ตอนที่3 ไม่รู้เรื่อง
“ผมก็ไม่ได้อยากมาที่นี่นักหรอกแค่มีธุระที่จะต้องมาเคลียกับคุณก็เท่านั้น”
“....”
เอิงเอยทำหน้างงกับคำพูดของชายหนุ่มเข้าไปใหญ่เพราะเธอเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่เขาพูดใส่เธอมันคือเรื่องอะไรแล้วจะมาเคลียอะไรกับเธอ
“หยุดทำหน้าใสซื่อได้แล้วคงจะใช้มารยาแบบนี้สินะ...คุณพ่อผมถึงกับจะยกทุกอย่างให้คุณน่ะ”
อัคนีกัดฟันกรอดพร้อมเค้นเสียงพูดกับหญิงสาวในใจเขาเองคิดว่าเรื่องทั้งหมดที่พ่อของเขาบังคับเขานั้นต้องเกิดมาจากหญิงสาวเป็นแน่แต่เธอก็ยังกล้าที่จะทำหน้าใสซื่อไม่รู้ไม่เห็นได้แนบเนียนทำให้เขาโมโหยิ่งขึ้นไปอีก
“คะ..!!.พี่หมอหมายถึงอะไรคะเอยไม่เข้าใจ...พี่หมอคงจะเมามากไว้เราค่อยคุยกันทีหลังจะดีกว่าค่ะ..เอยขอตัวนะคะ”
เอิงเอยเองเริ่มไม่โอเคกับคำพูดของชายหนุ่มที่เอาแต่ดูถูกแถมยังดูเหมือนจ้องที่จะกัดเธออยู่ตลอดเวลาเธอเห็นว่าชายหนุ่มยังเมาอยู่ถ้าเขายังใช้อารมณ์คุยกับเธอวันนี้ยังไงก็คงไม่รู้เรื่องเธอจึงบอกกับเขาว่าค่อยคุยกันวันหลังพร้อมกับเตรียมที่จะเดินออกไปข้างนอกคิดว่าวันนี้เธอคงต้องไปอาศัยห้องของเพื่อนเธอนอนก่อนแล้วหละ
“คุณจะไปไหนผมยังพูดธุระไม่เสร็จ”
เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวที่เขาต้องการคุยด้วยกำลังที่จะเดินหนีเขาไปจึงรีบเดินมารั้งแขนของเธอเอาไว้ก่อนเพราะเขาเกลียดที่สุดคือคนที่ชอบเดินหนีปัญหา
“ก็บอกให้คุยวันหลังไงคะปล่อยเอยนะคะเอยเจ็บ”
หญิงสาวพยายามขัดขืนชายหนุ่มแต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้ตอนนี้เธอรู้สึกว่าแรงบีบของมือเขามันไม่ได้มีความอ่อนโยนกับเธอเลยสักนิดเธอเองอดนึกน้อยใจไม่ได้มีสักครั้งไหมที่เขาจะมองเห็นว่าเธอคือภรรยาของเขาและควรที่จะถนุถนอมเธอบ้าง
“อย่าเดินหนีผมเพราะผมไม่ชอบ...ผมแค่จะมาบอกว่าอีกไม่นานผมจะมาอยู่ที่นี่กับคุณแล้วผมก็จะทำให้คุณท้องลูกของผมให้เร็วที่สุดตามแผนที่คุณปั่นหัวพ่อผมให้มาสั่งผมอีกทีไง..แล้วอย่าคิดนะว่าคุณจะได้อะไรจากบ้านผมอีกเพราะผมไม่ยอมแน่ๆที่ได้ไปมันก็น่าจะมากพอแล้วมั้ง..”
