ตอนที่สาม ไร้ความปราณี
"..อย่าทำอะไรฉันเลยนะ..อยากได้เงินเท่าไรฉันจะเอามาให้" ดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนจะทำใจกล้าต่อรองกับอีกฝ่ายเสียงสั่น
"แก้ปัญหาทุกอย่างได้ด้วยเงินอย่างงั้นเหรอ..ใครสั่งสอนคุณมาล่ะ..ที่ผมจับคุณมาไม่ได้อยากได้เงินเลยสักนิด" เมื่อเห็นอีกฝ่ายแก้ไขปัญหาด้วยเงินอารมณ์โมโหของแพทริคก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
"ตกลงจับฉันมาต้องการอะไรกันแน่"
"ก็คุณเล่นสวยขนาดนี้จะให้ผมทำอะไรดีล่ะ" ดวงตากลมมองไล่ละเรี่ยเนื้อขาวผ่องที่นูนตึงขึ้นมาเด่นสายตาก่อนผลักร่างบางราบไปกับเตียง
"ม..ไม่นะอย่ามาแตะตัวฉันนะ..ไอ้บ้า.." แพงขวัญดิ้นหนีสุดชีวิตเมื่ออีกฝ่ายตั้งใจจะล่วงเกินเธอแต่แรงของเธอก็ทำอะไรคนตัวโตไม่ได้อยู่ดี
"..อื้ออ." แพทริคบดจูบส่งลิ้นร้ายสำรวจโพรงปากหญิงสาวที่ดีดดิ้นพักใหญ่จนเธอหมดแรงที่จขัดขืนเขาจึงละการฉกชิมความหวานจากโพรงปากของหญิงสาว
“เฮ่อ ฟู่วว..” สาวเจ้าเมื่อริมฝีปากได้เป็นอิสระก็รีบสูดลมหายใจเข้าออกยกใหญ่เพราะเมื่อครู่เขาไม่เว้นว่างให้เธอได้หายใจเลยสักนิดจนเธอหมดเรี่ยวแรงที่จะดิ้นต่อสู้
“...หึ่..ถึงกับเคลิ้มเลยเหรอ” แพทริคยิ้มเยาะอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
“ไอ้ฝรั่งบ้า..ไอ้บ้าเอ้ย..” แพงขวัญรู้สึกเสียหน้าอย่างมากที่เขาคิดว่าเธอหลงไปกับรสจูบของเขาแต่ที่เธอไม่ได้ขัดขืนเพราะกำลังหายใจไม่ออกต่างหาก
“ปากดีนักใช่ไหม”
“อื้มม...” คนเอาแต่ใจว่าจบก็บดจูบสั่งสอนคนที่ปากดีอีกรอบแต่มีหรือคนอย่างแพงขวัญจะยอมให้ใครมาเอาเปรียบฟรีๆ
ปั้กก
“โอ้ยยย..” เธอแกล้งไม่ขัดขืนชายหนุ่มปล่อยให้เขาตายใจก่อนที่จะใช้เข่าของเธอกระแทกไปที่กล่องดวงใจของอีกฝ่ายจนเขานอนจุกตัวงอ
ซ่า...ครื้นนนน
"ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยบ้าที่สุดเลย..อ.. โอ้ยยย" คนที่กำลังวิ่งไม่คิดชีวิตกลับมาล้มลงไถลไปกับพื้นกลางสายฝนเพราะสะดุดตอไม้
"แสบนักนะ..มานี่" แพทริคแบกหญิงสาวผ่าสายฝนกลับไปที่บ้านด้วยความโมโหไม่คิดว่าเมื่อครู่เขาจะเสียท่าให้เธอได้
"ปล่อยนะ.."
