บทที่ 48: ทำได้ยังไง?

สำหรับเด็กในวันนี้ เป็นเรื่องธรรมดาที่จะรู้สึกไม่สบายใจ อธิบายไม่ถูกเมื่อต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ ๆ.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเตียงและห้องใหม่ พวกนางจะพบว่าปรับตัวได้ยาก

ด้วยเหตุนี้เด็กหญิงทั้งสี่คนจึงนอนไม่หลับนั่นเอง.

เมื่อเห็นบุตรสาวเบิกตากว้างจนดึก ทั้งที่เหนื่อยแต่ก็ยังนอนไม่หลับ แน่นอนว่าหลินซวนไม่เต็มใจอย่างยิ่ง

โชคดีที่มีวิธีแก้ไขปัญหาที่สอดคล้องกันในบทเรียนช่วยสอนพ่อผู้สมบูรณ์แบบ

“ธิดาที่รัก พวกเจ้านอนไม่หลับเพราะเปลี่ยนสถานที่อย่างงั้นรึ?” หลินซวน เอ่ยถามอย่างอ่อนโยน

"เอ่อ อืม!"

ดวงตาแวววาวขนาดใหญ่สี่คู่ที่มองไปยังหลินซวนในเวลาเดียวกัน

หลินซวนเผยยิ้มและเอ่ยว่า "เมื่อครั้งที่พวกเจ้าเปลี่ยนที่นอนไปนอนในห้องพ่อในวังหยก พวกเจ้านอนหลับสบายไหม?"

คำพูดของเขาทำให้เด็กหญิงทั้งสี่เผยความสนใจและอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที.

“ว้าว ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“เสด็จพ่อจะพาพวกเรากลับตอนนี้เลยไหม?”

“ถ้าข้ากลับไปยังห้องเสด็จพ่อข้าจะต้องหลับทันที!”

“ใช่! ใช่! จริง ๆ แล้วข้าง่วงนอนมาก!”

เสียงที่อ่อนโยนเปี่ยมด้วยความรักของหลินซวนเอ่ยขึ้น“เอาล่ะ พ่อจะพาเจ้าไปในเวลานี้”

เขายกมือขวาขึ้น ดีดนิ้วเบา ๆ และสร้างความสับสนเล็กน้อย

ฟู่ ๆ~

แสงลึกลับส่องประกาย

เด็กหญิงตัวน้อยรู้สึกประหลาดใจ พบว่าสภาพแวดล้อมโดยรอบนั้นเหมือนกับห้องนอนในวังหยกในทันที.

เก้าอี้ โต๊ะ ผนัง และเตียง ต่างก็จัดตำแน่งวางเหมือนกันทุกอย่าง.

แม้แต่สัมผัสเตียงก็นุ่มนวลเหมือนกับเตียงเสด็จพ่อทุกประการ!

“ว้าว~ มันน่าทึ่งจริง ๆ!”

สาวน้อยต่างประหลาดใจ

“เสด็จพ่อ บอกหน่อยได้ไหมว่าทำเช่นนี้ได้อย่างไร?”

สิ่งที่หลินซวนไม่คาดคิดก็คือหลังจากทำเช่นนี้ บุตรสาวก็มีพลังใจมากขึ้น แม้แต่เอ่ยสอบถามคำถามไม่หยุด.

อย่างไรก็ตาม หลินซวน มีวิธีจัดการกับสาวน้อยน่ารักเหล่านี้

“ตราบใดที่ลูกหลับสบาย เสด็จพ่อจะบอกวิธีให้พรุ่งนี้” หลินซวน ที่เอ่ยชักจูงขึ้นมาทันที.

"ดี!"

เด็กหญิงตัวเล็กที่เก็บความอยากเอาไว้รู้ใจ ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนอย่างเชื่อฟัง.

หลังจากนั้นไม่นาน ลมหายใจของพวกนางก็เริ่มมั่นคง

หลินซวนมองดูใบหน้าเล็ก ๆ น่ารักทั้งสี่ ส่ายหน้าแล้วยิ้ม:

“นอนดึกมาก พรุ่งนี้คงต้องตื่นสายแน่”

-

ภูเขาวิญญาณกระบี่ แดนรกร้างตะวันออก.

ภูเขาลูกนี้ยิ่งใหญ่สง่างาม เป็นความสูงที่เรียบลื่นชันสูงตั้งตระหง่านหนึ่งแสนจั้งชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า.

นี่คือภูเขากระบี่ที่มีชื่อเสียงที่สุดของดินแดนรกร้างตะวันออก ว่ากันว่าวิญญาณของกระบี่อัจฉริยะนับแสนเล่มถูกฝังเอาไว้ที่นี่.

เรียกได้ว่าภูเขาลูกนี่คือสุสานขนาดใหญ่สำหรับมือกระบี่นั่นเอง.

