บทที่ 440 : ประเภทภารกิจ : ซับซ้อน (6)
บทที่ 440 : ประเภทภารกิจ : ซับซ้อน (6)
เรือเหาะของทาวน์เนียร์บุกทะลุเขตที่สองของป่า โซนหมอกสีแดง
'ดีบัฟนี้…'
[ดีบัฟมีผลกับการโจมตีทั้งหมด!]
[ดีบัฟประยุกต์ - ความสามารถทั้งหมดของฮีโร่ลดลง 50% โดนพิษร้ายแรง]
[‘การกลืนกินของอบิส' ถูกเปิดใช้งานแล้ว!]
กว้าว!
ด้านหนึ่งของป่าสั่นสะเทือน และมีปากอันใหญ่โตโผล่ออกมาจากที่นั้น
'... ให้ตายเถอะ'
ฉันเอามืออุดหู
“ถอยกลับไปเดี๋ยวนี้! กลับไปที่พื้นที่ 2!”
<รับทราบ!>
บี๊บบบบบบบ!
เสียงไซเรนดังขึ้น
เสียงเตือนบ่งบอกถึงสถานการณ์ฉุกเฉิน
เรือเหาะที่เข้าสู่ทางเข้าของพื้นที่ 3 รีบหันหัวเรือทันที
'ค่าสถานะและโดนพิษร้ายแรงลดลง 50% เลยเหรอ?'
<โว้ว!>
ฉันจับราวบันไดไว้
นี่เป็นเพราะว่าลูเซ็ททะยานขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
กร๊าก!
ปากอันใหญ่โตซึ่งยาวกว่าร้อยเมตรปิดลงทันที
หากลูเซ็ทไม่ทะยานขึ้น เราคงถูกกินเข้าไปแล้ว
ปากเหวแห่งนรก
มันเป็นสัตว์ประหลาดประเภทกับดักที่ปรากฏออกมาน้อยมาก และถูกมันเรียกว่าฝันร้ายของเรือเหาะ
เพราะมันกินทุกสิ่งที่ผ่านไป
'จะเรียกว่าบัดซบก็ได้….'
ฉันไม่สามารถทำภารกิจที่นี่ได้อย่างแน่นอน
หากความสามารถของฮีโร่ลดลงครึ่งหนึ่ง และแม้แต่แมลงก็ไม่เคลื่อนไหวเนื่องจากโดนพิษ เรือเหาะของทาวน์เนียก็ไม่สามารถอยู่ที่นั้นได้ถึง 10 นาที
[คุณเข้าสู่ห้วงลึกแห่งความโกลาหล (ระดับ 2)!]
[ดีบัฟลดลงแล้ว!]
เรือเหาะของเราได้กลับสู่พื้นที่ 2 แล้ว
[วิวัฒนาการปัจจุบัน : 023 / 100]
ระดับวิวัฒนาการของเมล็ดนั้นยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
<…ฉันควรไปจัดการเส้นทางนั้นดีไหม?>
เสียงของอีดิสอ่อนแรงลงจนฉันสัมผัสได้
ฉันกอดอก
"รอก่อน ฉันกำลังคิดเรื่องนี้อยู่”
ระดับดีบัฟที่ทำให้พลังเราแย่ลงนั้นสูงเกินไป
จู่ๆ มันก็กระโดดจาก 10% เป็น 50% ห้าเท่ามันรุนแรงไปหน่อยใช่ไหมล่ะ?
'ต้องมีอะไรบางอย่างในเขตที่ 3'
ฉันมองกลับไปบนดาดฟ้า
เนื่องจากการโจมตีครั้งที่สองสิ้นสุดลง จึงมีเวลาว่างพอสมควร
เวคิสกำลังเช็ดเลือดจากใบมีด และคิชาช่ากำลังผ่อนคลายไหล่ของเธอ
ในอีกด้านหนึ่งคาทีโอกำลังขึงอาณาเขตดูแลเวทย์มนตร์ที่ใช้ฟอกอากาศ
ฉันเห็นเจนน่ากำลังคิดเรื่องบางอย่างอยู่ตามลำพัง
“ที่เดิม และทุกอย่างเหมือนเดิม”
“แต่จู่ๆ ร่างกายของฉันก็หนักขึ้น”
“แต่…เราต้องไปที่นั้น”
“เห็นอะไรที่นั่นบ้างไหม?”
