ตอนที่7

บ้านxxx

"...."

เมื่อชาวีกลับมาถึงบ้านของเขาก็เอาแต่ทำหน้าอมทุกข์คิดไม่ตกจนแดนเทพเองก็รู้สึกหดหู่ไปด้วยตอนนี้เขาทำได้แต่ให้กำลังใจชาวีด้วยคำว่าเดี๋ยวก็ผ่านไปเท่านั้นเหมือนกับที่พูดกับตัวเองอยู่บ่อยๆ

บ้านxxx

"มีกันแค่สองคนเราก็มีความสุขดีอยู่แล้วเนอะ"

เฌอริตาลูบหัวลูกน้อยของเธอที่กำลังหลับตาพริ้มพลางนึกถึงชายหนุ่มคนที่จากเธอไปนานแสนนานจนเธอคิดภาพครอบครัวที่มีสามคนไม่ออกว่ามันจะเป็นอย่างไรเพราะเธอมีความสุขกับการที่อยู่กันสองคนแม่ลูกมาตลอด

วันต่อมา

"นมคะไม่แน่วันนี้ริตาอาจจะกลับดึกหน่อยนะคะ"

เฌอริตาแต่งตัวไปทำงานแต่เช้าวันนี้เธอมีธุระสำคัญที่จะต้องไปทำจึงต้องบอกกับวาดจันทร์เอาไว้ก่อน

"ได้ค่ะคุณหนูเดี๋ยวนี้คุณหนูเล็กก็ไม่ค่อยงอแงแล้วล่ะค่ะ"

"งั้นริตาไปก่อนนะคะ"

บริษัทxxx

"พี่นุชวันนี้ท่านประธานไม่เข้าเหรอคะ"

เฌอริตามาถึงบริษัทร่วมสองชั่วโมงแล้วเธอยังไม่เห็นว่าวันนี้ประธานหนุ่มและหมอแดนเทพจะเข้ามากันเลยจึงต้องถามจิตรานุชด้วยความสงสัย

"เห็นว่าจะเข้ามาช้าหน่อยน่ะ"

"เอ่อ..เดี๋ยวเพลินไปจัดห้องให้ท่านประธานก่อนนะเมื่อวานเห็นว่ากองเอกสารมันรกๆค่ะ"

"เอาสิ..ขยันดีนะเราเดี๋ยวพี่ขอเคลียเอกสารแต่ละแผนกที่ส่งมาก่อนละกัน"

"ค่ะ"

เมื่อบอกกับจิตรานุชเรียบร้อยแล้วหญิงสาวจึงรีบเข้ามาในห้องของประธานหนุ่มเพื่อหาบาง​อย่างที่เธอต้องการทันที

"อยู่ตรงไหนนะหายากหาเย็นซะจริง...อืม..ถ้าจะหายากขนาดนี้ล่ะก็...ได้ฉันไม่หาก็ได้"

หญิงสาวยืนเท้าเอวอย่างหัวเสียและรีบออกไปจากห้องก่อนที่ประธานหนุ่มจะกลับมาเมื่อหาจนทั่วแล้วเธอก็ไม่ยักจะเจอสิ่งของที่เธอต้องการจึงได้ถอดใจและคิดว่าจะต้องเปลี่ยนแผนใหม่เสียแล้ว

เย็นของวัน

"วันนี้รีบกลับเหรอเพลิน"

จิตรานุชหันมาถามหญิงสาวที่กำลังเก็บกระเป๋าในเวลาเลิกงานอย่างตรงเวลา

"อ๋อ.. ค่ะพอดีมีธุระนิดหน่อยค่ะ"

วันนี้เฌอริตามีธุระสำคัญที่เธอคิดว่าจะต้องไปทำจึงรีบเก็บกระเป๋าในเวลาเลิกงานพอดีเป๊ะและขอตัวจากจิตรานุชออกไปทันที

"จ้า...กลับดีๆน้าา"

"ค่ะ"

เฌอริตาขับรถตามภากรตั้งแต่ที่เขาออกจากบริษัทจนไปถึงบ้านของเขา

หมู่บ้านxxx

"คุณภากรคะ"

เฌอริตาเรียกภากรก่อนที่เขาจะเปิดประตูขับรถเข้าบ้าน

"อ้าว..คุณเพลินบังเอิญจังเลยนะครับที่เจอกันที่นี่มาหาใครแถวนี้เหรอครับ"

ภากรทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นหญิงสาวที่นี่คิดว่าเธออาจจะมาหาเพื่อนแถวนี้จึงบังเอิญมาเจอเขาเป็นแน่

"มาหาคุณนั่นแหละค่ะ"

"มาหาผม"

ภากรมีสีหน้าแปลกใจหนักขึ้นไปอีก

"ขอคุยอะไรด้วยหน่อยนะคะ"

บริษัทxxx

"เดี๋ยวหมอกลับบ้านไปก่อนก็ได้นะครับผมว่าจะไปธุระนิดหน่อย"

วันนี้ชาวีจะยังไม่กลับบ้านเลยเพราะต้องการจะไปชุมชนดูว่ามีคนของพ่อเขาไปข่มขู่คนในชุมชนอีกหรือไม่

"ธุระอะไรเหรอครับ"

แดนเทพถามชาวีด้วยสีหน้าสงสัย

"ธุระส่วนตัวน่ะครับ"

ชาวีพูดกับแดนเทพด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"เอ่อ...ครับ"

แดนเทพได้ยินคำตอบเช่นนั้นจึงรู้ว่าเขาไม่ควรที่จะถามและเซ้าซี้อะไรชาวีต่อและเก็บของเตรียมตัวที่จะกลับบ้าน

18.00 น.