แม้นว่าจะอยู่ห่างออกมาหลายพันลี้ แต่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงรัศมีกระบี่ที่แหลมคมแผ่ออกมาจากภูเขาวิญญาณกระบี่.

เมื่อเทียบกับกลิ่นอายของสุสานกระบี่ สิ่งที่สะดุดตาที่สุดคงจะเป็นกระบี่หยวนซีที่ซ่อนอยู่ข้างใน.

ซึ่งมันคือตัวอ่อนกระบี่หยวนซีนั่นเอง.

ภายใต้ภูเขาวิญญาณกระบี่ บนท้องฟ้าแสงที่สาดส่องผ่านลงมา

ด้านล่างภูเขากระบี่ มียอดฝีมือของดินแดนรกร้างตะวันออกเรือนหมื่น แม้แต่ยอดฝีมือนอกทวีปคังหลงเองก็มีอยู่ด้วยเช่นกัน.

คนส่วนมากล้วนแต่ฝึกฝนวิชากระบี่ด้วยกันทั้งนั้น.

ในเวลานั้นมีเสียง ๆ หนึ่งที่ดังขึ้น.

“การกำเนิดของตัวอ่อนกระบี่หยวนซี เป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของดินแดนรกร้างตะวันออก ในช่วงห้าร้อยปีที่ผ่านมา วันนี้เป็นวันรวมตัวกันของเหล่ายอดฝีมือจริง ๆ!”

“ใช่ ๆ ข้าไม่รู้ว่ามีปรมาจารย์กี่คนที่คาดหวังในตัวอ่อนกระบี่หยวนซี ไม่รู้เลยว่าท้ายที่สุดใครจะได้ไปครอง?”

“ตัวอ่อนกระบี่ สมบัติโดยกำเนิดที่เป็นสมบัติฟ้าดินสามารถทำให้ผู้บ่มเพาะเลื่อนขั้นเป็นกระบี่อมตะ ทุกคนล้วนแต่ต้องการครอบครอง!”

เมื่อการกำเนิดของตัวอ่อนกระบี่หยวนซีใกล้เข้ามาเท่าไหร่ ผู้คนก็ยิ่งมารวมตัวกันมากขึ้นเท่านั้น.

แทบทุกคนที่ปรากฏตัวขึ้น ล้วนแต่พูดคุยกันว่าใครจะได้รับตัวอ่อนกระบี่นี้ไป.

ไม่นานหลังจากนั้น.

แสงสีขาวที่ทะลวงผ่านแสงยามเช้า ที่ส่องมายังไหล่เขาของภูเขาวิญญาณกระบี่

ในเวลานั้นชายหนุ่มรูปงามอายุประมาณยี่สิบปี แต่งกายในชุดขาว ในมือถือกระบี่สีเขียว เผยท่าทางที่ไม่ธรรมดาออกมา.

คนที่รู้จักอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเสียงดัง.

“นั่นมันศิษย์พี่ใหญ่ของแดนศักดิ์สิทธิ์หยกสวรรค์ แดนรกร้างตะวันออก!”

“ฟู่ ข้าจินตนาการไม่ออกเลยว่ายอดฝีมือแดนศักดิ์สิทธิ์ล้วนแต่อยู่ที่นี่แล้ว ตัวอ่อนกระบี่แม่เหล็กจะเป็นของใครได้นอกจากเขา!”

ลู่ฉางเซิ่ง เขามีพรสวรรค์ที่สูงล้ำมีชื่อเสียงไปทั่วดินแดนรกร้างตะวันออก.

เวลานี้เขามีอายุยี่สิบปีแล้ว มีพลังบ่มเพาะอยู่ในขอบเขตสูงสุดกงล้อวิญญาณ.

หนึ่งกระบี่หยกฟ้า จากแดนศักดิ์สิทธิ์หยกสวรรค์ที่มีชื่อเสียงไปทั่วทั้งจิ่วโจว.

ทันทีที่เขาปรากฏตัว ยอดฝีมือที่นี่ก็แทบจะเลิกเลิกความตั้งใจที่จะได้รับตัวอ่อนกระบี่หยวนซีนี้ไปแล้ว.

หลู่ฉางเซิ่งไม่เพียงแค่แข็งแกร่งน่าเกรงขาม ทว่าเบื้องหลังเขานั้นยังมีดินแดนศักดิ์สิทธิ์หยกสวรรค์หนุนหลัง ซึ่งเป็นหนึ่งในสิบสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของทวีปคังหลง.

ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าการต่อสู้กับเขาย่อมเป็นเรื่องที่ยากลำบาก ยิ่งเบื้องหลังแล้วทำให้ผู้คนรอบ ๆ ถูกบังคับให้อยู่ในความสงบ.

หลู่ฉางเซิ่งมองทุกคนด้วยความประหลาดใจ! และอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างพอใจ

ตัวอ่อนกระบี่หยวนซีวันนี้ จะช่วยให้เขายกระดับวิถีกระบี่ขึ้นไปอีกขั้น.

