูงใจให้ในระหว่างที่หนูวาตามลูกชายน้ากลับมาน้าจะให้เงินเดือน"

ราณีเห็นท่าทีมุ่งมั่นของวรรณวารีแล้วเธอก็มีข้อเสนอที่จะทำให้หญิงสาวไม่ถอดใจง่ายๆมาเสนอด้วย

"จริงเหรอคะ"

วรรณวารีเบิกตาโพรงอย่างตื่นเต้น

"จริงจะ...แล้วถ้าหากตามมาได้รีสอร์ทของคุณพ่อคุณแม่หนูที่ถูกยึดไปน้าจะไถ่คืนมาให้"

ราณีเพิ่มข้อเสนอชุดใหญ่ให้วรรณวารี

"โห...วาทุ่มสุดตัวเลยค่ะ"

ยิ่งหญิงสาวได้ยินข้อเสนอนี้ก็ยิ่งฮึดสู้

"แน่ใจจริงๆเหรอวา"

วิวาห์รินทร์สะกิดคนเป็นน้องเบาๆการจะทำให้คนๆนึงหายอกหักมันไม่ใช่ง่ายๆเพราะเธอเองก็เคยอกหักมาก่อน

"แน่ใจเกินร้อยเลยพี่วิ"

วรรณวารียังคงมั่นใจในฝีมือตัวเอง

"จะไม่ก่อเรื่องอะไรอีกใช่ไหม"

วิวาห์รินทร์กลัวเหลือเกินว่าน้องเธอจะทำอะไรแผลงๆตามวิสัย

"ไม่แน่นอนะพี่วิ"

วรรณวารีส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม

"งั้นเริ่มงานอาทิตย์หน้าเลย"

ราณีเห็นเป็นอันตกลงเธอจะให้ทั้งสองสาวเริ่มงานกัยอาทิตย์หน้า

"โอเคค่ะคุณน้า"

วรรณวารีตอนนี้จะดูมีความหวังสุดๆผิดกับวิวาห์รินทร์ที่ไม่ค่อยแน่ใจในการตัดสินใขของน้องเธอเท่าไรเลย