แคว้กกก แพทริคโยนร่างบางที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝนลงไปที่เตียงก่อนจะขึ้นคร่อมหญิงสาวกระชากเกาะอกของเธอจนขาดเผยให้เห็นเต้างามตั้งชูชันสะกดสายตา
"อ๊ายยยย..อย่ามองนะ" สองแขนยกกอบกุมหน้าอกที่ดูจะเกินตัวของเธอเอาไว้เพราะไม่ได้ใส่บรามาแน่นหนาด้วยเกาะอกมีฟองน้ำอยู่แล้ว
"อย่าคิดว่าจะลองดีกับผม.." มือหนาเอื้อมมือไปปิดไฟก่อนจะกระชากแขนร่างบางให้ชูขึ้นเหนือหัวแล้วกอบกุมสองแขนไว้ด้วยมือข้างเดียวและเริ่มถอดกางเกงยีนส์ตัวหนาของเธอออกอย่างรวดเร็วภายใต้แสงสลัวทีาส่องมาจากด้านนอกบวกกับแสงของสายฟ้าที่กำลังแล่บอยู่เท่านั้น
"อื้อ..ปล่อยฉันนะ..ไอ้บ้าา..ไอ้ฝรั่งโรคจิต" สาวเจ้าแผดเสียงฝาดด่าคนตัวโตที่ตอนนี้ผมเผ้าหลุดจากการมัดเปียกปกคลุมหน้าตาจนน่ากลัวเธอดิ้นหนีคนตัวโตสุดชีวิตทั้งที่ดิ้นยังไงก็ไม่มีทีท่าว่าจะดิ้นหลุด
"หึ่.. คนโรคจิตคนนี้นี่แหละจะกลายเป็นผัวคุณในคืนนี้"
"ไม่นะ..อื้ออ..." แพทริคบดจูบหญิงสาวอย่างไร้ความปราณีจนริมฝีปากบางแทบห้อเลือดก่อนจะไล่พรมจูบดูดคลึงสาวเจ้าที่กำลังดีดดิ้นไปทั่วลำคอจนเกิดเป็นรอยแดงช้ำ
"อย่านะ..อ๊ายย.." มือหนาบีบเค้นเต้างามที่เต็มไม้เต็มมือสลับกับการดูดคลึงด้วยริมฝีปากหนาจนตอนนี้อารมณ์สวาทของเขาก็เริ่มพลุ่งพล่านถึงขีดสุดจึงรีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มของตนอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเริ่มแทรกขาแกร่งที่กลางขาเรียวทั้งสองของหญิงสาว
"อื้มมมม... " เขาก้มลงบดจูบส่งลิ้นร้ายฉกชิมความหวานจากปากหญิงสาวแบบนุ่มนวลกว่าเดิมอีกครั้งยาวนานจนเธอเริ่มอ่อนไหวไปกับรสสัมผัสของเขาควบคุมตัวเองไม่ได้บ้างเป็นระยะ
"..อือ..อืม.." แพงขวัญน้ำตาไหลพรากด้วยตอนนี้เธอรู้สึกสับสนอยากจะดิ้นหนีคนที่กระทำล่วงเกินกับเธอแต่ร่างกายกลับไม่เป็นใจเพราะเผลอหลงไปกับรสจูบบ้างเมื่อครองสติไม่ได้
"อื้อ..อ๊ายย.." สาวเจ้าที่กำลังเคลิ้มไปกับรสจูบจู่ๆคนตัวโตก็บดเบียนแท่งร้อนเข้ามาในช่องทางรักของเธออย่างไม่ทันตั้งตัวทำเอาร่างบางกรีดร้องร่างกายเกร็งนิ่งงันเพราะความเจ็บแผ่ซ่านไปทั่วตัวน้ำตาที่ไหลรินก่อนหน้านี้อยู่แล้วพรั่งพรูขึ้นมาเป็นเท่าตัวเนื้อตัวสั่นเทาเป็นลูกแมวตกน้ำ
"อ..อ่า.ส..." แพทริคสบถในลำคอเมื่อตัวตนถูกบีบรัดแน่นจนแทบปริแตกก่อนจะฟุบกอดร่างบางกดแช่แท่งร้อนเอาไว้เพื่อให้ร่างกายของเธอได้ปรับตัว
"ฉ..ฉันเจ็บเอามันออกไป." แพงขวัญขอร้องคนบนตัวเธอเสียงอ่อนเพราะเธอเจ็บจนแทบจะไม่มีเสียงพูดออกมา
"ฉันทำตามคำขอของเธอไม่ได้.." แพทริคเอ่ยเสียงแหบพร่าข้างใบหูของหญิงสาวก่อนจะเริ่มบดจูบเธออีกครั้งและเริ่มขยับสะโพกแกร่งเข้าออกช้าๆในเวลาเดียวกันไม่นานนักเขาก็ค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นเมื่อรู้สึกว่าช่องทางรักของหญิงสาวเริ่มปรับตัวกับขนาดของเขาได้
"อื้อ..ฉันเจ็บพอได้แล้ว..ฮือๆๆ.." ร่างใหญ่ลุกนั่งใช้สองมือหนายกสะโพกมนกลมกลึงให้พอดีกับเอวของเขาก่อนจะบรรเลงเพลงสวาทกับร่างบางอย่างไม่ปราณีทำเอาสาวเจ้าหัวสั่นหัวครอนสะอึกสะอื้นไปทั้งคืน