"ธุระที่ฉันต้องการก็เสร็จแล้วยังไงฉันขอกลับก่อนนะคะ"

วันนี้เฌอริตามาคุยกับภากรถือว่าเป็นอันผ่านพ้นไปด้วยดีภากรตกปากรับคำที่จะช่วยเหลือเธออย่างเต็มที่แลกกับราคาที่แสนงาม

"ครับ..ผมจะจัดการทุกอย่างให้เร็วที่สุดครับ"

"ขอบคุณนะคะที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี"

เมื่อคุยธุระกับภากรเสร็จเฌอริตาก็ไปทำธุระที่อยากจะทำอีกที่ต่อโดยที่ยังไม่กลับบ้านเลย

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ชุมชนxxx

เฌอริตาจอดรถไว้ที่ที่ห่างไกลกับชุมชนพอสมควรและเธอก็เดินทำตัวกลมกลืนกับคนในชุมชนเพื่อดูลาดราวทุกอย่างเก็บรายละเอียดเอาไว้จนมาถึงที่ที่ลับตาคนท้ายชุมชน

"......"

ตอนนี้เฌอริตากำลังซุ่มดูกลุ่มชายฉกรรจ์ที่กำลังสุมหัวกันทำเรื่องไม่ดีอยู่กันในเขตชุมชนที่ลับตาคนตรงกลุ่มกองซากไม้ปรักหักพังหญิงสาวยกมือถือมาถ่ายการกระทำของคนพวกนั้นทั้งหมดเอาไว้เพื่อเป็นหลักฐานในการเอาผิดคนทำชั่ว

"พวกมึงจัดการให้เรียบร้อยเอาให้ยิ่งกว่าครั้งที่แล้วเผามันให้หมดพูดยากพูดเย็นกันนัก"

"ครับลูกพี่"

"หนอยไอ้พวกคนสารเลวขอให้แกไม่มีที่อยู่แบบนี้บ้างละกันนะ"

แกร๊กกกก

"เฮ้ยย...ใครวะ"

เฌอริตามัวแต่อยากจะเก็บภาพและเสียงให้คมชัดที่สุดเธอจึงเดินเข้าไปใกล้กับกลุ่มคนพวกนั้นให้มากขึ้นแต่ก็ดันไม่ทันระวังตัวทำให้เธอเหยียบกับกิ่งไม้และมีเสียงเกิดขึ้นทำให้ชายฉกรรจ์คนหนึ่งหันมาหาเสียงนั้นอย่างรวดเร็ว

"อื้มม."

จู่ๆหญิงสาวก็ถูกมือของใครบางคนปิดปากและรั้งตัวของเธอออกไปจากที่เกิดเหตุก่อนที่กลุ่มคนพวกนั้นจะเดินมาเห็นเธอ

ครู่ต่อมา

"คุณมาทำอะไรที่นี่"

ชาวีรวบตัวหญิงสาวมาคุยกันบนรถของเขาเขาเห็นตั้งแต่เธอเดินมาแต่แรกแล้วแต่ไม่ได้คิดที่จะเข้าไปทักเมื่อเห็นเธอกำลังตกอยู่ในอันตรายจึงต้องรีบเข้าไปช่วยแล้วไม่เข้าใจว่าเธอมาที่นี่ด้วยสาเหตุอะไร

"ท่านประธานล่ะคะมาทำอะไรที่นี่หรือว่าท่านประธานจะสั่งคนให้มาเผาชุมชนที่นี่เหมือนที่คนในชุมชนกล่าวหาจริง"

หญิงสาวจ้องหน้าชายหนุ่มเขม็งในเมื่อเขาอยู่ที่นี่ในขณะที่คนพวกนั้นกำลังจะทำร้ายชุมชนมันไม่แปลกที่เธอจะคิดว่าเขาเป็นคนบงการ

"ผมไม่ได้สั่งคนพวกนั้น"

ชาวีตอบเสียงแข็ง

"ไม่ได้สั่งแล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ"

"ผมแค่แวะมาดูที่นี่เฉยๆว่ามีคนของผมข่มขู่อะไรชาวบ้านอีกหรือเปล่าก็เท่านั้น...แต่คุณเถอะผมถามยังไม่ตอบเลยว่ามาทำอะไร"

"ฉันก็จะมาดูเหมือนกันว่ามีคนร้ายทำลายที่นี่แล้วใส่ความบริษัทเราว่าเป็นคนทำหรือเปล่าฉันจะได้แจ้งตำรวจ"

อันที่จริงหญิงสาวมาที่นี่เพื่อที่จะหาหลักฐานทำลายชนะพลต่างหากและเธอก็ได้เก็บภาพคนพวกนั้นไว้ครบถ้วนอีกด้วยเหลือแค่แจ้งความกับรอให้ตำรวจสาวถึงตัวคนบงการเท่านั้นซึ่งเธอก็คิดว่าจะต้องเป็นชนะพลแน่นอนร้อยเปอร์เซ็น