จะไม่มีใครสามารถแย่งชิงกับเขาได้.

ซูมมมม~

ในเวลานั้น แสงสีดำที่ดูโดดเด่น ตัดผ่านความว่างเปล่าบนท้องฟ้ามา ก่อนที่จะร่อนลงยังพื้นที่อยู่ไม่ไกลจากหลู่ฉางเซิ่งเท่าใดนัก.

หลู่ฉางเซิ่งที่จดจ้องมองออกไป พลางขมวดคิ้วเผยความไม่พอใจออกมา“เสี่ยวหวู่เหริน!”

คนที่มาคือเสี่ยวหวู่เหริน "ปีศาจกระบี่น้อย" เป็นอีกหนึ่งคนที่มีชื่อเสียงและความโดดเด่นในวิถีกระบี่ของดินแดนรกร้างตะวันออกเช่นกัน.

เขามีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับหลู่ฉางเซิง และยังเป็นลูกศิษย์สายตรงเพียงคนเดียวของ ปีศาจกระบี่รกร้างตะวันออก เหวินหยูหง

ความแข็งแกร่งของเขาเทียบได้กับความแข็งแกร่งของหลู่ฉางเซิ่ง

เซียวหวู่เหรินยกยิ้มเอ่ยออกมาว่า: "หลู่ฉางเซิ่ง ผู้มีความสามารถในการใช้กระบี่หยวนซีที่คู่ควรจะได้รับมัน วันนี้มาวัดฝีมือกันดีกว่า ว่าใครจะได้หัวเราะเป็นคนสุดท้าย!"

คำพูดของเขาที่ดูอหังการเป็นอย่างมาก ยกเว้นหลู่ฉางเซิ่ง เขาไม่แลมองคนอื่นที่อยู่รอบ ๆ เลย.

แต่ก็ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ ฉายา "ปีศาจกระบี่น้อย" ของเสี่ยวหวู่เหรินเลย.

ด้วยกระบี่ปิศาจในมือของเขาและการสนับสนุนจากปิศาจกระบี่ตงหวงที่อยู่เบื้องหลังเขา หากมองรอบ ๆ แล้วยกเว้นแดนศักดิ์สิทธิ์หยกสวรรค์ ก็ไม่มีใครกล้าล่วงเกินเขาเช่นกัน.

วันนี้ทั้งศิษย์พี่ใหญ่แดนศักดิ์สิทธิ์ และปิศาจกระบี่น้อย ที่เข้าแย่งชิงตัวอ่อนกระบี่หยวนซี จะต้องเป็นการต่อสู้ที่รุนแรงอย่างแน่นอน.

ท่างกลางฝูงชน เหวินหยวนซ่งที่มองไปยังขอบฟ้าไกลด้วยท่าทางกระวนกระวาย.

“ตี้ฟู่ เอ่ยเมื่อคืนนี้ว่าเขาจะมาที่เทือกเขาวิญญาณกระบี่ ทำไมจนถึงตอนนี้ยังไม่เห็นใครเลย”

“แม้แต่หลู่ฉางเซิงและเซียวหวู่เหรินยังอยู่ที่นี่ หากพวกเขาได้รับก่อน…”

ขณะที่เอ่ย เหวิน หยวนซ่งก็ตบหน้าผากของเขาทันที และหัวเราะเยาะตัวเอง:

“เหวิน หยวนซง เจ้าสับสนอยู่เสมอเหรอ?”

“ตี้ฟู่เป็นตัวตนเช่นใด? หากว่าเขาต้องการ ใครจะหยุดได้?”

“ตี้ฟู่ยังไม่ปรากฏตัว เพราะตัวอ่อนกระบี่หยวนซียังไม่ปรากฏ ไม่มีความจำเป็นต้องร้อนใจ!”

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เหวินหยวนซ่งก็เข้าใจทันทีว่าทำไมตี้ฟู่ยังไม่ปรากฏ.

ครืนนนนนน~

เมื่อแสงตะวันยามเช้าส่องลงมาบนยอดเขาวิญญาณกระบี่ ทั่วทั้งภูเขาก็สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง.

แสงสีฟ้าและสีทองที่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ดูเหมือนจะฉีกภูเขาออกจากกัน แสงที่สว่างวับวาวสาดส่องไปทั่วอาบไล้นทั่วทั้งภูเขาวิญญาณกระบี่ มองเห็นได้ไกลหลายร้อยลี้.

ไม่รอให้ทุกคนได้ตั้งสติ.

ทันใดนั้นแสงสีน้ำเงินทองก็แบ่งออกเป็นสี่ส่วน กลายเป็นกระบี่สี่เล่มพุ่งขึ้นบนท้องฟ้าผุดออกมาจากภูเขาวิญญาณกระบี่.

“กระบี่หยวนซีมีเล่มเดียวไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมีสี่เล่มล่ะ?”

ทุกคนสับสนเล็กน้อย