ชายหนุ่มแผดเสียงใส่หญิงสาวอีกรอบยิ่งเห็นหน้าเธอทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเขายิ่งโมโห
“เอยไม่เคยคิดแผนอะไรเลยนะคะ...แล้วเรื่องที่พี่หมอพูดมาเอยยืนยันเลยนะคะว่าเอยไม่รู้เรื่อง”
หญิงสาวยังยืนยันคำเดิมว่าเธอไม่รู้เรื่องเพราะมันเป็นเรื่องจริงเธอเองไม่เคยที่จะหวังอะไรจากชายหนุ่มและครอบครัวของเขาอยู่แล้ว
“คุณจะแกล้งพูดว่าอะไรก็ได้นี่...ในเมื่อพ่อผมสั่งมันมาแล้วยังไงผมก็จะต้องทำตามอยู่ดีไม่อย่างนั้นสมบัติที่ควรจะเป็นของผมทั้งหมดก็จะตกเป็นของคุณซึ่งเรื่องนี้ผมเองไม่ยอมแน่ๆ”
เมื่อชายหนุ่มพูดจบเขาเองก็ปล่อยหญิงสาวให้ล้มลงไปกองอยู่กับพื้นอย่างไม่สนใจใยดีพร้อมเดินออกไปหน้าตาเฉยไม่สนใจด้วยว่าหญิงสาวจะเจ็บหรือไม่เพราะตอนนี้ในใจของเขามีแต่ทิฐิที่ว่าหญิงสาวเข้ามาในครอบครัวของเขาก็เพื่อที่จะหวังทรัพย์สินเงินทองของที่บ้านของเขาก็เท่านั้น
“ฮึก....ฮืออ...อืออ...ฮือออๆๆๆๆ....คุณพ่อขาคุณแม่ขาทำไมเอยต้องมาเจอคนใจดำแบบนี้ด้วยคะ..ฮือๆๆๆๆ”
เมื่อชายหนุ่มเดินออกไปแล้วหญิงสาวก็ปล่อยโฮทันทีด้วยความอัดอั้นมานานเธอเองไม่รู้ว่าชีวิตของเธอต้องเจอแต่คนที่คอยแต่จะรังแกเธอและไม่ชอบเธอโดยที่เธอไม่เคยที่จะไปทำร้ายหรือคิดร้ายต่อใครเลยยิ่งคิดหญิงสาวยิ่งรู้สึกว่าโลกนี้มันช่างไม่ยุติธรรมกับเธอเสียเลย
หญิงสาวคิดว่ายังไงเธอเองก็ต้องหาคำตอบเรื่องนี้ให้ได้ว่าที่ชายหนุ่มมาโวยวายใส่เธอนั้นมันคืออะไรเพราะเธอเองก็ยังงงอยู่เหมือนกันเธอคิดว่าคงต้องหาคำตอบจากคุณลุงของเธอซึ่งเป็นพ่อของชายหนุ่มนั่นเองหญิงสาวร้องให้สักพักก็หลับไปด้วยความเพลียที่เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจเธอเองอยากให้เวลาที่เลวร้ายมันพ้นออกไปจากชีวิตเธอเสียที
เช้าวันต่อมา
“คุณพ่อคะเอยมีเรื่องอยากคุยด้วย”
เอิงเอยโทรหาแอนเดรียสตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อที่จะถามเรื่องคาใจที่ชายหนุ่มมาพูดกับเธอเมื่อคืนแต่เธอไม่ได้บอกเรื่องที่ทั้งเธอและเขาต้องทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้เพราะกลัวว่าแอนเดรียสจะไปตำหนิชายหนุ่มแล้วเขาจะพาลมาหาเรื่องเธออีก
“เรื่องนี้พ่อต้องขอโทษหนูเอยด้วยนะที่ไม่ได้คุยพร้อมกันกับตาอัคแต่ตาอัคไม่ได้ไปหาเรื่องอะไรหนูเอยใช่ไหม”
“ไม่เลยค่ะคุณพ่อคือที่เอยโทรมาถามเอยแค่จะบอกว่าตอนนี้เอยเองยังไม่พร้อมที่จะมีลูกค่ะขอเวลาเอยอีกสักพักนะคะเอยอยากทำงานก่อนค่ะ”
หญิงสาวจำต้องโกหกแอนเดรียสไปเรื่องที่เธอไม่ได้ทะเลาะอะไรกับลูกชายของเขาเพราะไม่อยากให้พ่อลูกคู่นี้มีปัญหากันเพราะเธอ
“ยังไงก็ตัดสินใจกันเร็วๆหน่อยนะเพราะพ่อก็อยากจะมีหลานแย่แล้ว”
“ค่ะคุณพ่อ”
หลังจากที่หญิงสาววางสายจากแอนเดรียสเธอเองรู้สึกว่าชีวิตหลังแต่งงานของเธอมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดซะแล้วเธอรู้สึกว่าเริ่มเหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้จริงๆ
