ตอนที่เจ็ด เหมือนไม่มีผิด
"...." พรฟ้าเงียบครู่หนึ่งเพราะมัวแต่จ้องมองดวงตาของชายหนุ่มที่พึ่งจะลืมนัยห์ตาของเขาสีฟ้าน้ำทะเลสะกดสายตาของเธอได้เป็นอย่างดีทั้งยังเหมือนกับดวงตาของลูกสาวเธอไม่มีผิด "เอ่อ..ฉันเป็นหมอที่คุณโรฮานพามารักษาคุณค่ะ" พอตั้งสติได้สาวเจ้าก็รีบเอ่บบอกอีกฝ่ายที่ไม่ยอมปล่อยข้อมือน้อยของเธอให้ได้รู้ว่าเธอมาที...