ตอนที่5 ลูกบุญธรรม
“อะไรของมึงวะ”
ผู้ชายคนที่พึ่งโดนทิวาชกโดยไม่ทันตั้งตัวนั้นถึงกับมีอาการมึนงงเพราะหมัดที่แสนหนักซัดเข้ามาที่ใบหน้าพยายามลุกมาต่อสู้แต่เมื่อเห็นว่าตัวเองน่าจะสู้ไม่ได้จึงรีบหนีไป
“ขอบคุณนะคะพี่ไทม์”
เมื่อชายคนดังกล่าวที่พยายามจะลวนลามเธอหนีไปแล้วทอฝันก็หันมาขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้าและส่งยิ้มให้เขาเหมือนเช่นที่เคยทำในวันวาน
“ผมไม่มีน้องสาว...ถ้ารู้ว่าเป็นคุณผมคงไม่มาช่วยให้เปลืองแรง”
ทิวาไม่มองหน้าหญิงสาวและเอ่ยกับเธอน้ำเสียงเรียบเฉยและเดินไปขึ้นรถทันที
“หา...เอ่อ...งั้นฝันขอโทษแล้วกันค่ะทีทำให้เปลืองแรงขอตัวนะคะ”
ทอฝันค่อนข้างเสียใจกับคำพูดของชายหนุ่มอยู่มากเธอเลยต้องเอ่ยขอโทษเขาที่ทำให้เขานั้นเสียเวลามาช่วยเธอหญิงสาวรู้ว่าเขาเฉยชากับเธออย่างนี้เป็นเพราะอะไรแต่ในใจของเธอวันนั้นไม่ได้อยากพูดแบบนั้นกับเขาเลยสักนิดตาเพราะเหตุจำเป็นทำให้เธอนั้นต้องทำร้ายจิตใจของเขาให้มากที่สุดเพื่อที่จะให้เขาลืมเธอและตัวของเขาก็จะปลอดภัย
หญิงสาวเดินน้ำตาตกมือปาดน้ำตาลวกๆแล้วเรียกแท็กซี่เพื่อให้ไปส่งที่บ้านของเธอทันทีวันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยกว่าทุกวันเหลือเกิน
“ตามเธอไปอย่าให้คลาดสายตา”
ทิวาสั่งให้ลูกน้องของเขาขับรถตามเธอไปห่างๆไม่ให้เธอรู้ตัวเพราะว่าตอนนี้เขานั้นอยากจะรู้ว่าสภาพการเป็นอยู่ของเธอเป็นอย่างไรถึงต้องมาทำงานแบบนี้
หญิงสาวร้องไห้มาตลอดทางของการนั่งรถเธอรู้สึกเสียใจอย่างมากกับการกระทำของชายหนุ่มเมื่อลงรถแล้วหญิงสาวก็รีบเข้าบ้านเช่าหลังน้อยที่เธอเช่าไว้ของเธอทันทีด้วยจิตใจห่อเหี่ยว
หญิงสาวเข้าบ้านถอดกระเป๋าวางไว้ได้เธอก็เข้าไปอาบน้ำทันทีเพราะอยากให้สายน้ำเย็นๆนั้นชโลมตัวของเธอเผื่อมันจะทำให้ความคิดในสมองของเธอเบาบางลงบ้างหญิงสาวปล่อยน้ำตาให้ไหลไปกับสายน้ำยอมรับในโชคชะตาของตัวเอง
ทิวาแปลกใจเล็กน้อยที่หญิงสาวนั้นอยู่บ้านหลังเล็กเท่ารูหนูแถมเธอยังอยู่คนเดียวอีกด้วยเขาอยากรู้เหลือเกินว่ามันเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร
“กลับได้แล้วชัช”
เมื่อชายหนุ่มได้มาเห็นสภาพการเป็นอยู่ของหญิงสาวแล้วเขาก็ต้องเก็บความคาใจนี้กลับไปที่เพนท์เอ้าส์ของเขาชายหนุ่มคิดในใจเขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดขึ้นเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
เมื่อกลับถึงเพนท์เฮ้าส์เรียบร้อยแล้วชายหนุ่มก็รีบหาข่าวเกี่ยวกับบ้านของเธอทันทีเพราะตะกูลของเธอนั้นคงหาข่าวได้ไม่ยากหลายปีมานี้เขาไม่คิดจะสนใจเรื่องที่บ้านของเธอเท่าไหร่จึงไม่เคยติดตามข่าวเมื่อเขาได้ค้นหาข่าวเก่าๆดูจากอินเทอร์เน็ตเขาจึงได้รู้ว่าบ้านเธอนั้นล้มละลายและยังมีข่าวฉาวอีกว่าหญิงสาวนั้นโดนถอนหมั้นเพราะว่าบ้านของฝ่ายชายรับไม่ได้ที่บ้านหญิงสาวนั้นล้มละลายและข่าวที่น่าตกใจไปกว่านั้นก็คือเขาเพิ่งได้รู้ว่าพ่อของหญิงสาวนั้นเพิ่งจะเสียไปเป็นเพราะอุบัติเหตุครั้งนั้นที่แพรวาน้องสาวของเขาขับรถชนนั่นเอง
“ผมควรจะดีใจที่ชีวิตคุณเป็นแบบนี้”