ฉันมองเจนน่าขณะที่ถาม
เจนน่ามองมาที่ฉันและกระพริบตา
“ฉันมานั่งทบทวนแล้ว ฉันคิดว่าฉันเห็นแสงแปลกๆ แต่ฉันเองก็ไม่แน่ใจ ฉันมองเห็นได้ไม่ดีนักเพราะหมอกมันหนามาก”
“เธอเห็นมันที่ไหน?”
“ในปากของสัตว์ประหลาด จะบอกว่าขาวเป็นประกายก็ไม่เชิง มันคล้ายกับสีของแสงในขณะที่เราทำภารกิจสำเร็จ”
ฉันเอนหลังพิงเสา
'แสงสีขาว'
ไม่มีเวลาให้คิดมาก
หลังจากได้ข้อสรุปภายใน 10 วินาทีฉันก็เปิดปากพูด
“อีดิส”
<อื้ม>
“ให้หน่วยกองกำลังหลักของเธอกำลังรออยู่ในพื้นที่ที่ 2 เราจะไปยังพื้นที่ที่ 3 เอง”
<นายกำลังบอกว่าปาร์ตี้ 1 และลูเซ็ทจะบุกเข้าไปที่นั่นกลุ่มเดียวงั้นเหรอ? มันจะไม่เป็นอันตรายรึไง แม้ว่านายจะแข็งแกร่งก็เถอะ? หาวิธีใหม่เถอะ…….>
ฉันส่ายหัว
ในภารกิจความลังเลเพียงชั่วครู่จะตัดสินได้เลยว่าจะสำเร็จหรือล้มเหลว
[วิวัฒนาการปัจจุบัน : 027 / 100]
ไม่มีเวลาที่จะมาทำอะไรชักช้า
"รอที่นี้แหละ ฉันจะมาหลังจากจำกัดคำสาปเสร็จแล้ว”
หลังจากตัดการติดต่อกับอีดิส ฉันก็เข้าไปในห้องเครื่องที่ใช้ควบคุมเรือเหาะ
“ออกเดินทางเลย”
"ไม่มีทาง……."
"มีสิข้างหน้านั้นไง เรากำลังเข้าไปในปากของปลาเพื่อเกี่ยวเบ็ด"
“ไม่ นั่นมันอันตรายนิดหน่อย…ไม่สิมันมากมายเลยทีเดียว!”
ฉันขมวดคิ้วจ้องเขาดุๆ
ช่างเครื่องวางมือบนพวงมาลัยด้วยสีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งร้องไห้
จากนั้นลูเซ็ทก็เปลี่ยนทิศทางอีกครั้ง
[คุณได้เข้าสู่ห้วงลึกแห่งความโกลาหล (ระดับ 3)!]
[ดีบัฟมีผลกับการโจมตีทั้งหมด!]
[ดีบัฟประยุกต์ - ความสามารถทั้งหมดของฮีโร่ลดลง 50% โดนพิษร้ายแรง]
มีเพียงปาร์ตี้ที่ 1 ฝ่ายเดียวเท่านั้นที่ถูกดีบัฟในครั้งนี้
เนื่องจากเรือเหาะอื่นๆ อยู่ในพื้นที่ 2 มันจึงเป็นเรื่องปกติ
เมื่อฉันมองกลับไป การโจมตีครั้งที่สามของสัตว์ประหลาดกับเรือเหาะลำอื่นยังคงดำเนินต่อไป
'ฉันรู้สึกหนักที่บ่าเล็กน้อย'
ฉันรู้สึกถึงเอฟเฟกต์ดีบัฟได้โดยไม่ต้องขยับเลย
เมื่อฉันเปิดหน้าต่างสถานะ ฉันสามารถเห็นสถิติของตัวเองที่ลดลงครึ่งหนึ่ง
'แม่ง! วุ่นวายจริงๆ
ฉันพูดกับทุกคนอีกครั้ง
"ตั้งใจฟังให้ดีนะ เราจำเป็นต้องเข้าไปเคลียร์เส้นทางเพื่อให้กำลังหลักสามารถเข้าไปได้ เราจำเป็นต้องยกเลิกการดีบัฟนี้ให้เร็วที่สุด”
"เราจะบุกเข้าไปตรงไหน?"
“ต้องเข้าไปในแสงที่เจนน่าเห็น”
“ฉันอาจจะมองผิดไปก็ได้!”