ทิวาอมยิ้มมุมปากเล็กน้อยแต่เขาก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อสมองสั่งให้ดีใจแต่ในใจกลับรู้สึกเป็นห่วงหญิงสาวอยู่แปลกๆเขาคิดว่าความรู้สึกนี้คงเป็นความรู้สึกที่เขาสมเพชหญิงสาวมากกว่าสงสารเพราะเขาไม่คิดอยากจะสงสารหญิงสาวแม้แต่น้อย
เช้าวันต่อมา
“ฝัน...ทาพอดีเลยพี่มีคนจะแนะนำให้รู้จักนี่คือคุณทิวาลูกบุญธรรมของคุณลุงพี่เองเขาทำงานอยู่ที่อังกฤษมาหลายปีไม่ค่อยได้กลับมาสักเท่าไหร่น่ะจะ”
“เอ่อ...สวัสดีค่ะคุณทิวา”
ทอฝันปรับสีหน้าให้เป็นปกติเธอไม่คิดว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้ทิวาเองก็ไม่คิดว่าพยาบาลส่วนตัวของน้องสาวของเขาที่บุษบาพูดถึงนั้นจะเป็นทอฝันเรื่องนี้มันช่างเข้าข้างเขาเสียจริง
“น้องแพรเป็นยังไงบ้างคะ”
ทิวาเปลี่ยนความสนใจจากการมองหน้าทอฝันที่กำลังยืนก้มหน้ามาเป็นพูดคุยกับแพรวาน้องสาวของเขาที่ยืนอยู่ข้างทอฝัน “โอเคค่ะพี่ทีพี่ไทม์แพรมีพยาบาลที่น่ารักดูแลอย่างดีค่ะหมอบอกว่าเดือนหน้าก็ผ่าตัดดวงตาได้แล้วค่ะ”
แพรวาพูดคุยกับพี่ชายของเธอด้วยน้ำเสียงชัดแจ๋วเธอเจอกับทิวาตอนอายุ 12 ปี ตอนนั้นที่ว่าช่วยพ่อของเธอเอาไว้จากการทำร้ายพ่อของเธอก็เลยรับเขาเป็นบุตรบุญธรรมทำให้เธอมีพี่ชายที่ใจดีเพิ่มมาอีก 1 คน
“ดีแล้วล่ะต่อไปนี้พี่จะดูแลแพรวาเอง”
ทิวาให้สัญญากับน้องสาวเขาว่าต่อไปนี้เขาจะกลับมาดูแลน้องสาวของเขาอย่างเต็มตัวเพราะไม่อยากให้ที่บ้านเกิดเรื่องแบบนี้อีก
“คุณไทม์จะกลับอยู่ที่นี่เหรอคะ”
บุษบาถึงกับตาลุกวาวเมื่อรู้ว่าที่ว่านั้นจะกลับมาอยู่ที่นี่เป็นการถาวรเพราะชายหนุ่มบอกว่าจะดูแลแพรวามันเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเธออย่างมาก
“ใช่ผมคิดว่าจะกลับมาอยู่ที่นี่อย่างถาวรแล้วล่ะจะกลับมาดูแลทุกคนเพื่อที่จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก”
“ดีค่ะคุณไทม์”
บุษบาถึงกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไม่ได้ยินคำที่ใช้คำพูดที่รู้สึกว่าหัวใจของเธอก็ชุ่มชื่นขึ้นมาอย่างมากเพราะเธอรอเวลานี้มานานแล้ววันนี้เขาจะกลับมาอยู่ที่นี่เสียที
“งั้นเดี๋ยวฝันขอพาน้องแพรไปเดินเล่นข้างนอกก่อนนะคะ”
ทอฝันรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อยที่ต้องยืนอยู่ท่ามกลงสถานการณ์ที่มีชายหนุ่มนั้นยืนทำเหมือนไม่รู้จักเธอหญิงสาวเลยขอตัวพาแพรวาไปเดินเล่นข้างนอก
“ฉันไปด้วย”
ทิวารู้ว่าตอนนี้ทอฝันรู้สึกอย่างไรเขาจึงตามเธอเดินไปข้างนอกด้วยเพราะยิ่งดูเธออึดอักชดมากเท่าไรเขายิ่งชอบใจมากเท่านั้น
“งั้นบุษขอตัวไปเข้าคลินิกก่อนนะคะ”
บุษบาต้องจำใจเดินออกไปจากที่นี่ทั้งที่ใจอยากอยู่ใจจะขาดเพราะเธอนั้นต้องไปดูงานที่คลินิกของเธอนั่นเอง
“พี่ไทม์คะถ้าน้องแพรมองเห็นแล้วพี่ไทม์พาน้องแพรไปเที่ยวด้วยนะคะเพราะว่าน้องแพรไม่ได้เที่ยวกับพี่ไทม์มานานแล้ว”
แพรวาเอ่ยปากอ้อนพี่ชายของเธอด้วยน้ำเสียงที่ชัดแจ๋วและดูมีความสุขมันทำให้ฝันนั้นอดยิ้มไม่ได้ที่เห็นนั้นที่เห็นแพรวานั้นมีอาการสดใสและร่าเริงขึ้นหญิงสาวพยายามทำเป็นไม่สนใจที่ว่ามีชายหนุ่มอยู่ใกล้ๆเธอเพราะเธอรู้ว่าเขาก็ไม่อยากสนใจเธอเหมือนกัน