ฉันเดินมาข้าฝหน้าและมองไปรอบๆ อีกครั้ง แต่ก็ไม่เห็นวัตถุใดๆ ที่ผิดสังเกต
ถ้าเจนน่าบอกว่าตาฝาด
“ลองคิดดูสิ”
[‘การกลืนกินของอบิส' ถูกเปิดใช้งานแล้ว!]
ครืน!!!!
พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือน
“เราจะสามารถออกไปหลังจากปิดการใช้งานดีบัฟเสร็จ เธอตะเข้าร่วมหน่วยหลักในพื้นที่ 2ทันที”
<มันจะเป็นแบบนั้นแน่นอน!>
“ถ้าอย่างนั้นก็ใากด้วยนะ”
ฉันตัดการสื่อสารกับอีดิส และกำไบฟรอตแน่นก่อนจะมองไปที่สมาชิกคนอื่นๆ
“กระโดดทันทีเมื่อฉันให้สัญญาณ”
ในบางแง่ มันเป็นคำสั่งที่ไร้สาระ แต่ไม่มีสมาชิกคนใดที่ปฏิเสธคำสั่งนั้น
"โว้วๆๆๆ นั้นมันน่าทึ่งมาก”
“ยังไม่ชินอีกเหรอ?”
ฉันหัวเราะเบาๆ
และฉันก็มองลงไป
ครืน!!
พื้นแยกออกและปากดำก็โผล่ออกมา
มีฟันงอกขึ้นมานับไม่ถ้วนในปากกว้างๆนั้น
“ฮาน ตรงนั้น!”
ฉันหันไปดูว่าเจนน่าชี้ไปทางไหน
ภายในปากของมัน มีกระแสน้ำวนสีขาวเรืองแสงปรากฏให้เห็น
"นั่นแหละ"
เยี่ยมเลย
มันปากกว้างขึ้นเพื่อกลืนกินพวกเรา
<อ๊าา! มันกำลังมาทางนี้แล้ววววววว!>
ช่างเครื่องที่ควบคุมลูเซ็ทส่งเสียงดัง
"ตอนนี้ล่ะ"
ฉันตะโกนโดยไม่มีความลังเลใดๆเลย
ฉันกระโดดข้ามราวบันไดลงไป
ร่างกายของฉันเริ่มตกลงไปพร้อมกับความรู้สึกที่ล่องลอย
['ปาร์ตี้ที่ 1' เข้าสู่ 'อารีน่าแห่งอบิส'!]
กระแสน้ำวนแห่งแสงปกคลุมร่างกายฉัน
เมื่อฉันลืมตาขึ้น
มีเสียงกรอบแกรบอยู่ใต้ฝ่าเท้าของฉัน
มันเต็มไปด้วยเม็ดทรายละเอียด
ท้องฟ้าเต็มไปด้วยความมืดมิดอันไม่มีที่สิ้นสุด
'ฉันเห็นข้างหน้าได้ชัดเจน'
ดูเหมือนว่าสมาชิกของปาร์ตี้ 1 จะมาถึงอย่างปลอดภัย
ทุกคนกำลังมองไปที่สนามรบด้านหน้า
'สถานที่แห่งนี้…..'
มีกำแพงเหล็กสูงกั้นทุกด้าน
มันเป็นสถานที่ที่ชวนให้นึกถึงสนามกีฬาทรงกลมที่เป็นบนชั้นที่ 20
'มันไม่ค่อนข้างชวนให้นึกถึงเหรอ?'
มันดูเหมือนกับชั้นที่ 20 เลย
อต่ศัตรูที่อยู่ข้างหน้านั้นแตกต่างออกไป
ที่อัฒจันทร์ด้านบน
เจ้าชายที่นั่งบนบัลลังก์มองลงมาที่เรา
และในสนามรบเบื้องล่าง...
[อันตราย!]
[เกียนี่ บิกชาบี Lv.???]
[อันตราย!]
[นักบุญตาบอด]
[ลิแอนน์ เทอร์เรลิซ่า Lv.???]
“ฮ่าๆๆ! ฉันคิดว่าฉันกำลังจะเบื่อตายเพราะรอนายแล้ว!”
ทั้งคนสองคนยืนเคียงข้างกันและมองมาที่ฉัน
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay , ลงแค่ในThai-novelและMy-Novelเท่านั้น
